Με οργανωτική αντιπαράθεση με κράνη και καδρόνια επέλεξαν οι οργανώσεις των ΕΑΑΚ να λύσουν τις διαφορές τους την πρώτη μέρα του τριήμερου εορτασμού του Πολυτεχνείου. Το ξύλο, οι προπηλακισμοί και η ανούσια οργανωτική σύγκρουση ανάμεσα σε ΑΡΑΣ και ΑΡΙΣ, μέσα στον ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου για το χώρο του καθενός, είναι άλλο ένα επεισόδιο στο μακρόχρονο σήριαλ βίας και τραμπουκισμών των δυνάμεων των ΕΑΑΚ (όλων των δυνάμεων, χωρίς εξαίρεση). Αντιπαράθεση κενή και ανούσια, χωρίς κανένα ουσιαστικό περιεχόμενο. Αντιπαράθεση του πολιτικού τίποτα που μόνο σκοπό έχει να ντοπάρει ένα δυναμικό στη βάση της οργανωτικής σύγκρουσης, για να κρύψει την πολιτική συρσίματος πίσω από αστικά και ρεφορμιστικά κόμματα (ΜΕΡΑ25 και ΚΚΕ) όπως έχουν επιλέξει αυτές οι δυνάμεις να κάνουν.
Είναι το λιγότερο ντροπή να αναπαράγονται με τον χειρότερο τρόπο (και ιδιαίτερα 50 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου) πρακτικές και λογικές που δεν έχουν καμία σχέση με το αριστερό, επαναστατικό και κομμουνιστικό κίνημα. Ξέρουμε πολύ καλά πως η πολιτική κουλτούρα αυτών των χώρων διαπαιδαγωγεί το δυναμικό τους με το προφίλ νεολαίων που, όσο πιο πολύ επιβάλλονται με τη βία και με τα αστικά πρότυπα που πλασάρει το σύστημα, τόσο πιο αριστεροί και αγωνιστές (τρομάρα τους!) θεωρούνται. Η αλήθεια είναι όμως ότι αυτές οι λογικές ήταν και είναι ξένες στο αριστερό κίνημα. Όχι γιατί η αριστερά διακατέχεται από πασιφισμό, αλλά γιατί κατά κύριο λόγο πολιτικοποιεί και επιχειρηματολογεί τις διαφωνίες, επιδιώκει τη διαπάλη και το ξεκαθάρισμα των πολιτικών γραμμών μέσα στο κίνημα και βρίσκει δικαίωση στη γραμμή της μόνο όταν αυτή αγκαλιάζεται περισσότερο από τη νεολαία και τον λαό. Προσπαθούν να κρύψουν αυτές οι δυνάμεις τη χρόνια δεξιά τους μετατόπιση και το σοκ και τον κλονισμό που τους προκάλεσε η εκλογή ΣΥΡΙΖΑ πριν από αρκετά χρόνια, όταν και είδαν τη μεγάλη ευκαιρία της “αριστερής” κυβέρνησης να υλοποιείται χωρίς αυτούς. Αυτό είναι το “ενιαίο κεκτημένο των ΕΑΑΚ” και του μεταβατικού προγράμματος που έχουν υιοθετήσει χρόνια τώρα. Η κενού πολιτικού περιεχομένου αντιπαράθεση και η προσπάθεια ηγεμονισμού σε ένα σχήμα το οποίο υπάρχει μόνο για να καταγράφεται εκλογικά. Οι αγωνιστές του αριστερού κινήματος, οι δυνάμεις και οι παρατάξεις της επαναστατικής Αριστεράς, πρέπει να γυρίσουν την πλάτη σε αυτές τις πρακτικές. Κανένα χώρο δεν έχουν στο αριστερό επαναστατικό κίνημα οι τραμπουκισμοί και οι εικόνες που είδαμε μέσα στο Πολυτεχνείο. Αντίθετα, είναι φτηνή αντιγραφή της πολιτικής αντίληψης που κληροδότησε το ρεφορμιστικό ΚΚΕ όταν έχασε την επαναστατική του κατεύθυνση, για να αντιπαρατεθεί σε όποιον έκανε πολιτική κριτική.
Όσο μας αφορά δεν θα μπούμε σε καμία διαδικασία να βρούμε δίκιο ή άδικο σε αυτήν την αντιπαράθεση, γιατί υπάρχει και εξελίσσεται -χρόνια τώρα- με τον ίδιο τρόπο: με ανοιγμένα κεφάλια και σπασμένα χέρια, με μαφιόζικα ραντεβού σε σχολές και χώρους όπου θα έπρεπε να κυριαρχεί η πολιτική και η διαπάλη απόψεων. Είναι αντιπαράθεση εκφυλιστική, πέρα και έξω από κάθε αριστερή αντίληψη, και δεν έχει να προσφέρει τίποτα στο φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα. Καταγγέλλουμε τα σκηνικά βίας και καλούμε τη νεολαία να γυρίσει την πλάτη σε αυτές τις δυνάμεις και σε αυτές τις λογικές.
