Άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία (φύλλο 882)
Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου αποτελεί μία πρόκληση. Αποτελεί πρόκληση για τις δυνάμεις του συστήματος, που επιδιώκουν με κάθε τρόπο να μην τιμηθεί με αγωνιστικά χαρακτηριστικά από το λαό, την εργατική τάξη, τη νεολαία και τους μαθητές, όπως συμβαίνει εδώ και μισό αιώνα. Ταυτόχρονα, αποτελεί σταθμό και πρόκληση για τις λαϊκές δυνάμεις, που βιώνουν μία άνευ προηγουμένου επίθεση στο δικαίωμά τους στη ζωή και τις κατακτήσεις τους.
Η κυβέρνηση και η αστική τάξη μοχθούν για να διαγράψουν από τη συλλογική μνήμη του λαού την αντιιμπεριαλιστική φλόγα της επετείου, τα διδάγματα του Νοέμβρη. Η εξέγερση του Νοέμβρη δεν έχει καμία σχέση με όλους αυτούς που τώρα εμφανίζονται ως υπερασπιστές της δημοκρατίας, με το σύστημα που γέννησε τις φασιστικές ιδέες και με τους απογόνους των υποστηρικτών του καθεστώτος της χούντας. Δεν έχει καμία σχέση με αυτούς που έθρεψαν τα φασιστικά μορφώματα, που δηλητηριάζουν καθημερινά τις συνειδήσεις της νεολαίας με τον εθνικισμό. Δεν έχει καμία σχέση με αυτούς που μετέτρεψαν τη χώρα σε μια απέραντη αμερικάνικη βάση και που θέλουν τη νεολαία στρατεύσιμη από τα 18, έτοιμη να μετατραπεί σε κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστών. Όλοι αυτοί πασχίζουν να τελειώνουν με την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, να κόψουν το κόκκινο νήμα που συνδέει τον αγώνα ενάντια στην αμερικανοστήρικτη Χούντα και το φασισμό με τη σημερινή πάλη για ανεξαρτησία, με τα συνθήματα «Έξω οι ΗΠΑ, Έξω το ΝΑΤΟ» και με τον αγώνα για «ψωμί, παιδεία, ελευθερία».
Είναι κρίσιμη ανάγκη να συνδεθεί η εξέγερση του ’73 με τις αντιστάσεις που έχει να ορθώσει ο λαός μας στο σήμερα. Η φλόγα του Νοέμβρη θα παραμείνει ζωντανή πρώτα και κύρια με το να πραγματοποιηθούν οι διαδηλώσεις στις 17 Νοέμβρη και να σπάσει η απαγόρευση. Είναι πρόκληση για τα δημοκρατικά αισθήματα κάθε λαϊκού ανθρώπου η απαγόρευση διεξαγωγής διαδήλωσης την ημέρα που χύθηκε αίμα για την υπεράσπιση αυτού ακριβώς του δικαιώματος. Είναι συνέχεια της ψήφισης του χουντικής έμπνευσης νομοσχεδίου για τις διαδηλώσεις, της έντασης της πολιτικής της καταστολής που βιώνει ο λαός τους τελευταίους μήνες, των συλλήψεων αγωνιστών, διαδηλωτών, μαθητών, της εφαρμογής της τηλεκπαίδευσης ως απεργοσπαστικό μηχανισμό απέναντι στις μαθητικές καταλήψεις και κινητοποιήσεις. Γι’ αυτό αυτή η απαγόρευση δεν πρέπει να περάσει.
Είναι χυδαία υποκρισία η προβολή του «υγειονομικού» κινδύνου ως πρόσχημα για την καταστολή της φετινής επετείου του Πολυτεχνείου, τη στιγμή που οι εργαζόμενοι στοιβάζονται καθημερινά στα ΜΜΜ, οι μαθητές στριμώχνονται στα σχολεία και οι πρόσφυγες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό παλεύει σε άθλιες υποδομές μέσα στα νοσοκομεία, χωρίς να λαμβάνεται κανένα ουσιαστικό υγειονομικό μέτρο. Αντιθέτως, τη στιγμή που όλος ο πλανήτης βιώνει την πρωτόγνωρη κατάσταση της πανδημίας και της απειλής του ιού, οι διαδηλώσεις στις 17 Νοέμβρη πρέπει να πάρουν χαρακτηριστικά υπεράσπισης του δικαιώματος στη ζωή και την ίση, πλήρη και δωρεάν διάγνωση και περίθαλψη. Η εγκληματική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση (χωρίς δωρεάν τεστ, προσλήψεις ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, άνοιγμα νέων κλινών και κλινών ΜΕΘ), αλλά και όλες οι κυβερνήσεις παγκοσμίως, αποδεικνύουν με τον πιο κυνικό τρόπο ότι ο καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός είναι ένα σύστημα που σαπίζει και το μόνο που έχει να προσφέρει στους λαούς είναι ο θάνατος. Τα νούμερα των κρουσμάτων και των θανάτων που καθημερινά αυξάνονται, η υπερκόπωση του υγειονομικού προσωπικού, η παραμέληση των ασθενών που πάσχουν από άλλα νοσήματα, οι ΜΕΘ που έχουν γεμίσει, τα νοσοκομεία που ξεχειλίζουν από ασθενείς δείχνουν ότι το σύστημα υγείας στη χώρα έχει καταρρεύσει και ότι προμηνύονται ακόμα χειρότερες μέρες. Ακριβώς επειδή μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό, στο φετινό Πολυτεχνείο πρέπει να καταγγελθεί η κυβερνητική πολιτική και να μπουν ψηλά οι διεκδικήσεις στη μαζική δωρεάν πρόληψη και περίθαλψη.
Η πάλη για το «ΨΩΜΙ» όχι μόνο παραμένει επίκαιρη, αλλά τίθεται επιτακτικά στο σήμερα. Είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, οι ανασφάλιστοι και οι επισφαλώς εργαζόμενοι που σφίγγουν αυτό το αίτημα στα χείλη. Το βάθεμα της κρίσης και επέλαση της πανδημίας γίνονται ευκαιρία και επιταχύνουν σαν χιονοστιβάδα τα αντεργατικά μέτρα. Στους πετσοκομμένους μισθούς και τις συντάξεις έρχεται να προστεθεί το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο Βρούτση. Ένα νομοσχέδιο που νομιμοποιεί τις απλήρωτες υπερωρίες, χτυπά τα ήδη διαλυμένα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, κάνει το οκτάωρο δεκάωρο, νομιμοποιεί για άλλη μία φορά την παρέμβαση του κράτους στα σωματεία των εργαζομένων, επιβάλλοντας τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες.
Την ίδια ώρα, η πάλη για «ΠΑΙΔΕΙΑ» βρίσκεται αντιμέτωπη με τις βαθιά ταξικές αλλαγές στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, που τη μετατρέπουν από δικαίωμα σε προνόμιο για λίγους κι εκλεκτούς. Ήδη από το προηγούμενο lockdown έχει ψηφιστεί νομοσχέδιο που εντείνει τους ταξικούς φραγμούς στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, επαναφέρει την τράπεζα θεμάτων και την αξιολόγηση στους καθηγητές. Ταυτόχρονα, προ των πυλών βρίσκονται η βάση του 10 και οι διαγραφές των φοιτητών. Το μαθητικό κίνημα δέχεται βάναυσα χτυπήματα, ενώ οι ψηφιακές πλατφόρμες ταξικού αποκλεισμού μέσω τηλεκπαίδευσης χτυπούν τα δικαιώματα εκπαιδευτικών και νεολαίας.
Οι φετινές διαδηλώσεις του Πολυτεχνείου πρέπει να αποτελέσουν σημείο έκφρασης της λαϊκής δυσαρέσκειας που έχει συσσωρευθεί τους τελευταίους μήνες. Σημείο πολιτικοποίησης της οργής της νεολαίας που βρίσκεται όλο αυτό το διάστημα στο στόχαστρο του συστήματος. Σημείο εναντίωσης στην κυβερνητική πολιτική που οδηγεί στο θάνατο χιλιάδες «απόκληρους» του λαού και της εργατικής τάξης∙ που πετάει τη νέα γενιά στην ανεργία, που χτυπάει ωράριο, μισθό, ασφάλιση, περίθαλψη∙ που διαμορφώνει την παιδεία των «λίγων και εκλεκτών» σε κάθε της βήμα∙ που τσαλαπατά κάθε δημοκρατικό δικαίωμα. Οι φετινές διαδηλώσεις της 17ης Νοέμβρη πρέπει να αποτελέσουν σταθμό συνάντησης και κοινής πάλης των λαϊκών μαζών ενάντια στο σύστημα της εξάρτησης και των πολέμων. Μαζικής, αγωνιστικής και μαχητικής προβολής των διεκδικήσεων λαού και νεολαίας στην υγεία, τις σπουδές, τη δουλειά, την ειρήνη και τις δημοκρατικές ελευθερίες.
