Tο διεθνές περιβάλλον και οι νέες απαιτήσεις των ΗΠΑ
Η τοποθέτηση του υπουργού Άμυνας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ που έγινε στο 6ο συνέδριο του κέντρου εκπαίδευσης ναυτικής αποτροπής (ΚΕΝΑΠ) στις 2 ως 4 Ιούνη στην αμερικανονατοϊκή βάση της Σούδας αποκαλύπτει τις απαιτήσεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ για επέκταση της βάσης της Σούδας και αναζήτηση και νέας βάσης. Αποκαλύπτει ταυτόχρονα την προθυμία της μεγαλοαστικής τάξης να βάλει τη χώρα στην υπηρεσία του λεγόμενου αντιτρομοκρατικού πολέμου και να αποδεχτεί τη μετατροπή της σε αναβαθμισμένο ορμητήριο των φονιάδων των λαών.
Λέει, λοιπόν, ο υπουργός Άμυνας Π. Καμμένος στο συνέδριο του ΚΕΝΑΠ λίγες μόνο μέρες μετά τις δηλώσεις του για δημιουργία νέας νατοϊκής βάσης στην Κάρπαθο: «Είμαστε έτοιμοι να παραχωρήσουμε εγκαταστάσεις, τις ένοπλες δυνάμεις μας, αλλά και μεγάλες βάσεις στην περιοχή του Νότιου Αιγαίου, προκειμένου να διευκολύνουμε τις δυνάμεις της συμμαχίας ώστε να αναπτύξουν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και να ασφαλίσουμε τους ενεργειακούς διαύλους και τον ενεργειακό εφοδιασμό».
Στην προσπάθειά του να μετριάσει την οργή που προκαλούν οι δηλώσεις του ιδιαίτερα στο χανιώτικο λαό που υφίσταται άμεσα και μόνιμα μια σειρά δεινά από τη λειτουργία της βάσης στη Σούδα, ο Π. Καμμένος σε συνέντευξή του μίλησε για μεταφορά αεροπορικών δραστηριοτήτων από τη Σούδα στην Κάρπαθο, ενώ τις προηγούμενες μέρες συνέδεσε τη δημιουργία νοσοκομείου και την ανάπτυξη του νησιού με την εγκατάσταση της βάσης.
Όμως πάλι μιλάει σαφώς για επέκταση της υφιστάμενης βάσης της Σούδας παράλληλα με παραχώρηση νέας βάσης, που άλλωστε οι ΗΠΑ ζητάνε εδώ και μήνες. Με κάθε ευκαιρία υπερθεματίζει υπέρ του ιερού πολέμου της Δύσης, αναπαράγοντας την ισλαμοφοβία και δηλώνοντας την προθυμία της κυβέρνησης ν’ αξιοποιήσει γεωπολιτικά τη χώρα προσφέροντας γη, αέρα και θάλασσα στους φονιάδες των λαών. Διαφημίζοντας την Κρήτη σαν «γιγάντιο αεροπλανοφόρο», ως γνήσιος λακές λέει μπροστά στα ιμπεριαλιστικά γεράκια στο ΚΕΝΑΠ: «Η Κρήτη, με τις εκτεταμένες υψηλής ποιότητας και επιχειρηματικής αξίας αεροναυτικές της εγκαταστάσεις και τις μοναδικές σε συμμαχικό επίπεδο εγκαταστάσεις ναυτικής εκπαίδευσης, υποστήριξης και επισκευών ναυτικών μονάδων και οπλικών συστημάτων, αποτελεί ένα κομβικά τοποθετημένο “γιγάντιο αεροπλανοφόρο”. Ελέγχει τις θαλάσσιες εμπορικές και ενεργειακές οδούς που συνδέουν τη Μαύρη Θάλασσα με τη Μεσόγειο και την Ερυθρά Θάλασσα και αποτελεί την αιχμή του δόρατος του δυτικού κόσμου έναντι ενός διευρυμένου πεδίου αστάθειας που περικλείει όλο και εντονότερα την ευρωπαϊκή ήπειρο».
Και πιο κάτω, δείχνοντας να γνωρίζει και να κατανοεί ότι η Ελλάδα, όπως είπε ο Άμος Χοχστάιν (υπεύθυνος του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ για τις ενεργειακές υποθέσεις), πρέπει να γίνει μέρος της λύσης και όχι μέρος του προβλήματος, όπως γίνεται με την προώθηση του ρώσικου αγωγού (Turkish Steam): «Είναι εξίσου σημαντικό το ζήτημα της ενεργειακής ασφάλειας της Ευρώπης. Η ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης αποτελεί το μεγάλο ερωτηματικό σε όλες τις διεθνείς αναλύσεις για το μέλλον της. Σε κάθε περίπτωση η μείωση της εξάρτησής της ενεργειακά από τρίτες χώρες αποτελεί και πρέπει να αποτελεί έναν κορυφαίο πολιτικό, αναπτυξιακό και οικονομικό στόχο. Επιπλέον, οι εξελίξεις της γεωοικονομίας και της γεωστρατηγικής, με έργα όπως η διαπλάτυνση της διώρυγας του Σουέζ ή η ενδεχόμενη διάνοιξη νέας διώρυγας που θα συνδέει τον Ατλαντικό και Ειρηνικό στην κεντρική Αμερική, δημιουργούν νέα δεδομένα στη διακίνηση ενεργειακών πόρων, η επίδραση των οποίων θα φανεί στο μέλλον. Πρέπει λοιπόν να εμποδίσουμε τη μετάδοση της αστάθειας, που υφίσταται στις χερσαίες περιοχές, στη θάλασσα. Και εδώ είναι ο σημαντικός ρόλος που καλούνται να παίξουν τα ΠΝ σε συνεργασία με την Ακτοφυλακή. Ειδικά στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου η ενεργειακή ασφάλεια συνδέεται άμεσα με τη θαλάσσια ασφάλεια. Αυτό συνεπάγεται την ανάγκη διατήρησης ανοικτών θαλάσσιων γραμμών επικοινωνίας».
Και πιο κάτω τονίζει πως «η Ελλάδα μπορεί να συμβάλει σε αυτή τη σημαντική προσπάθεια διατήρησης ανοικτών των θαλάσσιων γραμμών επικοινωνίας, καθώς είναι μια χώρα που συνδέει την Ανατολική με τη Δυτική Μεσόγειο, που συνδέει την Ευρώπη με τη Μέση Ανατολή, που έχει καλές σχέσεις τόσο με το Ισραήλ όσο και με τον αραβικό κόσμο…».
Δύο μέρες μετά τις δηλώσεις Καμμένου, ο Λαφαζάνης απαντάει με λεονταρισμούς στις δηλώσεις Χοχστάιν που ουσιαστικά απαγορεύουν τη συμμετοχή της Ελλάδας στον σχεδιαζόμενο αγωγό Turkish Stream. Όλοι όμως πλέον γνωρίζουν πως αν τελικά η Ρωσία επιλέξει τη διαδρομή μέσω Ελλάδας, αυτό θα γίνει μόνο εφόσον κάτι τέτοιο στηριχθεί από την Ε.Ε. Ανεξάρτητα αν οι ΗΠΑ πυροδότησαν την αιματηρή συμπλοκή στη FYROM πριν από ένα μήνα, η κυβέρνησή της, όπως άλλωστε και της Σερβίας, έχουν ήδη αποσαφηνίσει πως θα συμμετάσχουν στον ρώσικο αγωγό μόνο μετά την έγκρισή του από την Ε.Ε. Η ίδια η Ρωσία σχεδιάζει και εναλλακτικές διαδρομές που παρακάμπτουν την Ελλάδα και πάντως συνεχίζει να απειλεί τον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρώπης επιμένοντας στη διακοπή της ροής μέσω Ουκρανίας.
Οι ΗΠΑ αντιπροτείνουν τον TAP, ενθαρρύνουν κάθετους αγωγούς από Ελλάδα προς Βουλγαρία και ταυτόχρονα προωθούν την εγκατάσταση τερματικού για υγρό φυσικό αέριο στην Αλεξανδρούπολη που θα εφοδιάζεται με τάνκερ από οπουδήποτε εκτός Ρωσίας. Όμως οι εναλλακτικές των ΗΠΑ σε καμιά περίπτωση δεν καλύπτουν τις ανάγκες της Ε.Ε. εφόσον η Ρωσία κλείσει τις στρόφιγγες των ουκρανικών αγωγών, πράγμα που, αν δεν είναι δεδομένο, όπως δηλώνει η Ρωσία, συναρτάται άμεσα με την εξέλιξη της ουκρανικής κρίσης.
Η Μέρκελ κατάφερε στην πρόσφατη σύνοδο των G7 δέσμευση για περιορισμό της χρήσης των ορυκτών καυσίμων στο όνομα του «αγώνα ενάντια στην κλιματική αλλαγή». Θέλουν να πιστεύουν οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές πως στο όνομα της κλιματικής αλλαγής κάποτε θα μπει περιορισμός παγκόσμια στη χρήση ορυκτών καυσίμων και, όταν αυτό γίνει, το στρατηγικό τους έλλειμμα σε ορυκτά καύσιμα θα γίνει πλεονέκτημα με προώθηση πολιτικών και τεχνολογιών υποκατάστασής τους. Όμως στο μεταξύ οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές σέρνονται από τις ΗΠΑ σε ψυχροπολεμική αντιπαράθεση με τη Ρωσία, η οποία θέτει τους δικούς της ενεργειακούς και όχι μόνο εκβιασμούς.
Ταυτόχρονα με τη διατλαντική συμφωνία εμπορίου οι ΗΠΑ εκβιάζουν και απειλούν την Ε.Ε. και οικονομικά με βάση και τη συνολική υπεροχή τους. Λέγεται, π.χ., ότι μια σειρά ενεργοβόρες βιομηχανίες της Ε.Ε. μπορεί να μετακομίσουν στις ΗΠΑ λόγω φτηνού σχιστολιθικού αερίου.
Η κλιμάκωση της σύγκρουσης ΗΠΑ- ΡΩΣΙΑΣ στην Ουκρανία γνωρίζει, όπως έχουμε, εξηγήσει όρια που αν παραβιαστούν η σύγκρουση θα μεταφερθεί στο στρατηγικό πυρηνικό επίπεδο. Κάτι τέτοιο όμως δεν αποκλείει καθόλου ο νέος επικεφαλής του ΝΑΤΟ Πετρ Πάβελ όταν λέει «η επίκληση του άρθρου 5 και της δυνατότητας χρήσης πυρηνικών είναι τα μόνα που θα μπορούσαν ν’ αλλάξουν την κατάσταση», μιλώντας για το ενδεχόμενο κατάληψης χωρών της Βαλτικής από τη Ρωσία. Την ίδια ώρα οι χώρες της Βαλτικής εξοπλίζονται από το ΝΑΤΟ σαν αστακοί, ενώ οι αψιμαχίες στη Βόρεια θάλασσα και στη Μαύρη θάλασσα μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας είναι συνεχείς.
Το προχώρημα της ψυχροπολεμικής αντιπαράθεσης με τη Ρωσία βολεύει τις ΗΠΑ από κάθε άποψη και θα συνεχίζεται μάλλον σ’ όλη την προεκλογική περίοδο των ΗΠΑ για να δούμε τι θα γίνει μετά. Και αυτή η αντιπαράθεση γίνεται σ’ όλα τα πεδία και απλώνεται σ’ όλο τον πλανήτη. Από τις Βαλτικές όμως και με επίκεντρο πάντα την Ουκρανία μέχρι τη Μαύρη θάλασσα, τα Βαλκάνια, τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, τη Βόρεια Αφρική ως τη Μέση Ανατολή, τα σύννεφα του πολέμου συσσωρεύονται απειλητικά. Αν μπορούμε να μιλάμε για σύννεφα, μιας και ο πόλεμος των ιμπεριαλιστών σ’ όλο αυτό το τόξο δεν σταμάτησε ποτέ από τότε που οι ΗΠΑ εκκίνησαν τη διαδικασία επέκτασης του ΝΑΤΟ και περικύκλωσης της Ρωσίας παράλληλα με τις αποτυχημένες ως τώρα εφόδους τους για παγκόσμια κυριαρχία.
Αναδιαμόρφωση σχεδίων – συγκρούσεις και ενεργειακά σχέδια
Ποτέ δεν δεχτήκαμε από την πλευρά μας ότι οι πόλεμοι γίνονται για το πετρέλαιο. Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και οι πόλεμοι έχουν στρατηγικά επίδικα. Όμως και οι ανταγωνισμοί για τις πηγές ενέργειας και τους δρόμους μεταφοράς της έχουν κρίσιμο χαρακτήρα για τον συνολικότερο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό. Κρίσιμο χαρακτήρα, όπως λέει και ο Καμμένος στις δηλώσεις του, έχει και το Σουέζ στο πλαίσιο του ενεργειακού αλλά και του εμπορικού πολέμου. Κρίσιμη είναι και η αντιπαράθεση για την εξέλιξη της ευρωζώνης, ο νομισματικός πόλεμος και πάει λέγοντας.
Τα αναφέρουμε όλα αυτά γιατί αυτά είναι που καθορίζουν τις κινήσεις των ιμπεριαλιστών και σε κάθε φάση ιεραρχούν και δίνουν το ανάλογο βάρος σ’ αυτό που κρίνεται πιο καθοριστικό για τη συγκυρία. Έτσι, η προσπάθεια προσέγγισης των ΗΠΑ με το Ιράν φέρνει συνολική αναδιάταξη της πολιτικής των ΗΠΑ στον αραβομουσουλμανικό κόσμο, με έντονη τη ρευστότητα αλλά και την αδυναμία των ΗΠΑ να εξουδετερώσουν από την περιοχή τη Ρωσία, να ηγηθούν αποφασιστικά στο δυτικό μπλοκ και να ελέγξουν τις εξελίξεις.
Τα γυμνάσια Κίνας-Ρωσίας στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και αυτά Ρωσίας–Αιγύπτου ταυτόχρονα με τεράστιες συμφωνίες με την Τουρκία πέρα από τον Turkish Stream και για πυρηνικά εργοστάσια, όπως άλλωστε και με το Ιράν και με την Αίγυπτο, αποδεικνύουν πως η ρώσικη αρκούδα όσο στριμώχνεται απαντά ίσως και ασύμμετρα, όπως η ίδια λέει…
Το ISIS επομένως δεν είναι το πρόβλημα αλλά το πρόσχημα και η νέα μορφή παρέμβασης των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ για να ελέγχουν την ευρύτερη περιοχή νότια και ανατολικά της χώρας μας, οδηγώντας ήδη μια σειρά χώρες στη διάλυση μέσα από τις επεμβάσεις τους και ετοιμάζοντας τώρα τις νέες, ίσως ακόμη πιο επικίνδυνες. Τα ανθρώπινα πτώματα που πλέουν κατά χιλιάδες πλέον στη Μεσόγειο δείχνουν την ωμή πραγματικότητα και τα έργα και τις ημέρες του ιμπεριαλισμού, που συνεχίζονται απρόσκοπτα – και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ θέλει να τα υπηρετήσει αξιοποιώντας τον γεωπολιτικό ρόλο της χώρας.
Το γεωπολιτικό χαρτί της ελληνικής αστικής τάξης
Γι” αυτό το ρόλο άλλωστε πρώτος μίλησε ο Σαμαράς και πάνω εκεί έστησε το άδοξο success story του. Και βέβαια τον πρώτο λόγο στη σημερινή κυβέρνηση δεν τον έχει ο Καμμένος, που απλά προσφέρει βάσεις που έχουν ζητηθεί από καιρό. Πρώτα πρώτα ο Τσίπρας επιδίωξε την πολιτική διαπραγμάτευση, την εύνοια των ΗΠΑ και κούνησε το γεωπολιτικό χαρτί. Σ’ αυτό το πλαίσιο ο Κοτζιάς χορεύει με τα νατοϊκά γεράκια στην Αττάλεια δίνοντας το βρόμικο στίγμα της κυβέρνησής του σ’ ό,τι αφορά την υπηρέτηση των σχεδίων των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Μα και ο Λαφαζάνης ξέρει πολύ καλά πως η κυβέρνησή του ορκίζεται στο «ανήκομεν στη Δύση» και πως οι όποιες συμφωνίες με τους ρώσους ιμπεριαλιστές και οι όποιες προσπάθειες διεκδίκησης κάποιου ρόλου για τη μεγαλοαστική τάξη πρέπει να ευθυγραμμίζονται με το δυτικό πλαίσιο, και ας λεονταρίζει ότι η χώρα δεν είναι οικόπεδο κανενός.
Είναι αλήθεια πως η χώρα έχει μεγάλη γεωπολιτική σημασία για κάθε λογής ιμπεριαλιστές. Πρώτα πρώτα για τις ΗΠΑ, που για χάρη τους επένδυσαν μέχρι βόμβες ναπάλμ στο Γράμμο, δούλεψαν σχέδια Μάρσαλ αλλά και Τρούμαν με στρατοδικεία, χούντες και στρατιωτικές βάσεις που καλά κρατούν για να εμπεδώνουν τη στρατιωτικοπολιτική παρουσία τους στις σύγχρονες εκφράσεις της με τα συμβόλαια συνύπαρξης στο οικόπεδο με τους ευρωπαίους συμμάχους ή «συμμάχους» τους.
Είναι επίσης αλήθεια πως όσο προχωρά η αναδιάταξη του προηγούμενου στάτους στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή και όσο η ιμπεριαλιστική σύγκρουση αυξάνει τις εντάσεις και τη ρευστότητα στην περιοχή τόσο ο ελλαδικός χώρος αναβαθμίζεται εφόσον νοείται σαν σταθερό προκεχωρημένο φυλάκιο της πολιτικοστρατιωτικής παρουσίας της Δύσης και σαν πολεμικό ορμητήριο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.
Η μεγαλοαστική τάξη της χώρας έχει παραχθεί, αναπαραχθεί και συνεχίζει να υπάρχει στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης με δοσμένο πάντα έναν τέτοιο βρόμικο ρόλο για τη χώρα προκειμένου η ίδια να διεκδικεί έναν ρόλο στην περιοχή. Τέτοιον που διεκδικούσε αλλά δεν της προέκυψε τελικά δίνοντας τη χώρα σαν ορμητήριο για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας με τις βόμβες των νατοϊκών.
Ανάλογα και με ανάλογες βλέψεις ή έστω ορέξεις για τη μεγαλοαστική τάξη δόθηκε η χώρα για τις ιμπεριαλιστικές εξορμήσεις στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και πιο πρόσφατα στη Λιβύη. Το βασικό ορμητήριο, η βάση της Σούδας, ιδιαίτερα μετά την επέμβαση στη Λιβύη που έπαιξε καθοριστικό ρόλο και την ιδιότυπη επέμβαση στη Συρία, μέσω και των ισλαμιστών που τώρα έγιναν από σύμμαχος εχθρός της Δύσης, λειτουργεί ακατάπαυστα στηρίζοντας τον λεγόμενο αντιτρομοκρατικό πόλεμο. Πέρα από το καθεστώς ετεροδικίας που ισχύει για τη βάση και την ασύδοτη χρήση του αέρα και των θαλασσών της χώρας για κάθε λογής στρατιωτικά γυμνάσια, η μόνιμη λειτουργία της βάσης γίνεται ντεφάκτο πλέον χωρίς καν να ρωτάται η ελληνική κυβέρνηση. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας για λογαριασμό της μεγαλοαστικής τάξης έχει δώσει αυτό το δικαίωμα στους φονιάδες των λαών και μόνο η αφύπνιση κατά καιρούς του αντιβασικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος δυσκόλεψε τις κινήσεις τους, δημιουργώντας πολιτικό πρόβλημα στις ντόπιες κυβερνήσεις.
Αξίζει να σημειωθεί -επανερχόμενοι στη σημερινή συγκυρία- πως τα προηγούμενα χρόνια κορυφαία στελέχη του πολιτικού προσωπικού επιδίωξαν συστηματικά να μετατραπεί η πόλη των Χανίων σε σύγχρονη Τρούμπα του στόλου των αεροπλανοφόρων των ΗΠΑ που δένανε στη βάση και ξαμολούσαν χιλιάδες ράμπο για «αναψυχή» στην πόλη. Πρέπει να αναφέρουμε επίσης πως όπου υπάρχουν στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ, που ως γνωστόν είναι απλωμένες σ’ όλο τον πλανήτη, επιδιώκεται η εξαθλίωση και ο εξανδραποδισμός των ιθαγενών γύρω από τη βάση και συχνά η πορνεία και τα ναρκωτικά αποτελούν τη βασική πηγή βιοπορισμού. Γενικότερα τους ιμπεριαλιστές δεν τους ενδιαφέρει μονάχα η κατοχή ενός κομματιού γης με στρατιωτικούς όρους για να στήσουν μια βάση. Τους ενδιαφέρει, προκειμένου να εδραιώσουν την παρουσία τους, να εγκαθιδρύουν καθεστώτα και αστικές τάξεις εξαρτημένες και ελεγχόμενες με ζητούμενο ν’ αναπαραγάγουν την υποτέλεια, την εξαθλίωση και την υποκουλτούρα στο λαό, τσακίζοντάς του όσο μπορούν την αξιοπρέπεια και τη δυνατότητα αντίστασης. Τέτοιες καταστάσεις υπάρχουν στις μέρες μας σε μια σειρά περιοχές με βάσεις στον πλανήτη και έχουν υπάρξει και τις έχει αντιμετωπίσει και ο λαός μας.
Το ενδιαφέρον του Ομπάμα για την Ελλάδα
Όσοι λοιπόν θεωρούν, έχοντας πιστέψει τις αυταπάτες ή απάτες των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ ότι ανεχόμενοι τις ΗΠΑ στη χώρα θα έχουμε την εύνοιά τους ενάντια στη λιτότητα της Μέρκελ είναι καιρός να δουν την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα λέει πως όλοι οι ιμπεριαλιστές είναι ταυτόχρονα και φονιάδες και ληστές των λαών. Και ναι μεν δεν κοστίζει οικονομικά στις ΗΠΑ να καλοπιάσουν την αστική τάξη της Ελλάδας πιέζοντας την Ε.Ε. να επωμιστεί τμήμα του χρέους της, – συχνά άλλωστε έθεσαν το ζήτημα μέσω Δ.Ν.Τ. Όμως ο σύμμαχος του Τσίπρα, Ομπάμα, όπως άλλωστε και ο Ολάντ, έχουν τις δικές τους ιεραρχήσεις σε κάθε συγκυρία.
Οι ΗΠΑ ειδικά ηγούνται του παγκόσμιου καπιταλιστικού–ιμπεριαλιστικού συστήματος και στηρίζουν ως εκ τούτου με τη μεγαλύτερα συνέπεια την επίθεση του κεφαλαίου στην εργατική τάξη και τους λαούς. Η εικόνα της εξαθλιωμένης Βαλτιμόρης και τα εκατομμύρια των πεινασμένων και αστέγων μαρτυρούν τη βαρβαρότητα της πανίσχυρης οικονομικά υπερδύναμης που λεηλατεί άλλωστε όλο τον πλανήτη.
Έτσι και μέσω του Δ.Ν.Τ. και άμεσα με τις υπαρκτές και συχνές παρεμβάσεις τους πιέζουν μεν τους Γερμανούς για λύση, όμως κατανοούν και τον Γιούνκερ και τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε. Οι παρεμβάσεις επομένως του Ομπάμα σ’ όλη τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης και ιδιαίτερα τελευταία, που ήταν χαρακτηριστικά και ασυνήθιστα για μια χώρα σαν την Ελλάδα συχνές, πρέπει αλλιώς να ερμηνευτούν και όχι ότι ο Ομπάμα θα βοηθήσει τελικά για να σωθεί ο λαός μας από τη λιτότητα, όπως με ολέθριο τρόπο για το κίνημα διέδιδε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν έπλαθε το κυβερνητικό του πρόγραμμα. Ανάλογες ευθύνες βέβαια για τη δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται σήμερα το κίνημα έχουν και όλοι αυτοί που εντόπιζαν το πρόβλημα των μνημονίων και της φτώχειας στην ξεροκεφαλιά της Μέρκελ, αν δεν καλοβλέπανε κιόλας τις πλάτες του Δ.Ν.Τ. για να διαγραφεί έστω το απεχθές (!) μέρος του χρέους.
Για μας το φανερό ενδιαφέρον των ΗΠΑ και του Ομπάμα για τη χώρα έχει να κάνει και με την αξιοποίηση αντιθέσεων μέσα στην Ε.Ε. για το ζήτημα της πορείας της Ε.Ε. και της ευρωζώνης, αλλά όπως φαίνεται τελευταία έχει πράγματι να κάνει και με τον γεωπολιτικό ρόλο της χώρας, όπως λένε και υπονοούν ο Τσίπρας και τα κυβερνητικά στελέχη και έλεγε πιο πριν και ο Σαμαράς. Για τον ίδιο λόγο και η διαπραγμάτευση είναι τελικά πράγματι πολιτική, όπως πολιτική ήταν άλλωστε και η απόφαση για ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ καταρχήν και αργότερα στην ευρωζώνη με το σχετικό μαγείρεμα της Goldman Sachs. Οι αμερικάνοι αλλά και οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές θέλουν τη χώρα στο άρμα της Δύσης γιατί θεωρούν πως το οικόπεδο είναι πράγματι χρήσιμο. Ενδιαφέρονται και οικονομικά να λειτουργεί η χώρα και κυρίως να υπάρχει μια αστική τάξη που να μπορεί με το άλφα ή βήτα πολιτικό προσωπικό να ελέγχει τον εχθρό λαό.
Γιατί ο λαός μας, όπως και κάθε λαός, είναι σίγουρα εχθρός για τους «ιδιοκτήτες» του πλανήτη. Γι’ αυτό, αξιοποιώντας και το νέο και το παλιό πολιτικό προσωπικό, προσπαθούν να βυθίσουν το λαό στη φτώχεια και την εξαθλίωση και ταυτόχρονα να μετατρέψουν τη χώρα σε ορμητήριο για τα δολοφονικά τους σχέδια.
Η δύσκολη πραγματικότητα, που ήδη είναι μπροστά, μπορεί να γίνει έως και εφιαλτική όσο δεν αντιμετωπίζεται από τις λαϊκές δυνάμεις. Οι αριστεροί και οι κομμουνιστές χρειάζεται ξανά σ’ αυτές τις δύσκολες συνθήκες να καταγγείλουν αποφασιστικά τόσο τα νέα και τα παλιά μνημόνια όσο και την επέκταση της βάσης της Σούδας, την εγκατάσταση νέων βάσεων, τις βρόμικες σχέσεις με το Ισραήλ και τη συνολική μετατροπή της χώρας σε ορμητήριο των φονιάδων των λαών.
Να εμπιστευτούμε την ιστορία του λαού μας και τη βούλησή του να θέλει να ζήσει με ειρήνη και αξιοπρέπεια και επίμονα να υπερασπιστούμε την άποψη πως μόνη εγγύηση για τη ζωή και το μέλλον του λαού μας είναι η συγκρότηση ενός μαζικού κινήματος Αντίστασης-Διεκδίκησης- Αναμέτρησης με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού.
