Άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία (φύλλο 898)
Η είσοδος και της χώρας μας στο 4ο κύμα της πανδημίας έχει οδηγήσει την κυβέρνηση στη λήψη «νέων» μέτρων και τον λαό σε μεγάλη ανησυχία και ανασφάλεια. Δεν είναι φυσικά και λίγο, μετά από ενάμιση χρόνο συνεχών απαγορεύσεων και περιορισμών, με τρεις πολύμηνες καραντίνες ήδη να βαραίνουν, μια τέταρτη να επικρέμεται πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Με τις προβλέψεις να είναι δυσοίωνες τόσο παγκόσμια όσο και στη χώρα μας, το σύστημα «τρέχει να προλάβει». Όπως και στο παρελθόν, θα ξαναέρθει δεύτερο. Ήδη ορισμένοι από τους (ει)δικούς του το προδιαγράφουν.
Στη χώρα μας, η κυβέρνηση έχει εξαρτήσει τα πάντα από τον εμβολιασμό. Πρόκειται για ένα πεδίο που ουσιαστικά και τυπικά δεν ελέγχει, αφού προμηθεύτριες εταιρείες και δόσεις καθορίζονται πλήρως από την ΕΕ και τα δυτικά μονοπώλια του φάρμακου. Απ’ όπου και όσα τους δώσουν, λοιπόν. Ο περισσότερος κόσμος ζυγίζει θετικά κι αρνητικά και εμβολιάζεται και καλά κάνει. Μόνο που το αφήγημα δέχεται συνεχώς και νέα πλήγματα, όχι μόνο από τις φασίζουσες θεωρίες συνωμοσίας που κάνουν τη δουλειά του συστήματος απ’ την ανάποδη, αλλά πρώτα και κύρια από τους ίδιους τους ταγούς του, που συνοψίζονται στο εξής απλό: είναι ασφαλή και αποτελεσματικά τα εμβόλια; Η μια αρχική δόση έγινε στην πορεία δύο. Μια τρίτη πιθανά να χρειαστεί στη συνέχεια. Η μετάλλαξη «Δ» δεν «πιάνεται» σε ικανοποιητικό βαθμό, τόσο από εμβόλια συμβατικής τεχνολογίας (π.χ. Astra Zeneca), όσο και από τα νέα, τύπου mRNA (π.χ. Pfizer). Αυτή εξαπλώνεται ταχύτατα, ακόμη και σε χώρες που έχουν τα υψηλότερα ποσοστά εμβολιασμού (Βρετανία, Ισραήλ).
Το περιβόητο τείχος ανοσίας δείχνει στην Ελλάδα να απομακρύνεται. Για το σύστημα και την κυβέρνησή του δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Μία είναι η επιλογή: η επιβολή. Με ήπιο ή σκληρό τρόπο, πλάι στο σύνολο της αντιλαϊκής, αντεργατικής και νεολαιίστικης επίθεσης, πρέπει να περάσει και η υγειονομική (τρόπος του λέγειν) πολιτική του. Εδώ και καιρό έχει ξεκινήσει η επιχείρηση να καταστεί ουσιαστικά ο εμβολιασμός υποχρεωτικός. Με πλάγια κατ’ αρχάς μέσα, που φαίνεται, όμως, πως δεν αποδίδουν τα προσδοκώμενα. Οι επικοινωνιακές καμπάνιες μοιάζουν να έχουν πιάσει τα όριά τους. Ορισμένα αρνητικά εμβολιαστικά περιστατικά δείχνουν να έχουν εμφυσήσει τον φόβο σ’ έναν κόσμο. Οι εξαγγελίες για γρήγορο και φτηνό φάρμακο έμειναν στα χαρτιά ή κόλλησαν στα μεγάλα συμφέροντα των ίδιων εταιριών που παρασκευάζουν και τα εμβόλια. Φύσει και θέσει, ο λαός δεν μπορεί να τους εμπιστεύεται. Το ίδιο και τις κυβερνήσεις τους.
Και το νέο κύμα βρίσκει τα πλατιά λαϊκά στρώματα χωρίς υγειονομική κάλυψη. Χωρίς επαρκές ιατρικό, νοσηλευτικό και γενικότερα υγειονομικό προσωπικό, χωρίς αυξημένες υποδομές κι εξοπλισμό. Χωρίς αναλώσιμα, μέτρα και μέσα προστασίας. Με την εξουθένωση των ανθρώπων που καλούνται να τον περιθάλψουν, το καθεστώς των βαρδιών και την ένταση εργασίας να έχει βαρέσει κόκκινο. Κι όμως, συμβασιούχοι ξεκινούν να απολύονται, ανθυγιεινός ο χώρος δεν χαρακτηρίζεται, οι εργολάβοι πάσης φύσης επιστρέφουν. Μόλις λίγες μέρες πριν, κυβερνητικά στελέχη, εν μέσω πανδημίας, επανέφεραν ανοιχτά στη δημόσια συζήτηση το ζήτημα των συγχωνεύσεων, καταργήσεων και κλεισιμάτων νοσοκομείων! Τέτοιο θράσος! Έχουν ήδη αργήσει, 8 χρόνια μετά το προηγούμενο κύμα και βιάζονται. Το πόσοι πέθαναν από άλλες αρρώστιες μέσα στην πανδημία εξαιτίας αυτής της εγκληματικής πολιτικής δεν θα το μάθουμε ποτέ ή στοιχεία του θα εμφανιστούν μετά από χρόνια. Τα παχιά λόγια για ενίσχυση του υγειονομικού συστήματος, της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας περίθαλψης έμειναν κενό γράμμα.
Είναι και αυτός ο τουρισμός και η εστίαση που «αρνούνται» πεισματικά να ξαναπάρουν μπρος. Όπως τα κατάφερε δεκαετίες τώρα το σύστημα, τους έχει απόλυτη ανάγκη. Είναι, βλέπετε, πιο παραγωγικό να σερβίρεις καφέ, από το να πλάθεις το χώμα ή την πέτρα. Να εισάγεις διατροφικά προϊόντα, από το να καλλιεργείς τα χωράφια σου. Να αγοράζεις μηχανήματα από αυτούς που σε απομυζούν, απ’ το να βάζεις μπροστά τις μηχανές στον δικό σου τόπο. Έλα, όμως, που ήδη έχουν επιβληθεί έλεγχοι για Covid σε αεροδρόμια, λιμάνια και χερσαίες πύλες εισόδου στη χώρα. Πρόκειται για μέτρο που αποθαρρύνει παρά ενθαρρύνει κόσμο να μετακινηθεί και να ταξιδέψει. Μάλιστα, συζητήθηκε στα σοβαρά να ισχύσει ο έλεγχος και για μετακινήσεις από νομό σε νομό (πάλι). Αντιφάσεις, αδιέξοδα και οξύμωρα του συστήματος.
Μια τακτική απειλών και τιμωρίας σ’ αυτή τη φάση βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Είναι κάτι που αναγκάζει ακόμη και στελέχη της ΝΔ να εκφράζουν δημόσια τη δυσφορία τους. Για τις εκλογικές επιδόσεις του κόμματός τους νοιάζονται οι άνθρωποι και για το επικοινωνιακό του πράγματος. Το καρότο είναι εμφανώς μικρότερο απ’ το μαστίγιο. Άλλωστε, τα μέχρι στιγμής δεδομένα, έχουν αναγκάσει ακόμη και τον ίδιο τον Μητσοτάκη να επιζητεί συστράτευση των δικών του περιφερειαρχών και δημάρχων. Μέχρι και «διαμορφωτές-επηρεαστές της κοινής γνώμης» (αγγλιστί influencers) επιστρατεύουν. Αυτοί, όπως όλα δείχνουν, προορίζονται να παίξουν συμπληρωματικό ρόλο. Η κύρια κατεύθυνση είναι αυτή του πειθαναγκασμού και της επιβολής.
Ένας συνδυασμός διαχωρισμών, κατηγοριοποιήσεων και απαγορεύσεων είναι τα «νέα» μέτρα που άρχισαν να εφαρμόζονται. Το πιστοποιητικό εμβολιασμού παρουσιάζεται περίπου ως το νέο διαβατήριο για κάθε κοινωνική σχέση, για την ίδια τη ζωή. Παρέχει προνόμια και συνοδεύεται από κίνητρα. Ηλεκτρονικές-ψηφιακές εφαρμογές δημιουργούνται για πιστοποίηση και «διευκόλυνση» του πληθυσμού. Και για τον έλεγχο γνησιότητας ή πλαστότητας των χαρτιών που επιδεικνύει ο κάθε πολίτης. Η νεολαία στοχοποιείται ξανά, παρ’ όλο που ισχυρίζονται ότι ανταποκρίνεται μαζικά στον εμβολιασμό και λίγες ώρες ξεσκάσματος στον ανοιχτό αέρα (ξανα)παρουσιάζονται ως «υγειονομική βόμβα». Επανέρχεται με γοργούς ρυθμούς η συστημική προπαγάνδα της ατομικής ευθύνης και εν πολλοίς της νεανικής «αναισθησίας». Οι χώροι διασκέδασης μπαίνουν στο στόχαστρο ως βασικοί υπεύθυνοι για την εκ νέου εκτίναξη των κρουσμάτων. Μαζικοί χώροι δουλειάς και Μέσα Μαζικής Μεταφοράς αφήνονται στο απυρόβλητο. Νοσηλείες σε απλές κλίνες και ΜΕΘ αναμένεται να πάρουν σε λίγες ημέρες ή εβδομάδες και πάλι την ανιούσα.
Την ώρα που οι δικοί τους «παράγοντες της αγοράς» κρούουν τον κώδωνα μαζικών λουκέτων στον κλάδο της εστίασης και μιλούν για άλλη μια χαμένη τουριστική σεζόν, η κυβέρνηση επιβάλει την παρουσία μόνο καθήμενων σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους, τόσο σε καταστήματα εστίασης όσα και διασκέδασης. Συστήνεται στο πιτς φυτίλι νέο πολυπληθές αστυνομικό σώμα για την επιτήρηση και τον έλεγχο σε όλη την επικράτεια, όπως αναφέρεται. Προβλέπονται βαριά πρόστιμα και σφράγισμα των εγκαταστάσεων των απείθαρχων απ’ το πρώτο παράπτωμα, διάρκειας μιας ως δύο εβδομάδες. Υποχρεωτικά δηλώνεται κάθε τέτοιο κατάστημα ως «αποκλειστικά για εμβολιασμένους» ή «μεικτό», με τα οφέλη μεγαλύτερα για τα πρώτα. Πρόκειται για διαχωρισμό που ελέγχεται νομικά και συνταγματικά, αλλά βασικά έρχεται να διαιρέσει και να ξεχωρίσει όσους πειθαρχούν από εκείνους που αντιδρούν. Θα πει κάποιος, στη βάση σωρείας διαχωρισμών, κατηγοριοποιήσεων και διαιρέσεων διαιωνίζει την ύπαρξή του το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα και δεν θα ‘χει άδικο. Μόνο που στις συγκεκριμένες συνθήκες και με τους συγκεκριμένους όρους αντιμετωπίζει σοβαρές αντιδράσεις κι «εκ των έσω». Ίδωμεν.
Και μέσα σ’ όλα αυτά, ήρθε να προστεθεί η πιθανή επαναφορά της μάσκας σ’ όλους ανεξαίρετα τους εξωτερικούς χώρους. Μπορεί η κυβέρνηση προς το παρόν να ξορκίζει ένα νέο γενικό lockdown, όμως οι τοπικές καραντίνες αναφέρονται ρητά ως εφαρμοστέα επιλογή. Ήδη προειδοποιήσεις έχουν απευθυνθεί σε διάφορες περιοχές της χώρας που κατευθύνονται μάλλον με μαθηματική βεβαιότητα από το πορτοκαλί στο κόκκινο.
Έχουμε κατ’ επανάληψη τοποθετηθεί υπέρ του εμβολιασμού γενικά και του συγκεκριμένου ειδικά. Αυτό δεν μας εμποδίζει να βλέπουμε τις αντιφάσεις, τις αντινομίες και τις αντιθέσεις του συστήματος και του πολιτικού του προσωπικού. Παγκόσμια και στη χώρα μας. Είναι κάτι που δεν μπορεί να μας οδηγήσει σε καμιά περίπτωση σε «συστράτευση» μαζί του. Ίσα-ίσα οφείλουμε -και αυτό κάνουμε- να του ασκούμε κριτική και πολεμική για τη διαχείριση της πανδημίας και της ζωής μας. Υποχρεωτικότητες κι επιβολές, διαχωρισμοί, απαγορεύσεις και ποινές, δεν πρέπει και δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές. Στη νέα αντιλαϊκή επίθεση, με αφορμή ή και πρόσχημα την πανδημία, μία είναι η επιλογή μας: να αντισταθούμε, να διεκδικήσουμε και να αναμετρηθούμε με τις δυνάμεις του συστήματος! Είναι ότι καλύτερο έχουμε να προσφέρουμε (και «υγειονομικά») στον λαό μας!
