Η Πρωτομαγιά είναι η μέρα για την ενίσχυση του απελευθερωτικού αγώνα του διεθνούς προλεταριάτου ενάντια στην ιμπεριαλιστική λεηλασία, τους άδικους πολέμους, την πείνα και τη φτώχεια.
Χαιρετίζουμε την Πρωτομαγιά σε μια περίοδο που οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις βαθαίνουν παγκόσμια, όπου η αντιδραστική πολεμική προπαγάνδα εκφράζεται ανοιχτά και οι δομικές κρίσεις του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος φορτώνονται στους εργαζόμενους και τους ανθρώπους του μόχθου.
Ο ιμπεριαλισμός συνεχίζει να καταδικάζει τους λαούς στη δυστυχία και τη σφαγή για χάρη των αντιδραστικών συμφερόντων του. Σκοτεινιάζει το μέλλον της ανθρωπότητας για χάρη της αποκόμισης περισσότερων κερδών. Κάθε χρόνο που περνάει, αποκαλύπτει όλο και περισσότερο τον σάπιο και αντιδραστικό χαρακτήρα του, καταδικάζοντας την ανθρωπότητα στο σκοτάδι. Εργάτες και εργαζόμενοι προσπαθούν να επιβιώσουν σε δύσκολες συνθήκες εκμετάλλευσης του ιμπεριαλιστικού - καπιταλιστικού συστήματος, με τον βούρδουλα πάνω από το κεφάλι.
Η όξυνση του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και η σκλήρυνση του ανταγωνισμού για τις αγορές σημαίνει περισσότερη πείνα, πιο δύσκολες συνθήκες ζωής, περισσότερες σφαγές και λεηλασίες. Για αυτό το λόγο, η περίοδος που διανύουμε εμφανίζεται σαν μια περίοδος όπου ο ιμπεριαλισμός απειλεί περισσότερο το παρόν και το μέλλον των λαών του κόσμου. Το γεγονός ότι οι δομικές κρίσεις του αντιδραστικού συστήματος δημιουργούν μεγαλύτερα βάρη, οδηγεί σε περισσότερη καταπίεση και σφετερισμό δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο.
Οι ιμπεριαλιστές-καπιταλιστές, για να αποκτήσουν τους πόρους που χρειάζονται στις αντιδραστικές τους συγκρούσεις, εντείνουν την εκμετάλλευση των λαών και προσπαθούν να σφετεριστούν γρήγορα τα δικαιώματα που κατακτήθηκαν με μεγάλους αγώνες. Τα τελευταία χρόνια, σχεδόν σε όλες τις χώρες, οι αντιδραστικές κυβερνήσεις προσπάθησαν να πάρουν πίσω τα κεκτημένα δικαιώματα των εργατών και των εργαζομένων και εφαρμόζουν νέους νόμους για την "ασφάλεια" και την καταστολή για να αποτρέψουν την αντίσταση του λαού. Σε ορισμένες χώρες, αυτοί οι νόμοι εντάσσουν κάθε λαϊκή κινητοποίηση και αντίσταση στο πλαίσιο της "τρομοκρατίας" και χρησιμοποιούν την δικαστική καταστολή, ενώ σε ορισμένες χώρες απαγορεύονται ακόμη και οι απεργίες. Σε ορισμένες χώρες, στο όνομα της "ασφάλειας", τα όργανα καταστολής, όπως η αστυνομία μπαίνουν σε περισσότερα πεδία. Αν και οι μορφές αυτών των νόμων διαφέρουν, στην ουσία οι αντιδραστικές τάξεις στοχεύουν στο ίδιο πράγμα σε όλες τις χώρες: στην ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση του λαού και στο να εμποδίσουν την αντίσταση, αυξάνοντας την καταστολή.
Το βάθεμα των αντιθέσεων και η συσσωρευμένη οργή κάνουν τις αντιδραστικές τάξεις ακόμα πιο επιθετικές. Οι λαοί σε όλο τον κόσμο, με πρώτους τους εργάτες και τους εργαζόμενους, αντιστέκονται σε αυτές τις επιθέσεις, ενάντια στο σύστημα. Μεγάλης κλίμακας απεργίες πραγματοποιούνται συχνότερα και οργανώνονται μεγάλες κινητοποιήσεις που συγκλονίζουν τις άρχουσες τάξεις. Αν και οι περισσότερες από αυτές είναι αυθόρμητες και στερούνται κομμουνιστικής ηγεσίας, όλες αυτές οι αντιστάσεις δείχνουν το βαθμό στον οποίο η αντίθεση μεταξύ του συστήματος και των λαϊκών μαζών έχει βαθύνει. Σε τέτοιους δύσκολους καιρούς, η Πρωτομαγιά μας υπενθυμίζει για άλλη μια φορά τον διεθνή χαρακτήρα της εργατικής τάξης. Δείχνει επίσης πόσο σημαντικό και εφικτό είναι να οργανωθεί ο κοινός αγώνας των λαών ενάντια στην αντίδραση σε όλο τον κόσμο. Ενώ το ιμπεριαλιστικό-καπιταλιστικό σύστημα, με όλη τη σαπίλα και τον παρασιτισμό του, προσπαθεί να καταδικάσει τον κόσμο σε μεγαλύτερη αιματοχυσία και πείνα, η Πρωτομαγιά αναδεικνύεται σαν ένα βήμα στην οργάνωση της ισχυρής αντίστασης του διεθνούς προλεταριάτου.
Η 1η Μάη γράφτηκε με το αίμα των εργατών και των εργαζομένων. Από την Πρωτομαγιά του 1890 έχει αναδειχθεί επανειλημμένα η οργανωμένη δύναμη των εργατών. Η 1η Μάη έγινε μια από τις μέρες που ακούγονται τα πιο δυνατά συνθήματα για τον προλεταριακό διεθνισμό. Η οργανωμένη φωνή εκατομμυρίων εργατών και εργαζομένων που ενώνονται την Πρωτομαγιά προκαλεί φόβο στις αντιδραστικές άρχουσες τάξεις. Γνωρίζουμε ότι το προλεταριάτο είναι από τη φύση του μια επαναστατική τάξη, η δύναμη της οποίας προέρχεται από την οργάνωσή της και το μοναδικό ταξικό της συμφέρον είναι η κατάργηση των τάξεων. Κάθε βήμα που κάνει το προλεταριάτο για την οργάνωσή του το φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στα πραγματικά του συμφέροντα. Ωστόσο, ο μετασχηματισμός αυτής της αυθόρμητης τάξης σε επαναστατική τάξη μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την ηγεσία μιας κομμουνιστικής πρωτοπορίας. Καθώς η εργατική τάξη μετασχηματίζεται σε κομμουνιστική, γίνεται μια πραγματική απειλή για το σύστημα και το σύστημα προσπαθεί με όλη του τη βία να καταπιέσει, να τρομοκρατήσει και να διαλύσει τους οργανωμένους εργάτες.
Για το λόγο αυτό, από τη μια πλευρά, προσπαθεί να αδειάσει το περιεχόμενό της κηρύσσοντας την 1η Μάη αργία, και από την άλλη, τη χρησιμοποιεί ως ευκαιρία για να επιτεθεί στην εργατική τάξη. Η ιστορία της Πρωτομαγιάς είναι η μεγαλύτερη απόδειξη αυτού, είναι γεμάτη απαγορεύσεις και σφαγές εργατών και εργαζομένων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η 1η Μάη έχει γίνει ημέρα αγώνα και αλληλεγγύης για τους εργαζόμενους και τους εργάτες. Η 1η Μάη έγινε η μέρα της εργατιάς, μετά τις σφαγές των εργατών που οργανώθηκαν και αγωνίστηκαν για τα δικαιώματά τους στις ΗΠΑ. Στη συνέχεια, για δεκαετίες, οι εργάτες που βγήκαν στους δρόμους και τις πλατείες την 1η Μάη αντιμετώπισαν τις απαγορεύσεις, στις διαδηλώσεις και τα ρόπαλα της αστυνομίας. Αρκετές φορές, βρήκαν απέναντί τους τις κάννες των όπλων, στραμμένες πάνω τους.
Οι απαγορεύσεις που επέβαλε η οθωμανική κυβέρνηση στην Τουρκία το 1913 επανήλθαν για εφαρμογή από τη φασιστική κεμαλική δικτατορία το 1925. Την 1η Μάη του 1977, φασιστικά στοιχεία άνοιξαν πυρ εναντίον των οργανωμένων εργατών που γέμισαν τους δρόμους γύρω από την πλατεία Ταξίμ και δολοφονήθηκαν 34 άνθρωποι. Το 1977, η πλατεία Ταξίμ στην Τουρκία έγινε το σύμβολο του οργανωμένου αγώνα των εργατών και των εργαζομένων. Από τότε, το κράτος απαγόρευσε και απαγορεύει τις εκδηλώσεις των εργαζομένων και των εργατών στην πλατεία Ταξίμ, την Πρωτομαγιά. Ακόμα και σήμερα, οι εργάτες, οι εργαζόμενοι, οι επαναστάτες και οι κομμουνιστές θέλουν να οργανώσουν τις κινητοποιήσεις της Πρωτομαγιάς στην αιματοβαμμένη με το αίμα των εργατών, πλατεία Ταξίμ..
Το κράτος κάθε χρόνο απαντά με απαγορεύσεις και επιθέσεις. Η οργανωμένη δύναμη της εργατικής τάξης συνεχίζει να έχει τη βούληση να σπάσει τις απαγορεύσεις και οργανώνει πορεία της στην πλατεία Ταξίμ φέτος. Θα έχει και πάλι το θάρρος να σπάσει όλα τα όρια που χάραξε το σύστημα. Όχι μόνο στην πλατεία Ταξίμ, αλλά σε πολλά μέρη του κόσμου, το προλεταριάτο θα υψώσει τη σημαία της αντίστασης. Για άλλη μια φορά, το προλεταριάτο θα γεμίσει τους δρόμους σε όλο τον κόσμο «σαν ένας στρατός, σαν μια δύναμη, για το μοναδικό δρόμο της απελευθέρωσης».
Υπάρχουν επίσης ιστορικοί εχθροί που προσπαθούν να αποτρέψουν την μετατροπή της Πρωτομαγιάς σε μέρα αγώνα που θα σταματήσει τα γρανάζια του συστήματος. Χρησιμοποίησαν και εφάρμοσαν πρακτικές για να εμποδίσουν τους εργάτες και τους εργαζόμενους να γεμίσουν τους δρόμους, την Πρωτομαγιά, που είναι το σύμβολο της πάλης της εργατικής τάξης για τη δημιουργία ενός κόσμου χωρίς τάξεις, και την οργάνωση της διεθνούς πάλης του προλεταριάτου.
Οι προσπάθειες των ρεφορμιστών να μετατρέψουν την 1η Μάη σε ημέρα ανάπαυσης και πικνικ συνεχίζονται και σήμερα. Αλλά η Πρωτομαγιά έχει βαφτεί κόκκινη με αίμα εργατών, ο αγώνας και η διεθνής αλληλεγγύη έχουν χαραχτεί στη συνείδηση της εργατικής τάξης. Η κληρονομιά των εργατών που έδωσαν τον αγώνα για τη μείωση των ωρών εργασίας στις ΗΠΑ τον 19ο αιώνα, των 200 κομμουνιστών της Καισαριανής που εκτελέστηκαν λίγες μέρες πριν την Πρωτομαγιά το 1944 εδώ, και των 34 εργατών και εργατών που δολοφονήθηκαν το 1977, που συγκεντρώθηκαν στις πλατείες με τόλμη για να βαδίσουν προς την πλατεία Ταξίμ, συνεχίζουν να φωτίζουν το δρόμο μας και να ζουν τον αγώνα μας!
Ζήτω ο προλεταριακός διεθνισμός!
Ζήτω η 1η Μάη Μέρα Αγώνα και Αλληλεγγύης του Προλεταριάτου!
