Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλοι και φίλες.
Η νεολαία, ως αναπόσπαστο κομμάτι του λαού μας, βιώνει και αυτή τη λυσσαλέα επίθεση που προκύπτει από την κρίση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος. Το σύστημα -στρατηγικά και οργανωμένα- προσπαθεί να την τσακίσει από τη μικρότερη δυνατή ηλικία. Ξέρει πολύ καλά ότι όσο πιο νωρίς ξεκινήσει το τσάκισμα των δικαιωμάτων της, με τόσο καλύτερους όρους θα μπορέσει να την ξεζουμίσει αργότερα στον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα που έχει διαμορφώσει. Χτυπάει λοιπόν τα δικαιώματά της σε σπουδές, δουλειά, ελευθερίες. Το δικαίωμά της στη ζωή.
Έχει διαμορφώσει ένα σχολείο ακόμα πιο ταξικό και αφιλόξενο για τα παιδιά από τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Ένα σχολείο εξεταστικό κάτεργο, με Τράπεζα Θεμάτων και πολλαπλούς ταξικούς φραγμούς. Ένα σχολείο στο οποίο, για να μπορέσουν να ανταποκριθούν οι μαθητές, οι γονείς τους θα πρέπει να βάλουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη. Ένα σχολείο στο οποίο για όσους δεν τα καταφέρνουν περιμένει η μαθητεία, δηλαδή η παιδική απλήρωτη εργασία. Ένα σχολείο που στα δύο χρόνια πανδημίας λειτούργησε με τηλεκπαίδευση και δημιούργησε τεράστια προβλήματα σε μαθητές και εκπαιδευτικούς. Που με ταξικά κριτήρια απέκλεισε από την εκπαιδευτική διαδικασία αυτούς που δεν είχαν τα μέσα. Που απέκλεισε τα παιδιά των φτωχών οικογενειών. Που έκανε την εκπαιδευτική διαδικασία ατομική υπόθεση. Για να μην καταλαβαίνουν οι μαθητές ότι απέναντι στην επίθεση είχαν συμμάχους τους συμμαθητές τους και τους εκπαιδευτικούς. Που χρησιμοποίησαν την τηλεκπαίδευση ακόμα και με απεργοσπαστικό τρόπο για να σπάσουν καταλήψεις και να καταστείλουν μαθητές και να τους σύρουν στα δικαστήρια.
Έκανε την πρόσβαση στο πανεπιστήμιο ακόμα δυσκολότερη. Έκοψε με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής δεκάδες χιλιάδες μαθητές από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτοί που κατάφεραν να περάσουν τον ταξικό κόφτη ήρθαν αντιμέτωποι με μια εντατικοποιημένη καθημερινότητα. Με υποχρεωτικές εργασίες, τεστάκια και αλυσίδες μαθημάτων. Απαιτήσεις στις οποίες δεν μπορούν να ανταποκριθούν τα παιδιά από τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που πρέπει να δουλέψουν παράλληλα με τις σπουδές τους. Αυτοί οι φοιτητές είναι οι πρώτοι που θα έρθουν αντιμέτωποι με τις διαγραφές. Όσοι καταφέρουν να περάσουν τα ολοένα και αυξανόμενα ταξικά εμπόδια, θα πάρουν ένα πτυχίο χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα. Ένα πτυχίο το οποίο δεν θα είναι ποτέ αρκετό. Αυτοί οι φοιτητές, για να γίνουν επαρκείς, θα πρέπει να κυνηγήσουν μεταπτυχιακά, διδακτορικά και πιστοποιήσεις και μόνο τότε θα μπορέσουν να διεκδικήσουν μια θέση στην αγορά ανεργίας.
Το σύστημα τσακίζει το δικαίωμα στη δουλειά. Ενώ μιλάει για ανάπτυξη και επενδύσεις, η νεολαία δουλεύει μαύρα και απλήρωτα. Δήθεν «για να μάθει τη δουλειά». Δουλεύει σε ντιλίβερι με βροχές και χιόνια. Σακατεύεται και σκοτώνεται. Στη «βαριά» τουριστική βιομηχανία με εξαντλητικά ωράρια, στοιβαγμένη σε σπίτια ερείπια και σε συνθήκες γαλέρας. Σε τηλεφωνικά κέντρα. Με ελάχιστα ή και καθόλου δικαιώματα. Χωρίς να της πληρώνουν υπερωρίες, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, χωρίς άδειες. Αυτοί είναι οι δήθεν «τεμπέληδες νέοι», οι οποίοι δήθεν «δεν θέλουν να δουλέψουν», οι οποίοι είναι άνεργοι επειδή δήθεν «δεν ξέρουν να συμπληρώνουν βιογραφικά».
Το σύστημα θέλει να διαμορφώσει μια γενιά η οποία δεν θα έχει ούτε τα στοιχειώδη. Γι’ αυτό προσπαθεί να ποινικοποιήσει τις αντιστάσεις και τους αγώνες της. Γι’ αυτό σέρνει στα δικαστήρια μαθητές και φοιτητές που αγωνίζονται. Προσπαθεί να καταργήσει τους φοιτητικούς συλλόγους. Προσπάθησε να βάλει την αστυνομία στα πανεπιστήμια. Έχει καταργήσει το λαϊκό άσυλο αγώνων. Θέλει να αφαιρέσει από τα χέρια της νεολαίας κάθε διαθέσιμο μέσο πάλης. Για να μην αντιδρά. Για να μην αντιστέκεται. Για να αποδέχεται το τσάκισμά της χωρίς να κουνιέται φύλλο.
Με αυτά και πολλά περισσότερα έρχεται αντιμέτωπη η νεολαία. Η οποία, αναζητώντας μια καλύτερη προοπτική, φεύγει στο εξωτερικό. Μαθαίνοντας και εκεί βέβαια, με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, ότι δεν υπάρχουν παράδεισοι για τους εργαζομένους.
Φορτώνουν λοιπόν στη νέα γενιά τις επιπτώσεις μιας κρίσης που αυτοί γέννησαν. Αυτήν καλούν να πληρώσει τα σπασμένα. Τη θέλουν υποταγμένη και άβουλη, μπροστά σε ένα σύστημα που θέλει να της τσακίσει κάθε δικαίωμα και κατάκτηση.
Βέβαια, αυτή η νεολαία τους χάλασε τα σχέδια. Ανέδειξε τις δυνατότητες και τη δυναμική της. Απέδειξε ότι δεν θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια μπροστά σε ένα σύστημα που δεν λογαριάζει την ίδια της τη ζωή. Αυτή η νεολαία βγήκε μαζικά στους δρόμους και διαδήλωσε.
Στις φοιτητικές διαδηλώσεις ενάντια στην κατάργηση του λαϊκού ασύλου αγώνων. Στις κινητοποιήσεις ενάντια στην απαγόρευση των διαδηλώσεων, ενάντια στους νόμους Κεραμέως, ενάντια στον νόμο Χατζηδάκη. Αμφισβήτησε τις χουντικού τύπου απαγορεύσεις στην καραντίνα. Δεν λύγισε μπροστά στην κρατική καταστολή και την τρομοκρατία. Έβαλε το στίγμα της στις κινητοποιήσεις των καλλιτεχνών και στην πάλη τους για επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα.
Κατήγγειλε με μεγαλειώδεις διαδηλώσεις το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη. Αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ήταν η αφορμή που κινητοποίησε πανελλαδικά εκατοντάδες χιλιάδες νεολαίας. Εκφράστηκε μια συνολικότερη αγανάκτηση απέναντι σε ένα βάρβαρο σύστημα. Όσο και αν το σύστημα προσπάθησε να προσωποποιήσει τις ευθύνες σε μηχανοδηγούς και υπουργούς, δεν έπεισε τον πλατύ κόσμο. Οι διαδηλώσεις αυτές δεν στοχοποίησαν μόνο την κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και κάθε προηγούμενη που στήριξε την πολιτική των μνημονίων και των ιδιωτικοποιήσεων.
Σε όλες αυτές τις διαδηλώσεις, η νεολαία ήρθε αντιμέτωπη με τα ΜΑΤ, τα χημικά και τα δακρυγόνα. Με την πολιτική της φασιστικοποίησης της δημόσιας και της πολιτικής ζωής. Την πολιτική που είναι αναγκαία για να κάμψει τις αντιστάσεις της. Που είναι αναγκαία για να τους τρομοκρατήσει, να τους απομακρύνει από τις διαδηλώσεις και τον δρόμο, για να τους εκτοπίσει στη γωνιά τους. Έτσι αντιμετωπίζουν τη νεολαία που παλεύει. Και στη χώρα μας και στη λεγόμενη πολιτισμένη Ευρώπη.
Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλοι και φίλες.
Αυτοί που συμφωνούν στα βασικά δεν έχουν να τάξουν τίποτα στον λαό και τη νεολαία. Αυτοί που βάφτιζαν τη νεολαία ανεύθυνη και επικίνδυνη ζητάνε τώρα την ψήφο της. Για να μπορέσουν να συνεχίσουν να τσακίζουν τη ζωή της.
Αυτοί που της ρήμαξαν τη ζωή τα τελευταία τέσσερα χρόνια προσπαθούν να εξαγοράσουν την ψήφο της με 150€. Οι προηγούμενοι της ζητάνε να κάνει λίγη υπομονή μέχρι να αλλάξει κυβέρνηση. Τίποτα όμως δεν έχει να περιμένει στην πραγματικότητα. Γιατί η επόμενη κυβέρνηση θα είναι ίδια και χειρότερη. Θα υπηρετεί τους ίδιους αφέντες, τα ίδια συμφέροντα.
Η νεολαία πρέπει να σταθεί στις δικές της δυνάμεις για να μπορέσει να ορθοποδήσει. Και δεν θα μπορέσει να ορθοποδήσει ψηφίζοντας μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια. Γιατί δεν υπάρχουν ψήφοι καταδίκης και τιμωρίας. Γιατί οι λογικές του μικρότερου κακού θα φέρουν τον επόμενο συνεχιστή της επίθεσης. Θα φέρουν παραπάνω τσάκισμα του λαού και της νεολαίας.
Δεν έχει να περιμένει τίποτα από το ρεφορμιστικό ΚΚΕ. Που σαμποτάριζε τις κινητοποιήσεις όταν δεν ήταν στα μέτρα του. Που πριμοδοτεί δεξιά αντανακλαστικά και την απολιτική στη νεολαία. Που μπορεί να έχει αυτοδυναμία σε φοιτητικούς συλλόγους και σωματεία, αλλά δεν κινητοποιεί κανέναν. Γιατί αντιμετωπίζει τα συλλογικά όργανα πάλης σαν σφραγίδες που θα στηρίξουν τις δράσεις του. Γιατί μπορεί να αρνείται τη συμμετοχή του σε κυβερνήσεις, αλλά δηλώνει έτοιμο να εφαρμόσει το σύγχρονο και επιστημονικά τεκμηριωμένο πρόγραμμά του και από κυβερνητικές θέσεις, όταν ο λαός θα το επιλέξει! Ούτε γίνεται όμως με τη ρεαλιστική ανυπακοή που υπόσχεται το ΜΕΡΑ25. Γιατί ρεαλιστική ανυπακοή σημαίνει υποταγή στο σύστημα και τους μηχανισμούς του.
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με οργάνωση, αντίσταση και αγώνα. Αυτό γίνεται μόνο με συλλογικές διαδικασίες, γενικές συνελεύσεις, απεργίες και διαδηλώσεις.
Αυτή την κατεύθυνση θέλει να υπηρετήσει το ΚΚΕ(μ-λ). Αυτή την κατεύθυνση προτάξαμε και θα προτάξουμε σε σχολεία, σχολές και χώρους δουλειάς την επόμενη μέρα. Ήμασταν οι πρώτοι που καταγγείλαμε την τηλεκπαίδευση σε σχολεία και σχολές. Παλέψαμε για να μη χαθούν τα τηλε-εξάμηνα στα πανεπιστήμια. Όταν όλοι οι υπόλοιποι αθώωναν την τηλεκπαίδευση. Όταν όλοι οι υπόλοιποι νομιμοποιούσαν τις τηλεεξετάσεις. Ήμασταν οι πρώτοι που πήραμε πρωτοβουλίες ενάντια στην Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής. Βάλαμε την κατεύθυνση της συνέχισης των αγώνων, ακόμα και μετά την ψήφιση των νόμων Κεραμέως και Χατζηδάκη. Δεν μπήκαμε στον γύψο στην καραντίνα. Καλέσαμε πλατιά τον λαό και τη νεολαία να πλαισιώσουν τις κινητοποιήσεις αυτές. Συμμετείχαμε σε κάθε μικρό ξέσπασμα του λαού μας, σε κάθε μεγάλη διαδήλωση. Θέλουμε να προτάξουμε στους νέους και τις νέες ότι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τους αυτοαποκαλούμενους σωτήρες. Ότι για να ζήσουμε πρέπει να αγωνιστούμε. Οικοδομώντας εστίες αντίστασης και διεκδίκησης στους μαζικούς χώρους της νεολαίας.
Καλούμε τη μαθητική, τη φοιτητική και την εργαζόμενη νεολαία στις 21 του Μάη να μην εγκλωβιστεί σε κάλπικα ψευτοδιλήμματα. Να μην επιλέξει με βάση το λεγόμενο μικρότερο κακό. Να μην υποταχθεί στις εκλογικές αυταπάτες που τη θέλουν έρμαιο της επίθεσης του συστήματος. Να μην πετάξει την ψήφο της στα συστημικά και τα ρεφορμιστικά κόμματα. Να μην χαραμίσει την οργή της σε ψεύτικες λύσεις. Καλούμε τη νεολαία να ψηφίσει και να ενισχύσει στις βουλευτικές εκλογές την κατεύθυνση της αντίστασης, της διεκδίκησης και της αναμέτρησης με αυτό το σύστημα. Να στηρίξει και να ψηφίσει ΚΚΕ(μ-λ).
Επειδή για να ζήσουμε πρέπει να αγωνιστούμε!
