Πέρασαν ήδη αρκετές μέρες από τον θάνατο του αγαπημένου μας συντρόφου Στάθη και δεν το κρύβουμε πως δυσκολευόμαστε ακόμα να διαχειριστούμε και να συμβιβαστούμε με την ιδέα πως δεν θα τον ξανασυναντήσουμε.
Αδυνατούμε εμείς όλοι, παλιοί και νέοι, να μην ξανασυναντηθούμε με τον μπροστάρη μας σε όλες τις εκδηλώσεις και παρεμβάσεις της οργάνωσής μας. Στις λαϊκές αγορές των γύρω περιοχών, στις πλατείες της γειτονιάς, που με τη ζωντάνια του και την αμεσότητά του με τον κόσμο προκαλούσε το ενδιαφέρον και τον ενθουσιασμό γύρω του, είτε κρατώντας το πανό είτε μοιράζοντας προκηρύξεις και την εφημερίδα.
Αδυνατούμε να πιστέψουμε στην απουσία του από κάθε μικρή ή μεγάλη διαδήλωση, με υψωμένη τη γροθιά, στην πρώτη γραμμή, να φωνάζει συνθήματα. Έτοιμος πάντα να υπερασπιστεί και να προστατέψει το μπλοκ των διαδηλωτών από την επίθεση των εκάστοτε πραιτοριανών του συστήματος. Ποιος μπορεί να προσπεράσει με πόση αυτοθυσία αντιμετώπιζε πρώτος τα χημικά, τις κρότου-λάμψης, τα γκλοπ και τα ρόπαλα της αστυνομίας.
Αδυνατούμε να μην τον περιμένουμε με ανυπομονησία να πάρει το λόγο σε κάθε ανοιχτή ή κλειστή συζήτηση και με τον απλό του λόγο να ξεδιπλώνει τις σκέψεις του για τα λαϊκά προβλήματα που κάθε φορά συζητούσαμε. Για τις προτάσεις του, που κάθε φορά στόχευαν στο να υπάρξει το καλύτερο αποτέλεσμα. Την παρότρυνση και προτροπή του σε όλους τους παρευρισκόμενους, να παλέψουν όλο και περισσότερο για τα δίκαια του λαού και της νεολαίας, αψηφώντας δυσκολίες και εμπόδια. Όλα αυτά αφήνουν ένα τεράστιο κενό που οι σύντροφοί του καλούνται να συμπληρώσουν.
Ό,τι και να έχει γραφτεί και ειπωθεί από τους συντρόφους που συνόδευσαν με λόγους και συνθήματα την ταφή του, πάντα θα υπάρχουν ακόμη πράγματα που δεν αναφέρονται. Παραλείψεις από τη ζωή του άγνωστες, γιατί ποτέ δεν αναφερόταν σε όλες από μετριοπάθεια και σεμνότητα. Ήταν πάντα πρόθυμος να ακούσει με υπομονή τον συνομιλητή του και να προσπαθήσει να βοηθήσει όλους όσους είχαν ανάγκη. Και την ανάγκη του την είχανε πολλοί και με διαφορετικά προβλήματα. Προβλήματα και ελλείψεις σε ιδεολογικά-πολιτικά-οργανωτικά ζητήματα. Ακόμη και για τα προσωπικά τους προβλήματα ενδιαφερόταν, όπως οικονομικά, οικογενειακά, υγείας κ.α. Πώς να ξεχάσει κανείς την προσπάθεια που έκανε για συνανθρώπους του πρόσφυγες και μετανάστες, για να τους εξασφαλίσει ένα μεροκάματο ή ένα πιάτο φαγητό γι’ αυτούς και τις οικογένειές τους. Για τη φροντίδα και τη μόρφωση των παιδιών τους που αναλάμβανε προσωπικά την ευθύνη. Για όλους είχε να πει έναν καλό λόγο και επιζητούσε λύση ακόμη και στα πιο δύσκολα προβλήματα.
Όπου βρισκόταν είχε την ικανότητα και το χάρισμα να μαζεύει γύρω του πρωτοπόρα στοιχεία και να μαγνητίζει με τα λεγόμενά του, σε σύντομο χρονικό διάστημα τον εκτιμούσαν και επιζητούσαν για να συζητήσουν μαζί του κάθε πρόβλημα που τους απασχολούσε.
Η ζωή του συντρόφου Στάθη έμοιαζε με πεντακάθαρη πηγή, που το γάργαρο και διαυγές νερό της δρόσιζε τις καρδιές όλων εκείνων που παλεύουν για τις επαναστατικές ιδέες του κομμουνισμού. Θα δυσκολευτούμε όλοι, που στα επόμενα γλέντια θα μας λείψει η καρδιά της παρέας, όταν χόρευε το λεβέντικο ζεμπέκικό του, που δεν θα μπορούμε πια να τον συνοδεύσουμε με τα παλαμάκια μας. Δεν θα λησμονήσουμε ποτέ την τελευταία φορά που τον είδαμε να χορεύει με δυσκολία στην αναπνοή του, μα πάντα με το πλατύ χαμόγελό του. Όπως και τη συγκίνησή του στα τελευταία του γενέθλια, με μια τούρτα σταλμένη από ένα φίλο του συναγωνιστή, στολισμένη με το λογότυπο του ΚΚΕ(μ-λ) και τη λέξη Σ’ ΑΓΑΠΑΜΕ.
Αγαπούσε, εκτιμούσε και ενδιαφερόταν συνεχώς για τους νέους και δεν έχανε ευκαιρία να τους διηγείται ιστορίες και εμπειρίες του, που είχαν πάντα σκοπό να τονίσουν το δίκιο της εργατιάς και τη σημασία και το κριτήριο της ταξικής πάλης, που πρέπει πάντα να έχουν σαν μπούσουλά τους ώστε να βγάζουν χρήσιμα και σωστά συμπεράσματα.
Η συνέπεια στα καθήκοντά του, η αγάπη του προς την οργάνωση, η ενθάρρυνση σε κάθε σύντροφό του για κάθε πρωτοβουλία, αλλά και η σκληρή μα πάντα συντροφική κριτική του σε παραλείψεις τους, ήταν μόνιμη ενασχόλησή του. Είναι σίγουρο πως όλα αυτά δεν θα ξεχαστούν γιατί έχουν σημαδέψει τις ζωές όλων όσων τα έχουν ζήσει. Και όλοι αυτοί με τη σειρά τους του το ανταπέδωσαν με την πλήρη αγάπη τους και το σεβασμό τους.
Η απότομη επιδείνωση της υγείας του τις τελευταίες ημέρες, στέρησε σε πολλούς την ευκαιρία να τον συναντήσουν. Μόνο η σύζυγός του, ο γιός του Ευγένης, οι αδερφές του, ο κουνιάδος του και οι σύντροφοι που τον φρόντιζαν μέχρι την τελευταία στιγμή μπόρεσαν να τον επισκεφτούν. Απέραντη θλίψη συνοδεύει τους δικούς του.
Γιώργος Τσουγκράνης
