«Αισθητικός φασισμός» είναι για τον Άρη Πορτοσάλτε η δράση του ΚΚΕ(μ-λ)! Ο λόγος; Ότι έγραψε συνθήματα αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό! Έναν λαό που σφάζεται, σε μια καθημερινή γενοκτονία, από τους φίλους του, του κράτους – τρομοκράτη του Ισραήλ και τα «μεγάλα αφεντικά» των ΗΠΑ. Βλέπετε, όλοι αυτοί δεν χαρακτηρίζονται από κανέναν φασισμό… Ας ρέει το αίμα των λαών, το σύνθημα στον τοίχο είναι «ο φασισμός»… Όχι, δεν τον έπιασε ο πόνος για τους τοίχους. Το «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» τον ενόχλησε!
Ορμώμενος από τον κοσμήτορα της Νομικής ΑΠΘ, που ξεκίνησε το τροπάριο ενάντια στην αφισοκόλληση στα Πανεπιστήμια, είπε να συνεχίσει τη λάσπη και τη συκοφάντηση των λαϊκών και νεολαιίστικων αγώνων.
Τέτοιοι δηλωμένοι υπερασπιστές του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης και της κυβερνητικής πολιτικής που το υπηρετεί, προφανώς στέκονται απέναντι στις εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων, στις κινητοποιήσεις που έχουν ξεσπάσει για την Παλαιστίνη, σε μια σειρά χώρες του κόσμου. Στέκονται απέναντι στις διαδηλώσεις αλληλεγγύης, σε μια σειρά πόλεις στη χώρα μας. Στέκονται απέναντι στους μαζικούς αγώνες της νεολαίας ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και στους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση. Βεβαίως και στέκονται μονίμως «απέναντι» στους εργάτες, στους εργαζόμενους, στο φτωχό λαό, στους φοιτητές, στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Γι' αυτό και σκυλιάζουν απέναντι στη συνθηματογράφηση, στην αφισοκόλληση, στο μοίρασμα προκήρυξης, στις αναρτήσεις στο διαδίκτυο που θεωρούν επικίνδυνες, στις διαδηλώσεις, στις απεργίες, απέναντι σε όλες τις εκφράσεις και τα μέσα της λαϊκής πάλης.
Θέλουν όλοι αυτοί, σαν τον Πορτοσάλτε, να υπηρετήσουν την ιδεολογική επίθεση ενάντια στη λαϊκή πάλη, στην Αριστερά, στους αγώνες των εργαζομένων και της νεολαίας. Να υπηρετήσουν τους «ρεμπεσκέδες» της άρχουσας τάξης, που πίνουν καθημερινά το αίμα των ανθρώπων του μόχθου, μαζί με τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά.
Θέλουν να κατασυκοφαντηθεί ο μόνος δρόμος που μπορεί να δώσει διέξοδο στα λαϊκά προβλήματα, που τα γεννά, καθημερινά η ακρίβεια, η εκμετάλλευση, οι αντεργατικοί νόμοι, η εξάρτηση της χώρας στα ξένα αφεντικά, η παράδοσή της ως ορμητήριο πολέμου. Αυτός του ανειρήνευτου αγώνα ενάντια στην πολιτική του συστήματος.
Την απάντηση τους την έχουν, ήδη, δώσει οι αγώνες για το δικαίωμα στη δουλειά και στην ίδια τη ζωή, για δημοκρατικές ελευθερίες. Οι κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό και ενάντια στην εμπλοκή της χώρας σε άδικους πολέμους, στις πολεμικές προετοιμασίες και δράσεις των ισχυρών της γης. Και θα συνεχίσουν να τους δίνουν τέτοιες – και πολύ περισσότερες - απαντήσεις!
