Το ΚΥΤ στη Μόρια της Λέσβου ήταν ένα κολαστήριο για τους 13.000 πρόσφυγες –στη μεγάλη τους πλειοψηφία οικογένειες με μικρά παιδιά- που «ζούσαν» μέσα σε αυτό. Οι απάνθρωπες συνθήκες που επέβαλλε μέσα σε αυτό η κυβερνητική πολιτική της σημερινής αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων το είχαν μετατρέψει σε «υγειονομική βόμβα» για τους ίδιους τους πρόσφυγες αλλά και για το λαό της Μυτιλήνης. Στις συνθήκες της πανδημίας του κορονοϊού η απειλή αυτή για την υγεία των προσφύγων και των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής μεγάλωσε πολύ περισσότερο , καθώς κανένα πραγματικό μέτρο προστασίας δεν πήρε η κυβέρνηση της ΝΔ , και σε αυτό αλλά και σε όλα τα άλλα στρατόπεδα προσφύγων. Όπως εξάλλου κανένα πραγματικό μέτρο προστασίας δεν παίρνει για όλο το λαό που τον αντιμετωπίζει ως αναλώσιμο στις συνθήκες της πανδημίας! Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και μετά τη διαπίστωση των 35 κρουσμάτων στη Μόρια η κυβέρνηση συνέχισε να παριστάνει και να ισχυρίζεται ότι διαμορφώνει «συνθήκες κοινωνικής αποστασιοποίησης» σε ένα στρατόπεδο όπου στοιβάζονται με τον πιο άθλιο τρόπο τόσες χιλιάδες άνθρωποι!
Παράλληλα στο νησί της Λέσβου ήταν σε εκκρεμότητα η υλοποίηση της κυβερνητικής απόφασης για τη δημιουργία των λεγόμενων «κλειστών δομών» που σε πρώτη φάση επιχειρήθηκε ανεπιτυχώς να επιβληθεί με τη γνωστή απόβαση και τις αγριότατες επιθέσεις των ΜΑΤ ενάντια στους κατοίκους του νησιού τον περασμένο Φλεβάρη.
Με αυτά τα δεδομένα η ευθύνη για την πυρκαγιά που κατέστρεψε το ΚΥΤ της Μόριας και για όλες τις συνέπειες της που απειλούν και τους πρόσφυγες και τους κατοίκους της περιοχής, βρίσκεται αντικειμενικά και αποκλειστικά στην αντιπροσφυγική και αντιλαϊκή πολιτική του συστήματος , των κυβερνήσεων του και της σημερινής κυβέρνησης της ΝΔ. Ταυτόχρονα δεν μπορεί να μην επισημανθούν τα ερωτηματικά που προκαλούνται από τη χρονική «σύμπτωση» της πυρκαγιάς στη Μόρια με τη μεγάλη φωτιά στην άλλη άκρη του νησιού, στην περιοχή της Άντισσας, στην οποία είχαν πάει όλες οι δυνάμεις της Πυροσβεστικής του νησιού.
Αυτή την ευθύνη και αυτά τα ερωτηματικά σπεύδουν να συγκαλύψουν οι ομόψυχες «εκτιμήσεις» όλων των συστημικών ΜΜΕ που επιχειρούν να ρίξουν την ευθύνη αυτή στους απελπισμένη μάζα των προσφύγων που είναι οι πρώτοι που πληρώνουν τις συνέπειες της καταστροφής αυτής. Χιλιάδες γυναικόπαιδα, άντρες και ηλικιωμένοι άνθρωποι βρίσκονται στην κυριολεξία στο δρόμο και στα χωράφια της περιοχής με καταστραμμένα τα όποια υπάρχοντα τους και αντιμετωπίζοντας για άλλη μια φορά τη βία των ΜΑΤ που είναι και πάλι η κυβερνητική απάντηση στην τραγωδία αυτή. Ενώ ταυτόχρονα όλες οι επίσημες συστημικές –και βέβαια και οι ακροδεξιές, φασιστικές- φωνές τους ανακηρύσσουν σε εχθρό και κίνδυνο για το λαό μας!
Ο λαός της Μυτιλήνης και όλης της περιοχής πρέπει να απορρίψει αυτή τη νέα επιχείρηση ρατσιστικής και εθνικιστικής υστερίας και κρατικής τρομοκρατίας που γίνεται στο όνομα της «ασφάλειας» του αλλά στην πραγματικότητα στρέφεται ενάντια του! Η κήρυξη του νησιού από την κυβέρνηση σε κατάσταση «έκτακτης ανάγκης» όχι μόνο δεν αποτελεί προσπάθεια στήριξης των προσφύγων και του λαού του νησιού , αλλά αντίθετα και όπως προαναγγέλλεται θα είναι μια επιχείρηση επιβολής απαγορεύσεων που ήδη συνοδεύονται από προπαγάνδα ακόμα και για «αντεθνικό δάκτυλο της απέναντι ακτής»!
Ο λαός του νησιού πρέπει να σταθεί απέναντι σε αυτή την αντιδραστική πολιτική. Πρέπει να αναδείξει την κατεύθυνση φιλίας και αλληλεγγύης με τους πρόσφυγες, το λαό της Τουρκίας και όλους τους λαούς της περιοχής. Πρέπει να παλέψει και να διεκδικήσει μέτρα και για να αποκτήσουν άμεσα όλοι οι πρόσφυγες ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και για ενισχυθεί επίσης άμεσα το νοσοκομείο της Μυτιλήνης και όλες οι δομές υγείας του νησιού με το απαιτούμενο προσωπικό και όλα τα μέσα που χρειάζονται για την προστασία της υγείας και της ζωής του λαού της Λέσβου.
Μυτιλήνη 9-9-20
