Στις 18 Σεπτεμβρίου 2013, ο Παύλος Φύσσας (Killah P), αντιφασίστας μουσικός, γιός εργάτη της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης πέφτει νεκρός από τα χέρια του στελέχους της Χρυσής Αυγής, Γιώργου Ρουπακιά. Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια συγκάλυψης της δολοφονίας από τα ΜΜΕξαπάτησης (με δημοσιεύματα περί συμπλοκής οπαδών) και την αδράνεια της αστυνομίας, ακολούθησε η μακρόχρονη δίκη του δολοφόνου αλλά και της νεοναζιστικής οργάνωσης, ως «εγκληματική οργάνωση». Τον Οκτώβριο του 2020, εφτά χρόνια μετά, στο Εφετείο οι εμπλεκόμενοι στη δολοφονία καταδικάζονται για ανθρωποκτονία ή συνέργεια σε αυτήν ενώ η χ.α. χαρακτηρίζεται εγκληματική οργάνωση και τα στελέχη της οδηγούνται στη φυλακή.
10 χρόνια μετά κι ο λαός κι η νεολαία βιώνουν τις συνέπειες της πολιτικής ενός συστήματος που καταδικάζει την ίδια τους τη ζωή, έκθετοι σε καταστροφικές και φονικές πυρκαγιές και πλημμύρες, αποδέκτες νέων τερατουργημάτων επίθεσης στη δουλειά και στη ζωή τους, και με τα τύμπανα του πολέμου να ηχούν…
10 χρόνια μετά και οι καταδικασμένοι(!) φασίστες βρίσκουν χώρο να σπέρνουν το ρατσιστικό δηλητήριό τους με κάθε επίσημο και ανεπίσημο τρόπο. Από την συγκαλυμμένη συμμετοχή τους στις βουλευτικές εκλογές (μέσω των Σπαρτιατών και των άλλων ακροδεξιών μορφωμάτων) μέχρι την απροκάλυπτη συμμετοχή του Κασιδιάρη ως υποψηφίου δημάρχου Αθηνών γίνεται ξεκάθαρο πως το λεγόμενο «δημοκρατικό τόξο» των κοινοβουλευτικών κομμάτων και η δήθεν «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη ανέχονται και ξεπλένουν τους φασίστες. Άλλωστε δεν έχουν περάσει και πολλές μέρες που ο πρωθυπουργός υιοθετούσε το αφήγημα περί εμπρηστών-προσφύγων και «αθώωνε» τα ρατσιστικά πογκρόμ στον Έβρο. Πογκρόμ που, ενώ προκλητικά, η ντόπια άρχουσα τάξη και η κυβέρνηση θέλουν να τα παρουσιάσουν σαν εκφράσεις δήθεν λαϊκής αγανάκτησης, είναι φανερό ότι εκπορεύονται από ακροδεξιές οργανώσεις και βουλευτές, όπως του Παπαδάκη της Ελληνικής Λύσης.
10 χρόνια μετά και τα συστημικά ΜΜΕ συνεχίζουν να αναπαράγουν ρατσιστικά και φασιστικά παραληρήματα δίνοντας βήμα σε «ανεξάρτητους», «οργισμένους» σερίφηδες ενώ κρύβουν με κάθε τρόπο οποιαδήποτε κίνηση αντιφασιστικού αγώνα και λαϊκής αλληλεγγύης. Προσπαθούν συντονισμένα να παρουσιάσουν τις μειοψηφίες των φασιστών σαν πλειοψηφικές φωνές. Θέλουν να προβάλουν μια λογική εκφασισμού της κοινωνίας για να κρύψουν πως τον φασισμό, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, τα αναπαράγει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά που υπηρετούν. Ένα σύστημα που επιβραβεύει τους δολοφόνους ρίχνοντας τους στα μαλακά (Κορκονέας, αστυνομικοί στη δολοφονία του Ζακ) ενώ τσακίζει στα πρόστιμα και στις διώξεις όσους αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους (φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενους, απεργούς εργάτες).
10 χρόνια μετά και η ψεύτικη δημοκρατία της αστικής τάξης στηρίζεται όλο και πιο πολύ στην τρομοκρατία, την καταστολή και τη φασιστικοποίηση της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Η φτώχεια, η ακρίβεια, οι πενιχροί μισθοί, ο εργασιακός και κοινωνικός μεσαίωνας που βιώνουν συνολικά λαός και νεολαία είναι η «κανονικότητα» που τάζει το σύστημα και οι πολιτικοί εκφραστές του. Οι δολοφονίες για ένα εισιτήριο, για ένα εικοσάρικο βενζίνης, γιατί «έμοιαζε με ξένο» ή γιατί ήταν πρόσφυγας/μετανάστης/ρομά/ ομοφυλόφιλος είναι η «κανονικότητα» τους. Οι νεκροί στα Τέμπη, οι πνιγμένοι στο Αιγαίο ή στο Θεσσαλικό κάμπο, οι καμένοι στη Δαδιά, οι δεκάδες νεκροί εργάτες και οι χιλιάδες νεκροί της πανδημίας είναι η «κανονικότητα» για ένα σύστημα που δολοφονεί τις ζωές και το μέλλον μας καθημερινά.
Το φασισμό τσακίζουν αγώνες λαϊκοί!
Από την πρώτη στιγμή της δίκης, το σύστημα θέλησε να παρουσιάσει τον εαυτό του, ως τον μόνο εγγυητή της δημοκρατίας. Για άλλη μια φορά επιστρατεύτηκε η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη για να μπει ο λαός και οι αγώνες του στην άκρη. Αν κάτι γίνεται φανερό δέκα χρόνια μετά, είναι ότι η δολοφονία του Παύλου δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό ή δεν αφορούσε μια νεοναζιστική παρακρατική οργάνωση που «ξέφυγε». Τα φασιστικά- ακροδεξιά μορφώματα αποτελούν μια ξεκάθαρη πολιτική εφεδρεία του συστήματος όταν ζορίζουν τα πράγματα με τους λαϊκούς και νεολαιίστικους αγώνες.
Με αγώνες τιμάμε τη μνήμη του Παύλου!
Να μετατρέψουμε την οργή και την αγανάκτηση μας απέναντι στη δολοφονική πολιτική του συστήματος σε αγώνες αντίστασης. Συλλογικά. Οργανωμένα. Με συντονισμό δυνάμεων. Με κοινούς αγώνες ντόπιων, μεταναστών και προσφύγων. Σε κάθε σχολείο, σχολή, χώρο δουλειάς και γειτονιάς. Να διεκδικήσουμε το μέλλον που μας αξίζει!
15/9/2023
