Ποιο είναι το όραμα; Ποιες οι καθημερινές απαιτήσεις; Ποια κοινωνική δύναμη έχει σημαντικό ρόλο στην ταξική πάλη; Προς ποια κατεύθυνση πρέπει να ξετυλιχτεί η λαϊκή πάλη; Με ποια εργαλεία;
Αν αρκεί μια στατιστική εργαζόμενων και αν τα κριτήρια είναι σωστά η Ελλάδα έχει τουλάχιστον 600 χιλ. εργάτες, 500 χιλ. που συνδέονται με τον πρωτογενή τομέα και 2 εκατ. εργαζόμενους σε εμπόριο, εστίαση, δημόσιο κ.α.
Στους 500 χιλ., 20 χιλ. είναι εργάτες γης (αναμένεται να αυξηθεί), 2 χιλ. κτηνοτρόφοι και οι υπόλοιποι είναι οι... πιστοποιημένοι αγρότες (οι φτωχομεσαίοι ενδέχεται να είναι περισσότεροι λόγω του νόμου περί μεγαλύτερου αγροτικού εισοδήματος).
Αυτά τα νούμερα σε ένα πρώτο επίπεδο δείχνουν την αναγκαιότητα μιας διπλής συμμαχίας φτωχομεσαίων αγροτών και εργαζόμενων με τους εργάτες. Για να επιτευχθεί αυτή η συμμαχία πρέπει να κατανοήσουμε όλα όσα (συνειδησιακά, εργασιακά, νομικά) τους χωρίζουν και να αποδομήσουμε με όλα τα εργαλεία (διαδίκτυο, παρέμβαση, συζητήσεις, συνελεύσεις) τα ψέματα αλλά και τις καπιταλιστικές αλήθειες που πρέπει και μπορούμε να απαρνηθούμε.
Ας δούμε τι λένε τα μετωπικά μας σχήματα
ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΑΛΗΣ
ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΣΠΟΥΔΕΣ-ΔΟΥΛΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ-ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΛΑΟΥ.
ΣΠΟΥΔΕΣ
Όχι παιδεία για λίγους κι εκλεκτούς. Δημόσια δωρεάν παιδεία για όλο τον λαό. Πάλη ενάντια στους ταξικούς φραγμούς. Ελεύθερη πρόσβαση της νεολαίας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Ανατροπή του νόμου Διαμαντοπούλου, των σχεδίων Αθηνά 1 και 2, κάτω οι νόμοι της Μπολόνια (σ.σ. και άλλοι νόμοι/αιχμές φυσικά πιο πρόσφατοι).
Όχι στα δίδακτρα.
Καμία διαγραφή φοιτητή.
Ένα και δωρεάν σύγγραμμα που να καλύπτει όλη την εξεταστέα ύλη, σε όλα τα μαθήματα. Επανεξέταση των μαθημάτων που περιείχαν ύλη έξω από αυτό.
Δωρεάν σίτιση για όλους τους φοιτητές χωρίς καμία προϋπόθεση, για όλη τη διάρκεια της φοίτησης. Όχι σε ελέγχους για πάσο, όχι στην κάρτα σίτισης. Όχι σε ιδιωτικοποιήσεις λεσχών, εργολαβίες, ελαστικές σχέσεις εργασίας. Έξω οι εργολάβοι από τις σχολές. Ανθρώπινες συνθήκες σίτισης.
Ελεύθερη φοίτηση, χωρίς προαπαιτούμενα, κύκλους σπουδών, όρια μαθημάτων. Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών. Όχι στις παρουσίες. Όχι στις υποχρεωτικές προόδους.
Κανένας περιορισμός στην δήλωση μαθημάτων. Δεν αποδεχόμαστε το όριο των 13 εβδομάδων ανά μάθημα. Ειδικές ρυθμίσεις για τους εργαζόμενους φοιτητές.
Επανεξέταση των μαθημάτων που είχαν μαζική αποτυχία.
Δωρεάν, αξιοπρεπής στέγαση για όλους ανεξαιρέτως τους φοιτητές. Ανέγερση νέων εστιών που να καλύπτουν τις ανάγκες φοίτησης. Όχι στα νοίκια στις εστίες - ούτε ευρώ από την τσέπη μας. Καμία έξωση φοιτητή για οικονομικούς λόγους. Επίδομα ενοικίου που να καλύπτει όλες τις ανάγκες στέγασης.
Δωρεάν μεταφορές για τους φοιτητές, όλο το χρόνο, για όλη τη διάρκεια της φοίτησης.
Πάσο για όλα τα έτη φοίτησης. Δωρεάν διανομή του πάσο.
Όχι στις συγχωνεύσεις και λουκέτα στα σχολεία. Όχι στη «μαθητεία» και στο λύκειο εξεταστικό κάτεργο.
Όχι στα δίδακτρα και τα προαπαιτούμενα στα μεταπτυχιακά. Όχι στις απλήρωτες πρακτικές.
Όχι στην αξιολόγηση και τις απολύσεις εκπαιδευτικών.
ΔΟΥΛΕΙΑ
Το πτυχίο μοναδική προϋπόθεση για δουλειά. Δεν αποδεχόμαστε πιστοποιήσεις προσόντων, διδακτική επάρκεια, εξετάσεις ειδικότητας κτλ.
Ενιαίο πτυχίο, με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό. Όχι σε διασπάσεις, όχι σε κύκλους σπουδών, όχι σε bachelor-master.
Όχι στις πιστωτικές μονάδες και το νόμο για την αξιολόγηση. Ενιαία συλλογικά δικαιώματα των αποφοίτων – όχι στον ατομικό φάκελο προσόντων.
Μόνιμη και σταθερή δουλειά, με μισθούς-συντάξεις που να καλύπτουν το κόστος ζωής. Πάλη για συλλογικές συμβάσεις εργασίας – όχι στην ατομική σύμβαση.
Όχι στις απολύσεις και την απλήρωτη εργασία. Όχι στη μαύρη ελαστική εργασία, τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, τον εργασιακό μεσαίωνα.
Όχι σε μειωμένους μισθούς λόγω μαθητείας ή εκπαίδευσης. Καμία απλήρωτη πρακτική. Ασφάλιση κατά τη διάρκεια των πρακτικών.
Ίση, πλήρης και δωρεάν περίθαλψη για όλους τους εργαζόμενους, ασφάλιση για όλους τους νέους.
Επίδομα ανεργίας στους άνεργους πτυχιούχους.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ
Κάτω τα χέρια από το Άσυλο, το Άσυλο ανήκει σε όλο τον λαό. Έξω οι δυνάμεις καταστολής και οι security από τα ΑΕΙ/ΤΕΙ. Ελεύθερη πολιτική, συνδικαλιστική, πολιτιστική έκφραση των φοιτητών στους χώρους σπουδών.
Κάτω τα χέρια από τους φοιτητικούς συλλόγους και τις διαδικασίες τους, κάτω τα χέρια από τους αγωνιστές φοιτητές. Έξω οι φασίστες από τους συλλόγους.
Όχι στα πειθαρχικά, όχι στις φρονηματικές διώξεις φοιτητών από τις πρυτανικές αρχές.
Αλληλεγγύη στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, αλληλεγγύη στους διωκόμενους λαϊκούς αγωνιστές.
Ενάντια στη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής. Ενάντια στους νόμους που καταστέλλουν τα δημοκρατικά δικαιώματα (νέα δελτία ταυτότητας, τρομονόμος, κουκουλονόμος, πράξη νομοθετικού περιεχομένου). Ενάντια στην καταστολή του εργατικού κινήματος, την επιστράτευση/δίωξη των απεργιών.
Αποχή από κάθε είδους συνδιοίκηση και συνδιοικητικές εκλογές. Ανεξαρτησία, πολιτική, οργανωτική και οικονομική, από το κράτος και τους μηχανισμούς του. Αρνιόμαστε οποιαδήποτε μορφή χρηματοδότησης από το κράτος.
ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
Στο πλευρό του λαϊκού κινήματος για την ανατροπή των παλιών και νέων Μνημονίων και συνολικά της αντιλαϊκής πολιτικής. Ενάντια στα αστικά κόμματα και κυβερνήσεις.
Ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και τους ντόπιους υποτακτικούς τους.
Σε συμπόρευση και συντονισμό με το μαθητικό κίνημα και τους εργαζόμενους στην εκπαίδευση, για το λαϊκό δικαίωμα στην εκπαίδευση
Στο πλευρό της εργατικής τάξης, ενάντια στην εκμετάλλευση του κεφαλαίου.
Ενάντια στη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον πόλεμο, τον φασισμό, την καταστολή. Για τα λαϊκά δικαιώματα στην ασφάλιση, την περίθαλψη, τη δουλειά, τη ζωή. Για ειρήνη, δουλεία, δημοκρατία.
Παλεύουμε για την έξοδο από ΕΕ και ΝΑΤΟ.
Για το διώξιμο του ΔΝΤ, της Τρόικα και κάθε ιμπεριαλιστικού μηχανισμού επιβολής και επιτροπείας.
Καμία Εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους – έξω οι βάσεις του ΝΑΤΟ από την Ελλάδα.
Μαζί με τους λαούς σε κοινό ΜΕΤΩΠΟ ενάντια στον ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟ και τον ΠΟΛΕΜΟ. Αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες.
Για μια λαϊκή παιδεία σε μια Ελλάδα ανεξάρτητη χωρίς εκμετάλλευση.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ
Τι «κίνημα» έχουμε
Έχουν περάσει δεκαετίες συνδικαλιστικής διάλυσης και κυριαρχίας μιας γραμμής υποταγής και συμβιβασμού. Οι ηγεσίες έχουν δηλητηριάσει κάθε ζωντάνια, έχουν
παραποιήσει την ίδια την έννοια των λέξεων:
Υποχωρήσεις, συμβιβασμοί, διάλυση, ταξική συνεργασία, εικονικοί λεονταρισμοί και εικονικές νίκες, ψέματα! Αυτός είναι ο κυρίαρχος συνδικαλισμός της υποταγής και της σωρείας ηττών!
Σε αυτό το θεάρεστο έργο, έχουν συμμαχήσει (με άλλες αφετηρίες και άλλη ρητορική) οι κυρίαρχες παρατάξεις σε ΟΛΜΕ-ΔΟΕ (ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ/Δίκτυο – ΠΕΚ/ΔΗΣΥ – ΑΣΕ). Προκύπτει η πολυπόθητη ενότητα στην… υποταγή.
Οι βασικές μας κατευθύνσεις
Η επίθεση που εξελίσσεται στους χώρους της εκπαίδευσης δεν είναι εκπαιδευτικό ζήτημα. Αφορά όχι μόνο το δικαίωμα των παιδιών του λαού να σπουδάσουν, αλλά και τις αυριανές συνθήκες εργασίας τους. Άρα η επίθεση αυτή και η μαζική απάντησή της αποτελεί λαϊκό ζήτημα.
ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
Υπερασπιζόμαστε τη δουλειά ως καθολικό δικαίωμα του λαού αυτό καθ’ αυτό και όχι ως αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης και παλεύουμε για ΜΟΝΙΜΗ και ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ για ΟΛΟΥΣ. Στο δε ζήτημα των συμβασιούχων παλεύουμε για ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ όλων των συμβασιούχων και δεν τσιμπάμε σε κόλπα, τύπου κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, περί δήθεν κατάργησης των συνεργείων καθαριότητας για να αντικατασταθούν από ατομικές συμβάσεις εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου (το πολύ 24 μήνες) και μετά ανεργία. Το αίτημα για ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ όλων των συμβασιούχων χωρίς προϋποθέσεις μας διαφοροποιεί από τον υπόλοιπο χώρο
Απαιτούμε την ένταξη ΟΛΩΝ των συμβασιούχων στα σωματεία, ενάντια στους διαχωρισμούς που σκόπιμα καλλιεργεί το κράτος και αποδέχονται οι συνδικαλιστικές ηγεσίες προκειμένου να διατηρήσουν τον πολιτικό έλεγχο των σωματείων.
Παλεύουμε για ΜΑΖΙΚΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ και ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ και ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.
Η θέση μας είναι κι εδώ σαφής και ξεκάθαρη. Είμαστε κάθετα ενάντια και λέμε ΟΧΙ στις ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ. Όχι βέβαια με αυταπάτες για το ρόλο του αστικού καπιταλιστικού κράτους, για το δήθεν καλό δημόσιο, για κρατικούς φορείς παντού.
Είμαστε ΕΝΑΝΤΙΑ στην ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, σε ΚΑΘΕ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, γιατί αποτελεί μέσο χειραγώγησης, πειθάρχησης και υποταγής, εργαλείο για απολύσεις, μισθολογική καθήλωση, χτύπημα των συλλογικών διαδικασιών και των εργασιακών ελευθεριών.
Εμείς παλεύουμε για ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ και στα αιτήματα για αυξήσεις στο τάδε ή στο δείνα ύψος ποσού, εμείς απαντάμε με αίτημα για ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.
ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΚΟΠΗ, ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΕΠΙΔΟΜΑΤΟΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΕΝΤΑΞΗ ΧΩΡΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΤΑ ΒΑΕ ΜΕ Ο,ΤΙ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ (μεγαλύτερος μισθός, μειωμένο ωράριο, μέσα και μέτρα προστασίας).
ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ, ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΛΑΟ.
Απαιτούμε την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ για τις ΑΠΕΡΓΙΕΣ και τις ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ, περιφρουρούμε τις κινητοποιήσεις μας με τη μαζική συμμετοχή μας, υπερασπιζόμαστε τα σωματεία μας μέσα από τη δράση μας.
Έτσι η θέση για ΑΠΟΧΗ από όλα τα συνδιοικητικά όργανα παραμένει επίκαιρη και η μόνη σωστή.
Απέναντι σε αυτήν τη συνδικαλιστική ηγεσία, οι δυνάμεις της Ταξικής Πορείας πρέπει να προτάξουν την κατεύθυνση της ενεργοποίησης των εργαζομένων, του ζωντανέματος των μαζικών διαδικασιών στα σωματεία. Πρέπει να χτυπηθεί η αντίληψη της ανάθεσης, η οποία έχει καλλιεργηθεί για δεκαετίες και η οποία οδήγησε στον εφησυχασμό και στην άμβλυνση των αγωνιστικών χαρακτηριστικών.
Η ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ
ΙΣΗ, ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ
ΠΛΗΡΗΣ ΣΤΕΛΕΧΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ ΜΕ ΑΜΕΣΕΣ ΜΑΖΙΚΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ. ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ
ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΘΟΥΝ ΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΩΣ ΧΩΡΟΣ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΜΕ Ο,ΤΙ ΑΥΤΟ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ – ΕΝΤΑΞΗ ΤΩΝ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΑ ΒΑΡΕΑ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΑ
ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ – ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΥΓΕΙΑΣ
ΑΓΡΟΤΕΣ
Για αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος.
Για να ‘χουν οι φτωχομεσαίοι αγρότες παρόν και μέλλον στα χωριά τους και στις καλλιέργειές τους.
Τέχνη, επιστήμη, λαϊκές αντιθέσεις, σχέσεις κ.λπ.
Όλα αυτά είναι αποσπάσματα από κείμενα από συσκέψεις των μετωπικών και θεωρώ πως αποτελούν το πρόγραμμά μας, που τόσο πολύ μας κατηγορεί η επαναστατική ρεφορμιστική αριστερά πως δεν είναι αρκετά αντικαπιταλιστικό. Ας γίνουν όλα αυτά πρώτα και βλέπουμε για δομικές κρατικές αλλαγές σοσιαλιστικού τύπου.
Με μια μικρή λεπτομέρεια, τι θα έχει απομείνει στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια αφού οι λαοί αποφασίσουν να εμπιστευτούν τις κομμουνιστικές ιδέες ξανά (αφού μας εμπιστευτούνε μέσα από τις νίκες που θα πετύχουμε στα αιτήματα πάλης και δικαιωμάτων των μετωπικών μας και στην μεταξύ τους κοινή δράση, δεν θα γίνει δια μαγείας επειδή το έχουμε στο πρόγραμμά μας και νομίζουμε πως θα βελτιώσει τις συνθήκες μια κρατικοποίηση, επειδή θυμίζει άλλες εποχές με άλλη κινηματική δυναμική) και ΓΙΑ ΝΑ αποφασίσουν να πάρουν την εξουσία ΟΛΟΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΜΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΗΓΕΤΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ που θα αποδεικνύουν το επίπεδο της διπλής συμμαχίας εργατών, μια συμμαχία που δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί, αδύνατο χωρίς επαναστατικά σωματεία. Εκτός των άλλων, οι ΗΠΑ και η ΕΕ δεν θα αφήσουν τους εξοπλισμούς τους αναξιοποίητους. Μια κυνική ερώτηση που ίσως ξεκαθαρίσει το τοπίο: Αν αποφασίσει ο λαός και πάρει τον πολιτικό έλεγχο, γίνει πόλεμος Βαλκανίων-Δύσης θα έχουμε ίντερνετ να στέλνουμε mail μεταξύ μας;
Δεν έχουμε ιδέα τι σημαίνει σοσιαλιστική οικοδόμηση, και απλά να προσθέτεις σοσιαλιστικά αιτήματα στο πρόγραμμα δεν αλλάζει την αναγκαιότητα της υπεράσπισης δικαιωμάτων, της νίκης επειδή δεν πέρασε π.χ. ο τάδε νόμος ή καταργήθηκε ο δείνα και την εμπιστοσύνη που αυτή η νίκη θα φέρει στο κίνημα.
Όλα λοιπόν αυτά τα αιτήματα πάλης μπορούν και πρέπει να κατανοηθούν και να εμβαθύνουμε ακόμα περισσότερο (να ξέρουμε ιστορικές, νομικές λεπτομέρειες και αφηγήματα). Ο λαός πρέπει να παλέψει για αυτά τα μετωπικά δικαιώματα του, να διεκδικήσει πίσω όσα έχασε, να αντισταθεί σε όσα αμφισβητούνται και, αφού νιώσει την αδρεναλίνη της αλληλεγγύης κερδίσει τον πόλεμο, τότε να αφοσιωθεί σε σοσιαλιστικές μεταρυθμισεις που αφορούν την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Η είσοδος στο αστικό κοινοβούλιο ή η κατάρρευση μιας κυβέρνησης δεν πρέπει μας σκοτίζει σε αυτή την φάση καπιταλιστικής πολιτικής αποδοχής, να αφοσιωθούμε πλήρως στα σωματεία και τους συλλόγους, εκεί να πονάμε που δεν ξετυλίγεται η πάλη αντίστασης και διεκδίκησης δικαιωμάτων και αφού επιτευχθεί η συμμαχία του λαού και εκφραστεί η καπιταλιστική πολιτική αμφισβήτηση και η εμπιστοσύνη στο κομμουνιστικό όραμα, τότε να μας ενδιαφέρουν κινηματικά τα ζητήματα κρατικής εξουσίας, ιδιοκτησίας μέσων παραγωγής, περιεχόμενο προγραμμάτων σπουδών κ.α. Στο αστικό επικοικοδόμημα οι αγωνιστές πρέπει να στρέφουν την προσοχή του λαού στην αντίσταση και διεκδίκηση στα όργανα πάλης έξω από αυτό και όχι να πιστεύουν πως από τα μέσα θα κερδίσουν τη βελτίωση των συνθήκων εντός καπιταλισμού.
Δεν είναι καθόλου εύκολο, θέλω να το τονίσω. Η ταξική πάλη απαιτεί να έχουμε πολλές δεξιότητες, οικονομολόγοι, ιστορικοί, γραφίστες, συνδικαλιστές, αρθρογράφοι, δημοσιογράφοι, επικοινωνιακοί με αυτοπεποίθηση και άλλα ωραία. Δεν αρκεί να βασιζόμαστε στις ξεχωριστές δεξιότητες του καθένα ή στο πόσο θα τις αναπτύξει ατομικά, αλλά καλό είναι να τις μεταλαμπαδεύουμε, ώστε να μην επωμίζονται λίγοι τη σκληρή δουλειά.
Προτείνω πως μια καταγραφή, έναν συγκεντρωτικό οδηγό στη νέα ιστοσελίδα (μπράβο για την πρωτοβουλία) που θα υπενθυμίζει κάποιες βασικές πολιτικές αναλύσεις σε κάθε πεδίο, κυρίως στο επίπεδο των μετωπικών σχημάτων αλλά και της οργάνωσης, ενώ και έναν φιλόδοξο στόχο θα προσδιορίζει μια γενική ανεπάρκεια στην ανάλυση που θα βοηθάει να ψάχνει κάποιος σύντροφος και να βαθαίνει η ανάλυση ακόμα πιο πολύ
Ένα συνολικό εργατολαϊκό πρόγραμμα πάλης για δικαιώματα και κατακτήσεις σε κάθε οικονομικό και κοινωνικό τομέα.
Δεν χρειάζεται να καταργήσουμε τις σελίδες που έχουμε, απλά να υπάρχει ένα κεντρικό άρθρο/πλαίσιο σε πρώτο πλάνο, που θα υπενθυμίζει στον φοιτητή/τρια πως υπάρχει και η Ταξική Πορεία, ας δω 5 πράγματα πιο αναλυτικά για τις αυξήσεις στους μισθούς, που θα μας καθοδηγεί, θα αποτελεί σημείο αναφοράς όταν νιώθουμε το βάρος της υπερπληροφορίας.
Παρόλα αυτά, αν με ψυχραιμία οι σύντροφοι διαβάζουν τα υλικά της οργάνωσης μεθοδικά (ένα έργο που αξίζει να βρούμε τρόπους αυτοματοποίησης με μπασκετική χροιά...) και με μια κουλτούρα συζήτησης των προβληματισμών παράλληλα με όλες τις κάθε φορά αιχμιακές διαδικασίας, θεωρώ πως θα πολλαπλασιαστεί η αποτελεσματικότητα, η αφοσίωση και η κατανόηση της πραγματικότητας (σε συσχέτιση με τις αναλύσεις της οργάνωσης).
Θα ήθελα να τονίσω πως η ισορροπία συζήτησης αιχμών και γενικότερης πολιτικής συζήτησης είναι πάρα πολύ σημαντικό θέμα και συνδέεται με την συντήρηση και αναπαραγωγή της οργάνωσης. Δεν αρκεί να συζητάμε με βάση την επικαιρότητα, πρέπει να πάρουμε τον έλεγχο του πολιτικού χρόνου και να εστιάσουμε στην εμβάθυνση και κατανόηση του συνόλου της πολιτικής μας γραμμής. Να γίνουμε όλοι , οικονομολόγοι, ιστορικοί, γραφίστες, συνδικαλιστές, αρθρογράφοι, δημοσιογράφοι, επικοινωνιακοί με αυτοπεποίθηση και άλλα ωραία και η γενική συζήτηση και έρευνα να γίνεται δομημένα και χωρίς φόβο πως απομακρυνόμαστε από τα σημαντικότερα.
Αυτό με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε burn out, κάτι που πρέπει να αποφευχθεί γιατί στη δική μας γλώσσα ονομάζεται ηττοπάθεια, απογοήτευση. Δεν έχω όλα τα δεδομένα, αλλά είμαι σίγουρη πως κάπως κάπου κάποιος μπορεί να βοηθήσει έναν σύντροφο να ξεκουραστεί και στην τελική είμαστε μια μικρή δύναμη, δεν γίνεται να αλλάξουμε τώρα τους συσχετισμούς, το κίνημα, την Αριστερά. Πρέπει να εστιάσουμε στις δυνάμεις μας και πώς μπορούμε να της δώσουμε μια μορφή που θα ξεκουράζει τους έμπειρους και θα εξελίσσει τους πολύ λιγότερο έμπειρους. Προσωπικά δεν έχω ούτε τις γνώσεις ούτε τη φυσιογνωμία ενός δυνατού αγωνιστή, οπότε είναι σχεδόν αδύνατο να απαλύνω το άγχος των μεσαίων και ηγετικών στελεχών, όμως νομίζω πως η εμπιστοσύνη μου στις γραμμές μας κάτι έχει να προσφέρει σε αυτό.
Αυτό φυσικά δεν έρχεται αντιθετικά με την ύπαρξή μας στην ταξική πάλη, ίσα ίσα αν παράλληλα διορθώσουμε τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τα εργαλεία μας, τις δεξιότητες των συντρόφων, τα άγχη τους, αν δοκιμάζουμε τις αντοχές, καθησυχάζουμε και συνειδητοποιούμε τις δυνατότητες θα αρχίσουμε πάλι να ανεβαίνουμε στα μάτια του λαού και των αγωνιστών. Θα νιώθουμε μια ευφορία και όχι σύγχυση, θα νιώθουμε πως ξέρουμε ποιοι είμαστε, πως ένας σύντροφος έχει τις τάδε γνώσεις και τις τάδε δυσκολίες κ.λπ., θα νιώθουμε ένα, και, σε συνδυασμό με την υπάρχουσα γενικά επαναστατική γραμμή, θα εμβαθύνουμε, θα διορθώνουμε, θα την επικοινωνούμε καλύτερα και θα κερδίζουμε νέους συντρόφους που θα χρειαστεί και αυτούς να γνωρίσουμε όσο πιο ουσιαστικά γίνεται.
Πιστεύω πως η εμβάθυνση της πολιτικής μας γίνεται μέσα από τη συγγραφή βιβλίων, π.χ. Η κρίση, 200+1 χρόνια κ.λπ. Δεν χρειάζεται απαραίτητα να τυπωθούν (λόγω οικονομικού ζητήματος) αλλά το να είναι ένας σύντροφος ή πυρήνας για την συγγραφή του ενός βιβλίου θα έχει πολλαπλασιαστική επιρροή στην εμβάθυνση της γραμμής. Τώρα το δύσκολο έργο να διαβαστούν και τα 500+ βιβλία, να αφομοιωθούν τα συμπεράσματα και τα δεδομένα είναι ένα ζήτημα που θα πάρει χρόνο και θα ενισχύεται από την καθοριστική συμμετοχή σε όλες τις προσπάθειες για κεντρική αναμέτρηση με τις εκάστοτε αιχμές της επίθεσης.
Όσο περισσότερο μιλάμε μεταξύ μας με ψυχραιμία μπορούμε να καταλάβουμε και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει ο καθένας και μπορούμε να γίνουμε καταλύτης στον τρόπο που αντιδρά κανείς στις απαιτήσεις της ταξικής πάλης.
Συνοπτικά,
Α) Να μάθουμε ποιοι είμαστε, όλοι να ξέρουν για όλους τις δυσκολίες, αδιέξοδα, δυνάμεις.
Β) Να δημιουργήσουμε μηχανισμούς εμβάθυνσης της γραμμής πυρηνοκεντρικά και σε συνεννόηση, ώστε να μην επωμίζονται το βάρος πυρήνες μεγαλουπόλεων και να μην αδρανοποιείται η επαρχία.
Γ) Να βρούμε τρόπους αντιμετώπισης στις δυσκολίες της παρέμβασης και συμμετοχής στους λαϊκούς αγώνες, με επίκεντρο την απαγκίστρωση από ρεφορμισμό και σύστημα.
Έχουμε κάτι που απουσιάζει από την υπόλοιπη Αριστερά, ας το προστατέψουμε δυναμώνοντας τις σχέσεις μας, ώστε να δυναμώσει η ταξική μας παρέμβαση και να μπει στο κίνημα το:
ΠΑΛΑΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΠΑΛΗΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΧΤΙΣΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΟΛΑΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ, ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΝΤΟΠΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΤΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΟΛΑΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
Κακαράντζα Αθανασία
Οργάνωση Καρδίτσας
