Τόσες μέρες μετά, και ακόμα «το φυσάνε και δεν κρυώνει» οι σιωνιστές και τα ντόπια παπαγαλάκια τους, το ότι η φιέστα-ξέπλυμα της γενοκτονίας στην Παλαιστίνη που προσπάθησε να διοργανώσει η Ισραηλινή Πρεσβεία στα πλαίσια της 21ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης, ακυρώθηκε λόγω της μαζικής κινητοποίησης καταδίκης που έλαβε χώρα.
Κυβερνητικοί, μεγάλα ΜΜΕ, επίσημοι φορείς όπως το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδας, και κάθε λογής προπαγανδιστές του ιμπεριαλισμού και του σιωνισμού, έχουν λυσσάξει για το γεγονός ότι η πολιτική της πλύσης εγκεφάλου του ελληνικού λαού (που πρέπει με το ζόρι να συμπαθήσει το φασιστικό κράτος του Ισραήλ), γνώρισε μια ήττα. Ενώ από την άλλη πλευρά, στην πόλη της Θεσσαλονίκης αλλά και σε όλη τη χώρα, πολλοί είναι οι προοδευτικοί και λαϊκοί άνθρωποι που πήρανε θάρρος από αυτό που συνέβη και δίνουν καθημερινά μπράβο σε όσους διαμαρτυρήθηκαν.
Επιστρατεύτηκε λοιπόν για ακόμα μία φορά από όλο αυτό τον εσμό η πιπίλα του «αντισημιτισμού», των «μειοψηφιών που αντιδρούν», ενώ κάποιοι (Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο) έφτασαν να αποκαλέσουν «όμοιους με τους ναζί» τους διαμαρτυρόμενους. Κατά τη προσφιλή τους συνήθεια διαστρεβλώνουν τα γεγονότα, χρησιμοποιώντας τον προπαγανδιστικό τους μηχανισμό, για να πείσουν ότι «κάποιοι βεβήλωσαν την Έκθεση και ακύρωσαν μια εκδήλωση για τη λογοτεχνία». Δεν δείχνουν όμως κανένα βίντεο από τη διαμαρτυρία, ενώ κυκλοφορούν δεκάδες στο διαδίκτυο. Γιατί άραγε; Μήπως γιατί η εικόνα μιλάει από μόνη της;
Ευθύς αμέσως λοιπόν, θα προβούμε στην αποδόμηση όλων αυτών των επιχειρημάτων λάσπης που επιστρατευτήκαν.
Δεν διοργανώθηκε μια «εκδήλωση για τον πολιτισμό», αλλά μια φιέστα του κράτους του Ισραήλ. Η εκδήλωση με τον υποκριτικό τίτλο «Μεταβαλλόμενα τοπία της εβραϊκής λογοτεχνίας» δεν ήταν μια εκδήλωση κάποιων ανθρώπων του πολιτισμού, αλλά της Πρεσβείας του Ισραήλ που αποτελεί νόμιμο εκπρόσωπο του σιωνιστικού κράτους στην Ελλάδα, το οποίο πραγματοποιεί την σφαγή των Παλαιστινίων, και είναι ως εκ τούτου ανεπιθύμητο στη χώρα μας. Όλες οι κινητοποιήσεις που γίνονται στην πόλη από το αντιιμπεριαλιστικό-αντιπολεμικό κίνημα, γίνονται ενάντια στα κράτη και τις κυβερνήσεις και ποτέ ενάντια στον εβραϊκό πολιτισμό. Άλλοι (φασίστες-εθνικιστές) συχνά βεβηλώνουν στην πόλη πολιτιστικούς τόπους των Εβραίων και τυχαίνει το τελευταίο διάστημα να στηρίζουν και την γενοκτονία στη Γάζα…
Μάλιστα, υπήρχαν άλλες δύο εκδηλώσεις στα πλαίσια της Έκθεσης, του ισραηλινού Αβισάι Νιρ Κοέν και του ισραηλίτη Ανδρέα Ασσαέλ, αλλά και ακόμα μία για «το διηνεκές του εβραϊκού τραύματος», στις οποίες όμως δε συνέβη καμία διαμαρτυρία, καθώς το κίνημα ξέρει καλύτερα από όλους να κάνει το διαχωρισμό ανάμεσα σε ένα συγγραφέα και ένα κρατικό θεσμό.
Αλήθεια όμως, τι έχουν να πουν όλοι αυτοί οι «ευαίσθητοι για τον πολιτισμό», για τους δεκάδες Εβραίους ανθρώπους του πολιτισμού, ηθοποιούς, λογοτέχνες, σκηνοθέτες (πολλοί από αυτούς βραβευμένοι), που έχουν καταγγείλει δημόσια το κράτος του Ισραήλ ως γενοκτονικό και τις πρακτικές του ως ναζιστικές; Αλήθεια που ήταν τα αντανακλαστικά τους «για τον πολιτισμό», όταν ο φασιστικός-σιωνιστικός όχλος λίντσαρε τον Χαμντάν Μπαλάλ, συν-σκηνοθέτη του βραβευμένου με Όσκαρ ντοκιμαντέρ, στη Δυτική Όχθη; Μια ταινία που φτιάχτηκε από Εβραίους και Παλαιστίνιους ενάντια στον εποικισμό και την πολιτική του κράτους του Ισραήλ;
Και τι είδους «πολιτισμός», οποιασδήποτε εθνικότητας ή θρησκείας μπορεί να εκπροσωπηθεί αυτούς που καθημερινά με τις βόμβες, την πείνα, τη δίψα, την έλλειψη φαρμάκων και βασικών εφοδίων, μετατρέπουν τη Γάζα σε ένα σύγχρονο Άουσβιτς, ένα μνημείο των πιο εγκληματικών πολιτικών, βγαλμένες απ’ ευθείας από το ρεπερτόριο του ναζισμού; Όταν υπουργός της Ισραηλινής κυβέρνησης δηλώνει ότι: «Επιτέλους θα θέσουμε υπό́ την κατοχή́ μας τη Λωρίδα της Γάζας. Θα σταματήσουμε να φοβόμαστε τη λέξη “κατοχή́” (…) Η Γάζα θα καταστραφεί́ ολοσχερώς, οι άμαχοι θα σταλούν στον Νότο (…), και από́ εκεί́ θα αρχίσουν να φεύγουν σε μεγάλους αριθμούς σε τρίτες χώρες».
Δεν υπήρξε καμία βεβήλωση του χώρου, αλλά μια μαζική, δυναμική διαμαρτυρία του κόσμου της πόλης της Θεσσαλονίκης. Η διαμαρτυρία ξεκίνησε από τους ίδιους του εκδότες, καθώς 26 εκδοτικοί οίκοι και η Πανελλήνια Ένωση Εκδοτών καταδίκασαν την εκδήλωση. Η διαμαρτυρία πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία φοιτητικών συλλόγων, συλλογικοτήτων και αγωνιστών του λαϊκού κινήματος (μεταξύ των οποίων και οι «Οργανώσεις Συλλογικότητες της Θεσσαλονίκης», που έχουν πρωτοστατήσει στις κινητοποιήσεις για την Παλαιστίνη στην πόλη). Αγκαλιάστηκε όμως, από κάθε λογής ανθρώπους του αναγνωνιστικού κοινού και των συμμετεχόντων στην Έκθεση. Γιατί ήταν πολλοί οι συγγραφείς, οι εκδότες, οι εργαζόμενοι στο χώρο του βιβλίου, πολλοί από το αναγνωστικό κοινό που αηδιασμένοι από την παρουσία της Πρεσβείας του Ισραήλ στην Έκθεση, εξοργισμένοι από την καθημερινή φιλοσιωνιστική προπαγάνδα των ΜΜΕ, άρχισαν να πλαισιώνουν τη διαμαρτυρία και να φωνάζουν τα συνθήματα, με αποτέλεσμα το «ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ» να αντηχεί και να δονεί το χώρο της Έκθεσης. Μάλιστα, άλλοι τόσοι άνθρωποι μετά την ακύρωση της εκδήλωσης, έρχονταν και έδιναν «μπράβο» στους διαμαρτυρόμενους, εκφράζοντας την χαρά τους για την ακύρωση της πρόκλησης. Αυτό είναι που δεν έχουν καταφέρει ακόμα να χωνέψουν!
Πραγματική βεβήλωση της Έκθεσης ήταν η παρουσία των σιωνιστών. Και πραγματική εκδήλωση πολιτισμού ήταν όταν στο μικρόφωνο άρχισαν να διαβάζονται ποιήματα για το λαό της Παλαιστίνης που μακελεύεται. Πραγματική μειοψηφία στην Έκθεση ήταν η Ισραηλινή Πρεσβεία και οι λιγοστοί θλιβεροί υποστηρικτές της!
Όσο γι’ αυτούς που αποκάλεσαν τους διαμαρτυρόμενους «όμοιους με τους ναζί», επικαλούμενοι μάλιστα «την ιστορία του αντισημιτισμού στην πόλη της Θεσσαλονίκης», γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι πρώτοι που στάθηκαν πρώτοι από όλους ενάντια στους ναζί και υποστήριξαν, έσωσαν τους Εβραίους της πόλης, ήταν ο ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ. Αυτή την ιστορία τιμούμε και σήμερα, διαδηλώνοντας ενάντια στην σύγχρονη κτηνωδία στη Γάζα, ενάντια στον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και το πιστό μαντρόσκυλο του, το σιωνιστικό κράτος. Για να λήξει η βάρβαρη κατοχή και να γίνει η Παλαιστίνη ελεύθερη από τον Ιορδάνη Ποταμό μέχρι τη Μεσόγειο Θάλασσα!
Υ.Γ. Επισυνάπτουμε για κάθε ενδιαφερόμενο μια εικόνα από ένα σκελετωμένο παιδί από το σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γάζα, και ένα όμοια σκελετωμένο παιδί από το Γκέτο της Βαρσοβίας. Μήπως είναι κι αυτή άραγε μια πράξη «αντισημιτισμού»;
Θεσσαλονίκη, 13/5/25
