1η Μάη: Ενάντια στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα
Να χτίσουμε το μέλλον που μας αρμόζει
Με λαϊκούς και εργατικούς αγώνες
Κάθε χρόνο την 1η Μάη, η εργατική τάξη τιμά τους αγώνες της, αλλά κυρίως επιμένει να βάζει το ζήτημα της προοπτικής της ανατροπής του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Επιμένει να βάζει την προοπτική μιας άλλης κοινωνίας, του σοσιαλισμού, της ισότητας και της δικαιοσύνης. Επιμένει να θυμάται τον ρόλο της, αυτόν του ταξικού αγώνα και της οργανωμένης πάλης και τον στόχο της ανατροπής και της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης από τα δεσμά της. Γιατί η προοπτική αυτή υπάρχει και η εργατική τάξη έχει αποδείξει ότι μπορεί να την κάνει πραγματικότητα.
Περισσότερο, ίσως, από κάθε άλλη φορά, η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά αναζητά τη δικαίωσή της. Μια φράση που η σφοδρή οικονομική κρίση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος και η έξαρση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών μας αναγκάζει να διατυπώνουμε κάθε χρόνο μέχρι πραγματικά να έρθει η δικαίωση αυτή. Φέτος η εργατική τάξη της χώρας καλείται ν’ αντιμετωπίσει τη σαρωτική και καταιγιστική επίθεση του συστήματος σε όλα τα μέτωπα.
Καλείται, κατ’ αρχήν, να υπερασπιστεί τη ζωή της. Καλείται να συγκροτήσει ένα ισχυρό αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, ενάντια στον άδικο πόλεμο, την ιμπεριαλιστική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, τα ιμπεριαλιστικά-πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ και την προοπτική μιας γενικευμένης πολεμικής σύγκρουσης. Καλείται, επίσης, να ορθώσει το ανάστημά της κόντρα στην εμπλοκή της χώρας μας με οποιονδήποτε τρόπο στα επικίνδυνα σχέδια των αμερικανοΝΑΤΟϊκών ιμπεριαλιστών.
Καλείται να υπερασπιστεί την επιβίωσή της κόντρα στην ακρίβεια και τη φτώχεια που λεηλατεί το εισόδημα και τη ζωή της, την απειλή της μαζικής εξαθλίωσης και της παγκόσμιας επισιτιστικής κρίσης και να ξεσκεπάσει την κοροϊδία των κυβερνητικών μέτρων «ανακούφισης».
Καλείται να υπερασπιστεί την υγεία της της κόντρα στον «αόρατο» εχθρό της πανδημίας, που συνεχίζει να σαρώνει, και την κυβέρνηση που συστηματικά αρνείται το δικαίωμα του λαού στη δωρεάν περίθαλψη.
Καλείται να υπερασπιστεί την ύπαρξή της κόντρα στη λαίλαπα των αντεργατικών μέτρων, κόντρα στον ν.4808, που αμφισβητεί το 8ωρο, τη βάση συγκρότησής της, που ποινικοποιεί την οργανωμένη συνδικαλιστική δράση, τους ταξικούς αγώνες και την πάλη της. Όλα αυτά για τα οποία αγωνίστηκε το εργατικό, αριστερό, κομμουνιστικό κίνημα, όλα αυτά πάνω στα οποία συγκροτήθηκε η εργατική τάξη ως τάξη για τον εαυτό της, τα αποτελέσματα αλλά και οι αφετηρίες των αγώνων της, 136 χρόνια μετά από την αιματοβαμμένη εξέγερση στο Σικάγο, που τώρα μπαίνουν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Καλείται, τέλος, να υπερασπιστεί τους αγώνες της καταγγέλλοντας την ξεπουληματική στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τους αποθαρρύνουν και να τους βάλουν εμπόδια. Να θυμηθεί την περσινή Πρωτομαγιά που, με αφορμή τη μεταφορά της αργίας, κατέληξε σε διαφορετικές συγκεντρώσεις της ΓΣΕΕ στις 3 Μαΐου και απεργία της ΑΔΕΔΥ στις 6 Μαΐου, καθώς και τις απαγορεύσεις και τις στοιχισμένες παρελάσεις των «προσκεκλημένων» του ΠΑΜΕ την Πρωτομαγιά του 2020.
Ωστόσο, η μεγάλη συμμετοχή των εργαζόμενων στις απεργιακές συγκεντρώσεις της 6ης Απρίλη, καθώς κι η εκφρασμένη διάθεσή τους στα αντιπολεμικά-αντιιμπεριαλιστικά συλλαλητήρια των προηγούμενων ημερών, αποτελούν μια καλή παρακαταθήκη και μας κάνουν αισιόδοξους. Λαός, νεολαία και εργαζόμενοι, όλο το προηγούμενο διάστημα βγήκαν στο δρόμο του αγώνα, πολλές φορές κάτω από συνθήκες έντασης της κρατικής τρομοκρατίας. Οι μαθητικές καταλήψεις, οι φοιτητικές κινητοποιήσεις, οι αγώνες των εκπαιδευτικών, των εργαζόμενων της efood, της COSCO, της ΛΑΡΚΟ και της Καβάλα Όιλ απέδειξαν ότι η οργή κι η αγανάκτηση συσσωρεύονται σε όλο και πλατύτερα λαϊκά στρώματα και αναζητούν αγωνιστική διέξοδο.
Είναι φανερό, όμως, ότι δεν αρκούν και απαιτείται ένας πραγματικός, παλλαϊκός, πανεργατικός ξεσηκωμός, που θ’ αποκαλύπτει και θα καταγγέλλει την κυβερνητική πολιτική, την εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, τον άδικο πόλεμο και τη σφαγή των λαών, αλλά και την υποταγμένη συνδικαλιστική ηγεσία και τον ρεφορμιστικό τυχοδιωκτισμό, που υπονομεύουν τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζόμενων και την υπόθεση του κοινού μετώπου αγώνα. Που θα θέτει το ζήτημα της ανατροπής του ν.4808 ως άμεσο στόχο πάλης για το εργατικό κίνημα κι όχι ως ένα κούφιο σύνθημα που θα καλλιεργεί την αυταπάτη ότι η επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στην εργατική τάξη μπορεί να μείνει στα χαρτιά.
Αυτόν τον ξεσηκωμό θέτει ως πρώτη αναγκαιότητα η φετινή Εργατική Πρωτομαγιά. Γιατί είναι η ημέρα που οι εργαζόμενοι παγκόσμια τιμούν τους αγώνες και τις θυσίες τους, αποτιμούν την πορεία και την κατάστασή τους και χαράσσουν το δρόμο τους. Από τις κινητοποιήσεις των Αμερικάνων εργατών τον Μάη του 1886 για τη διεκδίκηση του οχταώρου, μέχρι σήμερα, το εργατικό κίνημα έχει γράψει πολλές ένδοξες και αιματοβαμμένες σελίδες, άλλες νικηφόρες και άλλες όχι.
Απ’ τις πρώτες κινητοποιήσεις των εργατών που πάλευαν για ν’ αποκτήσουν στοιχειώδη δικαιώματα και να κατοχυρώσουν βασικές οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές κατακτήσεις, απ’ το μπόλιασμα των σοσιαλιστικών ιδεών που άνοιξαν νέους δρόμους κι έφεραν ελπίδα, την Οκτωβριανή Επανάσταση, την αντιφασιστική νίκη στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την Κινέζικη Επανάσταση, την εκτέλεση των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή την Πρωτομαγιά του 1944, η εργατική τάξη, ανώνυμοι αγωνιστές κι εργάτες, έγραψαν ένδοξες σελίδες της ιστορίας και άνοιξαν δρόμους. Κατέγραψαν μεγάλες και μικρές νίκες μα και υπέστησαν ήττες. Την επικράτηση του ρεφορμισμού-ρεβιζιονισμού, την παλινόρθωση, την οπισθοχώρηση και την ήττα του κομμουνιστικού κινήματος, για να βρεθούμε στο σήμερα της άγριας επίθεσης στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους.
Η ηρωική ιστορία των εργατικών αγώνων και του κομμουνιστικού κινήματος δεν είναι ένα λαμπρό παρελθόν που μπορούμε πλέον μόνο να αναπολούμε. Είναι η ζωντανή ιστορία των λαών, αυτών που έχουν περιορισμένες δυνατότητες αντίστασης απέναντι στην καταπίεση του εκμεταλλευτικού συστήματος, αλλά κι αυτών που σε πολλές γωνιές του κόσμου παλεύουν με τ’ όπλο στο χέρι κάτω από τις κόκκινες σημαίες. Είναι η πιο σύγχρονη προοπτική τους και η μόνη τους διέξοδος απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και την ιμπεριαλιστική κυριαρχία. Είναι αυτή που συμβολίζει η Εργατική Πρωτομαγιά!
