Ο καλύτερος πρωθυπουργός που ανέδειξε ποτέ η χώρα, κατά τα προσφάτως λεγόμενα στελεχών του κυβερνώντος κόμματος, περίπου καθαιρείται από πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και στην αιχμή της προεκλογικής περιόδου γίνεται τελευταία είδηση στα κανάλια η επίσκεψή του σε κάποιο δημοτικό σχολείο όπου και τον χειροκροτούν οι μικροί μαθητές!
Ο Σημίτης, λένε, έκανε την κίνηση του αιώνα. Την προετοίμαζε κιόλας από καιρό, ισχυρίζονται κορυφαία στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, που παραλλήλως δηλώνουν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι για τις προθέσεις του τέως αρχηγού τους. Τόση μυστικότητα για την προέλαση του μεσσία!
Αμέτρητο αίσθημα ευθύνης από το ισχυρότερο μέχρι προχθές χαρτί του ΠΑΣΟΚ. Αναρωτιέσαι αν ήταν μέρος του τόσο προσεγμένου σχεδίου οι δηλώσεις του Σημίτη για την κρισιμότατη περίοδο που έρχεται όσον αφορά τα εθνικά θέματα, η αποπομπή Λαλιώτη από τη γραμματεία του κυβερνώντος κόμματος, η ματαίωση της επίσκεψης Πάουελ, η διαρροή εκ των υστέρων του αιτήματος των Αμερικάνων για αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στο κατεχόμενο Ιράκ, η αποδοχή του αιτήματος ανάπτυξης στη χώρα αμερικάνικης στρατιωτικής δύναμης για διενέργεια άσκησης με πρόσχημα την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων.
Το ότι υπήρξε σχέδιο δεν το αμφισβητεί κανείς. Ομως μεγάλη σημασία έχει η ερμηνεία του.
Δεν συμμεριζόμαστε καθόλου την άποψη που θέλει την αιφνιδιαστική και βίαιη ανάδειξη του Γ. Παπανδρέου σε αρχηγό του ΠΑΣΟΚ και διεκδικητή της πρωθυπουργίας να είναι αποκλειστικά κίνηση τακτικής, επικοινωνιακό τρικ, επιχείρηση λίφτινγκ του κυβερνώντος κόμματος. Ούτε την αποπομπή Σημίτη κίνηση πολιτικού πολιτισμού, κατά τη νεόκοπη πασοκική φιλολογία.
Δεν είναι επαρκής η ερμηνεία που θεωρεί την αυτοσυντήρηση του κυβερνώντος κόμματος το κύριο στοιχείο των εξελίξεων. Ο Γ. Παπανδρέου επιβλήθηκε στο ΠΑΣΟΚ. Είναι πολιτική επιλογή που αφορά την επιδίωξη των αμερικάνων ιμπεριαλιστών για εντονότερη και βαθύτερη διείσδυση στη χώρα. Είναι κίνηση συνολικής πίεσης για μεγαλύτερη ευθυγράμμιση της αστικής τάξης της χώρας και του πολιτικού της προσωπικού, συνολικά, στις επιδιώξεις των ΗΠΑ. Είναι και έκφραση αδυναμίας των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών να επιδείξουν μια νέα δυναμική μετά και το ναυάγιο της προσπάθειας συγκρότησης του ευρωσυντάγματος και του ευρωστρατού.
Το βελούδινο πραξικόπημα στο κυβερνών κόμμα είναι προϊόν της όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Είναι εξέλιξη αντιδραστική.
Η πίεση που ασκείται στο πολιτικό σύστημα συνολικά -και παρά τις μεμονωμένες δηλώσεις στελεχών της Ν.Δ., όπως ο Εβερτ, για το ρόλο των Αμερικάνων στην ανάδειξη του Γ. Παπανδρέου σε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ- οδηγεί σε αμηχανία και ένοχη σιωπή και γι” αυτό καθαυτό το γεγονός αλλά και για τις μελλοντικές επιπτώσεις του.
Η επίσημη Αριστερά συνηγορεί στο πέπλο σιωπής και εξαπάτησης του λαού, μια και η ποιότητα των εξελίξεων απαιτεί γραμμή και πρωτοβουλίες σε επίπεδο λαϊκού κινήματος που δεν είναι διαθετιμένες οι ηγεσίες ΚΚΕ και ΣΥΝ να πάρουν.
ΤΟ ΝΕΟ ΠΑΣΟΚ
Η εμπιστοσύνη που δείχνουν τα κέντρα εξουσίας στο πρόσωπο του Γ. Παπανδρέου πρέπει να έχει και πρακτικό αντίκρισμα. Να κερδίσει τις εκλογές. Η μέχρι προχθές ψαλίδα υπέρ της ΝΔ, το υψηλό ποσοστό που καταγράφει στις δημοσκοπήσεις, η μεγάλη συσπείρωση των ψηφοφόρων της, οι διαρροές ψήφων από το ΠΑΣΟΚ στη ΝΔ πρέπει να αντιμετωπιστούν. Και κυρίως το αίσθημα οργής και αγανάκτησης του λαού από την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και την έντονη απαίτηση των εργαζομένων και της νεολαίας να αλλάξουν τα πράγματα.
Εδώ ξεκινά το όργιο της κοροϊδίας, το επιμελημένο επικοινωνιακό κόλπο. Ο Γ. Παπανδρέου εμφανίζεται σαν μεσσίας όχι μόνο για το ΠΑΣΟΚ αλλά και για τη χώρα. Το παιδί της παρθενογένεσης είδε φως και μπήκε στο πολιτικό σκηνικό για να μας σώσει από τις παλιές αμαρτίες και τις κακές συνήθειες.
Μονομιάς διαγράφηκαν όλα. Τόσα χρόνια κορυφαίος υπουργός στις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και σε λίγο θα μας πουν ότι μπήκε χθες στην πολιτική το αμόλυντο βρέφος. Και ακόμα δεν έχει στεγνώσει το αίμα αθώων στην πένα με την οποία υπέγραφε τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, την επέμβαση στο Αφγανιστάν, την κατοχή του Ιράκ, τη μετατροπή της χώρας σε προγεφύρωμα των ιμπεριαλιστών για τις δολοφονικές εξορμήσεις τους. Λες και ξεχάστηκε η θητεία του στο υπουργείο Παιδείας και το πρόγραμμα που επιμελήθηκε, πρόγραμμα οδηγός της πολιτικής Αρσένη. Στην πρώτη του συνέντευξη, στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ, μετά την ανακήρυξή του σε διάδοχο του Σημίτη, ώρες έλεγε, και ο αδέκαστος δημοσιογράφος Ρουμπάτης δεν του έκανε ούτε μια ερώτηση για τη στάση του στην εισβολή και κατοχή του Ιράκ!
Η επιχείρηση λίφτινγκ περιέχει απ” όλα. Είναι γιος του Αντρέα και εγγονός του Γεωργίου. Aπό το ζιβάγκο του Αντρέα και μετά την παρένθεση του τεχνοκράτη Σημίτη, στο κασκόλ του Γιωργάκη, λοιπόν! Η σκηνοθεσία απαιτεί «η μεγάλη πορεία στο λαό» να ξεκινήσει με προσκύνημα στη γη των προγόνων. Πρέπει να διεγερθούν τα μαραμένα αντανακλαστικά των μελών του ΠΑΣΟΚ με «ολίγη» από το ένδοξο χθες.
Δηλώνεται με κάθε ευκαιρία ότι ο νέος αρχηγός θα στηριχθεί στο έργο του Αντρέα και του Σημίτη όταν την ίδια στιγμή διατυμπανίζεται σε όλους τους τόνους ότι οι αλλαγές που θα γίνουν θα αλλάξουν συνολικά τα πράγματα στα ΠΑΣΟΚ και την κοινωνία. Η αγωνιώδης προσπάθεια να αλλάξει το πολιτικό κλίμα και το κυβερνών κόμμα να κάνει την «έκπληξη» βγάζει από το συρτάρι πλήθος συνθημάτων που επιχειρούν να παρασύρουν και να εγκλωβίσουν το λαό και τη νεολαία στην αυλή του ΠΑΣΟΚ.
Ο χρόνος χωρίστηκε σε δεκαετίες. Τη δεκαετία της αλλαγής (του ’80), τη δεκαετία του εκσυγχρονισμού (του ’90) και τώρα προχωρούν στη δεκαετία της επανίδρυσης και της νέας αλλαγής. Ναι στο Σημίτη, αλλά και αυτοκριτική που ήμασταν αλαζόνες. Ναι στο προηγούμενο κυβερνητικό έργο, αλλά δεν φροντίσαμε για το λαό. Ναι στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και η νέα δημοκρατική παράταξη γεννιέται.
Αμέτρητοι οι όροι που έχουν χρησιμοποιηθεί μέχρι τώρα και θα δούμε και άλλους: Ανανέωση, επαναθεμελίωση, νέο ξεκίνημα, νέο συμβόλαιο με το λαό, συμμετοχική δημοκρατία, συνευθύνη, αποκέντρωση, καταπολέμηση γραφειοκρατίας, αλληλεγγύη…
Είναι δείγμα «πολιτικού πολιτισμού» τα στελέχη που έπιναν νερό στο όνομα του Σημίτη να τρέχουν σα βρεγμένες γάτες και να προσκυνούν το νέο αρχηγό τους. Είναι ένα «νέο ξεκίνημα» για το μέλος του ΠΑΣΟΚ να του επιβάλλεται νέος αρχηγός, να είναι ο μοναδικός υποψήφιος και ο προηγούμενος ήρωάς του, ο Σημίτης, να είναι κάτι λιγότερο από υπηρεσιακός πρωθυπουργός. Ταυτόχρονα να πρέπει να φάει και σάλτσα δημοκρατίας και να τον εκλέξει με εκλογές από τη βάση. Είναι ένα δημοκρατικό συμμετοχικό ντελίριο που πρέπει να αντέξουν τα μέλη του ΠΑΣΟΚ.
Επιλέγεται το σύνθημα της «μεγάλης δημοκρατικής παράταξης», με κορμό βέβαια το κόμμα ΠΑΣΟΚ που θα καταφέρει την αμφίπλευρη διεύρυνση προς τα δεξιά και προς τα αριστερά. Σχήμα που επιδιώκει να δώσει άλλοθι σε «δυσαρεστημένα» στελέχη κυρίως της ρεφορμιστικής Αριστεράς. Τα πρώτα αποτελέσματα φάνηκαν με τη γρήγορη ανταπόκριση κολαούζων του αστικού συστήματος, όπως η Δαμανάκη, ο Σκοτινιώτης, ο Κουναλάκης. Με τον όρο «συμμετοχική δημοκρατία» επιχειρείται η εμπέδωση της άποψης πως για τα δεινά του λαού από την αντιδραστική αντιλαϊκή πολιτική είναι και αυτός συνυπεύθυνος. Αποψη που επιχειρεί να συγκαλύψει τις ταξικές αντιθέσεις, να εξισώσει το θύτη με το θύμα.
«Η μεγάλη πορεία προς το λαό» στάθηκε λίγο στη Θράκη. Εκεί, στο πλαίσιο της άποψης για ειρήνη και συνεργασία, διατυπώθηκε η πρόταση για μείωση των εξοπλισμών από κοινού με την Τουρκία. Η πολιτική της διατεταγμένης φιλίας που επέβαλαν οι Αμερικανοί στις δυο αστικές τάξεις για να υπηρετήσουν με «ησυχία» τα σχέδιά τους στην ευρύτερη περιοχή βαπτίζεται ειρηνική συνεργασία. Γρήγορα, την επόμενη κιόλας μέρα, ανταποκρίθηκε ο ομόλογος τούρκος υπουργός!
Ανακοινώθηκε μείωση εξοπλισμών σαν αποτέλεσμα αυτής της γενναίας πολιτικής, που δεν είναι βέβαια καινούρια, τη στιγμή που έχει δρομολογηθεί ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα τρισεκατομμυρίων.
Θα έχουμε και μείωση της θητείας, για να ενθουσιαστεί η νεολαία. Για να στηθεί όμως μισθοφορικός στρατός, τον οποίο θα επανδρώσει η νεολαία κάτω από την πίεση της ανεργίας, για να πηγαίνει στο πλευρό των ιμπεριαλιστών να σφάζει και να σφάζεται για τα συμφέροντα των ισχυρών.
«Η μεγάλη πορεία προς το λαό» πέρασε και από το πολύπαθο Λαύριο της ανεργίας και της εγκατάλειψης. Με περισσό θράσος ο εκφραστής του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, αφού σκούπισε τα κροκοδείλια δάκρυά του για την κατάσταση, προχώρησε σε προτάσεις για την καταπολέμηση της ανεργίας. Και επικέντρωσε στους νέους με τους οποίους άνοιξε ένα μονόλογο (και όχι διάλογο) αντιλαϊκής επίθεσης. Εδωσε ένα δείγμα του νέου ΠΑΣΟΚ.
Η επιδοματική πολιτική για τους ανέργους βαπτίστηκε αμυντική πολιτική. Τώρα οι εργοδότες θα μπορούν να απασχολούν για τέσσερα χρόνια νέους όχι μόνο με πενιχρούς μισθούς, όπως σήμερα, αλλά και χωρίς να δίνουν φράγκο για την ασφάλισή τους. Για να λυθούν τα χέρια στους εργοδότες να απολύουν τους παλιούς εργαζόμενους και να επιλέγουν φρέσκους και χωρίς το κόστος των ασφαλιστικών εισφορών. Αυτή και αν είναι πολιτική καταπολέμησης της εργασίας! Σε συνδυασμό και με τα αναμασήματα για το 35ωρο ανακοινώνεται με φανταχτερά χρώματα η σκληρότερη αντιλαϊκή πολιτική που θα εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές. Για να επιβεβαιωθεί ο υπεύθυνος του εκλογικού προγράμματος του κυβερνώντος κόμματος Α. Παπαδόπουλος ότι από τις 8 Μάρτη ο λαός πρέπει να σφίξει πολύ το ζωνάρι!
Είχαμε και επίθεση γοητείας στις γυναίκες, για να εξαγγείλει ο υιός της μαμάς του ότι μπαίνει ταφόπλακα στους κρατικούς παιδικούς σταθμούς και να ψάξουν οι εργαζόμενες μητέρες ένα γειτονικό τους σπίτι για να αφήσουν το παιδί τους. Είναι σίγουρο πως τις επόμενες μέρες κι άλλες εξαγγελίες και άλλες ψεύτικες υποσχέσεις θα ακουστούν. Αλλά και σε άλλες δεσμεύσεις προς το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό θα προχωρήσουν.
Και άλλα θα επιδιώξουν για να εγκλωβίσουν και να εκβιάσουν το λαό να ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ.
φ.493, 24/1/04
