Ο 17χρονος Ναέλ ήταν μαθητής τεχνικού λυκείου στο Παρίσι. Παράλληλα, δούλευε σαν ντελιβεράς με το ποδήλατό του για να υποστηρίξει την οικογένειά του. Ενώ οδηγούσε ένα αυτοκίνητο το μεσημέρι της Τρίτης, αστυνομικοί τον σταματούν για έλεγχο. Του φωνάζουν: «θα φας σφαίρα στο κεφάλι!». Λίγα δευτερόλεπτα μετά, τον πυροβολούν εξ επαφής. Η αρχική ανακοίνωση της αστυνομίας μιλά για «απόπειρα εμβολισμού με αυτοκίνητο». Για κακή τους τύχη, ένας περαστικός έχει τραβήξει βίντεο το συμβάν και το δημοσιεύει στα social media.
Από το βράδυ της Τρίτης, τα προάστια του Παρισιού φλέγονται! Εκατοντάδες χιλιάδες λαού, κυρίως μετανάστες, διαδηλώνουν, καταγγέλλοντας την κρατική δολοφονία. Στο δρόμο έχουν βγει μαζικά και στην υπόλοιπη χώρα, με τη νεολαία να δίνει τον τόνο των κινητοποιήσεων. Η κυβέρνηση Μακρόν έβγαλε και πάλι στο δρόμο ειδικές δυνάμεις καταστολής, λίγους μήνες μετά τις μαζικές απεργίες ενάντια στο νόμο για το ασφαλιστικό. Οι συλλήψεις είναι εκατοντάδες καθημερινά και στους δρόμους γίνονται σκληρές συγκρούσεις. Τα ΜΜΕ προσπαθούν να στρέψουν τους ντόπιους απέναντι στους μετανάστες, ώστε να μη συναντηθούν τα «προάστια» με το εργατικό κίνημα.
Η δολοφονία του Ναχέλ δεν είναι σε καμία περίπτωση μεμονωμένο γεγονός. Τις τελευταίες δεκαετίες τα περιστατικά αυτά επαναλαμβάνονται, με την αλληλουχία των γεγονότων να είναι σχεδόν πανομοιότυπη. Η αστυνομία δολοφονεί νέους μετανάστες, λέει ψέματα και στη συνέχεια εξαπολύει μεγάλη καταστολή σε βάρος των εξεγερμένων.
Η καταστολή και οι δολοφονίες δεν είναι αποτέλεσμα αστυνομικής «αυθαιρεσίας». Οι αστυνομικοί εκπαιδεύονται, εξοπλίζονται και καθοδηγούνται ιδεολογικά από έναν ολόκληρο κρατικό μηχανισμό, από ένα ολόκληρο σύστημα. Ακόμα και όταν σκοτώνουν αθώους έφηβους, πέφτουν στα μαλακά ή αθωώνονται εντελώς. Έτσι, τα δικαστήρια και οι κυβερνήσεις δίνουν το πράσινο φως για τη συνέχιση της ίδιας δολοφονικής δράσης. Οι απόψεις που ζητούν «εκδημοκρατισμό», «επανεκπαίδευση» ή «μείωση χρηματοδότησης» για τις δυνάμεις καταστολής συσκοτίζουν την αιτία του προβλήματος.
Τα ίδια γίνονται και στη χώρα μας. Γρηγορόπουλος, Καλτεζάς, Σαμπάνης Φραγκούλης είναι μερικά μόνο από τα θύματα της κρατικής βίας. Στη θέση τους θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς.
Η νίκη της Νέας Δημοκρατίας ως αποτέλεσμα της στήριξης από την αστική τάξη, η άνοδος των ακροδεξιών και φασιστικών κομμάτων δείχνουν ποια θα είναι η επόμενη μέρα των εκλογών. Ο «κυρίαρχος λαός» θα ξαναγίνει «εχθρός λαός». Η επίθεση στα δικαιώματά μας θα ενταθεί και θα δικαιολογείται με το μανδύα της δημοκρατικότητας. Η τρομοκρατία, οι διώξεις αγωνιστών, η καταστολή, οι δολοφονίες προσφύγων και μεταναστών θα συνεχιστούν. Η μαζική οργανωμένη λαϊκή αντίσταση είναι η μόνη πραγματική αντιπολίτευση απέναντι στην εγκληματική πολιτική του συστήματος.
Το μέλλον που μας τάζει αυτό το σύστημα είναι μαύρο. Η νεολαία να βγει ξανά στο δρόμο του αγώνα για να γίνουν τα σκοτάδια φως!
Αλληλεγγύη στη γαλλική νεολαία!
Κάτω η κρατική τρομοκρατία!
Αγώνας για ζωή με δικαιώματα!
