Με τους εργάτες και τους λαούς που αγωνίζονται!
ΚΑΤΩ Η ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ-ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ!
ΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ
Στο δρόμο της ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ με το σύστημα,
για ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ!
Αντιμέτωπη με τεράστιους και πρωτόγνωρους κινδύνους βρίσκει την εργατική τάξη η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά. Οι δυνάμεις της αντίδρασης και της κοινωνικής οπισθοδρόμησης, το καπιταλιστικό - ιμπεριαλιστικό σύστημα στο σύνολό του, έχουν εξαπολύσει μία ανελέητη επίθεση σε δικαιώματα και κατακτήσεις, βουλιάζουν την ανθρωπότητα στη φτώχεια και την εξαθλίωση, προωθούν τις πιο μαύρες και αντιδραστικές απόψεις, και ταυτόχρονα στήνουν το σκηνικό για ένα γενικευμένο πολεμικό μακελειό, μια πολεμική αναμέτρηση παγκοσμίων διαστάσεων. Βουτηγμένο σε μια ολόπλευρη κρίση, αυτό το σάπιο σύστημα, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, η μόνη «προοπτική» που μπορεί να δώσει είναι η επέκταση του εργασιακού και κοινωνικού μεσαίωνα, η φασιστικοποίηση και ο πόλεμος.
Για να ζήσουμε πρέπει να αγωνιστούμε
Τα εκατομμύρια νεκρών από την πανδημία. Οι δεκάδες χιλιάδες νεκροί στο πολεμικό αιματοκύλισμα στην Ουκρανία. Τα τεράστια καραβάνια των προσφύγων που γεννούν οι ιμπεριαλιστικές θηριωδίες και η τραγική κατάληξη χιλιάδων από αυτούς. Η αιματηρή σύγκρουση στο Σουδάν και η συνολικότερη τραγική κατάσταση που βιώνουν οι λαοί των αφρικανικών χωρών. Η συνεχιζόμενη καταπίεση του ηρωικού Παλαιστινιακού λαού. Οι άθλιες συνθήκες στις οποίες ζουν και δουλεύουν εκατομμύρια εργάτες (έως και μικρά παιδιά) στην Ασία, τη Λατινική Αμερική αλλά και στις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις, στις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Οι δεκάδες χιλιάδες νεκροί και τα εκατομμύρια των ξεσπιτωμένων από τους σεισμούς σε Τουρκία και Συρία. Η ισοπέδωση και καταστροφή χωρών. Η περιβαλλοντική καταστροφή.
Αλλά και στη χώρα μας: Το έγκλημα στα Τέμπη. Οι δεκάδες νεκροί εργάτες από τα εργοδοτικά εγκλήματα. Η επέλαση της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Το πέταγμα των λαϊκών οικογενειών από τα σπίτια τους. Η μετατροπή της χώρας σε μια τεράστια αμερικανονατοϊκή βάση, ορμητήριο των δολοφονικών ιμπεριαλιστικών αποστολών και πολεμικό στόχο στο πλαίσιο των οξυμένων ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Όλα αυτά και πολλά περισσότερα περιγράφουν την πλήρη απαξίωση της ανθρώπινης ζωής από το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα. Δείχνουν πόσο επικίνδυνο είναι αυτό το σύστημα για τους λαούς, ποιο είναι το τίμημα που καλείται να πληρώσει η ανθρωπότητα για να συνεχίζουν να αβγαταίνουν τα κέρδη τους μια χούφτα κεφαλαιοκράτες. Και αποδεικνύουν πως όσο οι λαοί μένουν στο περιθώριο, όσο οι δυνάμεις του κεφάλαιου λειτουργούν χωρίς ταξικό αντίπαλο, τόσο θα σκοτεινιάζει το μέλλον των λαών και της εργατική τάξης.
Ο εργασιακός μεσαίωνας είναι εδώ
137 χρόνια από τον αγώνα των εργατών του Σικάγο για 8ωρο και καλύτερες συνθήκες δουλειάς, ο εργασιακός μεσαίωνας είναι ξανά εδώ: Τα διαλυμένα ωράρια. Τα 9ωρα και η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Η εντατικοποίηση της δουλειάς και τα ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας. Οι μισθοί πείνας που δεν καλύπτουν ούτε τις στοιχειώδεις ανάγκες. Οι ατομικές συμβάσεις εργασίας, η επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας, της μισοδουλειάς και της μαύρης εργασίας. Η διάλυση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και η επέκταση των ορίων συνταξιοδότησης. Και σαν απαραίτητο συμπλήρωμα αυτής της ολομέτωπης και σφοδρής ταξικής επίθεσης, έρχεται ο νόμος Χατζηδάκη, η ποινικοποίηση του ταξικού συνδικαλισμού, των απεργιών και των αγώνων. Και από δίπλα, οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και ο συνδικαλισμός των ρεφορμιστών του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ που έχουν οδηγήσει το εργατικό κίνημα στον εκφυλισμό και την υποχώρηση.
Ζωντανό και επίκαιρο το μήνυμα της Εργατικής Πρωτομαγιάς
Σήμερα, το μήνυμα της Εργατικής Πρωτομαγιάς, το μήνυμα των εξεγερμένων εργατών του Σικάγο το 1886, των απεργών καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη του 1936 και των 200 εκτελεσμένων κομμουνιστών στην Καισαριανή το 1944, είναι πιο ζωντανό από ποτέ. Είναι το μήνυμα της συνολικής αναμέτρησης με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, της επαναστατικής ανατροπής και της απελευθέρωσης από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς. Είναι το μήνυμα της οικοδόμησης μιας άλλης προοπτικής και μιας άλλης κοινωνίας, σοσιαλιστικής. Που θα προωθεί την κοινωνική ισότητα και την αλληλεγγύη. Που θα προωθεί τη φιλία και την αδελφοσύνη των λαών.
Αυτό το μήνυμα και αυτήν την προοπτική μπορούν να την υπηρετήσουν μόνο οι λαοί και με μπροστάρη την εργατική τάξη.
Είναι μια υπόθεση που τροφοδοτείται από τα μαζικά εργατικά και λαϊκά ξεσπάσματα παντού στον κόσμο. Από την Λατινική Αμερική μέχρι την Κίνα, και από τη χώρα μας μέχρι τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Αγγλία, η οργή ξεχειλίζει και οι μάζες ξεχύνονται στους δρόμους ενάντια στη βαρβαρότητα. Είναι αυτή η οργή που έχει τρομάξει τα επιτελεία του συστήματος και είτε αναζητούν τρόπους κατευνασμού είτε καταφεύγουν στην ωμή καταστολή. Είναι μια τρανή απόδειξη ότι οι εργατολαϊκές μάζες δεν χωρούν στο παρόν και το μέλλον που τους τάζει το σύστημα, είναι μια ομολογία αποτυχίας
Είναι μία υπόθεση συνολικής ταξικής αναμέτρησης. Είναι μια υπόθεση συνολικής σύγκρουσης, που απαιτεί τη μαζική, συνειδητοποιημένη, εργατική και λαϊκή κινητοποίηση. Δεν αφορά κάποιους αυτόκλητους «σωτήρες» ή κάποιες «πεφωτισμένες» ηγεσίες. Δεν αφορά «εικονικές συγκρούσεις» και επικοινωνιακά κόλπα. Και πολύ περισσότερο, δεν χωράει στις κάλπες που στήνει το αστικό κοινοβούλιο και στις αυταπάτες που τις συνοδεύουν.
Είναι μια υπόθεση επαναστατική, στον αντίποδα του ρεφορμισμού και των ψευτοαριστερών «εναλλακτικών». Δεν αναζητά μέτρα «ανακούφισης» των μαζών, αλλά συγκροτεί τους όρους για τη σύγκρουσή τους με τις δυνάμεις του κεφάλαιου και του ιμπεριαλισμού. Δεν δίνει εγγυήσεις νομιμοφροσύνης, αλλά συγκροτείται σε κόντρα με τις απαιτήσεις της αστικής «νομιμότητας» και τη φασιστικοποίηση. Δίνει προοπτική συνέχισης και αναβάθμισης των αγώνων που ξεσπούν και όχι εκτόνωσής τους. Απαιτεί πραγματική ανατροπή (ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική) του αρνητικού ταξικού συσχετισμού και όχι μια καταγραφή στις κάλπες.
Αυτήν την υπόθεση καλούνται να υπηρετήσουν σήμερα οι λαοί και η εργατική τάξη. Να οργανωθούν, να αντισταθούν και να διεκδικήσουν. Να σταθούν απέναντι από τις δυνάμεις του κεφάλαιου και του ιμπεριαλισμού. Να παλέψουν ενάντια στη βάρβαρη πολιτική της εξαρτημένης ντόπιας άρχουσας τάξης και των ξένων αφεντικών της. Να βάλουν στην άκρη τις δυνάμεις του ρεφορμισμού και τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Και να χαράξουν το δρόμο για την πραγματική προοπτική, προς την Ανεξαρτησία και τον Σοσιαλισμό.
