Αθήνα: Σάββατο 8 Μάρτη 2025, 1:00 μμ, Σταδίου και Χρ. Λαδά
Θεσσαλονίκη: Σάββατο 8 Μάρτη, 12:00, Άγ. Βενιζέλου
8 Μάρτη 1857: 168 χρόνια μετά την αιματοβαμμένη διαμαρτυρία των εργατριών στην κλωστοϋφαντουργία της Νέας Υόρκης ενάντια στις άθλιες συνθήκες εργασίας και για καλύτερο μεροκάματο, το καπιταλιστικό σύστημα εκμετάλλευσης –που έχει περάσει στο τελευταίο του στάδιο, το ιμπεριαλιστικό– γίνεται ακόμα πιο άδικο και σκληρό. Μας δολοφονεί στις ράγες των τραίνων, μας καίει, μας πνίγει, διαλύει τα δικαιώματά μας σε δωρεάν περίθαλψη και σπουδές, τρομοκρατεί και απειλεί τους λαούς με πυρηνικό όλεθρο.
Οι γυναίκες του λαού, οι εργαζόμενες, οι άνεργες, οι μετανάστριες, δέχονται πρώτες την ανελέητη επίθεση του συστήματος, τις άθλιες συνθήκες εργασίας, την εργοδοτική αυθαιρεσία, την ανεργία. Βιώνουν –κάθε μέρα πιο έντονα– διπλή καταπίεση: στο σπίτι, στην εργασία και σε κάθε δράση και πτυχή της ζωής τους. Βαθαίνει η ανισοτιμία και η εκμετάλλευσή τους. Αυτό το σύστημα –που αποδεικνύει καθημερινά την απάνθρωπη φύση του, που σπέρνει την εξαθλίωση και τη φτώχεια– σαπίζει και προσπαθεί να συμπαρασύρει στον θάνατό του τις ανθρώπινες σχέσεις. Βγάζει στον αφρό αντιδραστικές, ακροδεξιές και σκοταδιστικές φωνές. Σε αυτό το απάνθρωπο και βάρβαρο περιβάλλον που δημιουργεί, αναπτύσσονται έντονα φαινόμενα βίας, με πρώτο θύμα τη γυναίκα. Η σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο δουλειάς, οι βιασμοί, η κακοποίηση, οι δολοφονίες και η ενδοοικογενειακή βία αυξάνονται όσο αυξάνεται η καταπίεση και κατακρήμνιση των λαϊκών κατακτήσεων. Σήμερα, ανοίγει τη συζήτηση για την απαγόρευση των αμβλώσεων, την ίδια ώρα που νομιμοποιεί την απόλυση εγκύων. Δεν διστάζει να επιτεθεί στις γυναίκες που έχασαν τα παιδιά τους στα Τέμπη. Η υποκρισία και ο κυνισμός περισσεύουν.
Όσο κι αν προσπαθεί αυτό το σύστημα να μετατρέψει αυτήν την ημέρα μνήμης και αγώνα σε φιέστα, να την βάψει «ροζ» και «πολύχρωμη», με εκπτώσεις στα διάφορα «γυναικεία προϊόντα» και εκδηλώσεις «αφιερωμένες στη γυναίκα» στη Βουλή και στα διάφορα μουσεία και ιδρύματα των μεγαλοαστών, δεν μπορεί να αφαιρέσει από την 8η Μάρτη την ιστορική της καταγωγή. Προωθεί απόψεις που αθωώνουν το σύστημα με τις ποικίλες θεωρίες του, που αναγάγουν ως κύριο εχθρό της γυναίκας το άλλο φύλο, αλλά η ταξική φύση του γυναικείου ζητήματος κραυγάζει. Η απόσταση ανάμεσα στη γυναίκα του λαού και την αστή συνεχώς αυξάνεται.
Τιμούμε την 8η Μάρτη ως μέρα αγώνα! Η γυναίκα που πήρε μέρος στις συγκλονιστικές συγκεντρώσεις στις 28 Φλεβάρη για να καταγγείλει το έγκλημα στα Τέμπη, πρέπει να οργανωθεί και παραμείνει στον δρόμο του αγώνα. Οι γυναίκες που έχασαν τα παιδιά τους από την δολοφονική πολιτική του συστήματος, οι γυναίκες που πέφτουν θύματα ενδοοικογενειακής βίας, οι γυναίκες που παλεύουν για το μεροκάματο με άνισους όρους, οι γυναίκες της Παλαιστίνης που αγωνίζονται για ζωή και λευτεριά, η γυναίκα της Ουκρανίας που είναι βυθισμένη στα δεινά του πολέμου, αλλά και κάθε γυναίκα του λαού που δίνει καθημερινά τη μάχη της ζωής, είναι κομμάτι του λαού που υποφέρει από το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό. Μόνο μέσα από τη συλλογική πάλη μπορούν οι γυναίκες να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και την ανατροπή της πολιτικής που διαλύει τις ζωές μας! Απέναντι στην αντεργατική-αντιλαϊκή επίθεση, απέναντι στους πολεμικούς σχεδιασμούς, αγωνιζόμαστε στα πλαίσια του εργατικού-λαϊκού κινήματος για τη χειραφέτηση των γυναικών.
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ:
