Επίθεση κατά κύματα δέχεται το εισόδημα των λαϊκών οικογενειών. Η συνεχής αύξηση τιμών, σε συν-δυασμό με την καθήλωση μεροκάματων, μισθών και συντάξεων, έχει ως αποτέλεσμα το μηνιάτικο να μην αντέχει ούτε για 20 μέρες το μήνα.
Δεν χρειάζονται ούτε πολλά λόγια ούτε πολλές στατιστικές και αναλύσεις για τον πληθωρισμό. Όταν στα σούπερ μάρκετ βάζουν λουκέτα σε είδη πρώτης ανάγκης και οικογένειες υποσιτίζονται για να μπορέσουν να ζεσταθούν το χειμώνα, η κατάσταση μιλάει από μόνη της. Το λάδι έγινε χρυσός, δεν υπάρχει όμως προϊόν που να μην έχει εκτοξευτεί η τιμή του.
Τα καύσιμα έχουν γιγαντώσει το κόστος μετακινήσεων και θέρμανσης. Οι λογαριασμοί του ρεύματος και το ενοίκιο καταβροχθίζουν τους μισθούς, αφαιρώντας απ’ το λαό κάθε σκέψη για προοπτική καλυτέρευσης της ζωής του.
Αυτή η εικόνα της γενικευμένης ακρίβειας συμπληρώνεται καθημερινά από την ένταση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας.
Η εργατική τάξη εξαναγκάζεται να δουλεύει 13ωρα, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα, μετρώντας καθημερινά νεκρούς και σακατεμένους την ώρα της δουλειάς. Η νεολαία συμπιέζεται ανάμεσα στην ανεργία και τα ελαστικά ωράρια για 300 και 400€. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τα φάρμακα κοστίζουν μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ, αποκλείοντας όσους τα έχουν ανάγκη. Τα επιδόματα-ψίχουλα (όσο και όταν δίνονται απ’ την κυβέρνηση) ουσιαστικά χρησιμοποιούνται για να αποσυρθεί το κράτος από κάθε ευθύνη, διαλύοντας ακόμη και το τελευταίο δίχτυ προστασίας. Όπως, αντίστοιχα, χρησιμοποιεί τις όποιες αποζημιώσεις δίνει σε ελάχιστους πλημμυροπαθείς, για να τους αφήσει επί της ουσίας στο έλεος της καταστροφής.
Αυτές είναι δυο κατευθύνσεις αλληλένδετες. Απ’ τη μια, η ακρίβεια και η φτώχεια και απ’ την άλλη, η επίθεση του συστήματος στα δικαιώματα μέσω της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης. Είναι η απόδειξη ότι η ακρίβεια είναι συγκεκριμένη πολιτική επιλο-γή και όχι φυσικό φαινόμενο.
Γι’ αυτό και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας πανηγυρίζει για τα «πλεονάσματα» και τη «θετική πορεία της οικονομίας», όπως πανηγύριζε και η προηγούμενη. Γιατί γνωρίζουν καλά ότι την ώρα που καταληστεύεται ο λαός «στα χαμηλά», με το μοχλό της ακρίβειας μετα-φέρεται χρήμα «προς τα πάνω», στο μεγάλο κεφάλαιο.
Γιατί γνωρίζουν καλά ότι με την ακρίβεια μεταφέρεται χρήμα και «προς τα έξω», στις ιμπεριαλιστικές χώρες από τις οποίες εξαρτάται η ντόπια άρχουσα τάξη (πχ. όροι απολιγνιτοποίησης, κυρώσεις στη Ρωσία, έφεραν έκρηξη τιμών ενέργειας)
Γιατί αυτήν την πολιτική υπηρετούν και γι’ αυτό στηρίζονται από τα ξένα κέντρα και τα ντόπια τζάκια. Για να διαμορφώσουν ένα περιβάλλον χωρίς εργασιακά δικαιώματα ή –όπως οι ίδιοι το λένε– ένα «περιβάλλον επενδύσεων». Έχουν συμφωνήσει τις λεγόμενες «μεταρρυθμίσεις», δηλαδή το μεγαλύτερο χτύπημα δικαιωμάτων. Έχουν, επίσης, ήδη συμφωνήσει ότι θα αυξήσουν κι άλλο τη φορομπηξία, για να μεγαλώσει κι άλλο η ροή χρήματος προς τα έξω. 5 δισ. κάθε χρόνο περισσότεροι φόροι για το πρόγραμμα δημοσιονομικής σταθερότητας! Στο στόχαστρο της φοροληστρικής επιδρομής έ-χουν μπει και οι αυτοαπασχολούμενοι, Όσο «καλά» θα πηγαίνει η οικονομία τους τόσο λιγότερο θα μετράνε οι ζωές μας!
Δεν πρόκειται να σταματήσουν την αφαίμαξη, ούτε να λυπηθούν το λαό. Είναι αδίστακτοι και αδίστακτη είναι και η πολιτική τους. Αυτοί είναι σφιχταγκαλιασμένοι με τους φονιάδες των λαών, ο λαός θα τους νοιάξει;
Μόνη λύση είναι ο λαός να πάρει την υπόθεση της ζωής του στα δικά του χέρια. Με τους αγώνες του να αντισταθεί σε αυτήν την αντιλαϊκή πολιτική. Με την πάλη του να γίνει υπολογίσιμη δύναμη. Να διεκδικήσει δουλειά και ζωή με δικαιώματα. Να βάλει μπροστά και ψηλά στην ιεράρχηση των στόχων το αίτημα για πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς που να κα-λύπτουν το κόστος ζωής, και όχι ψίχουλα. Αυτή είναι η βασική απάντηση στη φτωχοποίηση.
