Δεν είναι μια απλή επέτειος. Όσο κι αν θέλουν ο ιμπεριαλισμός και το κεφάλαιο να την υποβαθμίσουν, να την απαξιώσουν, να την διαστρεβλώσουν και να την φέρουν στα μέτρα τους. Γιατί δε χωράει στο σάπιο κόσμο τους, αυτόν της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Γιατί αντιστρατεύεται τα έργα και ημέρες τους, αυτές των επεμβάσεων και των κατακτητικών-δολοφονικών τους πολέμων. Γιατί το φασιστικό τέρας - σάρκα από τη σάρκα τους - ξανασηκώνει κεφάλι, νόμιμα ή “παράνομα”, επίσημα ή καλυμμένα.
Οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές νομίζουν ότι βρήκαν τη “λύση”. Την ονόμασαν κιόλας “ημέρα της Ευρώπης”. Ποιας ακριβώς; Αυτής της Μέρκελ ή αυτής του Μακρόν; Αυτής της “παλαιάς Ευρώπης” ή αυτής της “νέας”; Αυτής του “Βορρά” ή αυτής του “Νότου”; Αυτής πριν το Brexit ή αυτής χωρίς το Ηνωμένο Βασίλειο;
Όχι! Η Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη, αυτή που γιορτάζουν οι λαοί παντού στο κόσμο κάθε χρόνο το πρώτο 10ήμερο του Μάη, η ήττα του ναζισμού και του φασισμού, δεν μπορεί να χωρέσει στο στενό κορσέ μιας συστημικής γιορτής των “συμμάχων”, των κρατών τους και των αστών πολιτικών τους εκπροσώπων. Γιατί τα δεκάδες εκατομμύρια των νεκρών και σακατεμένων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δεν μπορούν να σβηστούν απ’ τη συλλογική ιστορική μνήμη, μαζί με τους υπόλογους και υπαίτιους αυτής της συμφοράς, μαζί με τους απογόνους-απολογητές του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος και τις πιο μαύρες εφεδρείες του.
Η 9η του Μάη 1945 έμεινε στη μνήμη ως ημέρα της αντιφασιστικής νίκης. Το ίδιο και η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο καρφωμένη στη καρδιά του τέρατος, στο Ράιστανγκ. Για να θυμίζει για πάντα ποια ιδεολογία, ποια πολιτική, ποιο κράτος και ποια τάξη νίκησαν το θηρίο. Και να καλεί όχι απλά σε επαγρύπνηση αλλά σε καθημερινή αντίσταση, διεκδίκηση και αναμέτρηση με τη μήτρα που το γεννά και το αναπαράγει ενάντια στην εργατική τάξη και τους λαούς όπου γης.
Σήμερα, όλοι αυτοί που παριστάνουν τους “δημοκράτες” αποκαλύπτονται. Το ίδιο και το σύστημά τους που εν μέσω πανδημίας ξέσκισε τα ρούχα του και φανέρωσε την πραγματική του φύση. Την αδίστακτη εγκληματική δολοφονική του φύση που δε το ‘χει σε τίποτε να οδηγεί στο θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους του λαού, αφήνοντάς τους ανοχύρωτους κι “ελεγχόμενη” θυσία για την απόκτηση ανοσίας “στην κοινότητα”, όπως μας λένε. Πόσο απέχει αυτή η πρακτική από τα φασιστικά κρεματόρια; Πόσο ποιοτικά διαφορετική είναι η αντιμετώπιση από το σύστημα της ανθρώπινης ζωής στις μέρες μας;
Ναι! Οι εργάτες και οι κομμουνιστές ήταν αυτοί που πλήρωσαν περισσότερο απ’ όλους το τίμημα της αντιφασιστικής νίκης. Είναι αυτοί που στρατεύτηκαν στον αγώνα ενάντια στον εξανδραποδισμό της ανθρωπότητας. Και είναι οι ίδιοι που δε θα διστάσουν να το ξανακάνουν στις δύσκολες μέρες που ζούμε και το ζόφο που επελαύνει, για να ανατείλει μια καλύτερη ζωή. Μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, χωρίς φτώχεια και πολέμους. Μόνο τιμή αρμόζει σ’ όλους εκείνους που συνειδητά κι απλόχερα υπόστηκαν τα πάνδεινα, αλλά και σ’ όλους όσους, κόντρα στο ρεύμα της εποχής, συνεχίζουν να παλεύουν πρωτοπόρα για την επανάσταση και το σοσιαλισμό.
Γιατί μόνο μέσα απ’ την ανατροπή του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού μπορεί να αποκτήσει πραγματική υπόσταση το σύνθημα ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ!
9/5/2020
Το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ(μ-λ)
