Τα αποτελέσματα των εκλογών (Ευρωεκλογές, Αυτοδιοικητικές) στις 26 Μάη για την Αριστερά στο σύνολό της θα μπορούσαν να κριθούν τουλάχιστον ως απογοητευτικά, τόσο για το ΚΚΕ όσο και για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τη ΛΑΕ. Το βέβαιο είναι ότι οι προσδοκίες τους να συγκεντρώσουν ψήφους ανθρώπων, αριστερών και μη, που το 2015 ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, διαψεύστηκαν παταγωδώς παρά τις προσπάθειες που έκαναν, ιδιαίτερα το ΚΚΕ, με όσο το δυνατόν πιο μαζικές μετεγγραφές πρώην μελών και στελεχών του κυβερνώντος -και όχι μόνο- κόμματος. Αντί να κερδίσουν ψήφους, έχασαν αρκετές χιλιάδες.
Ιδιαίτερα το ΚΚΕ, έχασε παράλληλα και τους τέσσερις από τους πέντε δημάρχους του, ακόμη και στους δήμους (Καισαριανή, Πετρούπολη) που στον πρώτο γύρο ήρθαν πρώτοι. Αυτό συνέβη και παρά την «κριτική» στήριξη που είχαν από το σύνολο σχεδόν της Αριστεράς και ενώ προεκλογικά, και εδώ, καλλιεργούνταν η προσδοκία για περισσότερους! Έμεινε λοιπόν μόνο ο Πελετίδης της Πάτρας, ο οποίος έτσι κι αλλιώς ήταν, όλα τα χρόνια από το 2014 και μετά, η αιχμή του δόρατος για το ΚΚΕ. Η προβολή του (από το ΚΚΕ και τα μέσα που το στηρίζουν) ήταν και είναι εντυπωσιακή, ενώ δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι οι υπόλοιποι λειτουργούσαν στη …σκιά του. Βέβαια, το αποτέλεσμα δεν φαίνεται να πτόησε την ηγεσία του ΚΚΕ, η οποία «παρηγορεί» τον κόσμο της με την εκλογή περισσότερων δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων ανά την Ελλάδα. Βόλεψε και η άμεση προκήρυξη εθνικών εκλογών από την κυβέρνηση, ώστε να προκηρυχθεί και από τη μεριά της το νέο σάλπισμα αγώνων. Για τις βουλευτικές εκλογές πια!
Παρόμοια, τηρουμένων των αναλογιών και των ιδιαιτεροτήτων, ήταν τα αποτελέσματα και για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και για τη ΛΑΕ. Όπως παρόμοιες ήταν και οι «αποτιμήσεις», κυρίως από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που χαίρεται για τους περισσότερους συμβούλους που εκλέχθηκαν αποκλειστικά και μόνο χάρη στο νέο εκλογικό σύστημα, παρά τη μεγάλη απώλεια ψήφων. Στη ΛΑΕ ήταν κάπως αλλιώς τα πράγματα, μιας και δεν γινόταν να παραβλεφθεί ο καταποντισμός της, αλλά και εδώ υπάρχουν «παρηγόριες» σε σχέση με την εκλογή συμβούλων ή με σχετικά καλύτερα αποτελέσματα σε ελάχιστες περιπτώσεις.
Από την άλλη, δεν μπορούμε να μην τονίσουμε την «άνεση» όλων τους να πάρουν μέρος στις ευρωεκλογές, καταγγέλλοντας την ΕΕ, την ίδια στιγμή που οι εκπρόσωποι του μονοπωλιακού κεφαλαίου σε Ευρώπη και Ελλάδα έκαναν καμπάνια για συμμετοχή των λαών στις εκλογές, με στόχο τη στήριξη και τη λαϊκή νομιμοποίηση του αντιδραστικού οικοδομήματός τους. Και φυσικά, αυτό δεν ισχύει μόνο για ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΛΑΕ αλλά και για την ΟΚΔΕ και το Μ-Λ ΚΚΕ, που αν κάτι τους ένωνε, αυτό ήταν η συναντίληψη για την αναγκαιότητα συμμετοχής στη συγκεκριμένη κάλπη.
Προς όλους τους συμμετέχοντες στις εκλογές της 26ης Μάη, θέταμε κάποια πολιτικά ερωτήματα για κάθε περίπτωση και θα περιμέναμε κάποιες ξεκάθαρες απαντήσεις. Θεωρούν ότι η συμμετοχή τους στην ευρωκάλπη, ανεξάρτητα από τα εκλογικά αποτελέσματα, δυναμώνει την αντι-ΕΕ κατεύθυνση μέσα στο λαό πολύ περισσότερο από ότι θα την δυνάμωνε μία μαζική και ενιαία στάση όλων των δυνάμεων που αναφέρονται στην αριστερά, καταγγελίας της ΕΕ, του λεγόμενου ευρωκοινοβουλίου και αποχής από τις ευρωεκλογές; Θεωρούν ότι η συμμετοχή στις κάλπες των Περιφερειών, αυτών των καθαρά κρατικών κατασκευασμάτων, δυναμώνει την αντιδιαχειριστική (όπως καθιέρωσε τον όρο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και αντιρεφορμιστική λογική στους κόλπους του λαϊκού κινήματος; Θεωρούν ότι τελικά η συνδιαχειριστική τους λογική -αυτή που ένωσε τους περισσότερους στο δεύτερο γύρο- για τους δήμους βοηθά και δυναμώνει την κατεύθυνση της αντίστασης και της διεκδίκησης, την κατεύθυνση της συγκρότησης της εργατικής τάξης και το λαού κόντρα στο σύστημα; Μήπως πιο ξεκάθαρα στους δήμους ηττήθηκε η λογική της διαχείρισης των λαϊκών δικαιωμάτων μέχρι εκεί που την επιτρέπει το σύστημα; Γιατί αυτή η λογική σε ορισμένες περιπτώσεις οδήγησε τους «κόκκινους» δημάρχους να βρεθούν ακόμη και απέναντι σε διεκδικήσεις εργαζομένων ή στην καλύτερη περίπτωση, να δηλώνουν την συμπαράστασή τους, αλλά κατά τα άλλα να εφαρμόζουν -έστω και με «εισοδηματικά κριτήρια»- αυτά που ορίζει κεντρικά το κράτος ή να παραπέμπουν σε αυτό την εφαρμογή «αγωνιστικών» δικαστικών αποφάσεων υπέρ των εργαζόμενων σε αυτούς τους δήμους. Μπορεί η Πάτρα να είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα;
Στα συνολικά αποτελέσματα των εκλογών, αποτυπώθηκε αυτό που είχε διαμορφωθεί την προηγούμενη περίοδο, σαν αποτέλεσμα από την μία της συνεχιζόμενης επίθεσης των δυνάμεων του συστήματος στον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία και από την άλλη της περιθωριοποίησης του εργατικού – λαϊκού παράγοντα, με ευθύνη και των δυνάμεων που αναφέρονται στην αριστερά και το κίνημα. Αυτή η γενική διαπίστωση, στην περίπτωση της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και ιδιαίτερα των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΛΑΕ, έχει σαν κύριο στοιχείο την πλήρη κατάρρευση των αυταπατών του «μεταβατικού προγράμματος» σαν πολιτική κατεύθυνση. Για την πλευρά του ΚΚΕ, ενώ ουσιαστικά υπάρχει και αυτή η πλευρά της μετάβασης που παρά τους πρότερους εξορκισμούς επανέρχεται δριμύτερη μετά το 2015, άσχετα από το τι όνομα της δίνει, προσθέτουμε και την κατάρρευση των αυταπατών που δημιουργούνται από έναν ακατάσχετο αγωνιστικό βερμπαλισμό σε συνδυασμό με μια πρακτική πλήρους κοινοβουλευτικοποίησης του όποιου κινήματος ελέγχει, αλλά και την πρακτική απόδειξη στους δήμους για το ποια είναι τα όριά του. Και είναι αυτά τα όρια που σε κάθε περίπτωση δεν έκαναν τους εργαζόμενους στους δήμους αλλά και τους εργαζόμενους κατοίκους σε αυτούς να νιώσουν ότι έχουν κάτι εξαιρετικά διαφορετικό σε σχέση με αρκετούς δημάρχους άλλων πολιτικών χώρων. Πρόκειται για πραγματικότητες από τις οποίες γλιτώνουν οι υπόλοιπες δυνάμεις, μιας και δεν βρέθηκαν ποτέ στη θέση του ΚΚΕ! Και αυτό είναι κάτι που τις βοηθά μεν να το κριτικάρουν από τη μια, αλλά και να το στηρίζουν όποτε χρειαστεί από την άλλη!
Πρόκειται για ιδεολογικές, πολιτικές και κινηματικές κατευθύνσεις, που ενώ έχουν δεχθεί σοβαρό πλήγμα από το 2015 -μιας και στο σύνολό τους και με τον τρόπο τους συνέβαλαν στη δημιουργία των αυταπατών που οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση-, συνεχίζουν να είναι εδώ, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής και επανεκτίμησης και να αποτελούν το βασικό πολιτικό σχέδιο αυτών των δυνάμεων, στις διάφορες παραλλαγές τους.
Και ενώ στην ΛΑΕ το καταστροφικό αποτέλεσμα οδηγεί το Λαφαζάνη σε παραίτηση και αυτοκριτικη στην ΚΕ του «Αριστερού Ρεύματος» αλλά και σε «μορατόριουμ» λόγω εκλογών που παραπέμπει τα «περισσότερα» για μετά, στο ΚΚΕ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ η αποτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων αποφεύγεται, περιορίζεται και καλύπτεται, προς το παρόν, μπροστά στην εκλογική ετοιμότητα για τις βουλευτικές εκλογές της 7ης Ιούλη!
