Συμπληρώνονται σήμερα 5 χρόνια από την απώλεια του πολυαγαπημένου και αξέχαστου συντρόφου μας Γρηγόρη Κωνσταντόπουλου. Ενός συντρόφου που αποτέλεσε κορυφαίο στέλεχος της οργάνωσής μας, βάζοντας ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στις αντιλήψεις και τη φυσιογνωμία που αυτή διαμόρφωσε. Ενός συντρόφου που αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην υπόθεση της ανασύστασης του εργατικού-επαναστατικού-κομμουνιστικού κινήματος, στην οποία ρίχτηκε με όλο του το είναι από μικρή ηλικία, θεωρητικά και πρακτικά, ενσαρκώνοντας με το ζωντανό του παράδειγμα τη διαλεκτική ενότητα θεωρίας-πράξης, καθοδήγησης-βάσης, μαζών-πρωτοπορίας.
Μεγαλώνοντας μέσα στις δυσκολίες και τις στερήσεις, ο σύντροφος Γρηγόρης δεν άργησε να διαλέξει στρατόπεδο, τασσόμενος ολόψυχα με την πλευρά των καταπιεσμένων και των κολασμένων αυτής της γης. Μέχρι το τέλος, υπηρέτησε πιστά και αδιάλειπτα την υπόθεση της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης, της οποίας, άλλωστε, υπήρξε και ο ίδιος μέλος.
Για το ΚΚΕ(μ-λ) ο Γρηγόρης αποτέλεσε στήριγμα, σημείο αναφοράς, καθοδηγητής με όλη τη σημασία της λέξης. Για τους αγωνιστές του κινήματος και της Αριστεράς υπήρξε ο πρωτοπόρος μαχητής, ο σεμνός -μα αταλάντευτος στις απόψεις του- αγωνιστής, που αναζητούσε διαρκώς τους τρόπους και τους όρους για να προωθείται η κοινή δράση και η αντίσταση στην επίθεση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Για τους συντρόφους του TKP/ML,λειτούργησε σαν πιστός σύντροφος και αγκωνάρι για δεκαετίες, μπροστά στις αμέτρητες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Για όσους τον γνώρισαν από κοντά ήταν ο φίλος, ο πλακατζής, ο Άνθρωπος, η αστείρευτη πηγή επαναστατικής αισιοδοξίας μέσα στην σκοτεινιά της εποχής μας, που κάθε ένας ένιωθε να φουντώνει μέσα του μετά από μια συνάντηση μαζί του. Για τους νέους αγωνιστές, πιο ιδαίτερα, έπαιξε τον ρόλο του δασκάλου, του παραδείγματος, στην κρίσιμη εκείνη ηλικία που η νεολαία αφομοιώνει ιδανικά και στάσεις ζωής. Όλα αυτά και άλλα πολλά ήταν ο σύντροφός μας. Γιατί έζησε και πάλεψε σαν Κομμουνιστής.
Τέτοιες μέρες σαν και αυτή, η ανάμνηση του συντρόφου μας βαραίνει έντονα στη σκέψη. Το ίδιο και η θύμηση συντρόφων όπως του Ηλία Καμαρέτσου, του Στέφανου Καραμήτρου και του Βασίλη Γεμιστού. Η αναπόφευκτη θλίψη που ακόμα νιώθουμε για την απώλειά τους, όμως, υποχωρεί μπροστά στην αποφασιστικότητα που μας γεμίζει η πολύτιμη παρακαταθήκη που άφησαν.
Ο σύντροφος Γρηγόρης με το παράδειγμά του θα μας συντροφεύει διαρκώς στις καθημερινές, μικρές και μεγάλες μάχες που καλούμαστε να δώσουμε. Θα είναι πάντα παρών στην πάλη της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας, με μια προσφορά που χωρίς αμφιβολία υπερβαίνει τα όρια της οργάνωσής μας.
Αθάνατος!
Κυριακή 23 Γενάρη 2022
