Στα μικρά και μεγάλα γεγονότα που συνέβησαν μέσα σε αυτά τα οχτώ χρόνια, προσπαθήσαμε να βάλουμε στοιχεία της άποψής μας για τον τρόπο που πρέπει να κινηθεί μια οργάνωση ώστε να ευνοήσει την ανάπτυξη των εργατικών και λαϊκών αγώνων, των αγώνων ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, των αγώνων για τα δημοκρατικά δικαιώματα.
Πλούσια σε τέτοια γεγονότα τα προηγούμενα χρόνια, γεγονότα που συντάραξαν όχι μόνο το λαό της χώρας μας αλλά τους λαούς σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η περίοδος που διανύσαμε σφραγίστηκε από τις εξελίξεις που συντελέστηκαν στην μετά την 11η Σεπτέμβρη εποχή, την πρωτόγνωρη επιθετικότητα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού με την απόφασή του για προώθηση του στόχου για παγκόσμια κυριαρχία. Από τα πολεμικά μέτωπα που αυτή άνοιξε και παραμένουν ανοιχτά έως σήμερα (Αφγανιστάν, Ιράκ).
Σφραγίστηκε παράλληλα από την ανοιχτή πλέον επίθεση (ειδικά το τελευταίο διάστημα) του κεφαλαίου ενάντια στους λαούς, μια επίθεση με στρατηγικό χαρακτήρα, που αμφισβητεί όλα τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων και δεν αφήνει και πολλά πλέον περιθώρια για παρανοήσεις ή και αυταπάτες σε σχέση με το τοπίο των εργασιακών σχέσεων.
Η κατεύθυνση που θέλησε να βάλει η οργάνωσή μας μέσα σε αυτά τα κινηματικά γεγονότα με βάση την εκτίμηση των εξελίξεων ήταν η από κοινού αντιμετώπιση των ζητημάτων με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς που ήθελαν να κινηθούν στην κατεύθυνση της ανάπτυξης των αγώνων. Αλλες φορές το πέτυχε, σε άλλες κινήθηκε αυτόνομα.
Μόνο επιτυχημένες θεωρούμε τις στιγμές που οι δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς κατάφεραν να συνδεθούν με τις διαθέσεις κομματιών των εργαζομένων που έδωσαν τη μάχη τους και πέτυχαν την ευρύτερη στήριξη λαϊκών στρωμάτων στον αγώνα τους (περίοδος εξεταστικών ’98). Οπως και τις περιπτώσεις -πρόσφατες περισσότερο- της διοργάνωσης κοινών προσυγκεντρώσεων σε απεργίες ή πρωτοβουλιών για τη διοργάνωση συλλαλητηρίων ενάντια στην κυβερνητική πολιτική.
Το μεγάλο ξέσπασμα του λαού μας ενάντια στο αντιασφαλιστικό κατασκεύασμα του Γιαννίτση την άνοιξη του 2001 και η προσωρινή αναδίπλωση της κυβέρνησης ήταν από τις κορυφαίες στιγμές του λαϊκού κινήματος που και τις διαθέσεις έδειξε και έδωσε κουράγιο και δύναμη στους εργαζόμενους.
Στο πεδίο του αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος αρκετές ήταν οι ευκαιρίες που δόθηκαν για επιτυχημένες παρεμβάσεις από πρωτοβουλίες των δυνάμεων της Αριστεράς.
- Με τη σύλληψη Οτσαλάν και τη θύελλα αντιδράσεων που προκαλεί η επαίσχυντη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, η οργάνωση συγκροτεί από κοινού με άλλες οργανώσεις (και από την Τουρκία) την «Επιτροπή Αλληλεγγύης» που συμμετέχει ενεργά στις μαζικές διαδηλώσεις, εκφράζοντας τα αισθήματα αλληλεγγύης του ελληνικού, του κούρδικου και του τούρκικου λαού.
- Με την επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, τις δεκάδες διαδηλώσεις που γίνονται για ένα ολόκληρο διάστημα που καταγγέλλουν τη δολοφονία ενός ολόκληρου λαού και απαιτούν να μη χρησιμοποιείται η χώρα από τους ΝΑΤΟϊκούς φονιάδες. Η πρόταση για τον πανελλαδικό αποκλεισμό του λιμανιού της Θεσσαλονίκης στις 22 Μάη από δεκάδες αντιπολεμικές-αντιιμπεριαλιστικές επιτροπές καταφέρνει να αποτελέσει σημαντική εκδήλωση των αντιπολεμικών-αντιιμπεριαλιστικών αισθημάτων του λαού μας.
- Με την «Πρωτοβουλία ενάντια στην επίσκεψη Κλίντον» στη διαδήλωση στην οποία, παρ” ότι έχει απαγορευτεί από την κυβέρνηση, χιλιάδες κόσμου κατεβαίνουν για να φωνάξουν «ανεπιθύμητος».
Αντίστοιχες κινήσεις και πρωτοβουλίες δεν καταφέρνουν να συγκροτηθούν στο πλαίσιο του μεγαλειώδους αντιπολεμικού κινήματος που συγκλονίζει τη χώρα -και όλο τον κόσμο- το Φλεβάρη–Μάρτη του 2003 με την έναρξη του πολέμου στο Ιράκ, παρ” ότι οι ξεχωριστές συγκεντρώσεις «ξεπερνιούνται» στην πράξη αρκετές φορές από τη μαζικότητα των διαδηλωτών. Η οργάνωση κινείται στην κατεύθυνση της στήριξης της ιρακινής αντίστασης, πραγματοποιώντας εκδηλώσεις με εκπροσώπους της σε πόλεις της χώρας. Η πρότασή της για κοινή διοργάνωση συλλαλητηρίου αλληλεγγύης στην ιρακινή αντίσταση στις 13 Δεκέμβρη του 2003 δεν τυγχάνει της στήριξης από άλλες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, αλλά πραγματοποιείται με διαδήλωση στους δρόμους της Αθήνας.
Οπως και η πρόταση για διοργάνωση κοινής πολιτικής παρέμβασης στη Θεσσαλονίκη με αφορμή τη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, που δεν φέρνει αποτελέσματα, και η οργάνωση προχωρεί στη συγκρότηση της «Θεσσαλονίκη Αντίσταση 2003» και σε μια επιτυχημένη διοργάνωση.
Σε εκλογικές αναμετρήσεις, το ΚΚΕ(μ-λ) απηύθυνε πρόταση για κοινό εκλογικό κατέβασμα σε δυνάμεις που το προηγούμενο διάστημα βρέθηκαν μαζί στους δρόμους (δημοτικές εκλογές ’98, ’02). Συνολικά κατάφερε να πραγματοποιήσει με επιτυχία τις εκλογικές παρεμβάσεις, με σύνθημα την αντίσταση στην επίθεση του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, διαπιστώνοντας και την ευρύτερη στήριξη ενός κόσμου που την παρακολουθεί.
Ενα άλλο κεφάλαιο αποτέλεσε και αποτελεί η προσπάθεια της οργάνωσης να παρέμβει στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος της δουλειάς στη γειτονιά του, στη συνοικία του. Από την περίοδο των σεισμών του ’99 και της προσπάθειας δημιουργίας επιτροπών αγώνα σε κάθε καταυλισμό, σε κάθε συνοικία, με το σύνθημα «δεν επαιτούμε, απαιτούμε», μέχρι τα σημερινά καυτά ζητήματα της χωματερής, των κεραιών, του προαστιακού, ζητήματα δηλαδή διαβίωσης των εργαζόμενων.
Σε όλα αυτά η οργάνωση κατάφερε μέχρι τώρα να παρέμβει και να δώσει το στίγμα της μέχρι σήμερα. Από δω και πέρα, καλείται να δώσει όλες της τις δυνάμεις για να προχωρήσουν οι κατευθύνσεις που θέλει να θέσει σε μια εποχή που και δύσκολη θα “ναι και μεγάλες απαιτήσεις θα έχει. Εκεί θα κριθεί.
