Όλοι στην απεργία της 8ης Μάρτη! Να πλημμυρίσουν οι δρόμοι!
Η φετινή επέτειος της 8η Μάρτη, ως ημέρα μνήμης και τιμής των αγώνων των γυναικών για ισοτιμία και χειραφέτηση, βρίσκει τον λαό στους δρόμους να διαδηλώνει για να καταγγείλει το έγκλημα στα Τέμπη. Η οργή που επί χρόνια συσσώρευε ο λαός μέσα του, ξεχείλισε. Οι καθημερινές μαζικές διαδηλώσεις και οι συγκλονιστικές συγκεντρώσεις των δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, ανάγκασαν τον πρωθυπουργό να ανασκευάσει τις αρχικές του δηλώσεις περί «ανθρώπινου λάθους» και να υποσχεθεί πως θα φροντίσει, τάχα, ο ίδιος προσωπικά να λυθούν τα προβλήματα ασφάλειας των σιδηροδρόμων! Ο φόβος της κυβέρνησης και του συστήματος δεν μπορεί να κρυφτεί. Γι’ αυτό κατεβάζουν την αύρα και τα ΜΑΤ και χτυπούν τις διαδηλώσεις. Όμως ο λαός δεν πείθεται, δεν ξεγελιέται και δεν συγχωρεί.
Η επιμονή και η μαζικότητα των λαϊκών διαδηλώσεων ανάγκασε τη συνδικαλιστική ηγεσία να κηρύξει 24ωρη απεργία στις 8 Μάρτη. Τη μέρα σύμβολο του γυναικείου κινήματος, οι δρόμοι πρέπει να πλημμυρίσουν από απεργούς και διαδηλωτές. Άλλωστε, το γυναικείο κίνημα, ως αναπόσπαστο κομμάτι του λαϊκού κινήματος, έχει να αντιμετωπίσει τον ίδιο εχθρό, δηλαδή, το σύστημα της εξάρτησης, της εκμετάλλευσης, του κεφαλαίου και των κυβερνήσεων του. Αυτοί είναι οι υπεύθυνοι της τραγωδίας στα Τέμπη. Αυτοί ευθύνονται για τη δυστυχία, τη φτώχεια, την αδικία, την ανισότητα, για όλα τα προβλήματα του λαού τον οποίο ξεζουμίζουν κι εκμεταλλεύονται. Όσο βαθαίνει η καπιταλιστική εκμετάλλευση τόσο μεγαλώνει η ανισοτιμία της γυναίκας και διπλή καταπίεσή της.
Καθημερινά αποδεικνύεται πως όλοι αυτοί δεν δίνουν δεκάρα για τη ζωή του λαού και πως ο κόσμος που χτίζουν είναι εχθρικός για τους ανθρώπους και φυσικά για τη γυναίκα, η οποία πρώτη έρχεται αντιμέτωπη με κάθε αντιλαϊκό μέτρο. Ψηφίστηκαν μια σειρά νόμοι που έφεραν περικοπές στις συντάξεις, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, απολύσεις εγκύων γυναικών, υποχρεωτική συνεπιμέλεια, και χρίζουν προστάτη της εργαζόμενης τον εργοδότη. Οι βιασμοί, οι κακοποιήσεις και οι δολοφονίες γυναικών αποτελούν πια καθημερινότητα. Το αστικό δικαστικό σύστημα αθωώνει τους θύτες ή τους ρίχνει στα μαλακά κι ενοχοποιεί τα θύματα πολύ προκλητικά. Το σύστημα που κυβερνά με τη βία, γεννά κάθε βία και κατατάσσει στα φυσικά φαινόμενα τη βία κατά των γυναικών.
Η ακρίβεια και η διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων εκτός από την οικονομική πίεση για το πώς θα βγει ο μήνας, περιορίζουν την ανεξαρτησία και τις επιλογές της. Έτσι, πιο δύσκολα φεύγει από ένα γάμο και πιο εύκολα κλείνεται στο σπίτι και στις άχαρες δουλειές της νοικοκυράς.
Σε μια περίοδο που οι ιμπεριαλιστές απειλούν την ανθρωπότητα με πυρηνικό ολοκαύτωμα, που η ζωή δεν έχει καμιά αξία, που η διαφθορά και η σαπίλα δεν μπορεί να κουκουλωθεί, ό,τι πιο συντηρητικό βγαίνει στην επιφάνεια για να δικαιολογήσει την ανισοτιμία και την καταπίεση της γυναίκας.
Η γυναίκα του λαού δίνει καθημερινά τις προσωπικές μάχες στο σπίτι και στη δουλειά. Με την ένταξή της στο κίνημα και στους αγώνες κερδίζει την ισοτιμία με τον άντρα της τάξης της, ενάντια στο σύστημα που τους εκμεταλλεύεται, που γεννά και συντηρεί την ανισότητα κάθε είδους.
Στις 8 Μάρτη 1857 οι εργάτριες της Νέας Υόρκης έχασαν τη ζωή τους στην αιματοβαμμένη απεργιακή διαδήλωση κι έγιναν σύμβολο του αγώνα για ισοτιμία και γυναικεία χειραφέτηση.
Στις 8 Μάρτη 2023 το γυναικείο κίνημα ενώνεται με τον λαό που αφυπνίζεται και διαδηλώνουν ενάντια στο σύστημα της καταπίεσης και εκμετάλλευσης.
