Είναι περισσότερο από βέβαιο ότι ο αναγνώστης που διαβάζει τις εκτιμήσεις μιας οργάνωσης για την ποιότητα και το περιεχόμενο των σωμάτων που πραγματοποιεί (συνέδρια, συνδιασκέψεις, συσκέψεις) θα είναι επιφυλακτικός και συγκρατημένος. Ιδιαίτερα ο κόσμος της Αριστεράς, που βιώνει για δεκαετίες μια καθ’ όλα αρνητική πραγματικότητα, είναι αρκετά πιθανόν να κρατάει μικρό καλάθι… Αλλωστε, όλος αυτός ο κόσμος έχει υποστεί, μεταξύ τόσων, μπόλικο υποκειμενισμό και κούφια πολλές φορές έπαρση από σειρά οργανώσεων που αναφέρονται στην Αριστερά, με όποιο επίθετο και να την προσδιορίσουμε, με αποτέλεσμα να μην παίρνει πάντα τοις μετρητοίς αυτά που του φτάνουν σαν εκτιμήσεις και συμπεράσματα.
Εχοντας λοιπόν επίγνωση αυτής της ατμόσφαιρας, δεν μπορούμε παρά να είμαστε αρκετά συγκρατημένοι και μετριοπαθείς. Αλλωστε, έχουμε αρκετή επίγνωση του δρόμου που έχουμε να βαδίσουμε, που δεν μας χρειάζεται η «καχυποψία» των «έξω» για να είμαστε νηφάλιοι και προσγειωμένοι στις εκτιμήσεις μας για το χαρακτήρα και το περιεχόμενο της 6ης Συνδιάσκεψης.
Δεν έχουμε, ωστόσο, λόγους να μην αναγνωρίσουμε, παρακολουθώντας με προσοχή και καθαρό μυαλό τις προσυνδιασκεψιακές συζητήσεις της οργάνωσης, την ανταπόκριση του περίγυρου της οργάνωσης (οικονομική και πολιτική), την εκδήλωση-άνοιγμα της Παρασκευής 24/3 και τη συμμετοχή των συνέδρων στη συνδιάσκεψη, ότι το ΚΚΕ(μ-λ) μέσα στα χρόνια που μεσολάβησαν από την προηγούμενη Συνδιάσκεψη έχει σωρεύσει σημαντικές καινούργιες δυνατότητες, έτσι ώστε να έχει αναβαθμισμένο ρόλο στην υπόθεση της ανάπτυξης κινήματος και της οικοδόμησης μιας καινούργιας επαναστατικής Αριστεράς.
Δυνατότητες που μόνο σ’ ένα βαθμό το ΚΚΕ(μ-λ) κατάφερε να εκδηλώσει με έμπρακτο και υλικό τρόπο τα προηγούμενα χρόνια, στην όλη του κίνηση, δράση και παρέμβαση. Απ’ την άλλη, όπως αναγνώρισε με ιδιαίτερα ζωντανό τρόπο η συζήτηση του απολογισμού, οι αρνητικοί συσχετισμοί, τόσο ευρύτερα όσο και στο πλαίσιο της σημερινής Αριστεράς, η μακράς διαρκείας κινηματική αδράνεια, σε συνδυασμό με μια σειρά υποκειμενικές αδυναμίες και ανεπάρκειες, συνετέλεσαν έτσι ώστε σημαντικές δυνατότητες να παραμένουν σε «ύπνωση».
Οι δεκάδες σύνεδροι που πήραν το λόγο, μέσα από τις παρεμβάσεις τους εξέφρασαν με ζωντανό και πειστικό τρόπο τη συλλογική θέληση των μελών και στελεχών του ΚΚΕ(μ-λ) να πάρουν περισσότερες ευθύνες απέναντι στο κίνημα, και στην κατεύθυνση να υπηρετήσουν το λαό στις δύσκολες συνθήκες της εποχής μας.
Οντως λοιπόν, και σε ένα βαθμό, «ξάφνιασε» η 6η Συνδιάσκεψη, ιδιαίτερα τον κάπως μακρινό περίγυρο της οργάνωσης, που με την ευκαιρία της προσυνδιασκεψιακής διαδικασίας αλλά και της κεντρικής συγκέντρωσης στο ΜΑΧ βρέθηκε πιο κοντά της.
«Ξάφνιασε» ευχάριστα, από το αναβαθμισμένο κύρος και τον αυξημένο σεβασμό που εμπνέει το ΚΚΕ(μ-λ) και που απορρέει από την πολύχρονη επιμονή του, τη συνέπειά του, την τήρηση των δεσμεύσεων, που συνιστούν τη φυσιογνωμία και το στίγμα του.
Οι διαδικασίες της 6ης Συνδιάσκεψης αποτέλεσαν και ένα ευχάριστο «αιφνιδιασμό» και για το σύνολο του οργανωμένου πανελλαδικού δυναμικού του ΚΚΕ(μ-λ), που ξαναντάμωσε για τρεις ολοζώντανες και μεστές μέρες όχι μόνο για να επιβεβαιώσει την ουσιαστική του συμφωνία στις πολιτικές θέσεις και εκτιμήσεις της οργάνωσης, αλλά και για να καταδείξει ότι πατάει γερά στο έδαφος μέσα από το σύνολο των εμπειριών που έχει κατακτήσει απ’ την πολύχρονη παρουσία του και δράση στους αγώνες, δίπλα και -κυρίως- μαζί με το λαό.
Ευχάριστος «αιφνιδιασμός», που εξέθεσε τους όποιους «σκεπτικισμούς» μπορεί να μας οδήγησαν στην αδικαιολόγητη, όπως εκτιμήθηκε, καθυστέρηση της πραγματοποίησης της 6ης Συνδιάσκεψης.
Η διάθεση των συνέδρων να ανταλλάξουν τους προβληματισμούς τους, να επισημάνουν εποικοδομητικά τις αδυναμίες και καθυστερήσεις, να συνομολογήσουν την απόφασή τους να στηρίξουν τους άμεσους πολιτικούς στόχους ήταν αρκετή για να πείσει και τον πιο «δύσπιστο» σύντροφο ότι δεν υπήρχε κίνδυνος να χρεωθούμε μια Συνδιάσκεψη «ρουτίνας» που «έπρεπε να γίνει από υποχρέωση και σεβασμό στο καταστατικό».
Χωρίς να αεροβατούμε ότι η Συνδιάσκεψη αποτέλεσε ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ στην Αριστερά, η ανταπόκριση εκατοντάδων αγωνιστών στο κάλεσμα της κεντρικής εκδήλωσης, το ενδιαφέρον αγωνιστών και άλλων οργανώσεων για το περιεχόμενο των Θέσεων της Συνδιάσκεψης, εξέθεσαν τους φόβους ότι η 6η Συνδιάσκεψη ίσως ήταν μια κλειστή εσωτερική διαδικασία που δεν αφορούσε κανέναν άλλον πλην των οργανωμένων δυνάμεων του ΚΚΕ(μ-λ).
Οι τρεις μέρες της όλης διαδικασίας αποδείχθηκαν τελικά ανεπαρκείς για να διασφαλίσουν συζήτηση με άνεση χρόνου στα πολλά και πολυεπίπεδα ζητήματα που μας απασχόλησαν, αποδεικνύοντας ότι η οργάνωσή μας είναι σε θέση όχι μόνο να βλέπει τις προκλήσεις της εποχής, αλλά και να θέλει να ανταποκριθεί σε αυτές.
Η όλη διαδικασία της 6ης Συνδιάσκεψης αποτέλεσε ένα ευχάριστο «μάθημα» και για τους «πάνω» και για τους «κάτω» και για τους «μέσα» και για τους «έξω», που για μας προσθέτει περισσότερη εμπιστοσύνη στις δικές μας δυνάμεις, στις δυνάμεις του κόσμου που απευθυνόμαστε, στις δυνάμεις του λαού και της εργατικής τάξης.
Οι όλες διαδικασίες της 6ης Συνδιάσκεψης επιβεβαιώνουν πόσο προωθητική μπορεί να είναι η λογική που μας χαρακτηρίζει, να μην κρύβουμε και να μην ξορκίζουμε τις ανεπάρκειές μας. Είναι η μόνη βάση στην οποία μπορεί μια οργάνωση να ελπίζει βάσιμα ότι θα τις αντιμετωπίσει και θα τις υπερβεί.
Υπήρξαν και άλλες στιγμές στην υπερεικοσάχρονη διαδρομή μας που αποκάλυψαν τις δυνατότητες της συλλογικής μας προσπάθειας. Ηταν η προηγούμενη 5η Συνδιάσκεψη, ήταν η όλη μας δράση και παρουσία στη μάχη των εξεταστικών του ’98, ήταν η όλη μας συμβολή και βαρύτητα στον αποκλεισμό του λιμανιού της Θεσσαλονίκης το Μάη του ’99. Τι άλλο από επιβεβαίωση δυνατοτήτων ήταν τα δύο εκλογικά αποτελέσματα, το 2000 και το 2004, και κυρίως η δράση μας στο πλαίσιο της Αντίστασης 2003.
Δεν θα βιαστούμε να χαρακτηρίσουμε εκ των προτέρων την 6η Συνδιάσκεψη σταθμό, με την έννοια ότι θα είναι η αφετηρία ώστε οι δυνατότητες, πέραν του να επιβεβαιώνονται, να γίνει κατορθωτό να εκτιναχθούν και να αποκτήσουν νέα δυναμική. Θα το δούμε στην πράξη και θα το κρίνουμε απολογητικά στην επόμενη φάση. Ωστόσο υπάρχουν όλες οι ενδείξεις ότι μπορούμε να το πετύχουμε. Ας εργαστούμε λοιπόν όλοι συλλογικά και αποφασιστικά ώστε οι ενδείξεις να γίνουν απτές αποδείξεις μέσα στη ζωή, στο κίνημα, στην ταξική πάλη.
