Αυτό που ενδεχομένως ξαφνιάζει στις δηλώσεις του ΥΠ.ΕΘ.Α. Π. Καμμένου κατά τη διάρκεια του πρόσφατου ταξιδιού του στις ΗΠΑ, κατόπιν πρόσκλησης του Αμερικανού ομολόγου του Τζέιμς Μάτις, είναι ο ωμός και κυνικός τρόπος με τον οποίο εκφράζεται η εξάρτηση και η υποτέλεια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Ταυτόχρονα, το ίδιο στοιχείο αναδεικνύει την ένταση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Ρωσίας στην ευρύτερη περιοχή που αναγκάζει τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές σε ωμές παρεμβάσεις και απαιτήσεις από τους υποτακτικούς τους. Αναδεικνύει τη γύμνια και την ξετσιπωσιά της ντόπιας αστικής τάξης και του αστικού πολιτικού της προσωπικού, που σε ρόλο ντίλερ, παραδίδει τη χώρα και το λαό και προωθεί τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ. Αναδεικνύει τα αδιέξοδα του ελληνικού εξαρτημένου καπιταλισμού και κατ’ επέκταση της κυβέρνησης και συνολικά του αστικού πολιτικού προσωπικού, που αναζητά διέξοδο και ρόλο στη βαθιά αποπνικτική αγκαλιά των ιμπεριαλιστών- προστατών. Αναδεικνύει τους τεράστιους κινδύνους που γεννάει η άμεση εμπλοκή της χώρας μας στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, για το λαό, τους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Οι δηλώσεις
Μετά την συνάντηση στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ με τον αμερικανό υφυπουργό Εξωτερικών αρμόδιο για την Ευρώπη, Γουές Μίτσελ, ο Π. Καμμένος έκανε γνωστό το λεγόμενο σχέδιο Β σχετικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών, που όμως «θα υλοποιεί τους ίδιους γεωπολιτικούς στόχους» με αυτήν. Πρότεινε τη σύναψη μια Βαλκανικής συμμαχίας υπό τις ΗΠΑ με την υπογραφή αμυντικής συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας, πΓΔΜ, Αλβανίας και Βουλγαρίας και με προοπτική ένταξης και της Σερβίας. Στόχος είναι η δημιουργία ενός τόξου σταθερότητας στα βόρεια σύνορα της χώρας και η ανάσχεση της ρωσικής διείσδυσης στα Βαλκάνια.
Προηγουμένως όμως, φρόντισε να ξεκαθαρίσει στη συνάντηση με τον Αμερικανό υπουργό Άμυνας Τζέιμς Μάτις, ότι το σχέδιο θα πατάει σε γερά θεμέλια. Ουσιαστικά πρότεινε τη μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη αμερικανική βάση για τη διασφάλιση των αμερικανικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή. «Η Ελλάδα θεωρεί τις ΗΠΑ στρατηγικό εταίρο και σύμμαχο, τον μοναδικό θα τολμούσα να πω. Είναι σημαντικό για την Ελλάδα οι ΗΠΑ να αναπτύξουν στρατιωτικές δυνάμεις στη χώρα σε μία πιο μόνιμη βάση όχι μόνο στον Κόλπο της Σούδας, αλλά επίσης στον Βόλο, στη Λάρισα και στην Αλεξανδρούπολη». Επίσης, πρότεινε τη δημιουργία μιας νέας αμερικανικής στρατιωτικής βάσης στην Κάρπαθο.
Προχώρησε επίσης και στην πρόταση για μετατροπή της τριμερούς Ελλάδας- Κύπρου- Ισραήλ σε τετραμερή, με συμμετοχή των ΗΠΑ. «Σας είπα ότι προχωράμε σε συνεργασία, με την επέκταση της συμφωνίας της τριμερούς Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ και με τις ΗΠΑ. Νομίζω ότι αυτό είναι σαφές μήνυμα», δήλωσε ο Π. Καμμένος σε ερώτηση σχετικά με τις τούρκικες απειλές και την κυπριακή ΑΟΖ. Τόνισε μάλιστα, ότι επισπεύδεται ο σχεδιασμός μιας «νέα ενεργειακής πολιτικής» στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου και πως η Ελλάδα βρίσκεται στο επίκεντρο του περιφερειακού στρατηγικού σχεδιασμού των ΗΠΑ στη ΝΑ Μεσόγειο και τα Βαλκάνια.
Να σημειωθεί επίσης ότι αυτές οι δηλώσεις γίνονται ενώ έχουν προγραμματιστεί τόσο το ταξίδι του Π. Καμμένου στη Ρωσία (29/10) όσο και του Α. Τσίπρα (7/11) για την αποκατάσταση των τεταμένων ελληνορωσικών σχέσεων. Με τον Αμερικανό υπουργό Άμυνας να δηλώνει ότι «Επιδοκιμάζουμε την πιστή δέσμευση της Ελλάδας στην προστασία των δημοκρατικών αξιών, διά της απέλασης Ρώσων διπλωματών που επιδίωξαν να διαταράξουν τις διαδικασίες των κυρίαρχων κρατών στη συμφωνία για το ονοματολογικό».
Η πολιτική ουσία και η πραγματικότητα
Το ταξίδι του Π. Καμμένου έγινε σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ επιχειρούν να διευθετήσουν συνολικότερα ζητήματα στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκάνιων, της Ν.Α. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής, στην αντιπαράθεση τους με τη Ρωσία. Πρόκειται για μια διαδικασία που ενεργοποιήθηκε από τις δυσκολίες που εμφανίστηκαν στη Συρία, με την αρνητική για τις ΗΠΑ διαμορφωμένη κατάσταση και τη διατήρηση των ερεισμάτων της Ρωσίας. Αυτή η κατάσταση, για τις ΗΠΑ, πρέπει να ενταθεί, ειδικά μετά τις πρόσφατες δυσκολίες που αναδείχτηκαν στην προώθηση και την υλοποίηση της Συμφωνίας των Πρεσπών, αυξάνοντας το βαθμό αβεβαιότητας και πολύ περισσότερο, όταν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην πΓΔΜ χρεώνεται από τον ξένο αστικό τύπο ως «νίκη στα σημεία» για τη Ρωσία. Ταυτόχρονα, σε αυτό συμβάλλει και το ότι η Τουρκία δεν έχει ευθυγραμμιστεί, ακόμη, πλήρως στις απαιτήσεις τους και διεκδικεί ρόλο στη περιοχή.
Κυβερνητικά στελέχη και παράγοντες της κυβέρνηση Τραμπ έχουν ξεκαθαρίσει το κομβικό ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τα Βαλκάνια, χρεώνοντας μάλιστα την ευθύνη για την απουσία από την περιοχή στην κυβέρνηση Ομπάμα, που άφησε χώρο στη ρωσική διείσδυση. Οι ΗΠΑ προωθούν ένα συνολικότερο πολυδιάστατο σχέδιο οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής παρέμβασης στη περιοχή για να αναχαιτίσουν αυτή τη διείσδυση και να στήσουν ένα στρατιωτικό φραγμό απέναντι στη Ρωσία.
Το επίδικο, λοιπόν, της επίσκεψης του Π. Καμμένου στις ΗΠΑ είχε να κάνει με το ρόλο και τις παραχωρήσεις της Ελλάδας για την προώθηση των σχεδιασμών των ΗΠΑ μέσα στη διαμορφωμένη κατάσταση. Εδώ δεν υπάρχει καμία διαφοροποίηση στον κυβερνητικό συνασπισμό. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και ο «φιλορώσος» Π. Καμμένος με κάθε ευκαιρία δηλώνουν: «όλα στους Αμερικάνους». Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει προσφέρει γη και ύδωρ στους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές, έχει ευθυγραμμιστεί πλήρως με τις απαιτήσεις τους, τόσο με τις βάσεις, όσο και με μια σειρά επιλογών που βρίσκονται υπό την καθοδήγησή τους. Σε αυτή την κατεύθυνση εντάσσονται και οι τριμερείς συμμαχικοί άξονες Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου και Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ αλλά και η τετραμερής των Βαλκανίων μεταξύ Ελλάδας, Σερβίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας.
Προφανώς, το τι θα πει ο υπουργός Άμυνας σε μια τέτοια συνάντηση είναι σε γνώση του Πρωθυπουργού, όπως εκ των υστέρων αποκάλυψε ο Π. Καμμένος, με την υποσημείωση ότι ο Α. Τσίπρας «δεν εγκρίνει» το σχέδιο Β. Άλλωστε το ότι ήταν σε γνώση του πρωθυπουργού δεν διαψεύστηκε από κανέναν. Αυτό που τέθηκε από ορισμένα κυβερνητικά στελέχη ήταν το ότι αυτές οι απόψεις «δεν έχουν τεθεί στο υπουργικό συμβούλιο».
Το ρεσιτάλ υποτέλειας με το κρεσέντο αμερικανοδουλείας, που προσομοιάζει σε άλλες εποχές, αποτυπώνει τις απαιτήσεις και τις επιδιώξεις του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Ταυτόχρονα, όμως, αποτυπώνει και την τρικυμία στην οποία βρίσκεται η ντόπια αστική τάξη, ευελπιστώντας και εκλιπαρώντας για αναβάθμιση του ρόλου της στη περιοχή και για στρατηγικά ανταλλάγματα στην αντιπαράθεσή της με τις αντίπαλες γειτονικές αστικές τάξεις και πιο ιδιαίτερα τη τούρκικη. Φαίνεται να ξεχνάει ότι ο ιμπεριαλισμός δεν «χαρίζει» κρίνοντας τη διαγωγή των υποτακτικών του, αλλά με βάση τι εξυπηρετεί και προωθεί με καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα του. Δεν έχει να διαλέξει ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, αλλά θέλει και απαιτεί και τις δυο χώρες ευθυγραμμισμένες, αξιοποιώντας, κατά το δοκούν, τη μια ενάντια στην άλλη.
Εν κατακλείδι, είτε ο Π. Καμμένος λειτούργησε ως «λαγός» των αμερικανικών σχεδιασμών, είτε αναζήτησε ρόλο και στήριξη για την πολιτική του επιβίωση, το συμπέρασμα είναι ότι η χώρα μετατρέπεται σε μια απέραντη αμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση, ξέφραγο αμπέλι των Αμερικανών στρατηγών και πρακτόρων που αλωνίζουν από τον κρατικό μηχανισμό μέχρι τα πολιτικά γραφεία, έρμαιο των αμερικανικών πολεμικών σχεδιασμών. Όσο επικίνδυνη είναι η κυβέρνηση με την πολιτική παράδοσης της χώρας και του λαού στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, άλλο τόσο είναι και η ΝΔ και το σύνολο του αστικού πολιτικού προσωπικού. Όχι μόνο δεν έχουν, έστω φραστικά, αντιπαρατεθεί, αλλά έχουν υιοθετήσει και σαν βασική αιτία της αποπομπής του Ν. Κοτζιά την αντιπαράθεση του με τον Π. Καμμένο για τα «μυστικά κονδύλια». Όλοι μαζί για να καλύψουν τα μεγάλα αφεντικά.
