Μια ανάγνωση των ειδήσεων του τελευταίου διαστήματος για την Τουρκία καταδεικνύει το μέγεθος και την ένταση της επίθεσης στα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα στην προετοιμασία και την εφαρμογή πολεμικών σχεδιασμών. Ιδιαίτερα όταν η αστική τάξη αυτής της χώρας είναι εξαρτημένη, αναζητά καλύτερη θέση στην υπηρεσία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και ονειρεύεται οθωμανικές αυτοκρατορίες.
Ο λαός στην Τουρκία και το τουρκικό Κουρδιστάν βίωσε την άγρια επίθεση στη ζωή και τα δικαιώματα μετά την απόπειρα πραξικοπήματος το 2016 με την εφαρμογή του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, με τους αποκλεισμούς πόλεων, τις σφαγές, διώξεις και φυλακίσεις, τη φίμωση του τύπου και την καταστολή των εργατικών και λαϊκών κινητοποιήσεων.
Σήμερα, στην ανάγκη ξεπεράσματος της πολιτικής και οικονομικής του κρίσης, το τουρκικό κράτος, στα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει στις σχέσεις του με τις ΗΠΑ, στις ενταξιακές δυσκολίες με την ΕΕ, στην προσπάθεια χειραγώγησης του λαού σε σχέση με την κατάληψη του Αφρίν επιδίδεται στη ρατσιστική και εθνικιστική ρητορική και εντείνει τις φασιστικές και αντεργατικές επιθέσεις στον λαό.
Οι συλλήψεις όσων συμμετέχουν σε αντιπολεμικές, αντιιμπεριαλιστικές και φασιστικές κινητοποιήσεις, όσων υπογράφουν ψηφίσματα, όσων κοινοποιούν στο διαδίκτυο κείμενα σχετικά με την κατάληψη του Αφρίν, των κομμουνιστών και των αριστερών, οι εξαφανίσεις συλληφθέντων είναι στην ημερήσια διάταξη. Οι φοιτητές, δημοσιογράφοι, εργάτες, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, αγρότες, γυναίκες… όσοι ορθώνουν το ανάστημά τους συλλαμβάνονται. Στις φυλακές, τα βασανιστήρια είναι καθημερινό φαινόμενο. 600 παιδιά μεγαλώνουν σ’ αυτές τις φυλακές με τις φυλακισμένες μητέρες τους.
Οι κρατούμενοι φοιτητές στην Τουρκία έφθασαν τις 70.000, σύμφωνα με έρευνα της Ντόιτσε Βέλε.
Στις 19 του Μάρτη έγιναν 11 συλλήψεις φοιτητών του πανεπιστημίου του Βοσπόρου, που αντέδρασαν στην εκδήλωση γιορτασμού με «κέρασμα λουκουμιών» για τη νίκη στο Αφρίν με αντιπολεμική εκδήλωση λέγοντας «οι σφαγές και οι καταλήψεις δεν γιορτάζονται». Οι φοιτητές κρατούνται και αντιμετωπίζουν κατηγορίες περί τρομοκρατίας, ο Ερντογάν δηλώνει «θα τους διώξουμε απ’ όλα τα πανεπιστήμια, δεν θα εκπαιδεύουμε κομμουνιστές»!
Φοιτητές από το πανεπιστήμιο του Αϊδινίου Αντνάν Μεντερές είναι κρατούμενοι επειδή διοργάνωσαν εκδήλωση στη φοιτητική εστία για το Νεβρόζ με μουσική, χόρεψαν αντάρτικους κουρδικούς χορούς, άναψαν φωτιά, φώναξαν συνθήματα και έκαναν το σήμα της νίκης. Στην Αττάλεια, στο πανεπιστήμιο της Μεσογείου οι φοιτητές συνελήφθησαν την ώρα των μαθημάτων με την κατηγορία ότι συμμετείχαν σε πορεία για την σφαγή στο Ρομπόσκι και αποβλήθηκαν από το πανεπιστήμιο.
Στο Νεβρόζ και τις προηγούμενες μέρες έγιναν εκατοντάδες συλλήψεις, αλλά οι πλατείες και οι δρόμοι πλημμύρισαν από εκατοντάδες χιλιάδες λαού.
Νέο μέτρο είναι οι εξαγορές εφημερίδων και τηλεοπτικών σταθμών από μεγάλες επιχειρήσεις προσκείμενες στην κυβέρνηση για τον απόλυτο έλεγχο της ενημέρωσης. Όπου συνεχίζει να εκδίδεταιη εφημερίδα εισβάλει η αστυνομία, την κατάσχει και διορίζει εκκαθαριστή.
Στις 28 του Μάρτη εισέβαλλε η αστυνομία στο κτίριο της καθημερινής εφημερίδας «Οζγκιουρλουκτσού Ντεμοκρασί» και συνέλαβε 9 εργαζόμενους, κατασχέθηκε το τυπογραφείο, διορίστηκε εκκαθαριστής. Η ιστοσελίδα της εφημερίδας έπεσε 79 φορές μετά τον Ιούνιο του 2016.
Απαγορεύτηκε σε όλα τα τυπογραφεία η εκτύπωση της μοναδικής εφημερίδας που κυκλοφορεί στην κουρδική γλώσσα «Βελάτ». Η εφημερίδα διανέμεται σε φωτοτυπίες. Στη συνέχεια απαγορεύτηκε η κουρδική γλώσσα σε επιχείρηση οικοδομικών κατασκευών.
Την ίδια βδομάδα έσπασαν τις πόρτες και σφράγισαν δυο «σπίτια του λαού» (Halkevleri), χώρους επιμόρφωσης, πολιτισμού, που όπως λένε τα μέλη τους «είναι η εγγύηση της ισότητας, της αδελφοσύνης και της ελευθερίας». Συνέχεια είχε η βιβλιοθήκη Εθέμ Σαρισουλούκ, η οποία, με απόφαση του κυβερνήτη της Άγκυρας, σφραγίστηκε και συνελήφθησαν ιδρυτικά μέλη.
Ταυτόχρονα, εξελίσσεται η επίθεση στους εργαζόμενους με νομοθέτηση σκληρών μέτρων και των εργολαβιών, αυξήσεις στο ρεύμα και το φυσικό αέριο, απολύσεις.
Η ιδιωτικοποίηση των βιομηχανιών ζάχαρης, που είναι 33 σε αριθμό, είναι η συνέχεια του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου της χώρας από την κυρίαρχη τάξη. Στην Τουρκία, πέμπτη χώρα παγκόσμια στην παραγωγή ζαχαροτεύτλων και στην οποία έχει επιβληθεί ποσόστωση, γίνονται αντιληπτές οι επιπτώσεις του ξεπουλήματος στον αγροτικό κόσμο, ιδιαίτερα στους μικρούς αγρότες, ενώ θα επιφέρει μειώσεις μισθών και απολύσεις.
Με πράξη νομοθετικού περιεχομένου νομοθετήθηκε η ενοικίαση εργαζομένων, που εφαρμοζόταν στους δήμους και στην υγεία και μαζί η κατάργηση της αποζημίωσης απόλυσης. Με την ίδια πράξη ορίζεται ότι για την πρόσληψη στο δημόσιο απαιτείται έγγραφο από τα δικαστήρια όπου θα φαίνεται αν διώκεται κάποιος από την οικογένειά του και αν διώκεται, δεν θα έχει το δικαίωμα να προσληφθεί! Υπάρχουν στην Τουρκία δημοκρατικές ή αριστερές οικογένειες που δεν έχουν διωκόμενο;
Τα εργατικά δυστυχήματα πολλαπλασιάζονται και μόνο τον Φεβρουάριο οι νεκροί εργάτες ήταν 123.
Η παιδική εργασία είναι καθεστώς, τα παιδιά – εργάτες έφθασαν τα δυο εκατομμύρια και το 80% ανασφάλιστα, σύμφωνα με τα στοιχεία του συνδικάτου DISK. «Η παιδική φτώχεια είναι πολύ μεγάλη σε σχέση με τα κράτη της ΕΕ, οι θάνατοι παιδιών στην ώρα δουλειάς ήταν 32 το 2012 και το 2016 αυξήθηκαν στα 56».
Η οργή του λαού συσσωρεύεται και αναζητά διέξοδο. Χρειάζεται δίπλα στην αντίσταση των λαών της Τουρκίας και του Κουρδιστάν, η οργάνωση ενός αντιιμπεριαλιστικού αντιφασιστικού αγώνα που μπορεί να σταματήσει αυτή τη βάρβαρη φασιστική πολιτική, να σταματήσει την κατάληψη στο Αφρίν, να αποτρέψει τα σχέδια των πραγματικών υπαίτιων. Και για αυτό απαιτείται ένα μαζικό αποφασιστικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα των λαών της περιοχής.
