Με συνεχείς τριγμούς, αναταράξεις και πολλές ανακατατάξεις εξελίσσεται το πολιτικό σκηνικό στη χώρα. Οι πιέσεις των αμερικάνων ιμπεριαλιστών για την υπερψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών από το ελληνικό κοινοβούλιο θέτουν σε δοκιμασία το σύνολο των αστικών κομμάτων, αντανάκλαση των αντιθέσεων που υπάρχουν ανάμεσα στις διάφορες μερίδες της ντόπιας άρχουσας τάξης.
Αυτή η δοκιμασία γίνεται ακόμη εντονότερη και πιο δύσκολη όσο πλησιάζουμε προς τις διάφορες εκλογικές διαδικασίες που ακολουθούν και κυρίως προς τις βουλευτικές εκλογές. Με δεδομένες τις ευρύτερες ανακατατάξεις στο διεθνές πολιτικό σκηνικό, τις αναταράξεις στο εσωτερικό των ιμπεριαλιστικών χωρών, την παρόξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και την αντανάκλασή της στην περιοχή των Βαλκανίων, της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, η διάταξη των αστικών πολιτικών δυνάμεων στη χώρα αποκτά κρίσιμο χαρακτήρα.
Το βασικό πολιτικό ζήτημα που καλείται να απαντήσει η ντόπια άρχουσα τάξη είναι εάν θα καταφέρει να αναδείξει στην πολιτική ηγεσία έναν πολιτικό φορέα που να εξυπηρετεί τα συμφέροντά της τόσο στο εσωτερικό (προωθώντας την επίθεση στα εργατικά-λαϊκά στρώματα, με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις) όσο και σε σχέση με τον ευρύτερο ρόλο της και τη θέση της στην περιοχή. Αλλά και μια πολιτική ηγεσία η οποία θα κληθεί να διαχειριστεί τις ισορροπίες ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές-προστάτες της, τις ΗΠΑ και την ΕΕ, σε μια νέα ακόμη πιο οξυμμένη περίοδο. Ισορροπίες που θα κρίνουν πιθανώς και το συνολικότερο ρόλο της στην περιοχή,
Ωστόσο, και για τις δυνάμεις της Αριστεράς οι δοκιμασίες ήταν πρωτόγνωρες. Οι εκλογικές αυταπάτες εκτοξεύτηκαν και ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβερνητική εξουσία, για να διαψευστούν πολύ γρήγορα και να δώσουν τη θέση τους στην απογοήτευση και τη μοιρολατρία. Αντίστοιχα, «έδωσαν και πήραν» τα διάφορα «μεταβατικά» προγράμματα, οι προτάσεις αριστερής διακυβέρνησης και οι ρεφορμιστικές αντιλήψεις, για να δώσουν -με τη σειρά τους- τη θέση τους στη σύγχυση, στους αδιέξοδους ακτιβισμούς και στη διάλυση.
Την ίδια στιγμή που ο φασισμός, ο εθνικισμός και ο ρατσισμός ενισχύονται στις εργατικές και λαϊκές συνειδήσεις.
Σε αυτό το απαιτητικό πολιτικό σκηνικό καλείται να παρέμβει η οργάνωσή μας και να πάρει αποφάσεις για τις εκλογικές μάχες που έρχονται.
• Στις Ευρωεκλογές η οργάνωσή μας θα συνεχίσει σθεναρά να προβάλλει τη θέση της ΑΠΟΧΗΣ από αυτές τις εκλογές-φάρσα, που θέλουν να νομιμοποιήσουν την απάτη της «ευρωπαϊκής ιδέας» και το καθεστώς της εξάρτησης της χώρας από τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ. Θέση αυτονόητη για όποιον θέλει με συνέπεια να αναδεικνύει τον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ και τα δεινά που συνεχίζει να φέρνει για το λαό και τους εργαζόμενους της χώρας. Θέση αυτονόητη για όποιον θέλει να προβάλει και να ενισχύσει την πάλη για έξοδο της χώρας από την ΕΕ, ενάντια στο καθεστώς της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και την εξαρτημένη ελληνική άρχουσα τάξη. Θέση που αναδεικνύει το διπλό χαρακτήρα της πάλης που πρέπει να δίνει ο λαός μας ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση και την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, για την ανεξαρτησία και το σοσιαλισμό. Θέση που πηγαίνει κόντρα στην ψηφοθηρική λογική της πλειοψηφίας των δυνάμεων της Αριστεράς οι οποίες συμμετείχαν και συμμετέχουν για «να αποκαλύψουν από τα μέσα» την ΕΕ.
Όπως και τις προηγούμενες φορές, η οργάνωσή μας θα προπαγανδίσει αυτή τη θέση και στάση της μαζικά και αποφασιστικά σε όλη τη χώρα. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το σύστημα έχει επιλέξει την υπονόμευση της θέσης για αποχή από τις ευρωκάλπες, διεξάγοντας τις Ευρωεκλογές μαζί με τις τοπικές και περιφερειακές εκλογές. Ωστόσο, είμαστε διατεθειμένοι να προβάλουμε τη θέση μας, κόντρα στην κυβερνητική προπαγάνδα περί «εξόδου από τα μνημόνια» και «επιστροφής στην κανονικότητα». Αλλά και κόντρα στο λεγόμενο «ρεύμα ευρωσκεπτικισμού» που δεν έχει καμία σχέση με τις αγωνίες των λαών της Ευρώπης, αλλά κινείται με βάση τα ιδιαίτερα συμφέροντα της κάθε αστικής τάξης και τις αναζητήσεις της στο ταραγμένο τοπίο της έντασης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
• Επιλογή μας, επίσης, είναι η ανίχνευση των δυνατοτήτων παρέμβασής μας στις ερχόμενες δημοτικές εκλογές και με δεδομένη, φυσικά, την πάγια θέση μας για μη συμμετοχή στις εκλογές για τις περιφέρειες. Η δραστηριοποίηση ενός σημαντικού δυναμικού της οργάνωσής μας στις συνοικίες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, αλλά και σε επαρχιακές πόλεις, είτε μέσω της ΛΑ-ΑΑΣ είτε όχι, έχει αναδείξει σοβαρές δυνατότητες αλλά και την ανάγκη αυτή η δραστηριοποίηση να γίνει σε πιο μόνιμη βάση και να ενισχύσει τους δεσμούς μας με το λαϊκό κόσμο πάνω σε ζητήματα που αφορούν την καθημερινή του ζωή, και καταγγέλλοντας το ρόλο της τοπικής εξουσίας ως το μακρύ χέρι του κράτους στην προώθηση της αντιλαϊκής του επίθεσης. Σημαντικό εμπόδιο για τη συμμετοχή μας αποτελούν οι δυσβάσταχτοι όροι συγκρότησης ψηφοδελτίων είτε για τα τοπικά είτε για τα δημοτικά συμβούλια. Όροι που και με το νόμο του «Κλεισθένη», και παρά τις κυβερνητικές φλυαρίες περί απλής αναλογικής, αναδεικνύουν τη συνολικότερη διάθεση του κράτους για συγκέντρωση της εξουσίας και αποκλεισμό κάθε μικρής πολιτικής δύναμης. Γι’ αυτό και η στήριξη της προσπάθειας αυτής από πλατύτερο κόσμο είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη.
Με βάση όσα αναφέραμε και παραπάνω, η ενδεχόμενη συμμετοχή μας στις τοπικές εκλογές δεν θέλουμε και δεν πρόκειται να μας εμποδίσει ούτε στην παράλληλη προπαγάνδιση της θέσης μας για ΑΠΟΧΗ από τις Ευρωεκλογές, ούτε στην προβολή της άποψής μας για τις περιφερειακές.
• Στις τέσσερις προηγούμενες βουλευτικές εκλογικές αναμετρήσεις (Μάιος/Ιούνιος 2012 και Ιανουάριος/Σεπτέμβριος 2015) η οργάνωσή μας έκανε την επιλογή της κοινής εκλογικής καθόδου με το Μ-Λ ΚΚΕ μέσω της Εκλογικής Συνεργασίας ΚΚΕ(μ-λ) & Μ-Λ ΚΚΕ.
Η επιλογή αυτή ήρθε να υπηρετήσει τη στήριξη της κοινής προσπάθειας των δύο οργανώσεων, που ξεκίνησε ως ΠΑΑΣ και συνεχίζεται ως ΛΑ-ΑΑΣ. Πιο συγκεκριμένα, στις εκλογές του 2012 βασική κατεύθυνσή μας ήταν η ενίσχυση του εγχειρήματος της τότε ΠΑΑΣ μέσα από τη συμμετοχή των δύο οργανώσεων σε κοινά ψηφοδέλτια. Η κοινή κάθοδος το Γενάρη του 2015, πέρα από το ότι συνέχιζε να υπηρετεί την ενίσχυση της ΛΑ-ΑΑΣ, είχε να αντιμετωπίσει και μία «πρόκληση»: να κοντράρει σε πολιτικό αλλά και εκλογικό επίπεδο την αυταπάτη της «κυβερνώσας αριστεράς» με τη χώρα μέσα σε ΝΑΤΟ και ΕΕ και με ανέπαφα τα βάθρα του ντόπιου κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Η συμμετοχή στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 αποτέλεσε μία φυσιολογική απόληξη της κοινής πάλης των δύο οργανώσεων κόντρα στα ψεύτικα διλήμματα και τις αυταπάτες του δημοψηφίσματος του Ιούλη της ίδιας χρονιάς.
Η επιλογή μας αυτή, αν και είχε συγκεκριμένη στόχευση, δεν ήταν καθόλου αβίαστη και είχε έντονα τα σημάδια ενός πρωθύστερου σχήματος. Δηλαδή, ενώ οι δύο οργανώσεις είχαν μόλις ξεκινήσει μία μετωπική συνεργασία η οποία καλούνταν να κάνει τα πρώτα της βήματα, βρέθηκαν αντιμέτωπες με τις βουλευτικές εκλογές του Μάη/Ιούνη 2012 που έθεταν έντονα το ζήτημα μιας κοινής εκλογικής στάσης. Η απόφαση της εμφάνισης των δύο οργανώσεων μέσα από το κοινό εκλογικό σχήμα, εκ των πραγμάτων ανέβαζε τον πήχη, καθώς τα ζητήματα που έμπαιναν ήταν κρίσιμα και εφ’ όλης της ύλης. Επιπλέον, η συνεχιζόμενη εκλογική εμφάνιση των δύο οργανώσεων αδυνάτιζε και τη βασική μας στόχευση να αποτελέσει η ΛΑ-ΑΑΣ ένα σχήμα ευρύτερης συνεύρεσης αγωνιστών και συλλογικοτήτων, έκανε πιο έντονη την εντύπωση ότι αποτελεί ένα κλειστό σχήμα, υπόθεση αποκλειστικά των δύο οργανώσεων.
Σήμερα, και με δεδομένα τα εφτά χρόνια συνεργασίας των δύο οργανώσεων, εκτιμούμε ότι η εκλογική συνεργασία των δύο οργανώσεων σε αυτή τη φάση δεν έχει να προσφέρει κάτι περισσότερο.
Επιπλέον, αν και το διάστημα των εφτά αυτών χρόνων κυριάρχησε η κινηματική απραξία και δεν δόθηκε η δυνατότητα δοκιμασίας της κοινής προσπάθειας των δύο οργανώσεων στο πεδίο των αγώνων, ωστόσο αναδείχθηκαν σοβαρά πολιτικά ζητήματα όπου φάνηκαν σημαντικές αποκλίσεις, με πιο πρόσφατο το ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και της στάσης του κινήματος, το ζήτημα των 12 μιλίων και των ΑΟΖ. Αλλά και στο επίπεδο της κινηματικής αντίληψης-πρότασης, οι διαφορές των δύο οργανώσεων συνεχίζουν να είναι αρκετά σημαντικές. Και αν στο επίπεδο μιας κοινής πλατιάς μετωπικής συνεργασίας αυτά όλα είναι θεμιτά και αποδεκτά, στο επίπεδο μιας κομματικής συνεργασίας δεν είναι, και δεν επιτρέπουν την επανάληψη ενός κοινού εκλογικού κατεβάσματος.
Θεωρούμε ότι στη συγκεκριμένη συγκυρία, όπου τα πολιτικά ζητήματα που έχουν ανοιχτεί διεθνώς και στη χώρα μας απαιτούν συνολικότερες απαντήσεις, η οργάνωσή μας οφείλει να τις δώσει όσο πιο ολοκληρωμένα μπορεί, με βάση τη συνολικότερη άποψή της και χωρίς τις αντικειμενικές δεσμεύσεις της εκλογικής συνεργασίας. Και γι’ αυτό στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές προκρίνουμε την αυτόνομη εκλογική μας παρέμβαση.
Αυτή μας η επιλογή δεν θέλουμε και δεν εκτιμούμε ότι θα πλήξει τη ΛΑ-ΑΑΣ. Το αντίθετο· θεωρούμε ότι θα την απαλλάξει από ένα «βάρος» που δεν της αντιστοιχούσε, και θα της επιτρέψει να λειτουργήσει περισσότερο ως μια ευρύτερη μετωπική συνεργασία. Η ΛΑ-ΑΑΣ έχει συνολικά ένα θετικό απολογισμό δράσης, έχει κάνει σημαντικά βήματα και θέλουμε να της δώσουμε τη δυνατότητα να κάνει ακόμη σημαντικότερα.
Θεωρούμε ότι με τον ίδιο τρόπο που κατόρθωσαν οι δύο οργανώσεις να προστατέψουν την υπόθεση της ΛΑ-ΑΑΣ από τη διαφορετική τους στάση στις προηγούμενες Ευρωεκλογές, έτσι μπορούν να κάνουν και τώρα.
