Κάθε χρόνο την 1η Μάη, η εργατική τάξη τιμά τους αγώνες της, αλλά κυρίως επιμένει να βάζει το ζήτημα της προοπτικής της ανατροπής του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Επιμένει να βάζει την προοπτική μιας άλλης κοινωνίας, του σοσιαλισμού, της ισότητας και της δικαιοσύνης. Επιμένει να θυμάται τον ρόλο της, αυτόν του ταξικού αγώνα και της οργανωμένης πάλης και τον στόχο της ανατροπής και της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης από τα δεσμά της. Γιατί η προοπτική αυτή υπάρχει και η εργατική τάξη έχει αποδείξει ότι μπορεί να την κάνει πραγματικότητα.
Περισσότερο, ίσως, από κάθε άλλη φορά, η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά αναζητά τη δικαίωσή της. Μια φράση που η σφοδρή οικονομική κρίση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος και η έξαρση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών μας αναγκάζει να διατυπώνουμε κάθε χρόνο μέχρι πραγματικά να έρθει η δικαίωση αυτή. Φέτος η εργατική τάξη της χώρας καλείται ν’ αντιμετωπίσει τη σαρωτική και καταιγιστική επίθεση του συστήματος σε όλα τα μέτωπα.
Καλείται, κατ’ αρχήν, να υπερασπιστεί τη ζωή της. Καλείται να συγκροτήσει ένα ισχυρό αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, ενάντια στον άδικο πόλεμο, την ιμπεριαλιστική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, τα ιμπεριαλιστικά-πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ και την προοπτική μιας γενικευμένης πολεμικής σύγκρουσης. Καλείται, επίσης, να ορθώσει το ανάστημά της κόντρα στην εμπλοκή της χώρας μας με οποιονδήποτε τρόπο στα επικίνδυνα σχέδια των αμερικανοΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστών.
