Νίκη του ΣΥΡΙΖΑ κατέγραψε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, μάλιστα με διαφορά σχεδόν τεσσάρων ποσοστιαίων μονάδων από τη ΝΔ. Μια νίκη όμως σε ευρωεκλογές, που δεν φέρνει τον δυνατό «αέρα» που αναζητούσαν τα πανιά του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Το αποτέλεσμα επισφραγίστηκε από τη δίχρονη κινηματική απραξία και από τη καθίζηση που επέβαλαν οι ηγεσίες των δυνάμεων που αναφέρονται στην Αριστερά, με πρωτεργάτη βέβαια την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Έφθασε στις 25 Μάη εξαντλώντας τα καύσιμα των μεγάλων λαϊκών-εργατικών κινητοποιήσεων του 2010-12, θέτοντας τα δικά του κάλπικα διλήμματα, «στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν», προκειμένου να καρπωθεί τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση. Συνεχίζοντας τις ταχύτατες δεξιές μετατοπίσεις και δίνοντας όρκους πίστης στο σάπιο καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικο σύστημα, προκειμένου να αποκτήσει την εύνοια ξένων και ντόπιων κέντρων εξουσίας.
Η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ συνοδεύεται με πτώση του ποσοστού κατά 0,3% και την απώλεια 138.000 ψήφων σε σχέση με τις εκλογές του Ιούνη του 2012. Δηλαδή, την ίδια στιγμή που εκφράζεται η λαϊκή αποδοκιμασία απέναντι στα κόμματα της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αλλά και του παλαιότερου κυβερνητικού εταίρου, της ΔΗΜΑΡ, με την απώλεια 16 ποσοστιαίων μονάδων και 1,14 εκατ. ψήφων, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εισπράττει ΤΙΠΟΤΑ. Ενώ, η αποδοκιμασία αυτή διοχετεύεται κυρίως σε στηρίγματα, δεκανίκια και αναχώματα του συστήματος, όπως στη ναζιστική Χ.Α., στο Ποτάμι, στο ΛΑΟΣ, αλλά και σε μικρότερα δεξιά και ακροδεξιά μορφώματα.
Από τη μια λοιπόν πρωτιά και θετικό αποτέλεσμα, από την άλλη χωρίς τον «αέρα νίκης» που οδηγεί στην «αυτοδυναμία». Αυτό το «στόμωμα» αντιλαμβάνεται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πριν από όλους. Έτσι λοιπόν, το «26 φεύγουν» έγινε «μεγάλη δυσαρμονία» και «με συντεταγμένο και ομαλό τρόπο, το συντομότερο δυνατό να υπάρξει προσφυγή σε εθνικές εκλογές προκειμένου να αποκατασταθεί η δημοκρατική ομαλότητα στον τόπο». Το «ανατροπή» έγινε «κανείς δεν νομιμοποιείται (…) να προχωρήσει σε κρίσιμες αποφάσεις που θα δεσμεύσουν τον λαό και τη χώρα για τα επόμενα χρόνια». Έγινε «να μη διανοηθεί» ο πρωθυπουργός να προχωρήσει σε… Έγινε, τέλος, έκκληση για συναίνεση «προειδοποιούμε τον πρωθυπουργό να μη διανοηθεί να προχωρήσει στον διορισμό του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και του επόμενου επιτρόπου της χώρας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δίχως τη συμφωνία του μεγαλύτερου κόμματος στη χώρα…». Ταυτόχρονα, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται και το ζήτημα των συμμαχιών που καλείται να απαντήσει μπροστά στη διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας. Αυτό καταμαρτυρεί η ανακοίνωση το βράδυ των ευρωεκλογών διά στόματος Αλ. Τσίπρα: «Ο λαός μάς έδωσε εντολή να επισπεύσουμε. Να ανταποκριθούμε στο αίτημα των καιρών για τη συγκρότηση μιας πλατιάς δημοκρατικής, προοδευτικής και πατριωτικής συμμαχίας που όχι μόνο θα κερδίσει τις επερχόμενες εθνικές εκλογές, αλλά θα αποτελέσει τη νέα μεγάλη και απόλυτη πλειοψηφία». Παράλληλα ο Σκουρλέτης ξεκαθάρισε ότι σε αυτή τη συμμαχία δεν χωράνε μόνο «άνθρωποι» της κεντροαριστεράς που θα κάνουν «έναν ριζικό επαναπροσανατολισμό στη στρατηγική τους», αλλά και «όλα τα πολιτικά πρόσωπα τα οποία αντιλαμβάνονται την ανάγκη των υπερβάσεων και των επανατοποθετήσεων, ακόμα και από τον ευρύτερο χώρο της δεξιάς παράταξης και έχουμε τέτοια δείγματα…».
Εσπευσμένα λοιπόν προς την αναζήτηση συμμαχιών με ανοίγματα από την κεντροαριστερά έως την κεντροδεξιά. Είναι πλατύ το μέτωπο! Η φύση και ο χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ ως αστικορεφορμιστικό κόμμα, καθώς και οι συμμαχίες που επιδιώκει να συγκροτήσει, υποχρεώνουν την ηγεσία του να συνεχίσει τη δεξιά μετάλλαξη του κόμματος με ιλιγγιώδη ταχύτητα, αφήνοντας πίσω ό,τι θυμίζει Αριστερά. Άλλωστε το «άρμεγμα» της Αριστεράς έχει τα δικά του όρια. Να υπενθυμίσουμε επίσης ότι πολύ σύντομα η «αριστερή κυβέρνηση» έγινε «εθνικής σωτηρίας». Η παραπάνω κατεύθυνση επιβάλλει το οριστικό και αμετάκλητο διαζύγιο του ΣΥΡΙΖΑ με το κίνημα και τους αγώνες. Και δεν μιλάμε απλώς για την καλλιέργεια εκλογικών αυταπατών και τις συνέπειες της. Τέτοια δείγματα γραφής έδωσε πολυάριθμα τόσο κατά την προεκλογική περίοδο όσο και στο σύντομο διάστημα μετά από αυτή. Έχει αναπαραγάγει καθοριστικά, με διάφορες εκδοχές, το αντιδραστικό κυρίαρχο πολιτικό πλαίσιο που έχει διαμορφώσει ο ιμπεριαλισμός και οι ντόπιοι υποτελείς του. Πιο χαρακτηριστική η δήλωση «ανήκουμε στη Δύση, στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ, και αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς». Εμφανίστηκε ως εγγυητής της «ομαλότητας», της «ανάπτυξης», της «υγιούς επιχειρηματικότητας», των «επενδύσεων», θέλοντας να εκφράσει συμφέροντα μερίδων του ντόπιου κεφαλαίου. Χαρακτηριστικά παραδείγματα, το άνοιγμα στους Έλληνες φαρμακοβιομηχάνους την προηγούμενη περίοδο. Η στήριξη Μαρινάκη με τη δήλωση του υποψήφιου ευρωβουλευτή Γ. Φουντουλάκη «δική μου πεποίθηση είναι ότι ο Πειραιάς σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να έχει έναν δήμαρχο μνημονιακό. Πρέπει να καταψηφιστεί ο εκπρόσωπος του μνημονίου και στη συγκεκριμένη περίπτωση ο κ. Μιχαλολιάκος». Κατεύθυνση που υποβοηθήθηκε από τη γραμμή «ψήφος κατά συνείδηση» του συριζαϊκού συνδυασμού. Η συμφωνία με τον Μελισσανίδη για το γήπεδο της ΑΕΚ και τα εύσημα που δέχτηκε στη Βουλή από την κυβέρνηση. Η παρουσία του Αλ. Τσίπρα στη Γ.Σ. του ΣΕΒ τρεις μόλις μέρες μετά τις εκλογές, στέλνοντας ξανά το μήνυμα της συναίνεσης στο αστικό πλαίσιο αλλά και υποσχόμενος στους βιομήχανους φοροελαφρύνσεις, μείωση ενεργειακού κόστους, ρυθμίσεις δανείων, χρηματοδοτήσεις κ.ά. με στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Αυτή η δεξιά μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ θα συνοδευτεί από τις δυνατότητες που του ανοίγει το θετικό αποτέλεσμα των καλλικρατικών εκλογών. Πρώτα και κύρια, η Περιφέρεια τις Αττικής τού δίνει τη δυνατότητα να στήσει ένα σοβαρό μηχανισμό, με διασυνδέσεις απευθείας στην κρατική εξουσία. Παράλληλα, η νίκη του σε αρκετούς δήμους τού δίνει τη δυνατότητα να επεκτείνει τον μηχανισμό αυτό στη λεγόμενη τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτή η εξέλιξη τον βάζει με άλλους όρους στο αστικό παιχνίδι. Από εκεί και πέρα διαχείριση της υπάρχουσας κατάστασης στο πλαίσιο που ορίζει η Ε.Ε. και τα προγράμματα ΕΣΠΑ, οι όροι και οι προϋποθέσεις των οποίων δεν αμφισβητήθηκαν από κανέναν. Εθελοντισμός και «αλληλεγγύη» στο φουλ. Διαχείριση της φτώχειας με «κοινωνικά παντοπωλεία», «ιατρεία» κ.ά. Χρηματοδότηση των δικτύων «κοινωνικής αλληλεγγύης», μέχρι και τα συσσίτια της Εκκλησίας, μέσω των οποίων θα ασκήσει κοινωνική πολιτική. Διαχείριση των απολύσεων και της ανεργίας με τα κακόφημα ΚΟΙΝΣΕΠ, πεντάμηνα κ.ά. Συμπράξεις ιδιωτικού και δημόσιου τομέα για κατασκευές, έργα και υποδομές με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Στην ένταση της ταξικής πάλης, στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και στο βάθεμα της εξάρτησης, στις αντιδραστικές εξελίξεις που κυοφορούνται, στο αντιδραστικό δεξιό-ακροδεξιό πολιτικό κλίμα που διαμορφώνεται, ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά με νέα εκλογική αναμονή. Ζητεί από τον λαό να εναποθέσει την ελπίδα και την προοπτική στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Παροπλίζει τον λαό, τον ενταφιάζει στο περιθώριο, τον στήνει με τη πλάτη στον τοίχο. Ταυτόχρονα, εναγωνίως ζητεί τη στήριξη του ντόπιου κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών, εκλιπαρεί να γίνει μέρος της αναζητούμενης λύσης, παρέχοντας εγγυήσεις και διαπιστευτήριά του προ πάσα κατεύθυνση. Με ταχύτητα φωτός θα συνεχίσει την κατρακύλα στον κατήφορο μακριά, πέρα και ενάντια στο δρόμο που καλείται να ανοίξουν με την πάλη τους η εργατική τάξη και ο λαός. Εδώ όμως αρχίζει ο ρόλος και οι ευθύνες της επαναστατικής και κομμουνιστικής Αριστεράς.
Προλεταριακή Σημαία 735, 7/6/2014
