Σε μεγάλη αναταραχή βρίσκεται ο πλανήτης, με τους λαούς και τους εργάτες να αντιμετωπίζουν άγριες καταστάσεις και εφιαλτικές προοπτικές. Στο έδαφος των αδιεξόδων που γεννά και οξύνει το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα, αναπτύσσεται ένας λαβύρινθος αντιθέσεων που αλληλεπιδρούν σε όλα τα ζητήματα και σε ολόκληρο τον κόσμο. Από τη ΝΑ Ασία και τον Ειρηνικό ως τις χαίνουσες πληγές των Βαλκανίων που σκαλίζονται ξανά. Και από τη Νότια Αμερική ως την αιμορραγούσα Μ. Ανατολή και την εύφλεκτη ΝΑ Μεσόγειο.
Καρδιά όλων αυτών των ανταγωνισμών και εκρήξεων είναι τα ματωμένα εδάφη της Ουκρανίας. Εκεί όπου η μεγαλύτερη πολεμική μηχανή του κόσμου, οι ΗΠΑ, επιχειρούν για δεύτερη φορά, μετά τον Ομπάμα, να λύσουν τον γόρδιο δεσμό, εξουθενώνοντας τον μεγάλο στρατηγικό αντίπαλό τους, τη Ρωσία. Εκεί όπου η ιμπεριαλιστική Ρωσία αποφάσισε με πολεμική εισβολή που ξεπέρασε ήδη τους 6 μήνες να υπερασπιστεί με τα όπλα τις κόκκινες γραμμές των δικών της συμφερόντων και επιδιώξεων. Το αδιέξοδο που έχει διαμορφωθεί σε αυτή την πολεμική σύγκρουση, που από τη μια έχει τη Ρωσία και από την άλλη τους «αντιπροσώπους» της Δύσης και βασικά των ΗΠΑ, βαθαίνει και παράγει συνέπειες και επιδράσεις σε όλα τα ζητήματα και μέτωπα. «Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να μην νικήσουν και η Ρωσία δεν μπορεί να ηττηθεί» είναι μια απόδοση αυτού του αδιεξόδου, που παράγει κιόλας τους πιο επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς, όπως τον βομβαρδισμό με την υπόδειξη-καθοδήγηση της Δύσης του ατομικού σταθμού της Ζαπορίζια! Ή όπως την «εκκρεμότητα» που έχει ανοίξει η παρέμβαση των ΗΠΑ μέσω Λιθουανίας στον ρώσικο θύλακα του Καλίνινγκραντ, μια εκκρεμότητα που αποτελεί εν δυνάμει θρυαλλίδα γενικευμένου πολέμου!
Φτώχεια, πείνα, εξαθλίωση, άγρια εκμετάλλευση, εκτίναξη της καταπίεσης και της κοινωνικής βαρβαρότητας έφεραν ήδη και φέρνουν πολύ περισσότερο αυτές οι εξελίξεις στους λαούς και την εργατική τάξη, ενώ και για τα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα επιτείνονται οι όροι της προϊούσας καταβύθισής τους. Με αυτά τα δεδομένα, το σύστημα κάνει επίσημη αφήγησή του την κόλαση που διαμορφώνει για την πολύ μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Το διάγγελμα Μακρόν για «το τέλος της αφθονίας και της ανεμελιάς» δεν είναι μόνο προκλητικό για τους εργάτες και τους λαούς που ζούσαν έτσι κι αλλιώς με το αγκομαχητό της επιβίωσης. Αλλά κυρίως είναι η επίσημη διακήρυξη για το εφιαλτικό αύριο που διαμορφώνεται, με τη συνέργεια, βέβαια, των ιμπεριαλιστών -αλλά και όλων των καπιταλιστικών δυνάμεων- της «πολιτισμένης Ευρώπης», που βρίσκονται και πάλι -θέλοντας και «μη»- στην πρώτη γραμμή των συντελεστών που εγκληματούν ενάντια στην ανθρωπότητα.
Μπροστά σε «σκοτεινό» χειμώνα
Θα έχει ρεύμα, θέρμανση, φαγητό ο λαός μας τον ερχόμενο χειμώνα; Το ερώτημα δεν είναι καθόλου «υπερβολικό», αν πάρουμε υπόψη μας και τα «πριν» και τα τωρινά. Αν πάρουμε υπόψη μας ότι ήδη τους προηγούμενους μήνες, αλλά και τον προηγούμενο χειμώνα, όλα αυτά δεν ήταν καθόλου δεδομένα -ή, όπως η θέρμανση, ήταν και ανύπαρκτα- για σημαντικά και μεγάλα κομμάτια του λαού. Αν πάρουμε υπόψη μας ότι η μεγάλη «επιτυχία» του τουρισμού στο φετινό καλοκαίρι θεμελιώθηκε στη χειρότερη από ποτέ καταλήστευση και εκμετάλλευση των εργαζόμενων στα τουριστικά κάτεργα, που αντιμετωπίζουν τον ερχόμενο χειμώνα φτωχότεροι από πέρυσι! Αν πάρουμε υπόψη μας ότι συνολικά η άγρια καπιταλιστική επίθεση, η γενικευμένη αντιλαϊκή πολιτική, η διαρκής κλιμάκωση των χτυπημάτων στο δικαίωμα στην περίθαλψη και σε όλα τα κοινωνικά δικαιώματα όλο το τελευταίο διάστημα έχουν σωρεύσει πολλά περισσότερα αδιέξοδα και προβλήματα στις εργατικές και λαϊκές οικογένειες.
Συνεπώς, και ενώ ο λαός βρίσκεται σε πολύ χειρότερη θέση φέτος από ότι πέρυσι, καλείται να αντιμετωπίσει τρομακτικές αυξήσεις στα πιο στοιχειώδη είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, σε μια χώρα παράρτημα των μονοπωλίων, που δεν εξασφαλίζει τίποτε για τη ζωή του. Σε μια χώρα που το μόνο που έχει «εξασφαλίσει» και «εγγυηθεί» είναι πως αποτελεί βάση της πολεμικής εξόρμησης των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και πολιτικοδιπλωματικό εργαλείο των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεών τους στην περιοχή! Σε μια χώρα που σύμφωνα με τους κρατούντες «υπερασπίζεται τα σύνορά της», εξοντώνοντας πρόσφυγες -ακόμα και μικρά παιδιά- και χύνοντας εθνικιστικό δηλητήριο για τον λαό της Τουρκίας και όλους τους γειτονικούς λαούς, την ίδια ώρα που είναι ξέφραγο αμπέλι για τους Δυτικούς ιμπεριαλιστές, που προωθούν αλλαγές συνόρων και μακελέματα των λαών! Σε μια χώρα που η «φροντίδα» για τον λαό μετριέται στα κλεμμένα από τη φοροληστεία δισ. ευρώ, που θα πάνε στις τσέπες των μεγαλοκαρχαριών για να πληρωθεί η κιλοβατώρα στα 80 λεπτά, αφού τάχα «καταργήθηκε» η ρήτρα αναπροσαρμογής! Σε μια χώρα που «πίσω» από τα διαλυμένα σχολεία και νοσοκομεία, «πίσω» από τον πεινασμένο εργάτη και τον συμβασιούχο εργαζόμενο που απολύθηκε και ψάχνει «δουλειά» για 2-3 ευρώ την ώρα, «πίσω» από τον συνταξιούχο που δεν μπορεί να αγοράσει ούτε τα φάρμακά του, «πίσω» από όλα αυτά, γίνεται το πάρτι και ο καυγάς των μεγαλοαστικών τζακιών για το ξεκοκάλισμα των δισ. από το «Ταμείο Ανάκαμψης». Δηλαδή, για την «αντιπαροχή» της λεηλασίας της χώρας και των δικαιωμάτων του λαού, αλλά και για τη νέα «αναπροσαρμογή» που προϋποθέτουν οι εκταμιεύσεις των δόσεων, που θα οδηγήσει σε πιο βαθιά και εκτεταμένη ενεργειακή και οικονομική υπαγωγή της χώρας στα δυτικά μονοπώλια.
Με όλα αυτά τα δεδομένα, αλλά και όσα κυοφορούνται τώρα από την ένταση της κρίσης και των αδιεξόδων, το ερώτημα για τον «σκοτεινό» χειμώνα είναι πολύ πραγματικό. Η κυβέρνηση της ΝΔ -αλλά και συνολικά το επίσημο πολιτικό προσωπικό- προσωρινά το «αφήνουν στην άκρη», όντας απασχολημένοι και βυθισμένοι στη δίνη των υποκλοπών. Εξάλλου, ούτε η κυβέρνηση ούτε τα άλλα αστικά κόμματα δεν έχουν τίποτε άλλο να δώσουν παρά μόνο αντιδραστικές απαντήσεις στο ερώτημα αυτό. Προς το παρόν, επικρατεί το δόγμα «τέρμα τα δικαιώματα, θα ζείτε με επιδόματα», αλλά και αυτά, όπως προαναγγέλλει ο Μητσοτάκης, θα είναι «με μέτρο». Σε κάθε περίπτωση η -χωρίς ανακοινώσεις και καμπάνιες- συσκότιση που έχει αρχίσει να γίνεται σε κεντρικές λεωφόρους και σε δρόμους της Αθήνας είναι προάγγελος της «σκοτεινιάς» που έχει να αντιμετωπίσει και να αντιπαλέψει ο λαός μας.
Ποιος και γιατί προκάλεσε τη δίνη των παρακολουθήσεων;
Η δίνη των υποκλοπών είναι, λοιπόν, το ζήτημα των ημερών και δεν αποκλείεται να αποτελέσει καταλυτικό παράγοντα των πολιτικών εξελίξεων. Ήδη όλα και χωρίς καμιά εξαίρεση τα κόμματα της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης συνέπραξαν σε αντικυβερνητικό μέτωπο, ψηφίζοντας την πρόταση του ΠΑΣΟΚ για εξεταστική επιτροπή. Ταυτόχρονα και παράλληλα εντός της ΝΔ και συνολικά σε δυνάμεις γύρω από την κυβέρνηση, εξελίσσονται αποστάσεις και διαφοροποιήσεις. Καραμανλής και Σαμαράς απείχαν από τη σχετική συζήτηση στην ολομέλεια της Βουλής, στελέχη της επιρροής τους βάλλουν κατά του Μητσοτάκη, ενώ η «Καθημερινή» ήδη από τα μέσα Αυγούστου παρουσιάζει ρεπορτάζ σύμφωνα με το οποίο «7-8 ακόμα πολιτικοί παρακολουθούνταν από την ΕΥΠ», για το οποίο δεν έχουν ακόμα δοθεί απαντήσεις από το Μαξίμου. Με αυτά τα δεδομένα, δημοσιοποιούνται ήδη σενάρια που φτάνουν ως την εκδίωξη Μητσοτάκη από την πρωθυπουργία και την αντικατάστασή του από άλλον πρωθυπουργό, διατηρώντας την παρούσα Βουλή χάριν και της διαβόητης «πολιτικής σταθερότητας».
Με τόση αναταραχή και με τα ποτάμια «οργής» σύσσωμης της αντιπολίτευσης που ζητάει «αλλαγή» έως και «εκδημοκρατισμό» του θεσμικού πλαισίου των… παρακολουθήσεων «ξεχνιέται» το εύλογο και κρίσιμο ερώτημα: Ποιος και με ποιους στόχους προκάλεσε όλη αυτή τη δίνη; Πώς και γιατί «αποκαλύφθηκε» η παρακολούθηση του Ανδρουλάκη, έτσι ώστε η κυβέρνηση να υποχρεωθεί να την αναγνωρίσει και ο Μητσοτάκης να οδηγήσει σε παραίτηση τα δύο δικά του στελέχη;
Για μας, είναι βέβαιο ότι τέτοια γεγονότα δεν γίνονται τυχαία ή από αβλεψίες. Ότι ακόμα και μια αβλεψία μπορεί να διορθωθεί έγκαιρα και πριν το θέμα πάρει διαστάσεις. Από ποιον να διορθωθεί; Από τα κέντρα που ελέγχουν αυτά τα… ιδρύματα, που έχουν φτιαχτεί για να παρακολουθούν τους πάντες και μέσα στους πάντες είναι οπωσδήποτε το ανώτατο πολιτικό προσωπικό. Εξάλλου, μέσα στον αχό των ημερών έγινε υπενθύμιση της περίπτωσης παρακολούθησης του Καραμανλή (για την οποία 4 υπουργοί του είχαν υποδείξει επισήμως σε συνέντευξη τύπου ως υπεύθυνο την αμερικάνικη πρεσβεία), η οποία μάλιστα συνοδευόταν από σχέδιο ή και απόπειρα δολοφονίας του! Ο ίδιος ο Μητσοτάκης στη Βουλή ανακοίνωσε ότι παρακολουθούνταν το τηλέφωνό του επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ! Έτσι γίνεται σε χώρες σαν την Ελλάδα, σε χώρες εξαρτημένες σε πολλούς προστάτες! Δηλαδή, σε χώρες που το πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του συστήματος πρέπει να ελέγχεται με κάθε τρόπο και διαρκώς, ώστε κάθε στιγμή να κρίνεται και να κατευθύνεται κατά πως χρειάζονται τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά. Και είναι προφανές ότι στη σημερινή πολεμικού χαραχτήρα γεωπολιτική κατάσταση στην περιοχή, υπάρχουν πολλοί λόγοι που μπορούν να προκαλέσουν αντιπαραθέσεις μεταξύ των δυτικών ιμπεριαλιστικών κέντρων που έχουν διευθυντικό ρόλο εντός της ΕΥΠ και των άλλων κέντρων χαφιεδισμού που λειτουργούν στη χώρα.
Εξάλλου, η τρέχουσα πολιτική φιλολογία που επιδιώκει να ορίσει το ζήτημα ως «εσωτερικό» και να «απαλλάξει» τον ξένο παράγοντα προσπερνά, επίσης, μια σειρά άλλα δεδομένα. Προσπερνά το ότι το ζήτημα «ξεκίνησε» από το Ευρωκοινοβούλιο, το ότι τροφοδοτήθηκε και «διεθνοποιήθηκε» κύρια από ναυαρχίδες του ευρωπαϊκού τύπου και ότι είναι μηχανισμός της ΕΕ αυτός που θα έρθει να «ελέγξει» την ΕΥΠ. Είναι, επίσης, γεγονός ότι μετά τη «διεθνοποίηση» του ζητήματος από ευρωπαϊκές δυνάμεις, στο παιχνίδι μπήκαν και αμερικάνικες εφημερίδες.
Το γιατί και με ποιους στόχους άνοιξε το ζήτημα αυτό με προφανή στόχο πριν από όλα τον ίδιο τον Μητσοτάκη, μένει να το δούμε από τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν. Όπως, επίσης, μένει να δούμε αν η αντιπαράθεση θα κλιμακωθεί ή αν θα διαμορφωθεί ένας συμβιβασμός μεταξύ των συγκρουόμενων κέντρων, που θα οδηγήσει στο να μαζευτεί και να κλείσει με κάποιο τρόπο το ζήτημα.
Όλα αυτά τα γνωρίζει η «αγανακτισμένη» αντιπολίτευση των ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Σια. Εξάλλου, η αντιπολίτευση (αλλά και οι δυνάμεις που διαφοροποιούνται εντός της ΝΔ) από τα ξένα κέντρα που αποκάλυψαν το ζήτημα παίρνει ενημέρωση και οδηγίες για το πόσο και πώς να «αγανακτήσει». Και από τη μια, μαθαίνει ακόμα περισσότερο και από πρώτο χέρι ποια είναι τα πραγματικά αφεντικά, «ποιοι κυβερνούν αυτό τον τόπο». Από την άλλη, συγκροτεί μια πολιτική γραμμή «λαϊκής χρήσης» εμετικά φαρισαϊκή. Ούτε λίγο ούτε πολύ, «ζητούν» μια… διαφανή ΕΥΠ! Ζητούν να μαθαίνει ο (κομμουνιστής, αγωνιστής, απεργός…) παρακολουθούμενος ότι παρακολουθούνταν, όταν τελειώνει η παρακολούθησή του! Όλα αυτά τα εξωφρενικά «φιλολαϊκά και δημοκρατικά» επινοήματα επιστρατεύονται για να μένουν στο απυρόβλητο τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά τους και για να καμώνονται στον λαό πως κάτι πράγματι ζητούν! Και στην πραγματικότητα αυτό που «ζητούν» δεν είναι άλλο από τη «νομιμοποίηση» και την αποδοχή στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας όλων των μηχανισμών και των δυνάμεων που τον χαφιεδίζουν, τον τρομοκρατούν και τον καταστέλλουν!
Από κοντά σε όλους αυτούς και η ηγεσία του ΚΚΕ, πιο «γενναία», ζητά να «καταργηθεί όλο το αντιδημοκρατικό θεσμικό πλαίσιο»! Δηλαδή, δεν λέει λέξη για την ταμπακιέρα, για αυτό που πραγματικά έχει απέναντι του ο λαός. Και επαναλαμβάνει την πάγια για το κόμμα αυτό διαστροφή του ζητήματος: στη θέση της ανάγκης για μαζική λαϊκή πάλη για την ανατροπή των μέτρων της φασιστικοποίησης (από τον νόμο Χρυσοχοΐδη για τις διαδηλώσεις ως την πανεπιστημιακή αστυνομία, τον νόμο για το άσυλο και τον νόμο Χατζηδάκη που καταργεί τον αγωνιστικό συνδικαλισμό…) μπαίνει το προεκλογικό πρόγραμμα του ΚΚΕ, που αν υποστηριχθεί στις κάλπες θα… φέρει δημοκρατία παντού!
Στη διαστροφή της πραγματικότητας με όρους κοινοβουλευτικού κρετινισμού έσπευσαν να συμβάλλουν και δυνάμεις του αριστερού εξωκοινοβουλίου, οι οποίες «αίφνης» ανακάλυψαν ότι «ήρθε η ώρα να ξηλωθεί το καθεστώς των παρακολουθήσεων» (!!) για να καταλήξουν στο ατράνταχτο και επίσης πάγιο για αυτές τις δυνάμεις… δημοκρατικό αίτημα: «Κάτω η κυβέρνηση-εκλογές». Αναρωτιόμαστε αν δεν βρέθηκε κανείς από τους υπογράφοντες να προβληματιστεί «ποιος την έφερε αυτή την ώρα» (του τέλους των παρακολουθήσεων…) και να ανησυχήσει που αυτός ο «ριζοσπαστισμός» βρίσκεται τόσο κοντά στην ουρά των πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ…
Στον δρόμο των εργατών της Μαλαματίνας!
Τις ίδιες μέρες που σύσσωμη η αντιπολίτευση «αγωνιούσε και αγωνιζόταν» για τη «δημοκρατία» στη χώρα, λιγότεροι από εκατό εργάτες που επιμένουν να απεργούν και να διεκδικούν το δικαίωμα στη δουλειά και στη μαζική πάλη, ήταν αρκετοί για να βάλουν τα πράγματα στην (ταξική) θέση τους! Ολόκληρος ο κρατικός και εργοδοτικός μηχανισμός ενεργοποιήθηκε για να τους χτυπήσει ωμά, μαρτυρώντας αν όχι τον φόβο, τουλάχιστον την έγνοια του συστήματος. Τον φόβο και την έγνοια οι εκατό να μην γίνουν χιλιάδες και εκατοντάδες χιλιάδες που θα παλεύουν εκεί που μπορούν να κερδίσουν και για αυτά που μπορούν να κατακτήσουν.
-Στον δρόμο, στην απεργία, στη διαδήλωση, μακριά από τις λογικές αναμονής για το αν θα «φύγει ο Μητσοτάκης», για το πότε θα στηθεί το εκλογικό παραβάν.
-Παλεύοντας για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για συλλογικές συμβάσεις με αυξήσεις στους μισθούς στο κόστος ζωής, για το δικαίωμα στην οργάνωση και στη μαζική πάλη, μακριά από αυταπάτες και απάτες για τη δυνατότητα του συστήματος να «αυτοκαθαρθεί» και να μεταρρυθμιστεί.
Αυτός είναι ο δρόμος που «γεννά» η βαρβαρότητα του συστήματος ως τη μόνη πραγματική απάντηση στον σκοτεινό χειμώνα, στη σκοτεινή εποχή που φέρνει στον λαό μας και στους εργάτες το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Αλλά αυτός ο δρόμος δεν θα ξετυλιχτεί «μόνος του» απέναντι στον δοσμένο καταθλιπτικό πολιτικό συσχετισμό. Χρειάζεται πολιτική γραμμή και πάλη που θα τον εμπνέει και θα εμπνέεται από αυτόν. Χρειάζεται πολιτικούς φορείς, πρωτοβουλίες κοινής δράσης και δυνάμεις που θα στηρίζουν αυτό τον δρόμο, γιατί θα στηρίζονται σε αυτόν και μόνο σε αυτόν και στις δυνάμεις που αυτός παράγει. Σε αυτή την υπόθεση παλεύουμε, για αυτή την υπόθεση καλούμαστε να εμπνεύσουμε και να στρατεύσουμε λαό και νεολαία!
