Άρθρο από την Προλεταριακή Σημαία (φύλλο 886)
Κάθε φορά που η κυβέρνηση της ΝΔ κομπάζει για τους λαμπρούς σχεδιασμούς και τα σπουδαία επιχειρησιακά της σχέδια στο μέτωπο του κορονοϊού ο λαός βογκάει. Ούτε για ειρωνικά χαμόγελα δεν έχει διάθεση πια κανένας.
Η νέα παταγώδης αντιστροφή μεταξύ όσων εξαγγέλθηκαν και των όσων ίσχυσαν τελικά στο ζήτημα του εμβολιασμού συμπληρώνει τη λίστα των «λαμπρών σχεδιασμών».
Στις 15 /11 του ‘20 γράφεται στον αστικό τύπο ότι ο Μητσοτάκης προετοιμάζει τις απαραίτητες υποδομές και τις διαδικασίες για τον εμβολιασμό κατά του κορονοϊού. Ο εμβολιασμός θα γίνει σε 1.018 κέντρα σ’ όλη την Ελλάδα, τα οποία έχουν ήδη οριστεί και προετοιμάζονται. Συγκεκριμένα αναφέρθηκαν και σε υποδομές της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, καθώς και κινητά συνεργεία που θα εμβολιάζουν όσους για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορούν να μετακινηθούν. Στις 11/1/21, πέντε ημέρες πριν αρχίσει ο εμβολιασμός του ηλικιωμένου πληθυσμού, ο υπ. Γεραπετρίτης δήλωνε: «περισσότερα από 1.000 εμβολιαστικά κέντρα και πάνω από 50 νοσοκομεία ανά την επικράτεια είναι στην πρώτη γραμμή ήδη». Στις 16/1/21 εμβολιαστικά κέντρα σ’ όλη τη χώρα είναι αποκλειστικά και μόνο τα νοσοκομεία και κάποια κέντρα υγείας. Κακοπροαίρετο από μέρους μας να σημειώσουμε ότι πέσαν έξω κατά… 1000 εμβολιαστικά κέντρα, με το 60% μόνο του αριθμού των αναμενόμενων εμβολίων και τους υπολογισμούς για τείχος ανοσίας να εκτοξεύονται στο πολύ μακρινό μέλλον; (αυτό λέγεται «τρίποντο»!)
Η γελοιότητα είναι συνυφασμένη με την υπόσταση της εξαρτημένης αστικής τάξης της χώρας και του πολιτικού της προσωπικού, ειδικά όταν επιδίδεται σε μικρομεγαλισμούς «υπεύθυνης εθνικής κυβέρνησης». Ωστόσο η κατάσταση που επικρατεί κοντά ένα χρόνο τώρα στα νοσοκομεία όλης της χώρας μακράν απέχει από ιλαρούς χαρακτηρισμούς.
Αφήνουμε όσα ηρωικά (και πένθιμα κυριολεκτικά) έχουν διαμειφθεί και συνεχίζουν να διαμείβονται απ’ άκρη σ’ άκρη στα νοσοκομεία, με τις εργασιακές συνθήκες των υγειονομικών να παραμένουν ελεεινές. Όχι γιατί δεν έχουν σημασία, αλλά για ν’ αναφερθούμε στην παραπέρα επιδείνωση (αν είναι δυνατόν) της κατάστασης των υγειονομικών, στους οποίους έριξε η κυβέρνηση όλο το βάρος ΚΑΙ των εμβολιασμών. Χωρίς ούτε μία νέα πρόσληψη, χωρίς ούτε καν τον διορισμό των επί θητεία γενικών γιατρών που προκηρύχθηκε πριν 1 χρόνο, με το ήδη υπάρχον, κομματιασμένο, κακοπληρωμένο και αηδιασμένο υγειονομικό προσωπικό προχωρά η κυβέρνηση στη μετατροπή των νοσοκομείων σε εμβολιαστικά κέντρα. Των ίδιων νοσοκομείων της «μίας νόσου», όπως έχει επικρατήσει ο όρος, τα οποία έκλεισαν για πολλοστή φορά τα εξωτερικά τους ιατρεία, τακτικές εξετάσεις και χειρουργεία για να αποτρέψουν τη διασπορά του ιού ΚΥΡΙΩΣ στους ευάλωτους υπερήλικες και τα οποία νοσοκομεία της «μιας νόσου» υποδέχονται τους… ευάλωτους υπερήλικες για να τους εμβολιάσουν.
Πληθώρα καταγγελιών συσσωρεύεται για τις αυθαιρεσίες, τον αυταρχισμό και την ποδοπάτηση συλλήβδην των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων στα νοσοκομεία. Σε ανακοίνωση της ΟΕΝΓΕ αναφέρεται: «[η κυβέρνηση] προχωράει το περισπούδαστο εμβολιαστικό πλάνο με ανακύκλωση προσωπικού από τα τραγικά υποστελεχωμένα και υπερφορτωμένα νοσοκομεία και τεράστιο μπάχαλο στον σχεδιασμό… Ο γιατρός τη μία μέρα θα περιθάλπει ασθενείς με Covid 19 και την άλλη θα εμβολιάζει υγιή πληθυσμό;» Επίσης καταγγέλλει πρόθεση για εξαναγκασμό σε απλήρωτη υπερωριακή «εθελοντική» εργασία των γιατρών που θα στελεχώσουν τα εμβολιαστικά κέντρα. Άλλες καταγγελίες έχουν γίνει για εκβιασμό ειδικευόμενων γιατρών προκειμένου ν’ αναλάβουν τους εμβολιασμούς, ακόμη και σε νοσοκομεία άλλα απ’ αυτά που εργάζονται, πολλές φορές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά (π.χ. από Αθήνα – Ξάνθη!!!), παρατώντας την εκπαίδευσή τους. Το δε νοσηλευτικό προσωπικό που πραγματοποιεί τους εμβολιασμούς, νοσηλευτές λοιμώξεων και επισκέπτες υγείας, έχουν ξεχάσει τι θα πει 8ωρο και πενθήμερο, καθώς οι ίδιοι εργαζόμενοι παραμένουν στη θέση τους όλο το 12ωρο και τα σαββατοκύριακα λόγω της υφιστάμενης έλλειψης προσωπικού. Οι υγειονομικοί στο σύνολό τους εργάζονται σ’ ένα εχθρικό περιβάλλον από κάθε άποψη, η εργασία τους γίνεται αντικείμενο ακραίας εκμετάλλευσης και συνάμα υφίστανται και κάθε είδους διώξεις όσοι τολμούν να καταγγείλουν δημόσια τα όσα συμβαίνουν.
Ο εγκληματικός τρόπος διαχείρισης της πανδημίας από την κυβέρνηση, οι τραγικοί αριθμοί των νεκρών, η απουσία από την αρχή της πανδημίας ως και τώρα, σχεδόν ένα χρόνο μετά, ουσιαστικών μέτρων περιορισμού της διασποράς (μαζικοί χώροι δουλειάς, ΜΜΜ, σχολεία, στρατόπεδα, καταυλισμοί προσφύγων κ.α.) καθώς και η μηδαμινή ενίσχυση του ΕΣΥ με μόνιμο προσωπικό και ΜΕΘ δεν αποτελεί αποτυχία μόνο της συγκεκριμένης κυβέρνησης. Ακολουθεί μέσα στο πλαίσιο της εξάρτησής της το μοντέλο που επικρατεί σ’ όλον τον καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό κόσμο ως προς τη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης. Αρχής γενομένης από τις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις, ΗΠΑ, ΕΕ, Αγγλία, και παρά το περιβάλλον πανικού που προκαλεί η οικονομική κρίση, οι επιλογές στον τρόπο διαχείρισης της πανδημίας εξακολουθούν να αντλούνται από το ίδιο –προ κορονοϊού– οπλοστάσιο: συρρικνωμένος, υποστελεχωμένος, υποχρηματοδοτούμενος δημόσιος τομέας υγείας, επίθεση στα δικαιώματα εργαζομένων και νεολαίας, περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων και καταστολή συνδικαλιστικών ελευθεριών, συνέχιση πάση θυσία της πολιτικής ενίσχυσης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου, ανταγωνισμοί των φαρμακευτικών κολοσσών. Τι κι αν αποδεικνύεται καθημερινά στους λαούς όλου του κόσμου ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός»; Στην ιστορική αυτή περίοδο που διάγει η ανθρωπότητα, η απάντηση των λαών δεν έχει δοθεί. Το «μετά θα τα πούμε» που κυριαρχεί στην πλειονότητα των αστικορεφορμιστικών μορφωμάτων δεν είναι παρά άλλοθι για αδράνεια και υπόκλιση στο αστικό ιδεολόγημα της «ατομικής ευθύνης». Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες εξακολουθούν να μη γειώνουν τον όποιο καταγγελτικό τους λόγο ανάμεσα στους εργαζόμενους, να υποσκάπτουν την κίνηση απ’ τα κάτω ώστε να διατηρούν τον συνδιαχειριστικό τους ρόλο.
Η μάχη πρέπει να δοθεί στα πρωτοβάθμια σωματεία, στους χώρους δουλειάς και πιο ειδικά στα νοσοκομεία. Από κει μπορεί να ξεκινήσει η οργανωμένη απάντηση του λαού, εκεί όπου βράζει η οργή, οι υγειονομικοί να γίνουν μπροστάρηδες και απευθυνόμενοι στο λαό, με συμμάχους και συναγωνιστές τους άλλους εργαζόμενους και νεολαίους να διεκδικήσουν:
