Η συμφωνία που διαμορφώθηκε μεταξύ Τσίπρα, Κοτζιά από τη μια και Ζάεφ, Ντιμιτρόφ από την άλλη σχετικά με το ζήτημα της πΓΔΜ ούτε άρχισε, ούτε εξελίχθηκε και κατέληξε με την πρωτοβουλία και τον πρώτο λόγο στις κυβερνήσεις των δύο χωρών. Το «ζήτημα της πΓΔΜ» ήταν και είναι πριν από όλα ένα ζήτημα της αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Ρωσίας. Ένα κομμάτι του βαλκανικού παζλ για τους όρους παρουσίας και κυριαρχίας που θα έχουν στην πολύπαθη χερσόνησο οι δύο μεγαλύτερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του πλανήτη, των οποίων ο ανταγωνισμός στην ευρύτερη περιοχή διαρκώς εντείνεται.
Έτσι, ο συμβιβασμός που αποτυπώνεται στη συμφωνία των δύο κυβερνήσεων πριν από όλα υπηρετεί το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους και γι’ αυτό είναι ένας συμβιβασμός αντιδραστικός, ένας συμβιβασμός που ενισχύει τους πολεμικούς κινδύνους για τους δύο λαούς αλλά και τους λαούς όλης της περιοχής. Ένας συμβιβασμός που η εξέλιξή του θα κριθεί από τις αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών και αυτών που τον εγγυούνται και αυτών που τον αντιμάχονται.
Σε αυτή τη βάση και σε κάθε περίπτωση καθόλου δεν πρόκειται για ένα συμβιβασμό που «τερματίζει τη διένεξη» μεταξύ των δύο χωρών, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Έτσι κι αλλιώς οι ΗΠΑ και συνολικά οι ιμπεριαλιστές το μόνο που δεν επεδίωκαν ήταν να άρουν τους εθνικισμούς και τα μίση που οι ίδιοι, οι επεμβάσεις τους και οι παρεμβάσεις τους έχουν καλλιεργήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια στους λαούς της περιοχής.. Και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μόνο αυτόν το δρόμο, της συναδέλφωσης και της φιλίας των λαών της περιοχής, δεν θέλει να ανοίξει και να υποδείξει με τη συμφωνία αυτή.
Βασικό κυβερνητικό επιχείρημα υπεράσπισης της συμφωνίας αποτελεί ο «κίνδυνος εξ ανατολών» και η ανάγκη να κλείσει η χώρα τα «βόρεια μέτωπά της». Επίσης, από την κυβερνητική προπαγάνδα καθόλου δεν λείπει η υπεράσπιση «του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, της ελληνικής Μακεδονίας» και όλα τα ανάλογα αφηγήματα των ακροδεξιών-εθνικιστικών δυνάμεων.
Με όλα αυτά η κυβέρνηση συνεχίζει να προσφέρει τις υπηρεσίες της προς ΗΠΑ Γερμανία με επιδίωξη να τις εξαργυρώσει όσο μπορέσει όταν και αν κρίνει να προχωρήσει σε εκλογικό αιφνιδιασμό. Προς ώρας προχωρά ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ με ΕΕ και ΔΝΤ τους νέους όρους αλυσοδέματος της εργατικής τάξης και του λαού.
Οι ιμπεριαλιστές και με όργανα τις εξαρτημένες αστικές τάξεις σφίγγουν τον κλοιό στην περιοχή, κάνουν διαρκώς βήματα πολέμου. Οι επιτυχίες τους, σαν αυτές του Τραμπ στη Σιγκαπούρη και στην πΓΔΜ, με την όποια σχετικότητα και αν έχουν, πυροδοτούν παραπέρα τον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό και τους κινδύνους για το λαό μας, τους λαούς της περιοχής και του κόσμου.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση δεν υπάρχουν πολλών ειδών απαντήσεις. Υπάρχει μόνο η απάντηση της μαζικής πάλης του κινήματος σε αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική, αντιπολεμική κατεύθυνση. Υπάρχει η απάντηση της πάλης που επιδιώκει την ενεργοποίηση των δυνάμεων λαού και νεολαίας. Για να μπει φραγμός σε αυτή την πολιτική, σε αυτή την τροχιά των εξελίξεων και να διαμορφωθούν σε μια πορεία όροι αναμέτρησης του λαού με τους δυνάστες του.
Η κατεύθυνση συνεπώς της συγκρότησης των δυνάμεων των εργαζομένων και της νεολαίας ως δυνάμεις πάλης απέναντι στον ιμπεριαλισμό και την αστική τάξη πρέπει να τεθεί και να παλευτεί ως αυτή που είναι. Χωρίς «προσπεράσεις» και «συντμήσεις», χωρίς αναζήτηση «βοήθειας» στους από πάνω και τις εκλογικές «διεξόδους», χωρίς αδημονίες που θέλουν να αγνοούν τους υπαρκτούς και πραγματικούς ταξικούς, ιδεολογικούς και πολιτικούς όρους του ζητήματος. Όσο περισσότερο αποφασιστικά παλευτεί το ζήτημα με αυτή τη λογική, τόσο λιγότερες θα είναι οι αυταπάτες, οι καθυστερήσεις και οι αρνητικές συνέπειες που θα κληθεί να πληρώσει ο κόσμος του αγώνα, αλλά και συνολικά ο λαός μας.
