Αντιμέτωποι με άμεσες απολύσεις βρίσκονται οι χιλιάδες συμβασιούχοι στους δήμους ύστερα από τη δημοσίευση της σχετικής απόφασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Το Ελεγκτικό Συνέδριο, όπως είναι γνωστό εδώ και περισσότερο από έναν μήνα, έχει κρίνει αντισυνταγματικές τις παρατάσεις των συμβάσεων από 1η Γενάρη 2017 μέχρι το τέλος του έτους και την πληρωμή των συμβασιούχων για το αντίστοιχο διάστημα. Το κορυφαίο αυτό συστημικό όργανο ανοίγει έτσι το δρόμο τόσο για την απόλυσή τους, όσο και για τη μη πληρωμή των δεδουλευμένων για όσους έχουν να πληρωθούν από πέρσι και για την επιστροφή των αντίστοιχων μισθών για τους υπόλοιπους.
Προκειμένου να μετριάσει τις αντιδράσεις των εργαζομένων, ο υπουργός Εσωτερικών Π. Σκουρλέτης αρχικά υποσχέθηκε δίμηνες ανανεώσεις των συμβάσεων και 2.500 προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Τελικά εμμέσως πλην σαφώς παραδέχεται ότι οι, αρχικά 8μηνοι, συμβασιούχοι στην καθαριότητα πρόκειται να απολυθούν άμεσα και επαναλαμβάνει την υπόσχεση για προσλήψεις μόνιμων υπαλλήλων για να τους καλύψουν, ενώ διατηρεί ασαφές το μέλλον των υπόλοιπων συμβασιούχων. Υποστηρίζει μάλιστα ότι οι προσλήψεις για την καθαριότητα δεν εμπίπτουν στον κανόνα 1 πρόσληψη προς 4 αποχωρήσεις γιατί αφορούν “ανταποδοτικές υπηρεσίες” των δήμων. Το υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης από την άλλη, που έχει και τον τελικό λόγο, τονίζει ότι τέτοια έγκριση δεν δόθηκε από τους “θεσμούς” στη σχετική συζήτηση που έγινε πριν την αξιολόγηση, ενώ το θέμα αναβλήθηκε για συζήτηση τον Σεπτέμβριο. Παράλληλα, δηλώνει ότι, αν τελικά θεωρηθούν προσλήψεις με βάση τον κανόνα 1 προς 4, θα πρέπει να αφαιρεθούν από τις 7.097 που έχουν υπολογιστεί για φέτος και για τις οποίες προηγούνται οι στρατιωτικές σχολές, οι σχολές της αστυνομίας και λοιπές “ανάγκες” του πραγματικού αστικού κράτους.
Εν τω μεταξύ, οι δήμαρχοι Ραφήνας-Πικερμίου και Αλεξάνδρειας Ημαθίας, που πρόσκεινται στη ΝΔ, προχώρησαν ήδη σε απολύσεις 6 και 20 συμβασιούχων καθαριότητας αντίστοιχα, εφαρμόζοντας την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Η πίεση της ΝΔ προς τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος καλλιέργησε αυταπάτες και προσδοκίες στους χιλιάδες εργαζόμενους υπό το καθεστώς ομηρίας των συμβάσεων συνολικά στο Δημόσιο, δεν αναιρεί στο παραμικρό την πολιτική δέσμευση αυτής της κυβέρνησης στην αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική των συνεχιζόμενων μνημονίων, στην προώθηση του εργασιακού μεσαίωνα των ελαστικών σχέσεων δουλειάς και της ανασφάλειας.
Οι εξελίξεις αυτές, αλλά κυρίως η δίκαιη αγανάκτηση των συμβασιούχων, ανάγκασε τη συνδικαλιστική ηγεσία της ΠΟΕ-ΟΤΑ να αποφασίσει κινητοποιήσεις για να σώσει τα προσχήματα. Την ίδια ώρα, όμως, αναζητά τη διαφυγή της από αυτές, καθώς σε καμία περίπτωση δεν έχει σκοπό να κοντραριστεί με τις κεντρικές πολιτικές κατευθύνσεις του συστήματος. Το έχει αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια στα οποία όχι μόνο δεν απέτρεψε αλλά συνέβαλε στην εδραίωση του άθλιου καθεστώτος των συμβασιούχων και τη χειροτέρευση όλων των όρων δουλειάς των εργαζομένων στους δήμους, υπό την κυριαρχία των ίδιων συνδικαλιστικών δυνάμεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που τώρα θέλουν να εμφανίζονται “ανεξάρτητες από κόμματα”. Το απέδειξε ξανά στις κινητοποιήσεις του Μάη, όπου διαχώρισε τον αγώνα των συμβασιούχων από τους μόνιμους και τις οποίες σταμάτησε με άλλοθι τις θολές “δεσμεύσεις” του υπουργείου Εσωτερικών για “νομοθετική ρύθμιση”. Παράλληλα, συνεχίζει ακόμα και σήμερα να αρνείται να εγγράψει σωματεία που δέχονται ως μέλη συμβασιούχους, ενώ υποκριτικά καλεί σε “συσπείρωση στα σωματεία”.
Η πανελλαδική συγκέντρωση και πορεία αρκετών χιλιάδων εργαζομένων στους ΟΤΑ, κύρια συμβασιούχων, στην Αθήνα την Πέμπτη 22 Ιούνη έδειξε διαθέσεις και δυνατότητες, γι’ αυτό και αντιμετωπίστηκε με χημικά από τις δυνάμεις καταστολής της κυβέρνησης που κατά τα άλλα κόπτεται για “οριστική λύση”. Για να αποκτήσει όμως προοπτική νίκης ο δίκαιος αγώνας για καμία απόλυση εργαζομένων στους δήμους και μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, πρέπει να στηριχτεί στις δυνάμεις των ίδιων των εργαζομένων. Πέρα από τους καιροσκοπισμούς και τις “θεαματικές ενέργειες” των εργατοπατέρων, μακριά από τις αδιέξοδες αυταπάτες για “διεκδίκηση” στα δικαστήρια και “στήριξη” από τους δημάρχους. Μέσα από τον κοινό αγώνα συμβασιούχων και μόνιμων, μέσα από τη συγκρότηση των ίδιων των εργαζομένων με κάθε δυνατό τρόπο.
