Θα ήθελα να δημοσιοποιήσω κάποιες σκέψεις μου σχετικά με τις δημοσιευθείσες Θέσεις της 10ης Συνδιάσκεψης του ΚΚΕ(μ-λ). Θα συμφωνούσα σε γενικές γραμμές -ή και απόλυτα θα μπορούσα να πω- με τις Θέσεις της Οργάνωσης, αν δεν είχε μεσολαβήσει ένα γεγονός παγκόσμιας σημασίας, τα αποτελέσματα του οποίου επιδρούν και διαμορφώνουν, ακόμα και σήμερα, όσους αναφέρονται στην κομμουνιστική αριστερά. Το γεγονός αυτό δεν είναι άλλο από την παλινόρθωση του καπιταλισμού σε ΟΛΕΣ ανεξαιρέτως τις χώρες που κατόρθωσαν να αποδείξουν σε όλους τους λαούς του κόσμου ότι η κατάκτηση της εξουσίας απ' αυτούς, με καθοδήγηση τα πρωτοπόρα και συνειδητοποιημένα τμήματα της εργατικής τάξης, δεν είναι ουτοπία αλλά μπορεί να πραγματοποιηθεί αποκλειστικά και ΜΟΝΟ με επαναστατικό τρόπο.
Τι προκύπτει από το παραπάνω γεγονός; Ότι, πράγματι, η λαϊκή εξουσία μπορεί να κατακτηθεί μόνο με επανάσταση. Αυτής της προσπάθειας ηγείται η πρωτοπόρα και συνειδητοποιημένη εργατική τάξη με τους συμμάχους της. Αυτή, εν τούτοις, η τιτάνια προσπάθεια της σοσιαλιστικής προοπτικής δεν ευοδώθηκε. Ακόμα πιο απλά, στον εικοστό αιώνα, γίναμε μάρτυρες της εφαρμογής στην πράξη της μαρξιστικής-λενινιστικής θεωρίας ΜΟΝΟ όσον αφορά την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας με επαναστατικό τρόπο. Το στάδιο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης δεν ολοκληρώθηκε ή, τουλάχιστον, δεν επιτεύχθηκε σε βάθος και στο βαθμό που θα έπρεπε, λύνοντας τα εμφανιζόμενα προβλήματα, λόγω και της ταξικής φύσης της σοσιαλιστικής περιόδου, οδηγώντας τις κοινωνίες στη σωστή προοπτική της αταξικής κοινωνίας. Από της χρονικής περιόδου αυτής, δηλαδή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, αρχίζουν τα προβλήματα, με τον κάθε συνεπή αγωνιστή να διερωτάται πώς και γιατί. Τι συνέβηκε, τι φταίει; Ήρθαν στο φως της δημοσιότητας αναλύσεις και επιχειρήματα, ειπώθηκαν και γράφτηκαν γνώμες, άλλες τεκμηριωμένες άλλες ατεκμηρίωτες. Οι παλαιότεροι άκουγαν μέχρι το 1990 περί ΚΚΣΕ, οι νεότεροι ακούνε μέχρι και σήμερα περί ΚΚΚ. Διασπάστηκαν κόμματα, παλαιοί σύντροφοι κυνηγήθηκαν και χλευάστηκαν όχι από ταξικά αντιπάλους αλλά από…πρώην συντρόφους. Λογικό αποτέλεσμα αυτών ήταν η απογοήτευση του προοδευτικού και δημοκρατικού κόσμου και η απομάκρυνσή του, σωματικά και ψυχικά, από την κομμουνιστική αριστερά. Οι συνεπείς κομμουνιστές, από την πρώτη στιγμή, διείδαν ορθά τη λαθεμένη και ρεβιζιονιστική πορεία του ΚΚΣΕ και αντέδρασαν με τα γνωστά αποτελέσματα τα οποία γνωρίζει κάθε συναγωνιστής. Επίσης, η πορεία της Οργάνωσης είναι γνωστή μέχρι σήμερα, αφού παλεύει μέσα σε συνθήκες αντίξοες σε «εχθρικό» -λόγω ρεβιζιονισμού- και αποσυγκροτημένο λαϊκό κίνημα.
Η γέννηση του μ-λ ρεύματος στην πάλη του με τον ρεβιζιονισμό από το 1956 και μετά και η δημιουργία της Οργάνωσης με τη συνέχειά της μέχρι σήμερα, με τα θετικά της στοιχεία σχετικά με τη στρατηγική της, απέδειξε ιστορικά την πλήρη ορθότητα των θέσεών της. Κατά την άποψη μου και σε συνέχεια των παραπάνω, προκύπτει αβίαστα μία αλήθεια: το σημερινό κομμουνιστικό κίνημα (και το όποιο εν δυνάμει κόμμα της εργατικής τάξης) παλεύει ενάντια στον ταξικό εχθρό του (αστική τάξη), ιδιαίτερα δε στην Ελλάδα παλεύει, πρώτα και κύρια, τον αμερικανοΝΑΤΟϊκό ιμπεριαλισμό και παντού και πάντα τον ρεβιζιονισμό. Ο τελευταίος, μέχρι σήμερα, αποδείχθηκε δύσκολο να ηττηθεί. Επεκτείνοντας ακόμη περαιτέρω την σκέψη μου, τολμώ να πω ότι τα κομμουνιστικά κόμματα, όπου γης, που είχαν την εξουσία (ιδιαιτέρως όμως στη Σοβιετική Ένωση και τη Λ.Δ. της Κίνας) δεν ηττήθηκαν αλλά, κάτι χειρότερο, πρόδωσαν και την επανάσταση και τον λαό. Αποδείχθηκε ότι ο ρεβιζιονιστής είναι πιο ύπουλος και από τον ταξικό εχθρό, τον οποίο τον ξέρεις και αντιμετωπίζεις, ο άλλος όμως δρα στο όνομα του σοσιαλισμού εκμεταλλευόμενος συνθήματα και σύμβολά του.
Κλείνοντας, θεωρώ ότι η αποσυγκρότηση του κινήματος και ο αρνητικός συσχετισμός οφείλεται στην υποστολή των σημαιών από τον πρώτο φάρο των λαών, τη Σοβιετική Ένωση μετά τον Πόλεμο και στη συνέχεια από τη Σοσιαλιστική Κίνα. Το κίνημα πρέπει να βγάλει από πάνω του τη ρετσινιά της παλινόρθωσης, να γίνει κατανοητό στον κόσμο στον οποίο όλα τίθενται υπό αμφισβήτηση, ακόμα και τα κομμουνιστικά κόμματα. Ένα πράγμα μένει αδιαμφισβήτητο: ο κομμουνισμός! Τον οποίο οφείλει να παρουσιάσει στους ανθρώπους ο κομμουνιστής, μέσα από το κόμμα του, εφαρμόζοντας τη μαρξιστική θεωρία και τη λενινιστική θεωρία και πρακτική, οικοδομώντας την αυριανή προοπτική της αταξικής κοινωνίας. Εδώ πρέπει να εστιάσει η Οργάνωση του ΚΚΕ(μ-λ), γιατί, στην ομίχλη του ρεβιζιονισμού, δεν έγινε κατορθωτό οι σωστές θέσεις του να έρθουν στην επιφάνεια. Η έκταση της προδοσίας ήταν τέτοια, που πήρε μαζί της και αναίτιους καθώς, όπως λέει ο λαός, «καλύτερα να σου βγει το μάτι, παρά το όνομα».
Γιώργος Παναγόπουλος
Αθήνα
|
|
|
|
|
