Αν η «κατεπείγουσα εισαγγελική παρέμβαση για τις φοιτητικές καταλήψεις», που αποφάσισε η κυβέρνηση, έχει ως στόχο, αφενός την τρομοκράτηση φοιτητών και μαθητών για να καμφθεί ο αγώνας ενάντια στην ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά και την άσκηση πίεσης στους πρυτάνεις για να συμμετάσχουν πιο ενεργά στην ποινικοποίηση των αγώνων, έχει αφετέρου ως αποδέκτη το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, «θυμίζοντάς» τους τα όρια της αστικής νομιμότητας, που πάντα σέβονται, για να επιδιώξουν το άμεσο «κλείσιμο» αυτών των αγώνων.
Η πρωτοβουλία για μια καταρχήν μεγάλη διαδήλωση που να συνδιοργανώσουν Οργανώσεις και Συλλογικότητες της Αριστεράς, άμεσα, την Τρίτη 30/1, που πήρε το ΚΚΕ(μ-λ), καλώντας σε ανοικτή Σύσκεψη την Κυριακή 28/1, όλες τις δυνάμεις, στόχευε να απαντήσει και τις δυο αυτές επιδιώξεις της κυβέρνησης.
Η μη ανταπόκριση των Οργανώσεων και Συλλογικοτήτων που καλέστηκαν στη Σύσκεψη, με… αποστολή, αντιπροτάσεων, μέσω μειλ, (χωρίς δυνατότητα συζήτησης), κι αυτό, μόνο από κάποιες δυνάμεις, όπου «παραπέμπουν» την απάντηση στο συλλαλητήριο της Πέμπτης 1/2, και η πρόταση για συμφωνία μόνο σε μια κοινή καταγγελία (αλήθεια, πως αυτό συσπειρώνει κομμάτια λαού, στο δρόμο;), θεωρούμε ότι αποτελεί – ξανά - έκφραση της υπόκλισης στους συσχετισμούς, που δεν λαμβάνει καν υπόψη τη δυναμική που μπορεί να παράξει το σκίρτημα της νεολαίας, καθώς και υποτίμηση των κινδύνων αναβαθμισμένης καταστολής και ιδιαίτερα «αναδίπλωσης». Πόσο μάλλον «φόβοι» που τέθηκαν, πως μια τέτοια διαδήλωση μπορεί αντικειμενικά να λειτουργήσει ως «αποκλιμάκωση»!!! Ενώ ο κίνδυνος πραγματικής αποκλιμάκωσης από μια αναδίπλωση από ΚΚΕ/ΚΝΕ, προφανώς δεν διαφαίνεται πουθενά! Μια διαδήλωση που όχι μόνο δεν θα ήταν αντιπαραθετική (πως άραγε, προκύπτει αυτό;) στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της Πέμπτης 1/2, αλλά αντίθετα θα ενίσχυε, θα στήριζε και θα διεύρυνε παραπέρα, τον αγώνα της νεολαίας, για ένα μέτωπο επίθεσης που αφορά όλο το λαό. Συμβάλλοντας στη δημιουργία όρων για την απάντηση σε αναβάθμιση της καταστολής, από μεριάς το λαού, ή σε «κλείσιμο με τυμπανοκρουσίες». Και, ποιος, αλήθεια – εκτός των άλλων – είναι ο ρόλος των πολιτικών οργανώσεων, σύμφωνα μ’ αυτή τη λογική, όταν δε μπορούν να καλέσουν τους εργαζόμενους, το λαό, τη νεολαία στο δρόμο, σε κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις για τη στήριξη του αγώνα της νεολαίας;
Το ΚΚΕ(μ-λ) και οι Αγωνιστικές Κινήσεις θα κινηθούν αποφασιστικά στην κατεύθυνση ενίσχυσης και διεύρυνσης του αγώνα της νεολαίας – που τόσο φοβάται η κυβέρνηση και η ντόπια άρχουσα τάξη, γιαυτό και επιστρατεύει την ποινικοποίηση και την τρομοκρατία, σε σχολεία και σχολές – για να μην κατατεθεί/να μην περάσει, το νομοσχέδιο Πιερρακάκη, η σκλήρυνση της ταξικής παιδείας και τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια.
