Στο χρονικό διάστημα μεταξύ της προηγούμενης και της ερχόμενης Συνδιάσκεψης της οργάνωσής μας πραγματοποιήθηκαν κάποιοι πολύ σημαντικοί αγώνες της εργατικής τάξης της χώρας μας. Οι αγώνες αυτοί ανέδειξαν τις δυνατότητές της να συγκροτείται σε υποκείμενο πάλης, να συγκρούεται με την εργοδοσία και τους πολυπλόκαμους μηχανισμούς του αστικού κράτους, να διεκδικεί τα θεμελιώδη δικαιώματά της (που ολοένα αμφισβητούνται), αλλά και να πετυχαίνει νίκες απέναντι σε έναν πάνοπλο αντίπαλο. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους αγώνες των λιμενεργατών στην Cosco, των διανομέων της efood, των εργατών της ΛΑΡΚΟ, της Μαλαματίνας και της ΒΦΛ Καβάλας. Ακόμη, των εργατών στην Καβάλα Όιλ, αγώνα για τον οποίο θα αναφερθώ ιδιαίτερα στη συνέχεια του κειμένου.
Για να έχουμε μία εικόνα της κατάστασης, θα υπενθυμίσω κάποια βασικά σημεία του αγώνα αυτού. Ο αγώνας των εργατών στην Καβάλα Όιλ (τουλάχιστον στην περίοδο που πήρε τις πιο μεγάλες του διαστάσεις) ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2021, όταν η Energean, εταιρία που διαχειρίζεται τις χερσαίες και θαλάσσιες εγκαταστάσεις εξόρυξης πετρελαίου στη Νέα Καρβάλη Καβάλας, αποφάσισε να πραγματοποιήσει τη λεγόμενη «αναδιάρθρωσή» της. Η «αναδιάρθρωση» αυτή περιελάμβανε καθεστώς διαθεσιμότητας και εκ περιτροπής εργασίας, διαρκείς εκβιασμούς για παραίτηση (εθελούσια), ενώ παράλληλα τα ωράρια γίνονταν λάστιχο, οι μισθοί και τα επιδόματα μειώνονταν και έμπαινε καθημερινά σε κίνδυνο η ζωή των περίπου 250 εργαζόμενων, λόγω των ελλειπών μέτρων ασφαλείας. Αποκορύφωμα της πολιτικής της εταιρίας, ήταν η μεγάλης έκτασης αστυνομική επιχείρηση (πάνω από 300 αστυνομικοί) στα τέλη Δεκέμβρη 2021 μέσα στις ίδιες τις χερσαίες εγκαταστάσεις της, εγκλωβίζοντας περίπου 150 εργαζόμενους για ώρες πάνω σε πύργο υψηλής επικινδυνότητας, με τις δυνάμεις καταστολής να ρίχνουν βομβίδες κρότου λάμψης, με εργαζόμενους να προσάγονται και να σχηματίζεται δικογραφία εις βάρος τους! Από εκείνο το σημείο και μετά, η σύγκρουση μεταξύ εργοδοσίας και σωματείου ήταν αναπόφευκτη.
Οι εργάτες απέναντι σε όλα αυτά επιδεικνύουν αρραγή ενότητα και υψηλό αγωνιστικό φρόνημα, παρά τις συκοφαντίες της εταιρίας σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΜΕ. Από τις αρχές του 2022 προχωρούν σε επίσχεση εργασίας με αιτιολογία τη μη τήρηση των μέτρων ασφαλείας, η οποία έχει καθολική συμμετοχή. Η εταιρία απολύει τμηματικά δεκάδες εργαζόμενους, απολύοντας μάλιστα από τους πρώτους σύσσωμο το 7μελές ΔΣ, αξιοποιώντας έτσι και το αντεργατικό τερατούργημα του ν. Χατζηδάκη. Έχοντας απολύσει όλους τους εργαζόμενους που βρίσκονταν σε επίσχεση εργασίας, από το Φλεβάρη του 2022 και μετά διακόπτει και τη μισθοδοσία τους, ενώ προχωρά και η πειθαρχική τους δίωξη. Για μήνες η εταιρία κρατά το εργοστάσιο εκτός λειτουργίας, κάτι που φέρνει ως συνέπεια το σβήσιμο των πυρσών (flare), του βασικού δηλαδή μηχανισμού ασφαλείας όπου καίγονται διαρκώς τα εκρήξιμα και τοξικά απαέρια, τα οποία διαφορετικά εκλύονται άκαυτα στο περιβάλλον προκαλώντας τοξικό νέφος ή/και πιθανότητα έκρηξης εντός αλλά και γύρω απ’ τις εγκαταστάσεις. Η ίδια εταιρία δηλαδή που χρηματοδοτείται με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για τη λεγόμενη «μετάβαση σε πράσινη παραγωγή ενέργειας» ρυπαίνει διαρκώς το περιβάλλον, ενώ παράλληλα πολλαπλασιάζει τους κινδύνους ενός μεγάλου βιομηχανικού ατυχήματος!
Οι εργάτες απαντούν διοργανώνοντας μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις στην πόλη της Καβάλας, με εκατοντάδες κόσμου να διαδηλώνουν προς υποστήριξη του αγώνα τους. Λειτουργούν κιόσκι ενημέρωσης στην πόλη της Καβάλας, αλλά και κοντά στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου, όπου καθημερινά βρίσκονται δεκάδες εργαζόμενοι. Πραγματοποιούν τακτικές συνελεύσεις που συζητούν τις εξελίξεις και την πορεία του αγώνα τους. Βρίσκουν την υποστήριξη δεκάδων συλλογικών φορέων και σωματείων, που με ψηφίσματα και ανακοινώσεις αναδεικνύεται το ζήτημα σε πανελλαδική βάση, ενώ σε διάφορες συσκέψεις που γίνονται συμμετέχουν φορείς και συλλογικότητες ώστε να στηριχθεί ο αγώνας. Οργανώνουν συναυλία συμπαράστασης, ενώ προετοιμάζονται και για τη δικαστική διαμάχη που έχουν να αντιμετωπίσουν, με βάση την πειθαρχική τους δίωξη για μια σειρά παραπτώματα (δολιοφθορές, δυσφήμιση, διατάραξη κοινής ειρήνης κ.ά.).
Η οργάνωσή μας και η Ταξική Πορεία βρέθηκε από την πρώτη μέρα αυτού του κύκλου κινητοποιήσεων (την αστυνομική εισβολή) στο πλευρό των εργατών, πραγματοποιώντας εξορμήσεις στη Νέα Καρβάλη και συμμετέχοντας με οργανωμένο μπλοκ σε όλες τις κινητοποιήσεις τους, στην πόλη της Καβάλας και στα δικαστήρια. Μέσω της Ταξικής Πορείας υλοποιήθηκε πανελλαδική καμπάνια αλληλεγγύης στον αγώνα αυτό, με έκδοση σχετικής αφίσας και μοιράζοντας ανακοινώσεις υποστήριξης σε δεκάδες εργασιακούς χώρους. Τέθηκε το ζήτημα της αλληλεγγύης σε όσους συλλογικούς φορείς ήταν εφικτό, καλώντας τους σε κοινό αγώνα. Πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις συμπαράστασης με παρουσία μελών του σωματείου στην Ξάνθη και τη Θεσσαλονίκη, αλλά και διαδικτυακή εκδήλωση με τη συμμετοχή του προέδρου του σωματείου της Καβάλα Όιλ και άλλων αγωνιστών εργατών.
Κάθε φορά μέλημα της οργάνωσής μας ήταν να ανοίγει την άποψή της σε όσο μεγαλύτερο μέρος των εργατών γινόταν, είτε μοιράζοντας το έντυπο υλικό της και πιάνοντας συζήτηση μαζί τους, είτε μιλώντας στις διάφορες συσκέψεις που πραγματοποιούνταν. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις οι εργάτες ήταν σαν «σφουγγάρια» απέναντι σε μία άποψη, που χωρίς μεγάλα λόγια και χωρίς να υποτιμά τη συνολική κατάσταση του κινήματος, έδινε προοπτική συνέχειας στον αγώνα τους. Αυτή η διαπίστωση εκτιμώ ότι ήταν κοινή για όσες και όσους σ. συμμετείχαν σε αυτές τις εξορμήσεις. Πρόκειται για έναν κόσμο, δηλαδή, που μπορεί σε μία άσχετη στιγμή να εμφάνιζε χαμηλό πολιτικό κριτήριο, κάποιες φορές και με αποστροφή προς τις αριστερές ιδέες ή καχυποψία απέναντι στα κόμματα και τις οργανωμένες δυνάμεις γενικά, που όμως η ίδια η συμμετοχή του στην ταξική πάλη τον καθιστούσε πιο δεκτικό απέναντι στις απόψεις μίας κομμουνιστικής οργάνωσης.
Αυτό το ανέβασμα του πολιτικού επιπέδου και της ταξικής συνειδητοποίησης πρέπει να αποτελεί για εμάς έναυσμα για ακόμα πιο τολμηρά και αποφασιστικά βήματα στη σύναψη πολιτικών δεσμών με τα πρωτοπόρα στοιχεία κάθε τέτοιου αγώνα. Μέχρι τώρα τα βήματα αυτά από τη μεριά μας πολλές φορές μένουν μισά και ανολοκλήρωτα, με αποτέλεσμα να χαίρουμε μιας γενικής αποδοχής και εκτίμησης για τη συνεισφορά μας σε έναν αγώνα, χωρίς όμως αυτή μας η προσπάθεια να αποτυπώνεται σε ένα οργανωτικό προχώρημα του ενός ή του άλλου βαθμού. Έτσι παραμένουμε στην παρέμβασή μας «από τα έξω», που και αυτή έχει συγκεκριμένα όρια στο κατά πόσο μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά αγωνιστές και να διαμορφώσει πολιτική κατεύθυνση στον αγώνα που εξελίσσεται.
Η παραπάνω διαδικασία προφανώς δεν μπορεί εύκολα να αποτινάξει ένα σώμα ρεφορμιστικών και αστικών αντιλήψεων που κυριαρχούν στην εργατική τάξη, αλλά και ευρύτερα στον λαό και τη νεολαία. Δεν είναι μία ευθύγραμμη πορεία που ανατρέπει με μιας τις σκουριασμένες αντιλήψεις. Επηρεάζεται άμεσα από την ενεργό συμμετοχή στην ταξική πάλη, με τα πάνω της και τα κάτω της. Για παράδειγμα, σε μια προηγούμενη φάση του αγώνα στα Πετρέλαια, το σωματείο είχε αποδεχτεί κάποιες υποχωρήσεις με το σκεπτικό να συνεχίσει η εταιρία να λειτουργεί και να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας. Από τη στιγμή όμως που ξεκίνησε η ολομέτωπη επίθεση της εργοδοσίας μέσω της «αναδιάρθρωσης», κέρδισε έδαφος η άποψη του ανυποχώτητου αγώνα, βλέποντας ότι πλέον «δεν έχουν να χάσουν τίποτα εκτός από τις αλυσίδες τους». Στη συνέχεια, όταν ο αγώνας «κορυφώθηκε» με το συλλαλητήριο στην Αθήνα τον Φλεβάρη του 2022, όπου έγιναν και συναντήσεις με διάφορα κόμματα της «αντιπολίτευσης», οι κινητοποιήσεις (τουλάχιστον στη μορφή των διαδηλώσεων) σταμάτησαν. Ευθύνη για αυτό έχουν και οι δυνάμεις του ΚΚΕ με τη γνωστή διαλυτική πρακτική τους. Από εκεί και έπειτα (και μέχρι σήμερα ακόμα), δυστυχώς η επικέντρωση ήταν μονομερώς στη δικαστική διαμάχη, με το σερβίρισμα των γνωστών αυταπατών για «δικαίωση» από τους αστικούς θεσμούς, με κάποιες περιορισμένης κλίμακας συγκεντρώσεις έξω από τα δικαστήρια.
Κλείνοντας, πρέπει να αναδειχτεί ότι είναι ανάγκη ζωής για την εργατική τάξη η ενεργός συμμετοχή της στο πεδίο των μαζικών αγώνων. Εκεί και μόνο εκεί μπορεί να συγκροτηθεί σε τάξη για τον εαυτό της, να αναγνωρίσει την κοινότητα των συμφερόντων της και να τα υπερασπιστεί, να συνειδητοποιήσει το αγεφύρωτο τής αντίθεσης ανάμεσα σε αυτήν και τις δυνάμεις του κεφαλαίου, να βρει την προοπτική της ως κινητήριο δύναμη του αγώνα για μια άλλη κοινωνία, χωρίς την καπιταλιστική εκμετάλλευση και την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Κάθε άλλο πεδίο πάλης (π.χ. θεσμοί, δικαιοσύνη) μόνο κάτω από την πίεση που ασκεί ο μαζικός αγώνας μπορεί να φέρει θετικές εξελίξεις. Που ακόμα και αυτές τελούν υπό αίρεση και με την πρώτη ευκαρία που «κάνει κοιλιά» ένας αγώνας, οι δυνάμεις του κεφαλαίου εφορμούν εκ νέου απέναντι στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης. Στο πεδίο των μαζικών αγώνων λοιπόν είναι που μπορεί να βρει πρόσφορο έδαφος και το «μπόλιασμά» της με τις επαναστατικές-κομμουνιστικές αντιλήψεις, τις μόνες που μπορούν να της δώσουν πραγματική διέξοδο στο γκρέμισμα του «παλιού κόσμου» και την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
Γιώργος Καμπάς
Οργάνωση Ξάνθης
