Κυβερνητικές ανακοινώσεις για την αύξηση του κατώτατου μισθού
Φτηνοί πανηγυρισμοί και θριαμβολογίες στις πλάτες του λαού και των εργαζομένων που λεηλατούνται
Με προκλητικά πανηγυρικούς τόνους η κυβέρνηση Μητσοτάκη παρουσίασε στις 20 Απρίλη την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 713 ευρώ από 663 ευρώ μικτά. Ήταν μια φιέστα που την προετοίμαζαν αρκετό καιρό, αλλά δεν ήταν καθόλου βέβαιο εάν θα την πραγματοποιούσαν. Το ότι επέλεξαν να την αναγγείλουν τώρα, λίγο έως καθόλου έχει να κάνει με τη σύμπτωσή της με την Εργατική Πρωτομαγιά (την οποία, εξάλλου, απεχθάνονται). Κυρίως είχε να κάνει με τους προγραμματισμούς τους για το ενδεχόμενο εκλογών (το οποίο όμως απομακρύνθηκε), ενώ τελικά μάλλον ήταν αποτέλεσμα της πίεσης να εμφανίσουν επειγόντως κάτι που θα απαντούσε στην ξέφρενη άνοδο του κόστους ζωής και θα φρενάριζε κάπως τη δημοσκοπική πτώση της ΝΔ.
Πρωθυπουργός, κυβερνητικά στελέχη και από κοντά όλα τα καλοπληρωμένα καθεστωτικά ΜΜΕ, σε πλήρη συγχορδία όλοι τους, θεώρησαν ότι με αυτήν την αύξηση-κοροϊδία μπορούν να σκεπάσουν την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο λαός από την οικονομική λεηλασία που έχει επιβάλει η πολιτική τους στα λαϊκά και εργατικά εισοδήματα.
Καμαρώνει η κυβέρνηση ότι με την αύξηση αυτή ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε συνολικά κατά 63 ευρώ μέσα στο 2022 (από 650€ σε 713€), υπολογίζοντας και την αύξηση 2% που είχε ισχύσει από 1/1/2022. «Ξεχνούν» τα κυβερνητικά επιτελεία ότι αυτή η αύξηση έχει ήδη εξανεμιστεί από τη βάρβαρη οικονομική πολιτική της: από τις αυξήσεις στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού και του φυσικού αερίου, από τις αυξήσεις στα καύσιμα, από τις αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων και των ειδών πρώτης ανάγκης. Προσπαθούν να κρύψουν ότι τα 54 ευρώ καθαρά, στα οποία αντιστοιχεί αυτή η αύξηση, δεν είναι παρά η ρήτρα αναπροσαρμογής (δηλαδή το νέο χαράτσι, η αύξηση) του ηλεκτρικού ρεύματος για μόλις... 200 κιλοβατώρες! Και θέλουν να ξεχάσουμε ότι ο πληθωρισμός είναι ήδη στο 8,9%, με τις προβλέψεις να τον ανεβάζουν ακόμη περισσότερο.
Οι εργαζόμενοι, φυσικά, δεν μπορούν να τα ξεχάσουν όλα αυτά. Γιατί ζουν καθημερινά την αγωνία για το πώς θα καλύψουν τις ανάγκες του μήνα. Δεν μπορούν να ξεχάσουν ότι το 2012 ο κατώτατος μισθός από 751 ευρώ βυθίστηκε στα 586 ευρώ, όπου παρέμεινε για 6 χρόνια, μέχρι το 2019. Δεν μπορούν να ξεχάσουν ότι είναι «παγωμένος» εδώ και τρία χρόνια στα 650 ευρώ.
Συνταξιούχοι και δημόσιοι υπάλληλοι δεν μπορούν να ξεχάσουν ότι εδώ και δέκα χρόνια έχουν χάσει δύο μισθούς από την κατάργηση του επιδόματος άδειας και των δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων. Και φυσικά δεν μπορούν να «πανηγυρίσουν» με αυτήν τη δήθεν «γενναία» αύξηση, καθώς δεν τους αφορά!
Η κυβέρνηση επιχειρεί με χίλιους δυο τρόπους και κάθε λογής τεχνάσματα και αλχημείες να κρύψει την ωμή πραγματικότητα της επέκτασης της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Το χειρότερο όμως είναι ότι αυτήν την προσπάθεια την «ντύνει» και ιδεολογικά, με μια σειρά επιχειρήματα που έχουν στόχο τις συνειδήσεις των εργαζομένων:
- «Η νέα σημαντική αύξηση του κατώτατου μισθού επιτυγχάνει μια χρυσή τομή ανάμεσα σε διαφορετικές ανάγκες. Από την μια πλευρά τον μετριασμό των απωλειών στην αγοραστική δύναμη των μισθών και την ικανοποίηση της εύλογης προσδοκίας των εργαζομένων να έχουν και εκείνοι μέρισμα από την ανάπτυξη που επετεύχθη το 2021. Από την άλλη πλευρά την διαφύλαξη της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και την αποφυγή αρνητικών επιπτώσεων στην απασχόληση και την ανεργία», μας «διαφωτίζει» το υπουργείο Εργασίας. Οι αυξήσεις στους μισθούς πρέπει να έχουν ένα όριο, γιατί αλλιώς οδηγούν σε... επιδείνωση της «ανταγωνιστικότητας», σε απολύσεις και ανεργία! Εδώ, βέβαια, έχουμε και για ακόμη πιο χυδαία επιχειρηματολογία, καθώς οι ίδιοι ομολογούν ότι τελικά δεν έχουμε βελτίωση της θέσης των εργαζομένων αλλά μετριασμό των απωλειών. Με λίγα λόγια, οι ίδιοι οι αστοί επιτελείς παραδέχονται ότι η καπιταλιστική οικονομία είναι ΑΣΥΜΒΑΤΗ με τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων. Και πώς να είναι, άλλωστε, αφού αυτές οι τεράστιες απώλειες των λαϊκών εισοδημάτων γίνονται στο βωμό της αύξησης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, για την ενίσχυση της πλουτοκρατίας.
- «Η αγορά εργασίας από το καλοκαίρι του 2019 έχει μπει σε ένα σταθερό ενάρετο κύκλο στον οποίο έχουμε ταυτόχρονα μείωση της ανεργίας, αύξηση της συμμετοχής στην αγορά εργασίας και άνοδο των μισθών. Συνεπώς, θα μπορέσει να απορροφήσει την αύξηση. Και αυτό λόγω της γενικότερης φιλοεπενδυτικής πολιτικής της κυβέρνησης», συνεχίζει το υπουργείο Εργασίας. Όμως, μάλλον κάποιο πρόβλημα πρέπει να έχει αυτός ο τόσο «ενάρετος» κύκλος της κυβερνητικής πολιτικής. Ίσως είναι οι 779.665 εργαζόμενοι που εργάζονται με μερική απασχόληση και αμείβονται κατά μέσο όσο με μόλις 479,14 ευρώ το μήνα (δηλαδή κάποιοι και με λιγότερα!). Ίσως είναι το ότι οι εργαζόμενοι με μερική απασχόληση και ελαστικές σχέσεις εργασίας αυξάνονται συνεχώς. Ίσως είναι δηλαδή ότι αυτή η (μαγειρεμένη) μείωση της ανεργίας, που συνδυάζεται «αρμονικά» με τη «φιλοεπενδυτική» (και εντελώς αντεργατική) πολιτική της κυβέρνησης, βασίζεται στην πολύ απλή, δοκιμασμένη και απάνθρωπη συνταγή του μοιράσματος της ανεργίας, της επέκτασης της μισοδουλειάς και της μισοζωής. Όσο για την «άνοδο των μισθών» που αναφέρει του Υπουργείο, ας συμβουλευτούμε τη μελέτη του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ που ανέφερε ότι η αγοραστική δύναμη του κατώτατου μισθού τον Γενάρη του 2022 (και μετά από την αύξηση του 2%) ήταν πάνω από 14% μικρότερη σε σχέση με τον Γενάρη του 2021. Αυτό σημαίνει ότι, ακόμη και μετά τη «γενναία» αύξηση των 50 ευρώ (7,5%) η αγοραστική δύναμη ενός εργαζόμενου που αμείβεται με τον κατώτατο μισθό θα ήταν κατά πολύ μικρότερη απ’ ότι ήταν τον Γενάρη του 2021 ακόμη κι αν δεν είχαν μεσολαβήσει και οι τεράστιες αυξήσεις στα βασικά είδη.
Βασικός πυρήνας όλων αυτών των άθλιων και φτηνών επιχειρημάτων παραμένει ένας: οι εργαζόμενοι μπορούν να ελπίζουν μόνο στην ανάπτυξη της καπιταλιστικής επιχειρηματικότητας. Οι όροι ζωής τους μπορούν να βελτιωθούν όχι μέσα από τη δουλειά τους και όσα με κόπο παράγουν αλλά μέσα από την «ενάρετη» και «λελογισμένη» διαχείριση της κυβέρνησης, του επιχειρηματία, του εργοδότη, του καπιταλιστή. Αντιστρέφοντας και διαστρέφοντας την πραγματικότητα, αυτοί που μας εκμεταλλεύονται και μας ληστεύουν, τα παράσιτα της κοινωνίας, θέλουν να θεωρούμε ότι ζούμε και δουλεύουμε χάρη σε αυτούς.
Ας μην αποδεχτούμε καμία πτυχή αυτής της αντίληψης. Ας μην δεχτούμε να μας κυβερνούν αυτοί που μας ληστεύουν. Ας μην αποδεχτούμε το απάνθρωπο παρόν και μέλλον της φτώχειας, της εξαθλίωσης και του πολέμου. Ας διδαχτούμε από την ένδοξη ιστορία του προλεταριάτου, που ξετυλίγεται μπροστά μας και με αφορμή την Εργατική Πρωτομαγιά. Και ας θυμηθούμε ότι αυτοί που παράγουν, οι μόνοι που παράγουν, είναι και οι μόνοι που μπορούν να διεκδικήσουν και να κατακτήσουν αξιοπρεπείς όρους ζωής και δουλειάς.
Κόντρα στη διατεταγμένη φτώχεια, στους μισθούς πείνας και την εξαθλίωση, κόντρα στις «αντοχές» της καπιταλιστικής οικονομίας, να διεκδικήσουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ, ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.
