Τη Δευτέρα 9/11/2013 πραγματοποιήθηκε σύσκεψη οργανώσεων και συλλογικοτήτων, έπειτα από πρωτοβουλία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Για το συγκεκριμένο κάλεσμα πληροφορηθήκαμε από εδώ: http://www.pandiera.gr/
Θεωρώντας ότι οι συναγωνιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνονται και σε εμάς, μέσω της φράσης “άλλες οργανώσεις της εκτός των τειχών Αριστεράς”, εκπρόσωποι της οργάνωσής μας συμμετείχαν στη συγκεκριμένη σύσκεψη.
Ασχέτως αν υπήρχε συγκεκριμένη απεύθυνση στο ΚΚΕ(μ-λ), η αναγκαιότητα ενίσχυσης της Κοινής Δράσης σε τέτοιες περιόδους, αποκτά βαρύνουσα σημασία. Άλλωστε η αναγκαιότητα της Κοινής Δράσης, πέραν της πάγιας άποψής μας, ξανατέθηκε και στο τελευταίο φύλλο της Προλεταριακής Σημαίας, με αφορμή έναν πλούσιο διάλογο που έχει ξεκινήσει ευρέως στην Αριστερά: http://www.kkeml.gr/
Στη συγκεκριμένη σύσκεψη έγιναν τοποθετήσεις, πέραν του ΚΚΕ(μ-λ), από εκπροσώπους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΛΑΕ, της Αριστερής Ριζοσπαστικής Κίνησης, του ΕΕΚ, της ΟΚΔΕ της ΔΕΑ. Πιο συγκεκριμένα έγιναν και τοποθετήσεις από στελέχη του ΝΑΡ, του ΣΕΚ, του ΕΚΚΕ και της ΑΡΑΝ.
Από τη μεριά του ΚΚΕ(μ-λ), η συγκεκριμένη κίνηση θεωρήθηκε ως μια προσπάθεια ενίσχυσης της Κοινής Δράσης με στόχο τη δημιουργία εστιών αντίστασης σε εργασιακούς και μη χώρους. Επίσης έγιναν παρατηρήσεις επί του κειμένου, όπως η έλλειψη αναφοράς του ιμπεριαλιστικού παράγοντα -ως μάλιστα αίτιο του προσφυγικού-, η αναγκαιότητα να υπάρξει συντονισμός σε επί μέρους πρωτοβουλίες για το προσφυγικό και όχι αλληλεπικάλυψη (π.χ. Καλέσματα για τις 21 Νοέμβρη) και έγινε πρόταση από μεριάς μας για κεντρικό αντιιμπεριαλιστικό συλλαλητήριο με θέμα το προσφυγικό στις 27 Νοέμβρη. Τέλος αναφέραμε την αναγκαιότητα για ουσιαστική ανασυγκρότηση του εργατικού και ευρύτερα λαϊκού κινήματος, πέρα από λογικές σφραγίδας που έχουν ταλανίσει για χρόνια το κίνημα και έχουν συμβάλει στην αποσυγκρότησή του.
Η κουβέντα ανέδειξε την ανάγκη ξαναζωντανέματος της Κοινής Δράσης με στόχο την ανάπτυξη, αλλά και ενίσχυση των αγώνων -χωρίς προγραμματικά προαπαιτούμενα- σε χώρους εργασίας, γειτονιάς, σπουδών.
Πέραν του αρχικού κειμένου-καλέσματος, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τόσο εισηγητικά, όσο και κατά τη διάρκεια των τοποθετήσεων, η κουβέντα περιστράφηκε έντονα σχετικά με την αναγκαιότητα ανασύστασης και επαναπροσδιορισμού ενός μόνιμου συντονιστικού. Ενός συντονιστικού, που στα γενικά πρότυπα του παλιού συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων, θα αποβάλει τις παλιές παθογένειες που το οδήγησαν -όπως αναφέρθηκε από τοποθετήσεις- σε χρεοκοπία. Μάλιστα ενημερωθήκαμε ότι την προηγούμενη μέρα της σύσκεψης, πραγματοποιήθηκε συνάντηση 9 σωματείων, τα οποία έθεσαν ως στόχο να πραγματοποιηθεί συνέλευση δημιουργίας μόνιμου συντονιστικού στις 27 Νοέμβρη. Πάνω σε αυτό το θέμα στη συζήτηση εκφράστηκαν αρκετές σκέψεις και ενδοιασμοί σχετικά με το χαρακτήρα αυτού του νέου συντονιστικού. Σκέψεις και ενδοιασμοί που έχουν να κάνουν με τη δομή του, αλλά και με το ενδεχόμενο να μην περιορίζεται σε σωματεία, αλλά και να εμπεριέχει γειτονιές, ανέργους και συλλογικότητες.
Για εμάς, κυριάρχο αίτιο της υπάρχουσας κατάστασης, η οποία όλους απασχολεί, σχετίζεται με την ανάλυση της σημερινής πραγματικότητας και με τις κατευθύνσεις που μπαίνουν. Κύρια τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το εργατικό και λαϊκό κίνημα, αλλά και η Αριστερά, έχουν να κάνουν με πολιτικά αίτια και δε θα επιλυθούν με ζητήματα δομής. Δε θεωρούμε με λίγα λόγια ότι θα επέλθει ανασυγκρότηση του κινήματος, ακόμα και αν φτιαχτεί το ορθότερο συντονιστικό, αν δεν έχουν δοθεί απαντήσεις στα πολιτικά ζητήματα που τίθονται. Δε θεωρούμε ότι το αίτιο της κινηματικής καμπής είναι η έλλειψη μιας ομπρέλας (τύπου ΠΑΜΕ), ενός “ταξικού πόλου” και πάει λέγοντας. Οι πραγματικές απαντήσεις θα βρεθούν μέσα από την ανάπτυξη των επί μέρους αγώνων και τότε θα είναι σαφέστατα πιο εύκολες και ουσιαστικές οι προσπάθειες για συσπείρωση σε ένα κοινωνικο-πολιτικό μέτωπο.
Βέβαια αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι τα πολιτικά υποκείμενα που προτίθενται να παίξουν αυτό το σοβαρό ρόλο, δεν πρέπει από τα τώρα να επεξεργαστούν και να βρουν τους τρόπους, ώστε αφενός μεν να μπαίνει η κοινή κατεύθυνση δημιουργίας εστιών αντίστασης σε κοινωνικούς χώρους, αφετέρου δε να μετασχηματίζονται αυτοί οι επί μέρους κοινωνικοί αγώνες σε ένα ευρύτερο κοινωνικο-πολιτικό μέτωπο αντίστασης και διεκδίκησης. Τα σοβαρά ζητήματα της όποιας δομής, έχουν να κάνουν με το κατά πόσο θα εξυπηρετείται μία τέτοια κατεύθυνση, έξω από λογικές πόλου, σφραγίδας και ομπρέλας.
Σαν ΚΚΕ(μ-λ) καταγράψαμε τη διάθεσή μας να συμβάλουμε στην ενίσχυση της Κοινής Δράσης, στην προοπτική ανασυγκρότησης του εργατικού και λαϊκού κινήματος, την οποία άλλωστε επιβεβαιώνουμε συστηματικά με τις απανωτές προτάσεις μας ευρύτερης απεύθυνσης, αλλά και τη μόνιμη στήριξη που δίνουμε στις προσπάθειες της Λαϊκής Αντίστασης-ΑΑΣ τα τελευταία χρόνια.
