“Τα οχυρά τους δεν θα μείνουν άδεια ούτε τα συνθήματα τους μισά …θα λογαριαστούμε!” Με αυτό το σύνθημα ως τίτλο στην ανακοίνωση της 28ης Νοεμβρίου επιβεβαίωσε η Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας Μαρξιστικού Λενινιστικού (TKP/ML) την είδηση, πως το αντάρτικο του ΤΙΚΚΟ στο διάστημα ανάμεσα στις 23 με 28 Νοέμβρη έχασε οκτώ μαχητές από επίθεση του τούρκικου φασιστικού στρατού. Αποτέλεσμα μιας μεγάλης επιχείρησης που ακόμη διεξάγεται, όταν γράφονταν αυτό το άρθρο, στην επαρχία του Τουντσελί (Ντέρσιμ) στην κοιλάδα Αλιμπογάζ κοντά στην κωμόπολη Cemisgezek. Η καταπράσινη και απρόσιτη περιοχή του Αλιμπογάζ στο τούρκικο Κουρδιστάν αποτελεί εδώ και πολλά χρόνια αντάρτικο καταφύγιο, το οποίο επανειλημμένα ο τούρκικος στρατός, στην τελευταία εικοσαετία, απέτυχε να ελέγξει. Σύμφωνα με δημοσιεύματα στα καθεστωτικά ΜΜΕ, τα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν μοναδική πηγή τις ένοπλες δυνάμεις και γι’ αυτό ελέγχονται για την αξιοπιστία τους, η πολυήμερη επιχείρηση έγινε κυρίως από αέρος. Χρησιμοποιήθηκαν μη επανδρωμένα κατασκοπευτικά αεροπλάνα και στη συνέχεια πολεμικά αεροσκάφη και επιθετικά ελικόπτερα, τα οποία βομβάρδιζαν επί έξι ημέρες συνεχώς επιλεγμένους στόχους και καταφύγια στην κοιλάδα. Ταυτόχρονα, άλλες στρατιωτικές δυνάμεις με οχήματα που διαθέτουν υψηλή τεχνολογία προσέγγισαν τα σημεία που νωρίτερα είχαν βομβαρδιστεί. Στις μάχες, που ακολούθησαν, ο στρατός ανακοίνωσε, πως είχε δύο σοβαρά τραυματίες, από τους οποίους ο ένας αργότερα εξέπνευσε. Εξαιτίας της απόλυτης λογοκρισίας στα ΜΜΕ, του ελέγχου της ροής των πληροφοριών και την αδυναμία επικοινωνίας με τα τμήματα των ανταρτών, η διασταύρωση όλων όσων συνέβησαν αυτές τις ημέρες στην κοιλάδα Αλιμπογάζ είναι δύσκολη και γίνεται με αργούς ρυθμούς. Μέχρι την Τρίτη 6/12/2016 έγινε δυνατόν να αναγνωριστούν τα σώματα τεσσάρων ανταρτών, μελών του Τουρκικού Εργατο-Αγροτικού Απελευθερωτικού Στρατού (ΤΙΚΚΟ), οι κηδείες των οποίων έγιναν σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης και οργής. Είναι ο Χασάν Καρακότς με το αντάρτικο όνομα Ασκίν, ο Μουράτ Μουτ ή Τουντζάι , ο Ερσίν Ερέλ ή Χακάν και ο Αλιτζάν Μπουλούτ ή Ορχάν, που ταυτοποιήθηκε αργότερα. Εκδηλώσεις στη μνήμη των σκοτωμένων ανταρτών γίνονται σε πολλές πόλεις της Τουρκίας και στο εξωτερικό. Διαδήλωση διαμαρτυρίας για τη σφαγή έγινε στο Λονδίνο και ετοιμάζονται και σε άλλες σε ευρωπαϊκές πόλεις.
Η ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής του TKP/ML υπογραμμίζει χαρακτηριστικά, κάνοντας προσωπική αναφορά στους τρεις πρώτους αντάρτες που αναγνωρίστηκαν και τα σώματα τους παρέλαβαν οι οικογένειες τους για να τα θάψουν: “Ακόμη μια φορά έχασε ο θάνατος από εκείνους που νίκησαν τον θάνατο. Ακόμη μια φορά έγινε μάρτυρας στην αντίσταση αυτών που δεν παραδίνουν την ιστορία. Και ακόμη μια φορά δώσαμε όρκο, ότι θα λογαριαστούμε. Ακόμη μια φορά μάθαμε, πως θα συντρίψουμε την πολιορκία του εχθρού. Ακόμη μια φορά ακούσαμε τα συνθήματα των μαχητών του Λαϊκού Στρατού. Ακόμη μια φορά απομνημονεύσαμε τους νόμους του πολέμου. Και ακόμη μια φορά είδαμε, πως η σφαίρα που βγαίνει από το όπλο του αντάρτη σκορπίζει το φως στο διάχυτο σκοτάδι.
Η σχέση του συντρόφου Ερσίν Ερέλ (Χακάν) με το κόμμα μας ήταν μακρόχρονη. Οι κινητοποιήσεις και οι εκδηλώσεις που πραγματοποιούσαμε στην περιοχή που ζούσε συνάντησαν τις πολιτικές αναζητήσεις του και τον έφεραν κοντά στην οργανωμένη δράση του κόμματος. Στο Ελαζίγκ ήταν ένας ιδιαίτερα δραστήριος αγωνιστής που οργάνωνε αγώνες. Σύντομα ο σύντροφος ζήτησε να ενταχθεί στο αντάρτικο και το 2014 πήρε τη θέση του ανάμεσα στους μαχητές. Από τότε έγινε ένας ταπεινός εργάτης στην οργάνωση των κομματικών δραστηριοτήτων στο Ντέρσιμ και στο προχώρημα της πάλης του Λαϊκού Στρατού.
Ο σύντροφος Χασάν Καρακότς (Ασκίν), συνάντησε την όμορφη αδελφή του στην αιωνιότητα. Η πρώτη του δασκάλα ήταν η συντρόφισσα Λεϊλά.* Από τη Λεϊλά έμαθε, ότι οι αντάρτες αγαπούν τη ζωή, τόσο, ώστε να μπορούν να πεθαίνουν για αυτήν. Η συντρόφισσα Λεϊλά βροντοφώναξε στα βουνά της Μαύρης Θάλασσας το όνομα του κόμματος και ο σύντροφος Χασάν “απάντησε” από τα βουνά του Ντέρσιμ. Συμμετείχε στις κινητοποιήσεις του φτωχού εργαζόμενου λαού, που ζει στο Αλτίνσεχιρ της Πόλης. Πολύ καιρό πριν, από τότε που συμμετείχε στις κινητοποιήσεις στη συνοικία, είχε φανερώσει τη θέλησή του να ανέβει στα βουνά του Ντέρσιμ. Πραγματοποίησε τον σκοπό του το 2011 και έγινε ο αντάρτης Ασκίν. Ο σύντροφος Ασκίν με την ανιδιοτέλεια και την εργατικότητά του κέρδισε γρήγορα τον σεβασμό, όχι μόνο των συντρόφων του αλλά και των φτωχών χωρικών. Ήταν αφοσιωμένος στο κόμμα, δεσμευόταν και εκπλήρωνε τα καθήκοντά του με αποφασιστικότητα. Ο σύντροφος, όταν έπεσε μάρτυρας, ήταν στρατευμένος στο κόμμα, ήταν μαχητής του Λαϊκού μας Στρατού.
Ο σύντροφος Μουράτ Μουτ γνώρισε το κόμμα μας σε πολύ νεαρή ηλικία, σύντομα συμμετείχε στις τοπικές κινητοποιήσεις και στις δράσεις της νεολαίας στο Περτέκ. Ο σύντροφος το 2013, με την ένταξή του στους αντάρτες, έγινε ο Τουντζάι των ανταρτών. Ο σύντροφος Μουράτ προσπάθησε να μάθει για το κόμμα και την πάλη, σαν αντάρτης μέσα στον ανταρτοπόλεμο. Όταν έπεσε μάρτυρας ήταν στρατευμένος στο κόμμα μας και μαχητής του Λαϊκού μας Στρατού…”
Στη συνέχεια, η ανακοίνωση της ΚΕ κάνει μια γενική αναφορά στην τελευταία επίθεση του στρατού στην περιοχή: “Με τις συνεχιζόμενες επιχειρήσεις στις αντάρτικες περιοχές που με τελευταία αυτή στο Αλιμπογάζ, ο φασιστικός τουρκικός στρατός ηττήθηκε για άλλη μια φορά. Μήνες τώρα με το σύνθημα «θα τελειώσουμε με την τρομοκρατία» το κράτος οργανώνει επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και στρατιωτικά αεροπλάνα και πιστεύει, ότι θα νικήσει με τις συνεχείς επιθέσεις και τις δολοφονίες. Πιστεύουν, ότι, όσο διευρύνουν το φάσμα των συλλήψεων, όσο αποκλείουν περιοχές που δεν μπόρεσαν να τις ελέγξουν με τις εκλογές, θα ενισχύσουν την επιρροή τους. Με την επιβολή του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και τα διατάγματα, προσπαθούν να επιβάλλουν τη σιωπή και να συντρίψουν κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή, για να εφαρμόσουν ακόμη πιο εύκολα τα σχέδιά τους.
Όμως, ούτε οι επιθέσεις, ούτε οι δολοφονίες και οι στρατιωτικές επιχειρήσεις δεν θα ανακόψουν τη συνέχιση της ταξικής πάλης. Αυτό μας το έχει διδάξει η ιστορική εμπειρία και οι νόμοι της κοινωνικής εξέλιξης. Οι σύντροφοι, που έπεσαν μάρτυρες, το πρώτο που μας έμαθαν είναι αυτό. Αυτήν την πολιορκία θα την συντρίψει η αντίσταση, με όσα πολεμικά μέσα και αν επιτίθεται ο εχθρός. Τα κενά, που αφήνουν οι σύντροφοι που έπεσαν στη μάχη, θα καλυφθούν! Οι αξίες που δημιούργησαν στη διάρκεια της ζωής τους οι μάρτυρες της επανάστασης είναι η κληρονομιά που αφήνουν για το σήμερα και το αύριο. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να υποστηριχτούν και να αναδειχθούν αυτές οι αξίες. Τα καθήκοντα που άφησαν στη μέση, θα ολοκληρωθούν, οι θέσεις τους θα συμπληρωθούν και οι οδηγίες τους θα τηρηθούν.
Την ώρα, που χυνόταν το αίμα τους στο χώμα, ανυψώνονταν τα συνθήματα του λαϊκού πολέμου, που βγήκαν από το στόμα τους. Αυτά τα συνθήματα είναι πολύτιμες αξίες σε μια εποχή που η ζωή της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων αλέθεται στις μυλόπετρες της εξουσίας. Μια εξουσίας που έχει εξαπολύσει μια ειδεχθή επίθεση ενάντια στον λαό, με κάθε είδους καταπίεση και με μαζικές ανοικτές δολοφονίες. Πρώτα ενάντια στον λαό του Κουρδικού έθνους, που θέλουν να τον φυλακίσουν μέσα σε ένα τείχος τρόμου και κλείνουν στις φυλακές τους συντρόφους που τον εκπροσωπούν.
Το κόμμα και ο λαϊκός μας στρατός απάντησαν με τα συνθήματα της αντίστασης και της πάλης. Η στάση μας πρέπει να είναι αυτή, να ακούσουμε, να υπερασπιστούμε, να παραδειγματιστούμε! Τη σημαία που μας παρέδωσαν θα την κρατήσουμε καθαρή και ψηλά, θα δυναμώσουμε την πάλη, όπως μας κάλεσαν, τα οχυρά τους δεν θα μείνουν άδεια, ούτε τα συνθήματα μισά! Θα λογαριαστούμε!”
* Λεϊλά Καρακότς, στέλεχος μαχήτρια του ΤΙΚΚΟ που σκοτώθηκε το 1998 στην πόλη Αλμούς της επαρχίας Τοκάτ.
Τ.Γ.
