Όσο πλησιάζουμε στην ημερομηνία διεξαγωγής των Αγώνων, γίνεται πιο σαφής η εικόνα του τι έχει ν΄ αντιμετωπίσει ο λαός και το κίνημα. Οι πληροφορίες που διαρρέουν κατά καιρούς αποκτούν συγκεκριμένη υπόσταση και οι όποιες εκτιμήσεις έγιναν τους προηγούμενους μήνες για τα μέτρα που θα παρθούν φαίνεται να έχουν ήδη ξεπεραστεί προς το χειρότερο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η -επίσημη πλέον- κάλυψη των Αγώνων από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ.
Με βάση τις πρόσφατες εξελίξεις σε Ισπανία και Παλαιστίνη, αλλά και το γενικότερο κλίμα τρομοϋστερίας που καλλιεργείται, δόθηκε η αφορμή για την εγκατάσταση του αμερικάνικου στρατού και των μυστικών υπηρεσιών, με τους χειρότερους δυνατούς όρους για τη χώρα και το λαό (ή άνευ όρων). Το γεγονός αυτό έχει προβληματίσει ακόμη και μερίδες της α.τ. Είναι και γι” αυτούς ένα ζήτημα το να γίνουν οι αγώνες σε καθεστώς πολέμου, με μια πόλη που θα θυμίζει στρατόπεδο, με περιπολίες από ξηρά, αέρα και θάλασσα και την παρουσία κανονικού στρατού, πέραν της τεράστιας κινητοποίησης των σωμάτων ασφαλείας και των μυστικών υπηρεσιών. Αντί για μια γιορτή του αθλητισμού και της συναδέλφωσης των λαών, όπως θέλουν να την παρουσιάζουν, θα είναι μια δοκιμασία φόβου και ανασφάλειας.
Σίγουρα τα μέτρα αυτά στοχεύουν στην αστική τάξη και προσπαθούν να την ευθυγραμμίσουν ακόμη περισσότερο στα σχέδια των ιμπεριαλιστών. Πρώτα και κύρια, όμως, στοχεύουν στο λαό. Προσπαθούν να τον τρομοκρατήσουν, να υποτάξουν τις αντιστάσεις του με τον ασφυκτικό έλεγχο των κινήσεών του. Να ελέγχουν ποιος, πού και πότε διαδηλώνει, διαμαρτύρεται, δρα συλλογικά και οργανωμένα, αγωνίζεται στο δρόμο.
Είναι σαφές και δηλωμένο από πλευράς συστήματος, ότι τα μέτρα αυτά θα πάρουν μόνιμο χαρακτήρα και θα μείνουν κληρονομιά και μετά τους αγώνες. Ήδη υπάρχουν και τα αντίστοιχα αντιδραστικά νομικά πλαίσια (τρομονόμος, ευρωτρομονόμος κ.λπ.) που ευνοούν τις παρακολουθήσεις προσώπων και αγωνιστών αλλά και τη δραστική περιστολή του δικαιώματος στην απεργία και τη διαδήλωση. Ειδικά για τις ΗΠΑ είναι αγκάθι ο λαός μας που επιμένει αντιαμερικάνικα και διαδηλώνει με κάθε ευκαιρία μπροστά από την πρεσβεία τους. Θέλουν να καθυποτάξουν αυτές τις αντιστάσεις και να δημιουργήσουν ένα κλίμα στρατιωτικοποίησης και φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής, όπως το έχουν πετύχει στη χώρα τους. Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε στις 23/3 ο Μίλερ σε δημοσιογράφους «από δω και πέρα θα βλέπετε μπροστά σας όλο και περισσότερους αμερικανούς αξιωματούχους, κοιτάξτε να το συνηθίσετε»(!)
Οι ΗΠΑ θα έχουν τον πρώτο ρόλο σε αυτή την επιχείρηση. Οι ντόπιοι υπουργοί και αξιωματούχοι θα είναι διακοσμητικά στοιχεία, κατά τις απαιτήσεις των αφεντικών, ή, πιο σωστά, των δυνάμεων κατοχής. Ήδη ξεκίνησαν τα στρατιωτικά γυμνάσια, κατά παράβαση ακόμη και των κανόνων του συντάγματος, που, βέβαια, πολύ εύκολα παρακάμφθηκε. Θρασύτατα εκβιάζουν ότι αν δεν υπάρχει ταχύτατη συμμόρφωση προς τις υποδείξεις τους δε θα στείλουν την ομάδα τους στους Αγώνες. Ας μην υπάρχουν κανενός είδους αυταπάτες ότι το αλώνισμα των Αμερικάνων στη χώρα μας μπορεί να συναντήσει οποιουδήποτε είδους νομικό κώλυμα. Μπροστά σ” αυτήν την εφιαλτική πραγματικότητα, ακόμη και το δυσθεώρητο κόστος της «ασφάλειας» του ενός δις. ευρώ, καταντάει δευτερεύον ζήτημα.
Το καζάνι της λαϊκής δυσαρέσκειας σιγοβράζει. Τα μέτρα αυτά δεν έχουν αφήσει αδιάφορο το λαό μας. Το εκλογικό πανηγύρι πέρασε και τα ΜΜΕ άρχισαν ν” ασχολούνται με την ανάθεση της ολυμπιακής ασφάλειας στο ΝΑΤΟ, χωρίς ιδιαίτερους πανηγυρισμούς αλλά κάνοντας αρκετά δυσμενή σχόλια και εκφράζοντας σκεπτικισμό. Χωρίς να υποτιμούμε στο ελάχιστο το πλήθος των δυσμενών επιπτώσεων από την Ολυμπιάδα στη ζωή μας, πιστεύουμε ότι η επίθεση που περνάει μέσα από το ζήτημα της ασφάλειας το καθιστά το υπ” αριθμόν ένα ζήτημα για το κίνημα και τη λαϊκή πάλη συνολικά. Όσο αρχίζουν να εφαρμόζονται οι διάφοροι έλεγχοι και τα μπλόκα, που θα κάνουν δυσχερή την πρόσβαση στα σπίτια και τους χώρους δουλειάς, όσο η κυκλοφορία στους δρόμους θα είναι δύσκολη έως αδύνατη και όσο ο βίος της καθημερινότητας θα γίνεται αβίωτος, τόσο θα δημιουργούνται οι όροι για να μετατραπεί η δυσαρέσκεια σε γενικευμένη οργή και αγανάκτηση και τελικά σε κίνηση και πάλη. Και εκεί ακριβώς είναι το ζητούμενο. Να ευνοηθεί η εκδήλωση αυτής της οργής με κάθε τρόπο.
Το ζήτημα της Ολυμπιάδας δεν αφορά μόνο τις λίγες χιλιάδες των αγωνιστών που δραστηριοποιούνται σήμερα σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Είναι πολύ σημαντικό ότι υπάρχει αυτή η μαγιά και οι αντίστοιχες κινήσεις που μπορούν να διοργανώνουν πορείες, συναυλίες, συζητήσεις και κάθε είδους εκδηλώσεις. Η ίδια η πραγματικότητα βάζει την αναγκαιότητα πλατέματος αυτών των αντιστάσεων. Να γίνει, δηλαδή, η υπόθεση της αντίστασης στις συνέπειες της Ολυμπιάδας παλλαϊκή υπόθεση. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι πρέπει να δίνεται όσο πιο συχνά γίνεται αγωνιστική διέξοδος στη λαϊκή δυσαρέσκεια από τις κινήσεις που δραστηριοποιούνται ενάντια στους Αγώνες. Με πρωτοβουλίες σαν κι αυτές που ήδη έχουν παρθεί. Και μάλιστα να επιδιώκεται ο συντονισμός μεταξύ των κινήσεων ώστε η απεύθυνση να είναι όσο το δυνατόν ευρύτερη.
Πάνω σ” αυτή τη λογική δεν χωρούν αποκλεισμοί. Είναι ευπρόσδεκτος όποιος θέλει να παλέψει ενάντια στη συρρίκνωση των δημοκρατικών του δικαιωμάτων, ανεξάρτητα αν ασπάζεται ή όχι το σύνολο των απόψεων των δυνάμεων που αναφέρονται στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Και το λέμε αυτό γιατί υπάρχουν δυνάμεις που θέτουν τέτοιους όρους στη συμμετοχή του κόσμου. Είναι πρόβλημα το ότι οι δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΣΥΝ βρίσκονται έξω από αυτήν την κίνηση. Το ΚΚΕ, παρότι προεκλογικά διαφήμιζε «έχουμε αγώνες αύριο» και παρότι μέσω του «Ριζοσπάστη» κατήγγειλε τα αμερικάνικα στρατιωτικά γυμνάσια, ΔΕ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ στη διαδήλωση που διοργάνωσε η καμπάνια «Αντι 2004» για αυτό το θέμα. Ούτε μέχρι σήμερα έχει πάρει οποιαδήποτε πρωτοβουλία ανάδειξης του ζητήματος της Ολυμπιάδας. Μάλλον αυτό το «αύριο» είναι πιο μακριά απ” όσο φαίνεται. Ο δε ΣΥΝ αρκείται στο να ανησυχεί μήπως τα μέτρα ασφάλειας τραβήξουν σα μαγνήτης τους τρομοκράτες αντί να τους απωθήσουν…
Στο βαθμό που αυτές οι κινήσεις μαζικοποιηθούν και αγκαλιάσουν και πλατύτερο κόσμο θα τεθούν και στην πράξη οι επόμενοι στόχοι και βήματα. Ο συντονισμός δυνάμεων που υπάρχει κάτω από την ομπρέλλα της καμπάνιας «Αντι 2004» είναι μια πολύ καλή βάση που μπορεί και πρέπει να διευρυνθεί, αλλά και να επιδιώξει να κάνει όλο και πιο αισθητή την παρουσία της όσο πλησιάζουμε στους Αγώνες με αιχμή το ζήτημα της λεγόμενης ασφάλειας της Ολυμπιάδας και των επιπτώσεων στα λαϊκά δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες.
φ.498, 27/3/04
