6 Απρίλη ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!
Απέναντι στον πόλεμο, τη φτώχεια και την εργασιακή βαρβαρότητα, απαντάμε με μαζικό αγώνα!
Κάθε λόγο έχει ο κόσμος της δουλειάς να κατέβει στους δρόμους, σε κάθε πόλη της χώρας, στις 6 του Απρίλη! Να δώσει την απεργιακή μάχη, να διαδηλώσει και να εκφράσει μαζικά, αποφασιστικά και οργανωμένα την εναντίωσή του στο όλο και πιο ασφυκτικό πλαίσιο που διαμορφώνεται καθημερινά απ’ την κυβέρνηση και τα ντόπια και ξένα αφεντικά της. Να υπερασπιστεί τις κατακτήσεις του που ξεδοντιάζονται με βίαιο τρόπο και να διεκδικήσει δουλειά και ζωή με δικαιώματα και αξιοπρεπείς όρους! Να κάνει την απεργία αυτή δική του υπόθεση, κόντρα στις επιδιώξεις των συνδικαλιστικών ηγεσιών που, παρ’ όλο που αναγκάστηκαν να την προκηρύξουν, εξακολουθούν να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να υπονομεύσουν τους αγώνες των εργαζομένων και να τσακίσουν κάθε αγωνιστική διάθεση.
Η «νεκρανάσταση» της ΓΣΕΕ, αλλά και της ΑΔΕΔΥ, και η απόφασή τους να καλέσουν γενική απεργία σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, δεν αλλάζει στο παραμικρό το ρόλο που έχουν επιλέξει να παίξουν εδώ και καιρό. Ο βρώμικος ρόλος του νεκροθάφτη του εργατικού κινήματος που έχουν αναλάβει για χάρη της ντόπιας άρχουσας τάξης και των επιδιώξεών της, επιβεβαιώνεται από τη στάση τους όλο το τελευταίο διάστημα, αλλά και από τα χαρακτηριστικά που θέλουν να δώσουν στην απεργία της 6ης Απρίλη, την οποία θέλουν να μετατρέψουν σε μια άσφαιρη τουφεκιά. Η απόλυτη σιγή που έχει κρατήσει η συνδικαλιστική ηγεσία όλο αυτό το διάστημα είναι εκκωφαντική!
Την ίδια ώρα που η διαχείριση της πανδημίας και η ακρίβεια διαμορφώνουν δυσβάσταχτους όρους για τους εργαζόμενους, ενώ ο ν.4808, το τερατούργημα Χατζηδάκη, έχει τεθεί σε εφαρμογή και οι εργοδότες ενισχύουν τη φαρέτρα τους με τις αντιδραστικές διατάξεις του, οι εργατοπατέρες σφυρίζουν αδιάφοροι! Τόσους μήνες, δεν ψέλλισαν ούτε μισή λέξη για απεργία (ούτε καν η εθιμοτυπική του προϋπολογισμού δεν έγινε), αντίθετα, προσπάθησαν να καλλιεργήσουν κλίμα υποταγής και ηττοπάθειας, να θάψουν και να υπονομεύσουν τους εργατικούς αγώνες που έδωσαν και δίνουν μια σειρά κλάδοι, απέναντι στην εργασιακή βαρβαρότητα. Είναι, άλλωστε, οι ίδιες δυνάμεις που πριν την ψήφιση του ν. Χατζηδάκη ακύρωναν απεργίες και έκαναν τα πάντα για να τσακίσουν την αγωνιστική διάθεση των εργαζομένων και που, ακόμη και τώρα, πασχίζουν για να μη συνδεθεί η απεργία αυτή με τον αναγκαίο αγώνα που πρέπει να δοθεί για την ανατροπή του νόμου.
Από δίπλα και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, που παρά τους γνωστούς βερμπαλισμούς και τις ταξικές κορώνες, με τη στάση τους υπονομεύουν τα μεγάλα καθήκοντα που έχει μπροστά του το εργατικό κίνημα. Τον «απεργιακό Νοέμβρη» που έγινε «απεργιακός Δεκέμβρης», για να καταλήξει να γίνει ουρά της «τρισκατάρατης» ΓΣΕΕ και τον «μεγάλο ξεσηκωμό» που προετοιμάζει τάχα εδώ και μήνες το ΠΑΜΕ, ούτε τα είδαμε, ούτε υπάρχει περίπτωση να τα δούμε, όσο περνάει απ’ το χέρι της δύναμης αυτής. Η απροθυμία του ΠΑΜΕ να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων και να δώσει τη μάχη για την ανατροπή του νόμου 4808 (εδώ δε δίνει καν τη μάχη για «να μείνει ο νόμος στα χαρτιά») είναι ενδεικτική του τι (δεν) έχουμε να περιμένουμε απ’ την πλευρά του.
Αντίθετα, έχουμε να περιμένουμε πολλά απ’ την τεράστια οργή και αγανάκτηση που κατακλύζει τον κόσμο της δουλειάς και αναζητά αγωνιστική διέξοδο! Από τους μεγάλους εργατικούς αγώνες που ξεσπούν το τελευταίο διάστημα, υπενθυμίζοντας ότι η εργατική τάξη δε θα κοιτά με σκυμμένο το κεφάλι τα εργασιακά της δικαιώματα να τσακίζονται και τα όπλα που έχει για να οργανώνει την πάλη της να κρίνονται παράνομα. Και ακριβώς αυτή η οργή πρέπει να εκφραστεί μαζικά και δυναμικά και στην απεργία στις 6 του Απρίλη! Ενάντια στους σχεδιασμούς του σάπιου συστήματος που μακελεύει το λαό της Ουκρανίας και που προετοιμάζει όλους τους λαούς του κόσμου να γίνουν κρέας για τα κανόνια του, ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας σε αυτά τα σχέδια, ενάντια στην ακρίβεια και τη σκληρή λιτότητα, απ’ τα οποία ο λαός και η εργατική τάξη της χώρας ήδη υποφέρουν, ενάντια στο ξεκλήρισμα κατακτήσεων ολόκληρων δεκαετιών, όλος ο κόσμος της εργασίας πρέπει να διατρανώσει στην απεργία αυτή ότι θα υπερασπιστεί το δικαίωμα του στη δουλειά και στη ζωή! Η άσφαιρη τουφεκιά που θέλει η συνδικαλιστική ηγεσία, να γίνει εφαλτήριο ανυποχώρητου αγώνα!
