Η παρόξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών που προετοιμάζουν τον επόμενο πόλεμο, η άγρια καπιταλιστική επίθεση σε όσα δικαιώματα είχαν κατακτήσει με την πάλη τους οι εργαζόμενοι και οι λαϊκές μάζες, οι εργατικοί αγώνες, οι αντιπολεμικές κινητοποιήσεις, τα λαϊκά ξεσπάσματα στη χώρα μας και σ’ όλο τον πλανήτη μας αναδεικνύουν μια πραγματικότητα που συνεχώς μεταβάλλεται.
Μια μεταβλητότητα που όμως εδράζεται και εξελίσσεται πάνω σε μια σταθερά. Τις παραγωγικές σχέσεις του καπιταλιστικού συστήματος, που μένουν αμετάβλητες. Είναι οι σχέσεις που γενούν και αναπαράγουν τη σημερινή κρίση του καπιταλιστικού ιμπεριαλιστικού συστήματος. Κρίση δομική και αθεράπευτη, αφού το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να αναπαράξει τον εαυτό του σε «περίοδο ειρήνης». Είναι αυτές οι παραγωγικές σχέσεις που γενούν και τον νεκροθάφτη του συστήματος, την εργατική τάξη. Η αντικειμενική δυνατότητα της ύπαρξης εργατικού, επαναστατικού, κομμουνιστικού κινήματος (ΕΕΚΚ) στην εποχή μας δεν έχει αναιρεθεί. Αυτή η σταθερά, «συγκαλύπτεται» σήμερα από την παλινόρθωση και την ήττα του ΕΕΚΚ. Κυριαρχεί ο αρνητικός συσχετισμός σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαών που εκφράζεται σε όλα τα επίπεδα. Στο πολιτικό (κυριαρχία των αστικών δυνάμεων, διάλυση του ΕΕΚΚ), οργανωτικό (διάλυση και αποσυγκρότηση των οργάνων πάλης της εργατικής τάξης και του λαού), ιδεολογικό (μη εμπιστοσύνη στη μαζική πάλη, «ανίκητο» το καπιταλιστικό σύστημα, αντικομμουνιστική προπαγάνδα κ.λπ.).
Αυτός ο αρνητικός συσχετισμός, που εδράζεται στην παλινόρθωση και τη διάλυση του ΕΕΚΚ, δεν μπορεί να αναιρέσει ότι η ταξική πάλη γεννά και την αντίστροφή πορεία (διαδικασία ανασυγκρότησης της εργατικής τάξης σαν τάξη για τον εαυτό της). Η ΜΠΠΕ άνοιξε έναν δρόμο ανίχνευσης απαντήσεων, θεωρητικών και πρακτικών, όπως και το μ-λ κίνημα. Εξ’ άλλου το «κλείσιμο ενός κύκλου» δεν σημαίνει ότι υπάρχουν στεγανά σ’ όλη αυτή την πορεία. Υπάρχει μια βασική προϋπόθεση: η ύπαρξη οργάνωσης με κομμουνιστικά χαρακτηριστικά που θα παρεμβαίνει με όρους σύνδεσης με την ταξική πάλη .
Το ΚΚΕ(μ-λ), που βγήκε μέσα απ’ την πάλη ενάντια στην παλινόρθωση και τις επιπτώσεις της στο επαναστατικό κίνημα, σήμερα, με πιο βαθιά επίγνωση του συσχετισμού, καλείται να συμβάλει σ’ αυτήν την κατεύθυνση.
Α) Με την πιο οργανωμένη και επίμονη προώθηση των ως τώρα συμπερασμάτων για την παλινόρθωση, των θέσεων και απόψεων της οργάνωσης. Αυτή η σε πιο ανεβασμένο επίπεδο, οργανωμένη παρέμβαση στην ταξική πάλη, η σύνδεση με την εργατική τάξη και τις λαϊκές μάζες, που μας λείπει, θα δώσει γνώση και νέα δεδομένα για επεξεργασία στα πλαίσια πάντα της οργάνωσης. Μια κομμουνιστική οργάνωση που, με την πολιτική λειτουργία της και μέσα από τη λειτουργία της και την οργανωμένη δράση της, δοκιμάζει τις απόψεις της και επιδιώκει να απαντάει στα ζητούμενα των κενών της θεωρίας, έχοντας «κατά νου» ένα όριο. Η επόμενη έφοδος στον ουρανό θα ξεδιπλώσει νέα δεδομένα και ζητούμενα προς απάντηση. Οι όποιες επιτροπές ή ομάδες επεξεργασίας αποτελούν βοηθητικά εργαλεία και τα συμπεράσματά τους να γίνονται αποφάσεις της οργάνωσης μέσα από τις διαδικασίες της οργάνωσης.
Β) Με τους στόχους και τις κατευθύνσεις μας που θα στοχεύουν:
1) Στην ανάδειξη της αντιδραστικής φύσης του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος.. Δεν διορθώνεται, δεν εξανθρωπίζεται. Το λεγόμενο «κοινωνικό κράτος», που πάνω του πάτησαν οι ρεφορμιστικές δυνάμεις για να δικαιολογήσουν τον «ειρηνικό δρόμο της αλλαγής», ήταν κατακτήσεις της πάλης των εργαζομένων και αποτέλεσμα της επίδρασης της προσπάθειας οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Κατακτήσεις όπως η τυπικά δωρεάν περίθαλψη και τυπικά δωρεάν δημόσια εκπαίδευση, το δικαίωμα στη σύνταξη ή οικονομικές παροχές όπως επίδομα ανεργίας, μητρότητας κ.λπ. προβάλλονται από το σύστημα σαν «παροχές που αποδεικνύουν την «ίση αντιμετώπιση των πολιτών». Δεν μπορεί να υπάρξει ισότητα ανάμεσα στις τάξεις ή σε άτομα μιας κοινωνικής ομάδας που ανήκουν σε διαφορετική τάξη στην καπιταλιστική κοινωνία. Ακόμα και όταν έχουν ίδια κάποια δικαιώματα, δεν έχει κατακτηθεί καμιά ισότητα. Η κατάκτηση της ισότητας προϋποθέτει ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
2) Στην όξυνση της ταξικής πάλης προς όφελος των λαϊκών και εργατικών μαζών. Αυτό καθορίζεται από τα αιτήματα και της μορφές πάλης. Όχι συνδιαλλαγή. Δεν μας ενδιαφέρει το πόσο «αντέχει» η οικονομία τους. Δεν υπολογίζουμε πόσοι φοιτητές χωράνε στα Πανεπιστήμια ή «πόσους επιστήμονες χρειάζεται η χώρα».
3) Τη σύνδεση των αιτημάτων με την αναγκαία προοπτική και δυνατότητα ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος.
Είναι σημαντικό να θέτουμε το πρόσκαιρο των κατακτήσεων στα πλαίσια του καπιταλισμού, με βάση τον ταξικό και πολιτικό συσχετισμό. Η νομική «κατοχύρωση» δεν διασφαλίζει κανένα δικαίωμα. Αναγκαία η διάκριση σε αιτήματα πάλης και στόχους προπαγανδιστικούς.
4) Στην ανάδειξη της δύναμης της οργανωμένης μαζικής λαϊκής πάλης, μέσα από την έμπρακτη συμβολή μας στους αγώνες. Οι απεργίες, οι αγώνες είναι γέννημα της ανάγκης των εργαζομένων, του λαού, της νεολαίας προκειμένου να αποκρούσουν αντιλαϊκά μέτρα ή να κατακτήσουν δικαιώματα. Τα «δίνουμε όλα» σε έναν αγώνα σημαίνει συμβολή πολιτική, ιδεολογική, οργανωτική στην κατεύθυνση της νίκης και για το ανέβασμα της πολιτικής συνείδησης των μαζών. Είναι πολιτική θέση που μας διαχωρίζει από την αναρχία «εμείς θα πολεμάμε και ας μην νικήσουμε ποτέ» και από τον ρεφορμισμό που χρησιμοποιεί τις απεργίες και τους αγώνες σαν εργαλείο εκλογικής καταγραφής.
Ο απολογισμός ενός αγώνα γίνεται για να συμβάλλουμε πιο αποτελεσματικά στον επόμενο, και προϋποθέτει να έχουμε «μετρήσιμους στόχους» όταν παρεμβαίνουμε. Αυτός ο απολογισμός θα γίνεται όλο και πιο ουσιαστικός, όσο συνδεόμαστε με τον λαό και δοκιμάζουμε την άποψη μας, τις θέσεις μας στην ταξική πάλη.
Με αυτή την έννοια χρειάζεται να δούμε το πώς εκφράζονται κάποιες από τις κατευθύνσεις μας:
ΙΣΗ-ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. Δημιουργεί σύγχυση ως προς το αποτέλεσμα του αγώνα. Πότε μπορούμε να πούμε ότι έχουμε ΙΣΗ περίθαλψη στον καπιταλισμό; Ιδιαίτερα σήμερα, που το καπιταλιστικό σύστημα αυτοπροβάλλεται σαν υπερασπιστής της «ισότητας και των δικαιωμάτων», εμείς πρέπει να αποκαλύπτουμε τη φύση του.
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙ Α ΟΛΟ ΤΟΝ ΛΑΟ. Είναι ασαφές ως προς τον ρόλο της εκπαίδευσης και τι αντιπαλεύουμε. Κατά τη γνώμη μου να είμαστε πιο συγκεκριμένοι: Παλεύουμε ενάντια στους τυπικούς και ταξικούς φραγμούς στην Εκπαίδευση και να είναι δωρεάν η Δημόσια Εκπαίδευση. Δεν υπερασπιζόμαστε τη Δημόσια Εκπαίδευση.
Τα παραπάνω συνδέονται και με τη γενική διακήρυξη των εισηγητικών κειμένων «Η διαδικασία συγκρότησης της εργατικής τάξης ως πρωτοπόρου κοινωνικού τμήματος προς την επαναστατική προοπτική πρέπει να απαντάει και στο ζήτημα των συμμαχιών της με τα υπόλοιπα τμήματα». Θέση που μπορεί να κριθεί μόνο όταν γίνει συγκεκριμένη ως προς τις ιεραρχήσεις στο σήμερα, τα σημερινά αιτήματα και στόχους πάλης που τίθενται από μια κομμουνιστική οργάνωση. Π.χ το ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ μπορεί να ενώσει πλατιά κομμάτια λαού, όπως και η πάλη ενάντια στην εξάρτηση. Οι αγώνες όμως της εργατικής τάξης και των εργαζομένων υπάρχουν περιπτώσεις στην παρούσα φάση κι όχι μόνο να βρεθούν αντιμέτωπες με άλλα στρώματα, όπως οι εργάτες γης ή οι ναυτεργάτες με φτωχομεσαίους αγρότες, οι υπάλληλοι με τους μικρομαγαζάτορες, οι εκπαιδευτικοί που απεργούν στη διάρκεια των Πανελληνίων εξετάσεων. Αυτά τα ζητήματα που έχουν σχέση και με την οικοδόμηση του Μετώπου αντίστασης και διεκδίκησης είναι ζητήματα που δεν απαντιούνται κύρια θεωρητικά ή με την προπαγάνδα. Επειδή σωστά δεν έχουμε τη θέση του ΚΚΕ για την κοινωνική συμμαχία, χρειάζεται οι αποφάσεις μας να είναι και συγκεκριμένες στο σήμερα.
Στη φάση που βρισκόμαστε το κύριο είναι οι εργαζόμενοι, η εργατική τάξη να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στη συλλογική πάλη και να παλέψουν για τα δικαιώματά τους στη δουλειά και τη ζωή, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τον πόλεμο. Αυτή η εμπιστοσύνη είναι η έμπρακτη απόρριψη της λεγόμενης παντοδυναμίας του συστήματος. Μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία ανάπτυξης της πάλης θα δοκιμαστούν, θα επιβεβαιωθούν ή θα απορριφθούν αιτήματα και στόχοι που θα έχουν τεθεί. Καθοριστικός παράγοντας η παρέμβαση κομμουνιστική οργάνωσης, που μέσα από αυτή τη σχέση θα συγκροτείται παραπέρα και αυτή σε όλα επίπεδα.
Σ’ αυτήν την κατεύθυνση το ΚΚΕ(μ-λ) χρειάζεται να συμβάλει με συγκεκριμένες αποφάσεις κατευθύνσεων, στόχων και οργανωμένης παρέμβασης· με αναβαθμισμένη πολιτική λειτουργία, που σημαίνει αλληλοτροφοδότηση ανάμεσα στην καθοδήγηση και τα μέλη και απολογισμό για κάθε ζήτημα και μετά από κάθε αγώνα.
Γεωργία Θάνου
Οργάνωση Χανίων
