1.Τι όμορφα θα ήταν αν με μια απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση, επιλέγοντας την μια από τις δυο απόψεις, μπορούσαμε να λύσουμε το πρόβλημα της φτώχειας. Σαν να ήταν η φτώχεια ένα ορθογραφικό λάθος και να ήθελε διόρθωση. Όμως δεν είναι. Η φτώχεια είναι αποτέλεσμα πολύ συγκεκριμένων επιλογών του καπιταλισμού, που σχεδιάστηκαν και εφαρμόζονται δεκαετίες τώρα. Οι ιμπεριαλιστές, Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι, ξεπέρασαν τις διαφορές τους, μαζί και το ντόπιο πολιτικό προσωπικό (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ),
προκειμένου να επιτεθούν στον εχθρό λαό, να τον απογυμνώσουν από δικαιώματα, να τον βυθίσουν στην φτώχεια, να τον κάνουν σκλάβο, για να ξεπεράσει την κρίση του το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, για να αυγατίσουν τα κέρδη μιας χούφτας εκμεταλλευτών. Η λύση είναι να οργανωθεί ο λαός εκεί που δέχεται την επίθεση, στη δουλειά, στη σχολή, στη γειτονιά.
Μόνο έτσι μπορεί να εμποδίσει την επίθεση και να ανατρέψει την πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας. Δεν καλλιεργούμε εκλογικές αυταπάτες, δεν προτείνουμε λύσεις διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος, καλούμε τον λαό για να οργανώσουμε ένα ισχυρό μέτωπο αντίστασης με τον λαό στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τίποτε δεν θα γίνει με τον λαό στη γωνία, όλα όμως μπορούν να γίνουν με τον λαό οργανωμένο στους δρόμους.
2. Με τους αντεργατικούς νόμους φρόντισαν να έχουν ένα ισχυρό οπλοστάσιο οι εργοδότες απέναντι στον εργαζόμενο, κατάργησαν τις συλλογικές συμβάσεις και έκαναν την συλλογικότητα, μονάδα ανίσχυρη απέναντι στην απόλυτη εξουσία του εργοδότη, κατάργησαν κάθε ψήγμα εργατικού δικαίου. Με τα απανωτά μνημόνια των ξένων αφεντάδων τους οδήγησαν τον λαό στην εξαθλίωση. Με την επικράτηση στις ομοσπονδίες των κυβερνητικών παρατάξεων (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ), κατάργησαν κάθε μαζική διαδικασία, καλλιέργησαν ψεύτικους διαχωρισμούς, διέσπασαν τους εργαζόμενους σε ξένους και ντόπιους, σε δημόσιους και ιδιωτικούς, μόνιμους και συμβασιούχους, αφού πρώτα είχαν υπογράψει σύμφωνα εργασιακής ειρήνης με τον ΣΕΒ, διέλυσαν τον συνδικαλισμό. Οι συνδικαλιστικές ελευθερίες όχι απλά περιορίστηκαν, αλλά πάνε να απαγορευτούν. Στην πρώτη κινητοποίηση επεμβαίνει το κράτος της καταστολής και επιχειρείται συντριβή κάθε αντίστασης που ξεσπάει. Αυτό που απαιτείται είναι η οργάνωση της ταξικής αλληλεγγύης, η οργάνωση διεκδικητικών αγώνων με αιτήματα για ταμείο ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις σε όλους τους ανέργους, ελεύθερη μετακίνηση σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ασφάλιση και πλήρη δωρεάν περίθαλψη σε όλους τους ανέργους, δωρεάν δημοτικά τέλη, δωρεάν παιδικούς σταθμούς. Μπορούν να διεκδικηθούν, να κερδηθούν και να δημιουργήσουν ελπίδα για τους αγώνες και το μέλλον, σε όλους αυτούς που απομονώνονται και απελπίζονται στην εξαθλίωση που τους οδηγούν.
3. Λένε ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι πολλοί για αυτό πρέπει να απολυθούν 150.000. Για αυτό κλείνουν νοσοκομεία, σχολεία και προσλαμβάνουν αστυνομικούς. Δεν έχουν δάσκαλους τα σχολεία, γιατρούς και νοσοκόμους τα νοσοκομεία, αλλά έπηξε το μάτι μας στις μηχανές των ΔΙΑΣ ακόμη και μέσα στα στενά, γεμίζουν όλοι οι δρόμοι αστυνομικούς με οποιαδήποτε απεργία βγει στον δρόμο. Οι 150.000 που θέλουν να απολύσουν δεν είναι αναλογικά από τους 700.000. Είναι από τις 450.000, αν αφαιρέσουμε τους εξαιρούμενους ένστολους (αστυνομικούς, στρατιωτικούς και ρασοφόρους).
Να οργανωθούμε παντού για να αντισταθούμε στις περικοπές των δικαιωμάτων μας, να στηρίξουμε τους αγώνες κατά των απολύσεων, να ξανακατακτήσουμε τις συλλογικότητές μας και να ξαναδιεκδικήσουμε τα χαμένα μας δικαιώματα, να πάρουμε την ζωή μας πίσω, να δημιουργήσουμε τους όρους για να ανατραπεί η βαρβαρότητα, να διώξουμε ΕΕ και ΔΝΤ, να πάρουμε τον πλούτο που εμείς παράγουμε και μας ανήκει, να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για σκληρούς και μαζικούς αγώνες. Γι αυτό στις εκλογές πρέπει να ενισχυθούν οι δυνάμεις που αγωνίστηκαν αυτά τα χρόνια να οργανώσουν τον λαό. Που πάλεψαν για την κοινή δράση. Που δεν έσπειραν αυταπάτες και δεν υποτάχτηκαν στην αστική νομιμότητα.
Γκενίδου Τασούλα, υποψήφια με την εκλογική συνεργασία ΚΚΕ(μ-λ) Μ-Λ ΚΚΕ, στην Α΄Θεσσαλονίκης
