από τον Χρήστο Τουλιάτο
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Εκ μέρους της Αριστερής Ανασύνθεσης, του Κεντρικού Συντονιστικού Οργάνου και του Πανελλαδικού Γραφείου της, σας μεταφέρω τους θερμούς χαιρετισμούς μας στη διαδικασία της 9ης συνδιάσκεψης της οργάνωσής σας. Ευχόμαστε να έχουν επιτυχία οι διαδικασίες σας και να συμβάλουν στην τόσο αναγκαία ανασύνταξη και αναζωογόνηση του λαϊκού κινήματος όσο και στη συζήτηση στην ευρύτερη Αριστερά και ειδικά στην κομμουνιστική Αριστερά. Οι οργανώσεις μας παλιότερα είχαν μία σχετικά καλύτερη επαφή και επικοινωνία κινηματικά και πολιτικά που στην πορεία των χρόνων ατόνησε και θεωρούμε ότι πρέπει να επανέλθει. Εκτιμούμε ότι η πρόσκλησή σας καθώς και κάποιες πρόσφατες κοινές δράσεις μας στο κίνημα κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση και σίγουρα με τη σημερινή παρουσία μας θέλουμε να τονίσουμε και αυτή την πλευρά.
Βρισκόμαστε πάνω από δέκα χρόνια πλέον από το ξέσπασμα της μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης παγκόσμια, σε ένα σταυροδρόμι όπου προβάλλουν μεγάλοι κίνδυνοι και μικρότερες μεν αλλά υπαρκτές δυνατότητες. Κι αυτό γιατί ο συσχετισμός δύναμης είναι δυστυχώς πιο αρνητικός τόσο παγκόσμια όσο και εγχώρια. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού έχουν πετύχει σημαντικές νίκες εις βάρος των λαών και των εργαζόμενων τάξεων μετακυλίοντας σημαντικό μέρος του βάρους της κρίσης στις πλάτες τους. Στη χώρα μας ειδικότερα, βαραίνει η ήττα του 2015 και η μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ σε πλήρη αντίθεση με τις ελπίδες που είχε δημιουργήσει και εις βάρος του λαϊκού φρονήματος και την περήφανη στάση των εργαζομένων και του λαού στο δημοψήφισμα του Ιούλη του 2015. Βρισκόμαστε μετά το κλείσιμο ενός κύκλου μεγάλων κινητοποιήσεων και κινημάτων που απέκτησαν σε μερικές περιπτώσεις και χώρες ακόμα και εξεγερτικό χαρακτήρα (μεγάλες εργατικές απεργίες, κινήματα πλατειών, Occupy Street, αραβική άνοιξη κλπ.), αλλά δυστυχώς ηττήθηκαν, δεν κατάφεραν να ανακόψουν την αντεργατική και αντιλαϊκή επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου εις βάρος της εργασίας. Πλέον, και παρά την πρόσφατη ελπιδοφόρα κινηματική έξαρση στη Γαλλία με τα «κίτρινα γιλέκα» και άλλες σημαντικές κινητοποιήσεις σε μία σειρά χωρών, υπάρχει σε σημαντικό βαθμό μία συντηρητική αναδίπλωση σε παγκόσμιο επίπεδο με ανάδυση δυνάμεων με συντηρητικό, ακροδεξιό ακόμα και νεοφασιστικό λόγο.
Όμως , οι δυνάμεις του κεφαλαίου δεν έχουν καταφέρει να συγκροτήσουν ένα νέο ηγεμονικό κοινωνικό, παραγωγικό και τεχνολογικό υπόδειγμα οργάνωσης της παραγωγής και της κοινωνίας (όπως έκαναν μετά τις προηγούμενες μεγάλες οικονομικές κρίσεις), μία νέα κοινωνική ρύθμιση που να πείθει και να ενσωματώνει και μέρος των καταπιεζόμενων τάξεων αποσπώντας τη συναίνεσή τους. Δεν έχουν καταφέρει, δηλαδή, να υπερβούν την κοινωνική και πολιτική κρίση αποκαθιστώντας την ηγεμονία τους πάνω στις λαϊκές τάξεις. Και για αυτό, εκτός από την ακραία όξυνση της αντίθεσης κεφαλαίου-εργασίας για το ποιος θα πληρώσει τις συνέπειες της κρίσης υπάρχει αφενός όξυνση των ενδοαστικών αντιθέσεων (διαπάλη κοσμοπολίτικου νεοφιλελευθερισμού και συντηρητικού-ακροδεξιού «προστατευτισμού») με αντιθέσεις στο εσωτερικό των επί μέρους εθνικών αστικών τάξεων για το μίγμα πολιτικής για το ξεπέρασμα της κρίσης προς όφελος των δυνάμεων του κεφαλαίου. Και αφετέρου όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων με διαπάλη μεταξύ αστικών τάξεων των ιμπεριαλιστικών χωρών και των συμμάχων τους για την υπεράσπιση ή την επαναδιαπραγμάτευση αντίστοιχα του πλαισίου διεθνούς ρύθμισης των σχέσεων στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Όλα αυτά αποτυπώνουν το ότι η πολιτική κρίση παραμένει ενεργή (βλ. Brexit, εξελίξεις σε Ιταλία κλπ.). Για αυτό το λόγο, και παρά τις σημαντικές δυσκολίες και την αρνητική καμπή του συσχετισμού δύναμης, οφείλουμε ακριβώς εδώ να εστιάσουμε τη ματιά και τις προσπάθειές μας για την ανασύνταξη των λαϊκών αγώνων και την πολιτική συγκρότηση μίας σύγχρονης κομμουνιστικής αριστεράς. Και όλα αυτά, ειδικά σε μία χώρα που είναι έμπρακτη απόδειξη και της ιμπεριαλιστικής επιβολής και εκμετάλλευσης με την ραγδαία κοινωνική και οικονομική υποβάθμισή της και την ιμπεριαλιστική επιτροπεία, που έριξαν στον κάλαθο των αχρήστων τις θεωρίες περί «ισχυρής» (πόσο μάλλον ιμπεριαλιστικής!) Ελλάδας που κυριάρχησαν σε σημαντικές μερίδες της εγχώριας Αριστεράς.
Για αυτά τα καθήκοντα, εκτιμούμε ότι οι δυνάμεις της κομμουνιστικής αριστεράς πρέπει να παλέψουν όσο γίνεται από κοινού για:
- Την ανασύνταξη και ανασυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος στην προοπτική νέων κινηματικών ξεσπασμάτων με προοπτική ακόμα και νικών για να τονωθεί η αυτοπεποίθηση των λαϊκών τάξεων. Για το σκοπό αυτό είναι αναγκαία η λογική της κοινής δράσης όλων των μαχόμενων δυνάμεων στο κίνημα στη βάση των προβλημάτων και των αιτημάτων που προκύπτουν από τους ίδιους τους αγωνιζόμενους/ες. Όπως επίσης, είναι αναγκαία και η συμπόρευση των μαχόμενων δυνάμεων σε κοινά μετωπικά σχήματα παρέμβασης στους κοινωνικούς χώρους και τα επί μέρους κινήματα (συνδικάτα-σωματεία, γειτονιές, νεολαία, αντιφασιστικό κίνημα, γυναικείο κίνημα κλπ.). Ένα θετικό παράδειγμα για το οποίο συζητήσαμε και υπάρχουν κοινές δράσεις είναι π.χ. η συγκρότηση του Πανελλαδικού Αντιπολεμικού Κινηματικού Συντονισμού στο αντιπολεμικό και αντιιμπεριαλιστικό κίνημα.
- Την μετωπική πολιτική συγκρότηση των μαχόμενων δυνάμεων στη βάση ενός μεταβατικού προγράμματος ενάντια στις πολιτικές του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, ενός προγράμματος με μεταβατική λογική που συνδέει τα άμεσα τακτικά αιτήματα πάλης με τη στρατηγική προοπτική μας, ανοίγοντας το δρόμο για αυτήν μέσα από την ανάπτυξη των αγώνων ώστε οι εργαζόμενες και λαϊκές τάξεις με βάση την εμπειρία τους να την προσεγγίζουν.
- Την προοπτική συγκρότησης της αναγκαίας σύγχρονης κομμουνιστικής αριστεράς, διαβάζοντας τις σημερινές τάσεις ανάπτυξης και κρίσης του καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού, τη θέση της χώρας μας σε αυτόν και τα ιδιαίτερα ζητήματα που ανακύπτουν, τα σύγχρονα προβλήματα και συγκρότηση των λαϊκών τάξεων και κινημάτων. Για το σκοπό αυτό συμμετέχουμε και στην πρόσφατη πρωτοβουλία για το Συντονισμό Δράσης και Διαλόγου Κομμουνιστικών Δυνάμεων μαζί με άλλες δυνάμεις. Τα ιστορικά ρεύματα της κομμουνιστικής αριστεράς έχουν την ιδιαίτερη συνεισφορά τους, άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο, και ειδικά το μ-λ ρεύμα αποτελεί μέρος και των δικών μας αναφορών με τη συνεισφορά του τόσο στο παγκόσμιο όσο και στο εγχώριο κομμουνιστικό κίνημα. Όμως, εκτιμούμε ότι απαιτείται μία νέα ανασύνθεση της κομμουνιστικής αριστεράς με σύγχρονους όρους.
Με αυτές τις σκέψεις θέλουμε να συμβάλουμε κι εμείς στο διάλογο που ανοίγετε, ελπίζουμε να συνεχιστεί και να ξαναβρεθούμε στο δρόμο του αγώνα με κοινές αγωνιστικές και πολιτικές πρωτοβουλίες. Ευχόμαστε ξανά καλή επιτυχία στις διεργασίες σας!
Το Πανελλαδικό Γραφείο της Αριστερής Ανασύνθεσης
