Η Ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος είναι στοιχείο για την συγκρότηση της νεολαίας μας
Με σεβασμό αποχαιρέτισαν οι νεολαίοι του ΚΚΕ(μ-λ) το Νεστόριο, όπου για 3 μέρες είχαν τη δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με μια από τις πιο ηρωικές σελίδες του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας. Το κομματικό «σχολείο» την νεολαίων μας, όπου συμμετείχαν και νέοι συναγωνιστές που παρακολουθούν την Οργάνωση καθώς και σύντροφοι από άλλους τομείς, ολοκληρώθηκε με επιτυχία.
Και αν το χαρακτηρίζουμε πετυχημένο, δεν είναι επειδή αυτή η πρωτόγνωρη για τα δικά μας δεδομένα διοργάνωση, ήταν απαλλαγμένη από δυσκολίες, οργανωτικά λάθη και πολιτικά κενά. Επιτυχία κυρίως είναι, ότι ένα νέο δυναμικό που θέλει να κινηθεί σε μια κομμουνιστική κατεύθυνση, ήρθε σε ουσιαστική επαφή με τα κρίσιμα ζητήματα που απασχόλησαν το κομμουνιστικό κίνημα στη χώρα του και του δόθηκαν σημαντικά πολιτικά ερεθίσματα για την πιο αναβαθμισμένη περίοδο της ταξικής πάλης στην Ελλάδα. Εκεί όπου κρίθηκε το «ποιος-ποιον», εκεί όπου τέθηκε με ένοπλο τρόπο το ζήτημα της εξουσίας και της σοσιαλιστικής προοπτικής.
Σε έναν τόπο επιβλητικό όσο και η ίδια η εποποιία του ΔΣΕ, οι νέοι αγωνιστές ήρθαν σε επαφή με τις ανείπωτες θυσίες, με τον αφάνταστο ηρωισμό που κατόρθωσε να διαποτίσει το επαναστατικό ΚΚΕ τα μέλη του. Η συγκλονιστική ιστορία των 3 νεαρών μαχητών του ΔΣΕ, των 3 ανταρτών που προτίμησαν να βουτήξουν στο κενό του Χάρου, παρά να παραδοθούν, η γνωριμία με τα υψώματα που δόθηκαν μερικές από τις πιο σημαντικές μάχες, η κατανόηση μέσα από την πράξη των υλικών δυσκολιών της ένοπλης πάλης, αντιμετωπίστηκαν από τους νέους αγωνιστές με ωριμότητα και σεβασμό.
Οι εισηγήσεις των νεολαίων συντρόφων, που ανέλαβαν το άνοιγμα των εκδηλώσεων ήταν πολύ συγκροτημένες και έθεταν σημαντικά πολιτικά ζητήματα, στα οποία οι παρεμβάσεις των νεολαίων ήταν ουσιαστικές και πλούσιες, ενώ στην συζήτηση για την ΟΚΝΕ που επιλέχτηκε να γίνει σε ένα πλάτωμα μέσα στο δάσος υπήρξαν πρακτικοί περιορισμοί (κίνδυνος βροχής ), που δεν επέτρεψαν να γίνει πολύωρη συζήτηση όπως θα συνέβαινε σε ένα αμφιθέατρο. Όμως, ερχόμενοι στην πράξη με το πρόβλημα της συλλογικής ζωής στο βουνό και της αντιμετώπισης των προβλημάτων που αυτή περιέχει, οι συζητήσεις αυτές πέτυχαν έναν βαθμό αφομοίωσης που καμία συζήτηση αμφιθεάτρου δεν μπορεί να δώσει. Αν και οι συζητήσεις γίνονταν με την πιθανότητα της βροχής ή κάτω από την σωματική κούραση των νεολαίων, είναι κοινή ομολογία ότι κατανοώντας την πολιτική σημασία αυτού του τόπου ρουφούσαν κάθε λέξη. Η μορφή που επιλέχθηκε για αυτό το «σχολείο», παρά τις πρακτικές δυσκολίες, είχε και τα δικά της αναντικατάστατα πλεονεκτήματα.
Αλλά και οι ίδιες οι εισηγήσεις και συζητήσεις έβαλαν ψηλά τον πήχη. Γιατί κινήθηκαν στον αντίποδα των εύκολων λύσεων που πλασάρει η Αριστερά που κυριαρχεί στις μέρες μας. Αν λοιπόν το 3ήμερο «σχολείο» από την μία θέλησε να εμπνεύσει το σεβασμό, από την άλλη θέλησε να χτυπήσει την ψεύτικη επάρκεια. Απέφυγε την εξιδανίκευση και την μεταφυσική ηρωοποίηση και έθεσε στους νέους αγωνιστές τα δύσκολα ερωτήματα που απασχόλησαν το επαναστατικό ΚΚΕ από τη στιγμή της συγκρότησής του μέχρι την ανατροπή του επαναστατικού του χαρακτήρα. Έθεσε στους νεολαίους κρίσιμα ερωτήματα που απασχόλησαν και το ίδιο το μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα και την Οργάνωσή μας, όπως ήτανε η καθυστέρηση έναρξης του Δεύτερου Αντάρτικου, η ίδια η Βάρκιζα, η πολιτική γραμμή του ΚΚΕ για τον χαρακτήρα της αλλαγής και οι συνεχείς μετατροπές της, το ζήτημα για το εάν ήταν τακτικός ή αντάρτικος στρατός κτλ.
Εκ μέρους του ΚΟ στο άνοιγμα του «σχολείου» ξεκαθαρίστηκε ότι το να βαδίσουμε στα χνάρια της προσφοράς και της θυσίας σημαίνει και το καθήκον να κριτικάρουμε τα λάθη του κινήματός μας με σκληρό και αυστηρό τρόπο –όχι όμως χωρίς μέτρο. Είναι καθήκον να ανοίξουμε τα κρίσιμα ζητήματα που σχετίζονται με την αποτυχία της κατάληψης της εξουσίας, να κατανοήσουμε τι είδους κόμμα υπήρξε πραγματικά το ΚΚΕ και από ποιες αντιφάσεις διαπερνιόταν. Η πολιτική αυτή κριτική έχει στον πυρήνα της την επιδίωξη να κατανοηθούν τα πραγματικά αίτια των λαθών, όχι με έναν προσωποποιημένο και μεταφυσικό τρόπο, αλλά σε όλο το βάθος και την έκταση τους. Οφείλει με ουσιαστικό τρόπο η νέα γενιά να κατανοήσει τα σύγχρονα επαναστατικά καθήκοντα. Τέλος, κεντρική θέση που 
διαπερνά όλες τις εισηγήσεις, τις τοποθετήσεις και τα κείμενα των προσεγγίσεων για να γνωρίσουμε το κομμουνιστικό κίνημα στη χώρας μας, είναι ότι τα συμπεράσματα πρέπει να γειώνονται στο έδαφος των σημερινών απαιτήσεων της πάλης. Και η Ιστορία να μετατρέπεται σε οδηγό για την έμπνευση και την συγκρότηση των νέων κομμουνιστών της δικής μας εποχής.
Πραγματοποιήθηκε κεντρική εκδήλωση – συζήτηση για τον πολιτικό χαρακτήρα του Δεύτερου Αντάρτικου και την πολιτική μας θέση πάνω σε αυτό. Πραγματοποιήθηκαν ξεναγήσεις ιστορικού περιεχομένου σε τοποθεσίες σημαντικών μαχών (στην Γράμμουσα και στα ισιάδια που ήταν το νοσοκομείο του ΔΣΕ, στην Κοτύλη και στο Χάρο), που συνοδεύτηκαν από οργανωμένες πεζοπορίες. Έγινε εκδήλωση για την ΟΚΝΕ, ζήτημα που ελάχιστα ως καθόλου έχει απασχολήσει την Αριστερά στην Ελλάδα και αποτελεί κάτι σαν πολιτική μαύρη τρύπα στο ιστορικό πεδίο. Έγιναν επίσης εισηγήσεις για το νοσοκομείο και το υγειονομικό του ΔΣΕ, την αρχιτεκτονική των αμπριών και των μονάδων περίθαλψης. Ζητήματα που πιάστηκαν από πολλούς συντρόφους ήταν το γυναικείο και το ζήτημα της σλαβομακεδονικής μειονότητας και της δράσης της μέσω του ΔΣΕ.
Στην καθημερινότητα και στην διαμονή , οι συμμετέχοντες κατάφεραν με συλλογικό τρόπο να λύσουν μια σειρά ζητήματα σε δύσκολες συνθήκες όπως η προστασία από τις καιρικές συνθήκες, η οργάνωση της ζωής στη φύση, η αποτελεσματική αντιμετώπιση του οικονομικού κόστους, το σωστό μοίρασμα των δουλειών. Ακόμα και στην ατυχία με τον τραυματισμό ενός σ. στην πρώτη πεζοπορία τα καταφέραμε με επιτυχία. Φυσικά δεν έλειψαν και τα γλέντια με αντάρτικα τραγούδια και χορό. Παρόλο που προβλήματα υπήρξαν, και επισημάνθηκαν για να διορθωθούν, όλοι οι νεολαίοι έμειναν ικανοποιημένοι γιατί έφεραν εις πέρας ένα απαιτητικό εγχείρημα με πολύ ικανοποιητικό τρόπο. Γι’ αυτό το λόγο, το «σχολείο» ήταν και σχολείο οργάνωσης της συλλογικής ζωής. Η πολιτική επιλογή «να 
στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις» αποτέλεσε τον οδηγό για τη διοργάνωση του 3μερου και αποδείχτηκε ότι μπορούμε με επιτυχία να τα βγάζουμε πέρα και να ανοίγουμε δρόμους.
Στο δρόμο προς την κορύφωση των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του ΣΕΚΕ-ΚΚΕ, οι νεολαίοι μας βγήκαν πολιτικά εξοπλισμένοι και συγκροτημένοι, βγήκαν έχοντας κατανοήσει βασικά ζητήματα που απασχόλησαν το κομμουνιστικό κίνημα, τις απαντήσεις που μπορούμε να δώσουμε με βάση την τωρινή μας συγκρότηση αλλά και τα ίδια τα όρια αυτών των απαντήσεων. Θέλουμε να συμβάλουμε όχι στην αντιγραφή ενός κινήματος που υπήρξε από το ΚΚΕ αλλά στη συγκρότηση ενός υποκειμένου που θα διαπαιδαγωγήσει σε νέα βάση τον κόσμο και τα μέλη του, στην πολιτική κατεύθυνση της ανατροπής και όχι του συμβιβασμού. Ενός νέου επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος που θα στηρίζεται στην εργατική τάξη και θα αφουγκράζεται τον πόθο της για σοσιαλισμό και όχι μεταρρύθμιση του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.
