Στην «Ημερησία» της 31/1/04 δημοσιεύθηκε άρθρο του Γ. Παπανδρέου με τίτλο «Οι θέσεις μου για την οικονομία». Στο άρθρο αυτό ο Παπανδρέου ξεκινάει ως εξής: «Το τέλος του μεταπολιτευτικού κύκλου δεν επήλθε μόνο για το πολιτικό σύστημα, αλλά και για την οικονομία». Ο Παπανδρέου λοιπό θεωρεί δεδομένο το τέλος του μεταπολιτευτικού κύκλου τόσο για το πολιτικό σύστημα όσο και για την οικονομία. Ας δούμε όμως τι σημαίνουν αυτά από ουσιαστική άποψη.
Ο κύκλος της μεταπολίτευσης άνοιξε από πολιτική άποψη με το συμβιβασμό του ’74 και την αποδοχή από τη μεγαλοαστική τάξη της διπλής εξάρτησης από αμερικάνους και ευρωπαίους ιμπεριαλιστές. Το κλείσιμο αυτού του κύκλου προϋποθέτει ανατροπή αυτού του συμβιβασμού προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση. Ανατράπηκε λοιπόν ο συμβιβασμός του ’74 και σε ποια κατεύθυνση; Η μεγαλοαστική τάξη στο σύνολό της ή η πιο ισχυρή της μερίδα αποφάσισε να πατήσει και με τα δύο της πόδια στη μία από τις δύο βάρκες και σε ποια, την αμερικάνικη ή την ευρωπαϊκή;
Εμείς βέβαια εκτιμήσαμε ότι οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και η προώθηση του Παπανδρέου στην ηγεσία του κόμματος είναι προϊόν μακράς και συστηματικής παρέμβασης του αμερικάνικου παράγοντα. Η παρέμβαση αυτή δεν έχει αποδέκτη μόνο το Σημίτη και το ΠΑΣΟΚ, αλλά απευθύνεται στο σύστημα, τη μεγαλοαστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό συνολικά. Δεν έχει ορίζοντα τις εκλογές, αλλά πάει πολύ πιο πέρα, με στόχο τη συνολική μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού επί το αμερικανικότερο! Η εξέλιξη αυτή είναι αντιδραστική, γιατί ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός θέλει τη χώρα μας ενταγμένη πλήρως στους σχεδιασμούς του για κυριαρχία στην περιοχή – και όχι μόνο. Τη θέλει ορμητήριο για τους πολεμικούς του τυχοδιωκτισμούς, τη θέλει θωρακισμένη με το πιο αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο, για το πνίξιμο των λαϊκών αντιδράσεων και για να αλωνίζουν ανεμπόδιστα τη χώρα οι πράκτορες και οι μυστικές του υπηρεσίες. Η επιβολή λοιπόν του Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σηματοδοτεί έτσι και αλλιώς μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού προς την αμερικάνικη βάρκα. Το αν θα φτάσει και μέχρι την ανατροπή του συμβιβασμού του ’74, αυτό είναι ζητούμενο.
Ο Παπανδρέου μιλάει και για το τέλος του μεταπολιτευτικού κύκλου στην οικονομία. Από την πλευρά των εργαζόμενων και του λαού, ο μεταπολιτευτικός κύκλος στην οικονομία έχει κλείσει προ πολλού. Οι καταχτήσεις των εργαζόμενων τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης λόγω του κινήματος και των αγώνων άρχισαν να αφαιρούνται σταδιακά μετά τα πρώτα σημάδια υποχώρησης του λαϊκού κινήματος. Την τελευταία δε δεκαετία βιώνουμε την ολομέτωπη επίθεση του συστήματος στο βιοτικό επίπεδο του λαού, την ανατροπή όλων των εργασιακών σχέσεων και λαϊκών δικαιωμάτων, τη διόγκωση της ανεργίας και τον αφανισμό της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς. Βιώνουμε την ασυδοσία του κεφαλαίου και τη ληστεία σε βάρος όχι μόνο των εργαζόμενων, αλλά και των μεσοστρωμάτων. Το τέλος λοιπόν του μεταπολιτευτικού κύκλου στην οικονομία, που θέτει ο Παπανδρέου, σημαίνει για τους εργαζόμενους βάθεμα της επίθεσης. Αλλά το τέλος αυτό έχει και άλλους αποδέκτες, τη μεγαλοαστική τάξη, την οποία καλεί να αναπροσαρμόσει την οικονομική της δραστηριότητα και το ξεζούμισμα των εργαζόμενων σε πιο αμερικάνικα πρότυπα.
Ας δούμε τώρα και δύο χαρακτηριστικά μέτρα του Παπανδρέου, ενδεικτικά των προθέσεών του. Προτείνει λοιπόν στο άρθρο του το ακόλουθο μέτρο για την καταπολέμηση της ανεργίας των νέων: Οι απόφοιτοι Λυκείου και ΤΕΕ μέχρι 25 χρονών και οι απόφοιτοι ΑΕΙ και ΤΕΙ μέχρι 29 χρονών να προσλαμβάνονται από κάθε είδους επιχειρήσεις για 4 χρόνια χωρίς οι επιχειρήσεις να πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές. «Οι νέοι που θα επωφελούνται για τέσσερα χρόνια του μέτρου θα μπορούν αργότερα, όταν επαγγελματικά θα είναι σε δυναμική φάση, να εξαγοράζουν σε εύπεπτες δόσεις την τετραετία, μειώνοντας έτσι το φορολογητέο τους εισόδημα και ενισχύοντας ουσιαστικά το ασφαλιστικό σύστημα». Ο Παπανδρέου λοιπόν αποκαλύπτει τις προθέσεις του, όσο και αν επιχειρεί με κεϊνσιανά τεχνάσματα περί δήθεν ενίσχυσης της ζήτησης και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας να τις συγκαλύψει. Θέλει να προωθήσει τη θεσμοθέτηση της ανασφάλιστης εργασίας και να μετακυλήσει όλα τα ασφαλιστικά βάρη στις πλάτες των εργαζόμενων.
Για τους αγρότες προτείνει «τη δημιουργία μιας νέας γενιάς συνεταιρισμών με μείωση της φορολογίας τους κατά 10 μονάδες (.) ώστε να μπορούν να εξυπηρετήσουν καλύτερα την ιδέα του συνεργατισμού». Παρακάτω προσδιορίζει το χαρακτήρα τους: «Οι συνεταιρισμοί πρέπει να αποκτήσουν οργάνωση, διοίκηση, διάταξη και κουλτούρα ιδιωτικής επιχείρησης. Μόνο έτσι θα επιβιώσουν και θα αναπτυχθούν». Εδώ αποκαλύπτεται η πρόθεση του Παπανδρέου να εκχωρήσει τα πάντα στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Εχοντας ως πρότυπο την ιδιωτική επιχείρηση θέλει και τους συνεταιρισμούς να λειτουργούν σαν ιδιωτική επιχείρηση. Η «ανάπτυξη» όμως των ιδιωτικών επιχειρήσεων στηρίζεται στην εκμετάλλευση των εργαζόμενων και σε πολλές περιπτώσεις στην κλοπή του αγροτικού εισοδήματος. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των διπλοζυγισμάτων. Εκκοκκιστές και άλλα αστικά παράσιτα τσέπωσαν τις επιδοτήσεις των πλασματικών ποσοτήτων βαμβακιού σε βάρος των φτωχών αγροτών, που τις πλήρωσαν με βαριά πρόστιμα συνυπευθυνότητας. Ανταγωνίζονταν κυρίως συνεταιριστικές οργανώσεις, που δεν έκαναν αυτή τη ληστεία, οδηγώντας τες σε χρεοκοπία. Τέτοιους συνεταιρισμούς θέλει ο Παπανδρέου, να επιβιώνουν και να αναπτύσσονται με την εκμετάλλευση των εργαζόμενων και τη ληστεία των αγροτών. Και συνεχίζει προτείνοντας μειώσεις φόρων για απόκτηση κατοικίας και γης από νέους αγρότες, στήριξη των βιολογικών και εναλλακτικών καλλιεργειών και του αγροτουρισμού, καθώς και της τεχνολογικής ανάπτυξης της αγροτικής εκμετάλλευσης. Και αυτή «η δέσμη των μέτρων για τους αγρότες αποβλέπει στη διατήρηση των νέων αγροτών στην περιφέρεια, αλλά όχι αμυντικά. Στόχος μας είναι η αναζωογόνηση της υπαίθρου με τη διασύνδεση της αγροτικής παραγωγής με τη βιομηχανία και το εμπόριο, με μια σχέση λειτουργική και παραγωγική που θα οδηγήσει στην αναβάθμιση των προϊόντων και στην επανατοποθέτησή τους στην εγχώρια και στις ευρωπαϊκές αγορές». Εδώ ο Παπανδρέου και δημαγωγεί και μας δουλεύει. Δεν γνωρίζει τάχα ότι η απαλλαγή των αγροτών από το φόρο για αγορά γης ισχύει εδώ και κάμποσα χρόνια; Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες δεν μπορούν να επιβιώσουν λόγω της αντιαγροτικής πολιτικής που υπαγορεύει η ΕΕ. Το πρόβλημα δεν είναι να αγοράσουν γη! Αυτοί που μπορούν να το κάνουν είναι οι μεγαλοαγρότες, και σ” αυτούς μάλλον απευθύνεται ο Παπανδρέου.
Αν ξύσουμε λίγο το επίχρισμα σ” ό,τι αφορά τη διασύνδεση της αγροτικής παραγωγής με τη βιομηχανία και το εμπόριο και την αναβάθμιση των αγροτικών προϊόντων, θα φανούν τραγελαφικά πράγματα. Πριν από κάμποσα χρόνια είχε προωθηθεί η τευτλοκαλλιέργεια για να τροφοδοτεί με πρώτη ύλη τα ζαχαρουργεία. Οι περιορισμοί της ΕΕ είχαν αποτέλεσμα το κλείσιμο των ζαχαρουργείων και τον αφανισμό της τευτλοκαλλιέργειας. Οι βαμβακοπαραγωγοί τιμωρούνται από την ΕΕ όταν αυξήσουν την παραγωγικότητα. Οι ελαιοπαραγωγοί πουλούν τη σοδιά τους σε εξευτελιστικές τιμές. Οι γαλακτοπαραγωγοί πληρώνουν τσουχτερά πρόστιμα αν παραβούν την ποσόστωση που τους κατανεμήθηκε. Οι καπνοπαραγωγοί έχουν ήδη προγραφεί και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Σε ποια προϊόντα αναφέρεται ο Παπανδρέου, λέγοντας ότι θα διασυνδεθούν με τη βιομηχανία και το εμπόριο; Στα ακτινίδια της Μακεδονίας, που αποβλήθηκαν από την ευρωπαϊκή αγορά λόγω «απεμπλουτισμένου» ουρανίου;
Ο Παπανδρέου δεν λέει λέξη στο άρθρο του για την ΕΕ, ενώ γνωρίζει ότι η αγροτική πολιτική υπαγορεύεται από την ΕΕ. Η αναθεωρημένη ΚΑΠ θα εφαρμοστεί. Μετά τις εκλογές η κατάσταση για την αγροτιά θα χειροτερεύσει, όπως και για όλα τα λαϊκά στρώματα. Εκτός και αν δράσουμε από κοινού, συμβάλλουμε στην ανατροπή των συσχετισμών και την ανάπτυξη της λαϊκής αντίστασης.
φ.494, 7/2/04
