Διαβάστε το χαιρετισμό του Στέλιου Αγκούτογλου ή δείτε τη σε βίντεο εδώ:
Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι, αγαπητοί φίλοι και φίλες
Βρισκόμαστε σε μια ιδιότυπη συγκέντρωση. Δεν έχουμε συνηθίσει ούτε εμείς ούτε και η Αριστερά γενικά σε τέτοιου είδους συγκεντρώσεις, που λίγο πάνε πίσω, μετά πάνε στο μέλλον, έρχονται στο παρόν και ξανακάνουν αυτούς τους γύρους. Είναι ιδιότυπη η συγκέντρωση γιατί πριν τρεις μήνες συνοδεύσαμε τον σύντροφό μας στην τελευταία του κατοικία. Τον αποχαιρετήσαμε.
Σήμερα, απευθύνουμε έναν άλλο χαιρετισμό προς αυτόν κι απ' αυτόν προς εμάς και μέσω τεχνολογίας και μέσω του νου και ειπώθηκαν πολύ σπουδαία πράγματα από τους δύο προηγούμενους ομιλητές. Και ιδιαίτερα από την ολοκλήρωση της ομιλίας τού συντρόφου, του Νίκου Παπαβασιλείου. Όπου εκεί φαίνεται ότι το κίνημά μας έρχεται όχι από τα 40 χρόνια πριν, ούτε από τα 46 που λέω εγώ που είναι το ΚΚΕ(μ-λ). Ούτε από την ΟΜΛΕ που είναι ακόμα πιο παλιά. Ούτε από τη ΣΠΑΚ. Ούτε από τις τόσες και τόσες Οργανώσεις. Ούτε από την κατοχή και την αντίσταση. Ούτε από τις επαναστάσεις, την Κινέζικη, την Οκτωβριανή. Το κίνημά μας έρχεται από πολύ μακριά και πάει πολύ μακριά. Κι αυτό το ήξερε και ο Αντρέας και το ήξερε πολύ καλά. Κι έκανε μια καλή προσπάθεια και αυτός κι όλοι εσείς που τον συνοδεύσατε και σας συνόδευσε, για να υπογραμμίσουμε ότι και σήμερα είμαστε εδώ, Αντρέα! Και συνεχίζουμε!
Γιατί αυτό το κίνημα και γενικότερα οι λαοί, αργά ή γρήγορα, ξεσπούν. Ακόμα και σήμερα, που οι καιροί είναι δύσκολοι, βλέπουμε τα ξεσπάσματα ανά τον κόσμο. Και στη χώρα μας, που σήμερα περνάμε αυτά των δεκαετιών των πέτρινων χρόνων και ιδιαίτερα του μ-λ κινήματος, του τόσο προβοκαρισμένου και με διάφορες υγειονομικές ζώνες γύρω του, προχωράει. Κι έχω τη γνώμη ότι θα συνεχίσει αυτό το προχώρημα γιατί ήθελα να στείλω κι εγώ αυτόν τον χαιρετισμό στον Αντρέα, ότι οι διάδοχοι, οι διάδοχοι, Αντρέα, είναι ακόμη καλύτεροι από μας. Κι όταν αυτοί που διαδέχονται μία ηγεσία είναι καλύτεροι από την προηγούμενη, τότε μπορούμε να είμαστε με περισσότερη βεβαιότητα ότι τα πράγματα θα πάνε καλά.
Κι έχω τη γνώμη ότι, παρ' όλες τις δυσκολίες, που δεν είναι λίγες, το μαρξιστικό-λενινιστικό κίνημα και στη χώρα μας θα βρει το δρόμο του και θα πετύχει αυτό που επιδιώκει. Ασφαλώς, οι καιροί ου μενετοί. Και γι' αυτό το λόγο εμείς κάνουμε αυτές τις περίεργες συγκεντρώσεις, αλλά δεν ξεχνάμε την αναγκαιότητα του σήμερα. Το ότι πρέπει να είμαστε κοντά στο λαό, με το λαό, για το λαό. Κι έχω τη γνώμη ότι η επεξεργασία που έχουμε πετύχει μέχρι τώρα, η πολιτική, η θεωρητική, μας βοηθάει απευθυνόμενοι και στις άλλες δυνάμεις, όπως και πρόσφατα κάναμε αυτήν την πρότασή μας, να αναπτυχθεί η κοινή δράση με όλες τις δυνάμεις του αριστερού, του επαναστατικού, του κομμουνιστικού χώρου, έτσι ώστε μέσα απ' την πορεία και τον αγώνα να βρούνε τη σωστή λεωφόρο του επαναστατικού κινήματος. Και για να μη σας κουράσω, σας λέω μονάχα ότι νιώθουμε εμείς οι παλιότεροι ιδιαίτερη ικανοποίηση γιατί αυτά που βλέπουμε να μας ακολουθούν είναι ανώτερα απ' τα προηγούμενα. Κι αυτό το πράγμα έχω τη γνώμη ότι δεν θα αργήσει να φανεί.
Να 'στε καλά, ευχαριστώ.
