ΝΕΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗΣ
ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΞΥΦΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΗΠΑ
Στον προ-προηγούμενο αιώνα ο Εμμανουήλ Ροΐδης έγραφε για διατελέσαντα υπουργό ότι “γνωρίζει δώδεκα τρόπους να προσπορίζεται χρήματα από το Δημόσιο εκ των οποίων ο τιμιότερος είναι η κλοπή”. Στο ελληνικό κράτος σε όλη του τη διαδρομή μέχρι τις μέρες μας “αποκαλύφθηκαν” ένα σωρό σκάνδαλα. Άλλα κουκουλώθηκαν, σε άλλα υπήρξε “κάθαρση”, πολιτικοί πήγαν φυλακή, άλλοι στο σπίτι τους. Σε κάθε περίπτωση, από τους μαυραγορίτες και “παρανόμως πλουτήσαντες της κατοχής” μέχρι τον Κοσκωτά, τη Siemens και τώρα τη Novartis, αυτό που παρέμεινε ανέγγιχτο είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, το μεγαλύτερο σκάνδαλο απ΄ όλα.
Η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, το κυνήγι του μέγιστου κέρδους είναι η βαθύτερα “διεφθαρμένη”-ανήθικη διαδικασία, που αποτελεί και τον πυρήνα ύπαρξης αυτού του σάπιου συστήματος. Η τροφή, το φάρμακο, η διαβίωση, η ίδια η ζωή των ανθρώπων, όλα είναι εμπορεύματα. Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα όταν αποκαλύπτεται ότι η υγεία αποτελεί ένα μεγάλο πεδίο άντλησης κερδοφορίας, όπου το κεφάλαιο χρησιμοποιεί αδίστακτα κάθε μέσο που θα την εξασφαλίσει. Όσο για την αποκάλυψη, είναι προϊόν ανταγωνισμών μέσα στα πλαίσια του συστήματος.
Προϊόν των οξύτατων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών της εποχής μας είναι και η υπόθεση Novartis. Όπως και οι αντίστοιχες υποθέσεις Siemens-Volkswagen, εκπορεύονται από τις ΗΠΑ, επιδιώκοντας την απώθηση και το κόντεμα ανταγωνιστικών εταιριών με ιθαγένεια γερμανική-ευρωπαϊκή. Οι Αμερικάνοι έχουν χριστεί πλανητικοί εισαγγελείς, “πολεμώντας” τη διαφθορά σε μια σειρά χώρες. Παράλληλα τα σκάνδαλα και οι αποκαλύψεις τους γίνονται εργαλεία στα χέρια της Ουάσιγκτον για να θωρακίσουν και να βελτιώσουν το πλαίσιο κυριαρχίας τους πάνω στο πολιτικό προσωπικό των χωρών που “ανοίγουν” το ζήτημα.
Το σκάνδαλο Novartis παίρνει τη σκυτάλη μετά το “Μακεδονικό”, δημιουργώντας και νέες αναταράξεις και διεργασίες στο πολιτικό σκηνικό του τόπου. Οι όποιες εξελίξεις φέρουν τη σφραγίδα και είναι ελεγχόμενες από τις ΗΠΑ. Αυτές έχουν την ιδιοκτησία της υπόθεσης, κατέχουν τα στοιχεία εμπλοκής ή όχι πολιτικών προσώπων μέσω των ερευνών του FBI που έγιναν και στη χώρα μας – και για το πώς και μέχρι πού θα πάει το ζήτημα αρμόδιοι είναι οι ίδιοι.
Είναι δεδομένοι οι σχεδιασμοί των Αμερικάνων τόσο για τα Βαλκάνια όσο και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο με την ένταξη-συμμόρφωση της χώρας μας στα σχέδια αυτά. Παράλληλα, με βάση τα προβλήματα στην ΕΕ και την προσωρινή “απόσυρση” της Γερμανίας από το προσκήνιο των εξελίξεων -λόγω των κυβερνητικών και όχι μόνο προβλημάτων της- είναι σαφές ότι επιδιώκουν από τη μεριά τους και μια επαναφορά και στο οικονομικό πεδίο. Με δεδομένη και την αντίθεση της αστικής τάξης στη μνημονιακή μέγγενη της ΕΕ και την αναζήτηση οχήματος για αναβάθμιση του ρόλου της, οι ΗΠΑ διεκδικούν μεγαλύτερο κομμάτι, περιορίζοντας αναπόφευκτα αυτό των Ευρωπαίων.
Τα παραπάνω συνεπάγονται τη συμμόρφωση του πολιτικού προσωπικού της χώρας στα σχέδια αυτά. Ο εκβιασμός μέσω της Novartis σίγουρα έχει στόχο να σταματήσουν οι όποιες διαφοροποιήσεις, αποκλίσεις και διαφωνίες εκφράζονται από τα κόμματα (βλέπε ΝΔ για το ζήτημα της πΓΔΜ) και να στοιχηθούν όλοι πίσω από την αμερικάνικη γραμμή.
Το ζήτημα που τίθεται είναι αν αυτό είναι και το όριο του εκβιασμού. Γιατί η εμπλοκή στην υπόθεση δυο πρώην πρωθυπουργών (Σαμαράς, Πικραμμένος) και οκτώ υπουργών (Στουρνάρας, Αβραμόπουλος, Γεωργιάδης, Βενιζέλος, Λυκουρέντζος, Σαλμάς, Λοβέρδος και Κουτρουμάνης) και δυο κομμάτων (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ), που ήταν και είναι πυλώνες του συστήματος, δημιουργεί το ερώτημα αν τα αφεντικά πέραν του Ατλαντικού προωθούν συνολικότερες μεταβολές στο πολιτικό σύστημα που θα αποτυπώνουν μετατοπίσεις προς αυτούς. Και τι σημαίνει αυτό για τη ΝΔ; Την προστασία της έστω και τσαλακωμένης αλλά στοιχισμένης ή κάτι άλλο;
Και πάλι τίθεται το ερώτημα αν η κατάληξη θα είναι ένας νέος συμβιβασμός με Γερμανούς και Γάλλους, που θα φέρνει το αποτύπωμα του ιδιαίτερου βάρους των Αμερικάνων στη νέα “μεταμνημονιακή” εποχή, ή αποτελεί αφετηρία προσβολής του “συμβολαίου του ’74” με βάση το οποίο κινήθηκε και εξακολουθεί να κινείται η χώρα και το πολιτικό σύστημα. Πάντως, σε κάθε περίπτωση δεν (θα) δρουν μόνοι τους. Αναμένονται οι απαντήσεις αντίστοιχης σοβαρότητας από τους συμμάχους τους και η χώρα θα συνεχίσει να είναι πεδίο ανταγωνισμού μεταξύ των δυτικών εταίρων. Το αν είμαστε μπροστά σε επικαιροποιήσεις-τροποποιήσεις του πολιτικού συστήματος ή πάει το πράγμα παραπέρα θα φανεί μέσα και από την ίδια τη δυναμική των εξελίξεων σε όλα τα πεδία, γεωπολιτικά, οικονομικά και δυστυχώς για τις ζωές μας και πολεμικά.
“Ευχαριστώ τις ΗΠΑ για το δώρο που μου έκαναν”. Αυτή -αντίστοιχη του Σημίτη- θα μπορούσε να είναι η δήλωση του Τσίπρα για την προσφορά της υπόθεσης Novartis από τους Αμερικάνους. Για το “good job-καλή δουλειά Αλέξη”, για την υπηρέτηση των συμφερόντων τους, εισπράττει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα σκάνδαλο που πέρα από τον αντιπερισπασμό και τον αποπροσανατολισμό που δημιουργεί, αποτελεί χτύπημα στο “παλιό” πολιτικό σύστημα. Με τη σημαία της πάταξης της διαφθοράς και της κάθαρσης, η κυβέρνηση που διατρανώνει το “λευκό ποινικό της μητρώο” επιδιώκει να “καθαρίσει” όσο και όπως κύρια τη ΝΔ αλλά και το ΠΑΣΟΚ. Είναι τέτοια η χαρά των Συριζαίων που δεν μπόρεσαν να κρυφτούν και διέπραξαν μια σειρά ατοπήματα στη διαχείριση της υπόθεσης (επίσκεψη Τζανακόπουλου στον Άρειο Πάγο, δηλώσεις Κοντονή-Παπαγγελόπουλου “το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους”, Πολάκη κοκ).
Σε κάθε περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύει στις ΗΠΑ στο ρόλο του υπηρέτη των σχεδίων τους και με βάση αυτό τη μονιμοποίηση αλλά και την επιδίωξη της κυριαρχίας του στο πολιτικό σύστημα. Σίγουρα θα πρέπει να αναμένει και την αντίδραση της άλλης πλευράς μέσα και έξω από τη χώρα. Η προσπάθεια της αντιπολίτευσης να εμπλέξει τον Κουρουμπλή αλλά και οι εξελίξεις στον δικαστικό χώρο, καθώς φαίνεται να έχει εκδηλωθεί πρωτοβουλία συλλογής υπογραφών από δικαστικούς προκειμένου να αφαιρεθεί κομμάτι της υπόθεσης απ” την εισαγγελέα Διαφθοράς, Ελένη Τουλουπάκη, και να ανατεθεί σε ειδικό εφέτη ανακριτή, αλλά και η μη καταβολή της δόσης στο Eurogroup είναι ενδείξεις προς αυτή την κατεύθυνση.
Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας συνεχίζει μετά το “Μακεδονικό” να είναι στριμωγμένο, ίσως και διχασμένο. Η ομιλία Μητσοτάκη στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ θέλει να βάλει τέλος στις εσωκομματικές διαφωνίες γιατί χτυπιέται η παράταξη, με τον Μεϊμαράκη, την Ντόρα αλλά και τους κύκλους του Καραμανλή να συντάσσονται με αυτήν. Οι αντιπαραθέσεις της ακροδεξιάς πτέρυγας των “μουσαφίρηδων” με την “καραμανλική” και στο μέση τον Κυριάκο δεν θα κοπάσουν και μάλλον δεν θα είναι το μόνο θύμα ο Αντώναρος. Πάντως η δήλωση Κυριάκου “υπάρχει σκάνδαλο-όλα στο φως” διαφοροποιείται από το αφήγημα της σκευωρίας και συκοφαντίας των Σαμαρά-Γεωργιάδη. Ενώ ο Σαλμάς αποκάλυψε ότι έδωσε κατάθεση σε αμερικάνικο δικηγορικό γραφείο.
Ενδεικτικό της αναταραχής που έχει ξεσπάσει στο πολιτικό σύστημα είναι και η μήνυση του Σαμαρά (το ίδιο έκανε και ο Γεωργιάδης) στον Τσίπρα μεταξύ άλλων, με τον πρώην πρωθυπουργό να μηνύει αυτόν που τον διαδέχτηκε. Μια μήνυση -ακροδεξιό μετεμφυλιακό παραλήρημα- με τις αναφορές σε συμμορίτες σταλινικούς και στον… Μαδούρο. Είναι σαφές ότι η αξιωματική αντιπολίτευση αγωνιά για τα όρια των αμερικάνικων επιδιώξεων μέσω Novartis, αλλά έχει και δεδομένο ότι εκλεκτός των ΗΠΑ είναι ο Τσίπρας αυτή τη στιγμή και της τίθεται εκ των πραγμάτων η διαμόρφωση της δικιάς της στάσης.
Τέλος, ο εθνικιστικός ακροδεξιός συρφετός των συλλαλητηρίων μαζί και η Χρυσή Αυγή είναι στην αναμονή των εξελίξεων, προτάσσοντας και αυτοί το λευκό από σκάνδαλα μητρώο τους. Ίσως και η ματαίωση του συλλαλητηρίου στην Πάτρα αποτελεί ένα μήνυμα συμμόρφωσης και αναμονή των εξελίξεων.
Το Κίνημα Αλλαγής στην πορεία για το συνέδριο συγκρότησής του βρίσκεται αντιμέτωπο με την εμπλοκή στην υπόθεση Novartis στελεχών του ΠΑΣΟΚ, κύρια του λεγόμενου σημιτικού μπλοκ. Βενιζέλος, Λοβέρδος κάνουν και αυτοί μηνύσεις μιλώντας για σκευωρία, την ίδια στιγμή που άλλα στελέχη εκφράζουν διαφοροποιήσεις (Ραγκούσης, αλλά και Φώφη και ΓΑΠ, Θεοδωράκης κ.ά.), “αξιοποιώντας” την υπόθεση για ξεκαθάρισμα ή περιθωριοποίηση στελεχών, ώστε το “νέο” σχήμα να πλασαριστεί ως καθαρό από το “βρώμικο” παρελθόν του. Και η κεντροαριστερά έχει πάρει το μήνυμα των ΗΠΑ και πρέπει να αποφασίσει τη στάση της.
Το σίγουρο είναι πως ο ελληνικός λαός και οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται τίποτε να κερδίσουν από αυτές τις αποκαλύψεις. Ούτε από τις εκλογές, τις οποίες η εξέλιξη μπορεί να φέρει γρηγορότερα. Μόνο με την πάλη τους και με το δυνάμωμα των εστιών αντίστασης μπορούν να περιμένουν μια αντιστροφή των πολιτικών εξελίξεων που δρομολογούνται σε όλο και πιο σκοτεινές (και κάθε άλλο παρά «αποκαλυπτικές») αντιλαϊκές και αντιδημοκρατικές κατευθύνσεις.
