από τον Ανδρέα Πανουσόπουλο
Εκ μέρους της Ένωσης των Δικαίων απευθύνουμε θερμό αγωνιστικό χαιρετισμό στην 9η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ (μ-λ).
Η Συνδιάσκεψη σας διεξάγεται σε μια περίοδο που σε παγκόσμια κλίμακα, ο ιμπεριαλισμός αυξάνει την επιθετικότητα του, η καπιταλιστική βαρβαρότητα εντείνεται εν γένει, με την συνεπακόλουθη εδραίωση στο πολιτικό προσκήνιο ακροδεξιών και φασιστικών αντιλήψεων, ιδεών και πρακτικών.
Το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα στη Βενεζουέλα, με την αυτοανακήρυξη του ανδρείκελου των ΗΠΑ, Γκουαϊδο σε Πρόεδρο της χώρας, με την υποστήριξη του ευρω-κονκλάδιου και των αντιδραστικών Κυβερνήσεων της Λατινικής Αμερικής, σε κλιμάκωση του οικονομικού στραγγαλισμού και ένα βήμα πριν την επαπειλούμενη στρατιωτική επέμβαση, είναι περίπτωση δηλωτική της ωμής και χωρίς προσχήματα ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας της περιόδου.
Την ίδια στιγμή, η εξάρτηση της Ελλάδας, πολιτική και οικονομική βαθαίνει και η πρόσδεση της στο άρμα του ευρωατλαντισμου, την εμπλέκει αναπόφευκτα στους πιο επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή.
Διανύουμε μια περίοδο που το λαϊκό εισόδημα έχει καταγράψει τις μεγαλύτερες απώλειες που γνωρίσαμε σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης και τα εργατικά δικαιώματα έχουν υποστεί εκ βάθρων αποδιάρθρωση.
Το διαφημιζόμενο «τέλος του μνημονίου» , δεν έρχεται βεβαίως όσο οι κυβερνήσεις ομνύουν πίστη στην ΕΕ, αντίθετα είναι σε εξέλιξη μια διαρκής έφοδος σε εργατικά και λαϊκά δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αίμα.
Ο βρόγχος στο λαιμό του κόσμου της εργασίας και τα δεσμά της εξάρτησης της χώρας που σφίγγουν ολοένα και περισσότερο, συνιστούν βεβαίως νέα πεδία κερδοφορίας για το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και προϋπόθεση εναλλαγής στον κυβερνητικό θώκο για τους πολιτικούς εκφραστές του.
Το αστικό πολιτικό σκηνικό αναδιατάσσεται σε φόντο προεκλογικό για τη νομή της κυβερνητικής εξουσίας, με την επιρροή της ναζιστικής Χρυσής Αυγής και άλλων ακροδεξιών μορφωμάτων να σταθεροποιείται με ανοδικές τάσεις, οδηγώντας τους σε επικίνδυνη αποθράσυνση.
Είναι γεγονός ότι τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας δυνάμωσαν και οι πατριδοκάπηλες εθνικιστικές φωνές βρήκαν ευήκοα ώτα με αφορμή την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Από την άλλη, το εργατικό κίνημα συνολικά βρίσκεται σε υποχώρηση παρά τις σημαντικές εστίες αντίστασης και αγώνα που μένουν αναμμένες χάρη στη συσπείρωση εργαζομένων στο επίπεδο των πρωτοβάθμιων σωματίων που γυρίζουν την πλάτη στον κυβερνητικό-εργοδοτικό συνδικαλισμό.
Σε κάθε περίπτωση διανύουμε περίοδο μακρά και επώδυνη περίοδο με χαρακτηριστικά στρατηγικής ήττας για την κομμουνιστική αριστερά που δεν μπόρεσε να παρέμβει στην οξύτατη καπιταλιστική κρίση με όρους αντιστοιχίας προς το εύρος και την ένταση της επίθεσης που δέχεται η εργατική τάξη την τελευταία δεκαετία.
Στην ελληνική κοινωνία έχει δημιουργηθεί ένα κενό αποφασιστικής σημασίας για την πορεία του λαϊκού κινήματος και τις δυνατότητες του να αποκρούσει την επίθεση που δέχεται και να αντεπιτεθεί.
Απουσιάζει όμως το πολιτικό υποκείμενο που θα αποτελέσει τον καταλύτη για την όξυνση της ταξικής λαϊκής πάλης και την χειραφέτησής της από την αστική ιδεολογία, που θα μελετά επιστημονικά τις εξελίξεις στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα ,θα τις αναλύει αλλά και ταυτόχρονα θα χαράσσει το δρόμο για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας.
Απουσιάζει εκείνος ο πολιτικός φορέας που θα συνδέει διαλεκτικά τον καθημερινό αγώνα για τις άμεσες λαϊκές διεκδικήσεις με το στρατηγικό στόχο, που δεν είναι άλλος από την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη, μέσα από συμμαχίες και κοινές δράσεις, για το πέρασμα στον σοσιαλισμό.
Από την παραπάνω διαπίστωση άλλωστε προέκυψε και ο σκοπός ίδρυσης της Ένωσης των Δικαίων.
Από την πρώτη στιγμή επιδιώξαμε σταθερά να συμπορευτούμε με δυνάμεις που κινούνται στην ίδια θεωρητική και πολιτική κατεύθυνση, με όρους ισοτιμίας και χωρίς ηγεμονισμούς.
Σε αυτή την κρίσιμη ιστορική περίοδο η ανάγκη ανασυγκρότησης της κομμουνιστικής Αριστεράς με όρους υπέρβασης της εσωστρέφειας, με όρους αντεπίθεσης και όχι παθητικής αντίστασης είναι πιο επιτακτική παρά ποτέ.
Η ιμπεριαλιστική κτηνωδία, η καπιταλιστική βαρβαρότητα, η έξαρση του εθνικισμού, του ρατσισμού και των εν γένει φασιστικής κοπής αντιλήψεων πάνω στο έδαφος της κοινωνικής εξαθλίωσης είναι η ζώσα πραγματικότητα κι όχι κάποιος αδιόρατος κίνδυνος.
Καταθέτοντας αυτές τις σκέψεις, ευχόμαστε οι εργασίες της Συνδιάσκεψης σας να συμβάλλουν εποικοδομητικά στην ιστορική αναγκαιότητα η κομμουνιστική Αριστερά να προχωρήσει στις απαραίτητες διεργασίες και υπερβάσεις για τη συγκρότηση ενός μεγάλου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο, ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και το φασισμό με όρους αντεπίθεσης και ανατροπής.
