ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΠΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΝ 10Η ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΚΚΕ(μ-λ)
Συντρόφισσες, σύντροφοι,
Εκ μέρους των Συνεπών Κομμουνιστικών Δυνάμεων, χαιρετίζουμε την 10η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ (μ-λ). Ως νεοσύστατη οργάνωση, που βαδίζει στην συμπλήρωση ενός χρόνου από την ίδρυσή της και βαδίζει προς την 1η Συνεδριακή Διάσκεψη της, παρακολουθούμε με αμείωτο ενδιαφέρον τις διεργασίες των συντροφικών μας οργανώσεων, οργανώσεων όπως το ΚΚΕ (μ-λ). Πολύ περισσότερο, στηριζόμαστε στην επαφή, στον γόνιμο διάλογο και στις από κοινού πρωτοβουλίες με οργανώσεις που έχουν κοινούς σκοπούς και επιδιώξεις με εμάς.
Απαραίτητο στοιχείο για την δράση των κομμουνιστών είναι η αξιολόγηση της τρέχουσας κατάστασης, η αναγνώριση των δυνατοτήτων και των αδυναμιών μας, η αναγνώριση των ορίων και των περιθωρίων δράσης μας. Η ολοκλήρωση των ανατροπών στις πρώην ανατολικές χώρες οδήγησε στην παρούσα συγκυρία σε μία παγκόσμια υποχώρηση του κομμουνιστικού κινήματος. Ο ρεβιζιονισμός/ρεφορμισμός, ως πράκτορας της αστικής τάξης, είχε ως τώρα καταφέρει ένα βαρύ χτύπημα στις οργανώσεις του κινήματος ήδη από τα 1956. Σήμερα, με δεδομένη την όλο και πιο δεξιά μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού, θεωρούμε επιτακτική ανάγκη την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος μέσα από την οικοδόμηση γερών οργανώσεων.
Παράλληλα, το σύστημα – αλυσίδα της εξάρτησης οδηγεί τον κόσμο σε νέες ανακατατάξεις, τα σύνορα πρόκειται να ξαναχαραχτούν και το αίμα των εργαζομένων πρόκειται να χυθεί με τα κανόνια των ιμπεριαλιστών. Είναι πλέον φανερό σε όποιο μάτι είναι εξασκημένο πως βαδίζουμε σε μία σύρραξη παγκόσμιας έκτασης, που θα έχει – ίσως – πρωτόγνωρες συνέπειες για την ανθρωπότητα. Υπάρχουν αμέτρητες προειδοποιήσεις για την εξέλιξη αυτή και σε διάφορα μέτωπα. Την ίδια στιγμή, η φασιστικοποίηση της κοινωνικής και πολιτικής ζωής εντείνεται, τόσο από τις τυπικές – κλασικές συστημικές δυνάμεις, όσο και από τις δυνάμεις του κοινοβουλευτικού – πρωτίστως – ρεφορμισμού.
Οι εξελίξεις αυτές δεν καταμαρτυρούν μόνο τα αδιέξοδα του συστήματος, που είναι αδιέξοδα για τους λαούς, αλλά δείχνουν και την φύση του συστήματος αυτού. Αποδεικνύεται μέσα απ’ αυτές τις εξελίξεις η ύπαρξη της αλυσιδωτής εξάρτησης όπως περιεγράφηκε απ’ τον Λένιν, κόντρα στα αφηγήματα που προσπαθούν να βρουν νέες μορφές εξάρτησης ή και να πουν ότι ο ιμπεριαλισμός δήθεν δεν υπάρχει πια. Η διαπάλη με τέτοιες αναλύσεις, αναλύσεις που άλλοτε υπερδιογκώνουν, άλλοτε συρρικνώνουν την εργατική τάξη ως υποκείμενο είναι σημαντικό στοιχείο της σύγχρονης δράσης.
Η Ελλάδα, ως μία χώρα εξαρτημένη, έχει οδηγηθεί να μετέχει σε οργανισμούς – σφαγείς, σε οργανισμούς που φέρουν την σφραγίδα των Ιμπεριαλιστών ΗΠΑ – Γερμανίας – Γαλλίας, όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Αυτή ακριβώς η πρόσδεση στο ευρωνατοϊκό άρμα έχει γεννήσει τεράστιους κινδύνους για τους λαούς. Είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε λίγο πριν το ξέσπασμα μίας μεγάλης σύρραξης, μίας σύρραξης που δεν θα περιοριστεί – απ’ όσο φαίνεται – σε μία μόνο μεριά της γης και σίγουρα θα υπάρξουν πολλοί εμπλεκόμενοι. Αυτό φαίνεται από τη ρωσική ιμπεριαλιστική εισβολή στην Ουκρανία, τη σφαγή των Παλαιστινίων από το καθεστώς Νετανιάχου και τον IDF στη Γάζα – χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι περιορίζεται η ανάλυση μας σε συγκεκριμένα πρόσωπα –, τις ταραχές στην Ερυθρά Θάλασσα, τον σχηματισμό νέων συμφωνιών όπως η AUKUS – Αυστραλία, Ηνωμένο Βασίλειο – ΗΠΑ, τις επιχειρήσεις αποσταθεροποίησης πέριξ και εντός της Ρωσίας. Στις περισσότερες απ’ αυτές τις ενέργειες η Ελλάδα συμμετέχει, ως μία εξαρτημένη δύναμη, εντασσόμενη σε μία συγκεκριμένη σφαίρα επιρροής, την ΝΑΤΟϊκή – Ευρωενωσιακή.
Τα παραπάνω, συνιστούν όλα αποτελέσματα μίας υπαρκτής σχέσης: της σχέσης της εξάρτησης. Αλλά εδώ χρειάζεται προσοχή. Δεν είναι σωστή η θέση διαχωρισμού της πάλης κατά της εξάρτησης από τον αγώνα για Σοσιαλισμό. Ο Σοσιαλισμός δεν υφίσταται χωρίς Ανεξαρτησία και αντίστροφα, όμως, η Ανεξαρτησία δεν υφίσταται χωρίς Σοσιαλισμό.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στο σωστότατο σύνθημα της Συνδιάσκεψής σας : «Η ταξική πάλη χρειάζεται επαναστατική οργάνωση και οδηγό τις κομμουνιστικές ιδέες». Για εμάς ως Οργάνωση αποτελεί ζητούμενο η ύπαρξη κομμουνιστικών οργανώσεων οι οποίες, σε μία περίοδο έντονης όξυνσης της ταξικής πάλης, θα λειτουργήσουν ως πυρήνες για ένα επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα, ένα προλεταριακό κόμμα νέου τύπου, όπως έλεγε ο Λένιν. Οι θέσεις μας ως προς το ζήτημα της δυνατότητας ανασυγκρότησης του Κομμουνιστικού Κινήματος σε συνάρτηση με τις επικρατούσες κοινωνικές συνθήκες σας είναι γνωστές, και είναι δημοσιευμένες ώστε να υπάρχει διάλογος και με άλλες οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Είναι ισχυρή και ακλόνητη πεποίθησή μας ότι η ισχυροποίηση των οργανώσεων δεν περνά μέσα από ιδεολογικοπολιτικές περιχαρακώσεις, αλλά αντίθετα μέσα από τις κοινές δράσεις, τον διάλογο μεταξύ δυνάμεων κινηματικά, όπως έγινε στην περίοδο των ευρωεκλογών με την Πρωτοβουλία για Αποχή. Σε τέτοιες στιγμές, αν και δεν μπορούμε να μην δίνουμε σημασία στις υπαρκτές διαφορές, αξίζει να εστιάζουμε στα από κοινού εγχειρήματα, διατηρώντας πάντα η κάθε οργάνωση την αυτονομία της. Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να πραγματώσουμε το Λενινιστικό ρητό: «βαδίζουμε χώρια μα χτυπάμε μαζί» και μόνο μέσα από τον διάλογο θα μπορέσουμε να αναπτύξουμε καλύτερα νέες θέσεις και επεξεργασίες σ’ αυτές που υπάρχουν.
Κλείνοντας, θα θέλαμε να ευχηθούμε καλή επιτυχία στις εργασίες της 10ης Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ (μ-λ) και να μεταφέρουμε την πεποίθησή μας, έχοντας παρακολουθήσει τα δημοσιευμένα κείμενα της Συνδιάσκεψης, πως οι αποφάσεις της Συνδιάσκεψης θα συμβάλουν στην καλυτέρευση των όρων που επικρατούν στο κίνημα.
ΖΗΤΩ Η 10Η ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΚΚΕ (μ-λ)!
ΖΗΤΩ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ!
